Υστερα από 13 χρόνια το NATO ανακοίνωσε επισήμως το «τέλος» της μάχιμης παρουσίας του, αλλά η χώρα παραμένει έρμαιο στα χέρια ισλαμιστών, καρτέλ ηρωίνης και διεφθαρμένων πολιτικών. Είναι ένας πόλεμος που τέλειωσε μόνο στα χαρτιά, με την αποχώρηση να μοιάζει ομολογία ήττας. Σε τέτοιον βαθμό που κάποιοι θυμήθηκαν τη Σαϊγκόν του 1975, τότε που αμερικανοί στρατιώτες έφευγαν κακήν κακώς με ελικόπτερα από την ταράτσα της πρεσβείας των ΗΠΑ στο Βιετνάμ.
Τώρα; Ούτε πανικός, αλλά ούτε νύξη για νίκη. Αυτή η ομολογία ήττας είναι βουβή. Ακόμη και η σεμνή τελετή στην οποία το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε επισήμως το τέλος της πολεμικής αποστολής του στο Αφγανιστάν έγινε σε μυστική τοποθεσία στην Καμπούλ, από τον φόβο επίθεσης των Ταλιμπάν.
Για την αποτυχία μιλούν και οι αριθμοί: ύστερα από 13 χρόνια ένοπλων συγκρούσεων, που άφησαν πίσω τους 21.000 αμάχους και 2.500 αμερικανούς στρατιώτες νεκρούς, με κόστος 2 τρισ. δολάρια για τις ΗΠΑ, οι τζιχαντιστές έχουν σηκώσει κεφάλι, με επιθέσεις ακόμη και στην πρωτεύουσα. Πριν από μόλις λίγες ημέρες Ταλιμπάν διέπραξαν τη χειρότερη θηριωδία τους σκοτώνοντας 145 ανθρώπους, κυρίως μικρά παιδιά, σε ένα σχολείο στα σύνορα με το Πακιστάν.
Αποστολή δεν εξετελέσθη λοιπόν. Και Κύριος οίδε τι θα γίνει από αύριο, όταν θα μείνουν 11.000 αμερικανοί στρατιωτικοί στο έδαφος, από 130.000 που ήταν πριν από λίγα χρόνια. Οι εναπομείναντες θα είναι κυρίως σύμβουλοι και εκπαιδευτές, με νέα αποστολή «να εκπαιδεύουν, να χρηματοδοτούν και να εξοπλίζουν» τους 350.000 άνδρες του στρατού του Αφγανιστάν.
Ορισμένοι αμερικανοί αναλυτές γράφουν ότι μπορεί να δούμε ένα δεύτερο Ιράκ, όπου ο σαθρός και διεφθαρμένος κυβερνητικός στρατός κατέρρευσε απέναντι στην επίθεση των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους (IS). Στις ΗΠΑ η ατμόσφαιρα είναι βαριά. Σε ποσοστό άνω του 60% οι αμερικανοί ψηφοφόροι λένε ότι «αυτός ο πόλεμος δεν άξιζε τον κόπο». Και μόνο το 23% των αμερικανών στρατιωτών πιστεύει ότι η εκστρατεία στο Αφγανιστάν ήταν επιτυχημένη.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι ο πόλεμος συνεχίζεται, σκληρός και φονικός. Περισσότεροι από 3.100 άμαχοι έπεσαν νεκροί εφέτος, έναντι 1.523 το 2007. Και ότι ο αριθμός των μαχητών στις τάξεις των Ταλιμπάν έχει εκτοξευθεί από 2.000 την εποχή της εισβολής των ΗΠΑ το 2001 σε 60.000 σήμερα.
Το 2014 5.000 Αφγανοί αστυνομικοί και στρατιώτες σκοτώθηκαν σε συγκρούσεις με τους Ταλιμπάν, πολύ περισσότεροι από κάθε προηγούμενο χρόνο.
Φαίνεται επίσης ότι ενώ οι ΗΠΑ ξόδευαν περί τα 144 εκατ. δολάρια την ημέρα για αυτόν τον πιο μακροχρόνιο πόλεμο στην ιστορία τους, οι Ταλιμπάν ανασυντάχθηκαν στις άναρχες περιοχές στα σύνορα με το Βορειοδυτικό Πακιστάν. Και έβαλαν μπροστά την αποτρόπαια και θανάσιμη δική τους οικονομική βιομηχανία: την ηρωίνη. Από τότε που οι Αμερικανοί τούς έριξαν από την κυβέρνηση στην Καμπούλ, το 2002, η παραγωγή του οπίου έχει τριπλασιαστεί.
Την ίδια ώρα η αφγανική κυβέρνηση χαροπαλεύει, εξαρτημένη από τους ξένους όχι μόνο για την ασφάλεια, αλλά και για να πληρώνει τα έξοδα λειτουργίας της. Δάνεια από το εξωτερικό είναι τα δύο τρίτα των 7,6 δισ. δολαρίων του προϋπολογισμού για το 2015.
Αλλη θλίψη: Ενώ οι Αμερικανοί έλεγαν πως οι προεδρικές εκλογές του 2014 θα αναδείξουν «το υπόδειγμα μιας συμφιλιωμένης χώρας», με σταθερή μετάβαση προς την ειρήνη και τη δημοκρατία, οι κάλπες σημαδεύθηκαν από κατηγορίες για νοθεία, κρούσματα βίας και μια λυσσασμένα διχαστική αναμέτρηση μεταξύ των δύο υποψηφίων.
Ο Ασράφ Γκάνι, τεχνοκράτης με καριέρα στην Παγκόσμια Τράπεζα, επικράτησε τελικά του αντιπάλου του Αμπντουλάχ Αμπντουλάχ, αλλά οι δυο τους, που επρόκειτο να σχηματίσουν κυβέρνηση εθνικής ενότητας, δεν έχουν συμφωνήσει ακόμη στον διορισμό νέων υπουργών, τρεις μήνες μετά την ορκωμοσία του προέδρου.
Ο ατελείωτος πόλεμος που ταλανίζει το Αφγανιστάν, σχεδόν χωρίς ανάπαυλα από την εισβολή των Σοβιετικών το 1979, έχει εξαθλιώσει τον λαό. Εννέα εκατομμύρια άνθρωποι (σχεδόν το 36% πληθυσμού) ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, χωρίς βασικά αγαθά, ασφάλεια, τροφή και στέγη. Το προσδόκιμο ζωής δεν ξεπερνά τα 44 χρόνια. Και ένα στα τέσσερα παιδιά πεθαίνει προτού γίνει πέντε ετών.
Πολ Ρότζερς: «Η διπλή σύγκρουση σε Ιράκ και Αφγανιστάν
«Αφγανιστάν – Ιράκ, οι ΗΠΑ ήθελαν μια καθαρή νίκη και στις δύο χώρες στις οποίες εισέβαλαν στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Αλλά Ταλιμπάν και Ισλαμικό Κράτος έχουν επιβάλει μια άλλη πραγματικότητα» λέει στο «Βήμα» ο καθηγητής Πολ Ρότζερς, διευθυντής στο κέντρο αναλύσεων Open Democracy στο Λονδίνο και συγγραφέας του «Χάνοντας τον έλεγχο: Η παγκόσμια ασφάλεια στον 21ο αιώνα» (Pluto Press, 2010).
«Αφγανιστάν – Ιράκ, οι ΗΠΑ ήθελαν μια καθαρή νίκη και στις δύο χώρες στις οποίες εισέβαλαν στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Αλλά Ταλιμπάν και Ισλαμικό Κράτος έχουν επιβάλει μια άλλη πραγματικότητα» λέει στο «Βήμα» ο καθηγητής Πολ Ρότζερς, διευθυντής στο κέντρο αναλύσεων Open Democracy στο Λονδίνο και συγγραφέας του «Χάνοντας τον έλεγχο: Η παγκόσμια ασφάλεια στον 21ο αιώνα» (Pluto Press, 2010).
«Παρά τα όσα λένε, οι Αμερικανοί θα παραμείνουν σε ένοπλη σύγκρουση στο Αφγανιστάν – ουσιαστικά σε πόλεμο – και το 2015. Οι μάχες θα συνεχιστούν σε μεγάλο μέρος της χώρας κάνοντας αβάσιμη κάθε ελπίδα για πραγματική απεμπλοκή. Εν ολίγοις, η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει να βρίσκεται σε πόλεμο στο Αφγανιστάν, με ανοιχτό μέτωπο και στο Ιράκ για την καταπολέμηση των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους. Υστερα από 11 χρόνια στο Ιράκ και 13 στο Αφγανιστάν, αυτή η διπλή αιματηρή σύγκρουση δεν τελειώνει πραγματικά» τονίζει ο Ρότζερς.
Και στο πολιτικό μέτωπο; τον ρωτάμε. «Επειτα από μακρά και αμφιλεγόμενη εκλογική διαδικασία, ο Ασράφ Γκάνι έγινε πρόεδρος του Αφγανιστάν στις 29 Σεπτεμβρίου 2014. Αλλά η προέλαση των Ταλιμπάν σε συνδυασμό με την απόσυρση σχεδόν όλων των δυτικών στρατιωτών τον έχουν ήδη καταδικάσει. Είναι βέβαιο ότι δεν θα μπορέσει να επιβάλει τάξη και ασφάλεια, πόσω μάλλον ειρήνη και σταθερότητα στη χώρα.Το δείχνουν οι πιο πρόσφατες επιθέσεις των Ταλιμπάν που στρέφονται κατά του αφγανικού στρατού και της αστυνομίας και όχι τόσο εναντίον των Δυτικών που αποχωρούν. Μερικά μέρη κοντά στην Καμπούλ έχουν γίνει απαγορευμένες περιοχές, όπου δεν τολμάνε καν να μπουν οι κυβερνητικές δυνάμεις» μας απαντά. tovima
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου