Επί άρχοντος Αντιδότου, το 451/0 π.Χ. , «διά το πλήθος των πολιτών, Περικλέους ειπόντος, έγνωσαν μη μετέχειν της πόλεως ος ου μη έξ αμφοίν αστοίν η γεγονώς», γράφει ο Αριστοτέλης.
Από εκεί και ύστερα, για να εγγραφεί κανείς στους καταλόγους των πολιτών, έπρεπε να έχει γεννηθεί από μητέρα και πατέρα Αθηναίους. Ο νόμος φαίνεται περίεργος και αντίθετος με το πνεύμα της δημοκρατίας. Εξετάζοντας όμως κανείς βαθύτερα το πρόβλημα βλέπει πόσο ήταν αναγκαίος για την ύπαρξη της πόλεως και κυρίως για τη διατήρηση του καθεστώτος, όπως είχε διαμορφωθεί με τόση προσοχή και φροντίδα.
Από την εποχή που η Αθήνα έγινε σπουδαίο εμπορικό και ναυτικό κέντρο, ένα πλήθος ξένων έρχοταν να εγκατασταθούν και στην Αθήνα και στον Πειραιά. Απαραίτητο επακόλουθο της διαμονής των ξένων ( των μετοίκων ) ήταν οι μικτοί γάμοι. Ως το 451 π.Χ. ο γιός ενός Αθηναίου και μίας ξένης μπορούσε να έχει πλήρη πολιτικά δικαιώματα ( έτσι ήταν ο Κλεισθένης, ο Θεμιστοκλής, ο Κίμων κ.α. ) . Μετά το 451 π.Χ. ο γιός Αθηναίου πολίτη από ξένη μητέρα ( ο μητρόξενος) θεωρείται από απόψεως δημοσίου δικαίου « νόθος». Δεν μπορούσε έτσι να έχει πλήρη δικαιώματα και να παίζει ρόλο στην πολιτική ζωή ή να δικαιούται κρατικής μέριμνας.
Το μέτρο αυτό του Περικλέους έχει ιδιαίτερα κατακριθεί από νεότερους ιστορικούς, ήταν όμως απόλυτη ανάγκη να εφαρμοσθεί, ώστε να περιορίσει τις παροχές του κράτους σε ορισμένο αριθμό πολιτών, γιατί διαφορετικά θα κινδύνευαν τα δημόσια οικονομικά, οπότε το σύστημα της μισθοφορίας θα έπρεπε να καταργηθεί, με τεράστιε επιπτώσεις στο ίδιο το πολίτευμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου