Συνθέτης και αρχιμουσικός Φιλαρμονικών και Χορωδιών. Το πιο γνωστό έργο του είναι το εμβατήριο «Περνάει ο Στρατός».
Ο Διονύσιος Βισβάρδης γεννήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1910 στη Ζάκυνθο. Ο πατέρας του, Χρήστος Βισβάρδης, έπαιζε κουαρτίνο (σοπράνο κλαρινέτο) στη Φιλαρμονική της πόλης και σε ηλικία 12 ετών ο νεαρός Διονύσης ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του, μαθαίνοντας κλαρινέτο κοντά στον αρχιμουσικό της Φιλαρμονικής Ζακύνθου, Ιωάννη Πήλικα.
Το 1928 κατατάχτηκε στο στρατό και τοποθετήθηκε στην μπάντα της Φρουράς Θεσσαλονίκης. Παράλληλα, συνέχισε τις μουσικές του σπουδές στο Κρατικό Ωδείο της Θεσσαλονίκης (πιάνο και ανώτερα θεωρητικά), με καθηγητές τους Αθανάσιο Κοντό, Γεώργιο Βακαλόπουλο και Αιμίλιο Ριάδη.
Στη διάρκεια της πολυετούς καριέρας του διετέλεσε, μεταξύ άλλων, αρχιμουσικός της Μπάντας του Γ' Σώματος Στρατού, διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού των Ενόπλων Δυνάμεων Βορείου Ελλάδος (1938-56), αρχιμουσικός στη Φρουρά Αθηνών (1956-58) και διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού των Ενόπλων Δυνάμεων (1958-62), όπου δημιούργησε και διηύθυνε τη Συμφωνική Ορχήστρα του Σταθμού.
Το 1935 γράφει το κορυφαίο ελληνικό εμβατήριο «Περνάει ο Στρατός», σε στίχους του ταγματάρχη Κωνσταντίνου Γκικόπουλου. Εγκρίνεται με έπαινο από το Γ' Σώμα Στρατού στις 27 Ιουλίου 1935, «ίνα παιανίζεται υπό των στρατιωτικών μουσικών κατά τας εκάστοτε παρελάσεις του στρατεύματος».
Στις 31 Ιανουαρίου 1943 νυμφεύεται τη Στυλιανή Αργυρίου, με την οποία απέκτησε μία κόρη, τη γνωστή ραδιοφωνική παραγωγό Ράνια (Ουρανία) Βισβάρδη. Το 1962, μετά από παραμονή 34 χρόνων στο στράτευμα, ο Διονύσιος Βισβάρδης αποστρατεύεται με τον βαθμό του ταγματάρχη.
Ο Βισβάρδης θα συνεχίσει τη μουσική του διαδρομή, διευθύνοντας την Ορχήστρα Ποικίλης Μουσικής του ΕΙΡ, τη Δημοτική Φιλαρμονική Ζακύνθου (1956-57), τη Δημοτική Φιλαρμονική Καλαμάτας (1965-1972), ενώ διατέλεσε μουσικός διευθυντής στο ζακυνθινό χορευτικό συγκρότημα «Φιόρο του Λεβάντε» (1980-83).
Από το συνθετικό του έργο ξεχωρίζουν: τα πιανιστικά «Ελληνικό Τρίπτυχο» και «Σονάτα σ’ Ελληνικά Θέματα», τα ορχηστρικά «Μακεδονική Σουίτα», «Καθρεφτίσματα στη Λίμνη», «Τρία Ελληνικά Σκίτσα», και «Πρελούδιο και Φούγκα πάνω σ’ ένα Μακεδονικό Τραγούδι» και τα χορωδιακά «Νησάκι», «Ξανθούλα», «Κύπρος», «Ανάμνησις» και «Θάμα κι αυτό τ' αποψινό». Η τεχνοτροπία του διαθέτει πλούσια, όσο και ανεπιτήδευτα χαρακτηριστικά ελληνικότητας και κλασσικότητας.
Από το συνθετικό του έργο ξεχωρίζουν: τα πιανιστικά «Ελληνικό Τρίπτυχο» και «Σονάτα σ’ Ελληνικά Θέματα», τα ορχηστρικά «Μακεδονική Σουίτα», «Καθρεφτίσματα στη Λίμνη», «Τρία Ελληνικά Σκίτσα», και «Πρελούδιο και Φούγκα πάνω σ’ ένα Μακεδονικό Τραγούδι» και τα χορωδιακά «Νησάκι», «Ξανθούλα», «Κύπρος», «Ανάμνησις» και «Θάμα κι αυτό τ' αποψινό». Η τεχνοτροπία του διαθέτει πλούσια, όσο και ανεπιτήδευτα χαρακτηριστικά ελληνικότητας και κλασσικότητας.
Ο Διονύσιος Βισβάρδης πέθανε στην Αθήνα στις 23 Μαρτίου 1999.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/624#ixzz3VAow4le1
