“σημείωση απερ.γαλάζ” ευχαριστούμε τον φίλο Zacharia Skevaki που μας το εστειλε
Dr. Rath Health Foundation
Το σύστημα διακυβέρνησης της Ε.Ε καταρρίπτει όλα τα δημοκρατικά επιτεύγματα της τελευταίας χιλιετίας του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Πολύ περισσότερο, έχει ρίξει ολόκληρη την ήπειρο πίσω στα Μεσαιωνικά χρόνια, όταν οι απολυταρχικοί μονάρχες εξουσίαζαν την Ευρώπη πέραν από κάθε δημοκρατικόέλεγχο. Αυτό το βιβλίο δικαιολογεί γιατί τέτοιοι ισχυρισμοί δεν αποτελούναπλώς μεμονωμένες απόψεις ή προσωπικές θεωρίες αλλά αντίθεταένα εδραιωμένο γεγονός!
Σε ένα αληθινό δημοκρατικό καθεστώς, όλη η εξουσία πηγάζει από τον ίδιο το λαό. Η αρχή της ‘τριχοτόμησης της εξουσίας’ μεταξύ των οργάνων διακυβέρνησης –Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική– διασφαλίζει την προστασία του λαού από κάθε κατάχρηση. Αυτή η αρχή έχει γίνει διεθνώς αποδεκτή, αφού η ανθρωπότητα πάλεψε για εκατοντάδες χρόνια για να την κατακτήσει. Πολύ περισσότερο, στα σύγχρονα δημοκρατικά συστήματα δεν πρέπει ποτέ να συγχέεται η ‘εθνική κυριαρχία’ που πηγάζει από το λαό και τον καθιστά κυρίαρχη δύναμη, με την ‘εξουσία διακυβέρνησης’.
Στον αντίποδα των πιο πάνω αρχών βρίσκεται η Ε.Ε των Βρυξελλών η οποία στερείται της αρχής της ‘τριχοτόμησης των εξουσιών’. Η λεγόμενη Ευρωπαϊκή Επιτροπή (EU‐Commission) – ένα σώμα που αποτελείται από27 μη εκλεγμένα από το λαό άτομα‐ έχει οριστεί ως το εκτελεστικό όργανο της Ε.Ε των Βρυξελλών και έχει εξοπλιστεί ταυτόχρονα με όλες τις βασικές εξουσίες που της επιτρέπουν να κυβερνά όλη την Ευρώπη. Από την άλλη μεριά, στέκονται όλοι οι πολίτες της Ευρώπης, οι οποίοι στην ουσία δεν έχουν κανένα έλεγχο πάνω σε αυτό το Εκτελεστικό όργανο αλλά φυσικά και ούτε πάνω στην νομοθετική διαδικασία. Ακόμα χειρότερο, άγνωστο
στους περισσότερους ανθρώπους, είναι το γεγονός ότι το ‘Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο’, το οποίο δικαιούμαστε να εκλέξουμε, στερείται του πιο ουσιαστικού δημοκρατικού δικαιώματος: του δικαιώματος της θέσπισης οποιασδήποτε νομοθεσίας.
Όλη η εξουσία μέσα στην Ε.Ε των Βρυξελλών πηγάζει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία μπορεί ταυτόχρονα και να προτείνει νομοθεσίες αλλά και να αποφασίζει και για την εκτέλεση των διαφόρων αποφάσεων και οδηγιών. Σε αντίθεση λοιπόν με το τι ισχύει στο δημοκρατικό πολίτευμα, αυτό το Ευρωπαϊκό ‘πολιτικό γραφείο’ δεν είναι δημοκρατικά εκλεγμένο και ακόμα χειρότερα, δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να καθαιρεθεί κατά τη βούληση των Ευρωπαίων πολιτών.
Τα 500 εκατομμύρια των Ευρωπαίων πολιτών, οι οποίοι κάθε τέσσερα χρόνια έχουν το δικαίωμα να εκλέξουν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στην ουσία ψηφίζουν για ένα ‘πλαστό’ κοινοβούλιο, που δεν έχει καμιά νομοθετική πρωτοβουλία –το ουσιαστικότερο δηλαδή στοιχείο σε κάθε αληθινό δημοκρατικό σύστημα. Έτσι λοιπόν, ενώ η βάση σε κάθε δημοκρατία εξυπακούει ότι όλη η εξουσία πηγάζει από τον ίδιο το λαό, αυτό δεν ισχύει για την Ε.Ε των Βρυξελλών. Ακόμα χειρότερα, στην περίπτωση που ένα εκτελεστικό όργανο όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν μπορεί να εκλεγεί από το λαό και –πάνω από όλα‐ δεν μπορεί ποτέ να καθαιρεθεί από αυτόν, τότε αυτόματα, κάθε δημοκρατία μετατρέπεται σε δικτατορία!
Πώς είναι δυνατόν, όμως, μια τόσο αντιδημοκρατική δομή να έχει εγκαθιδρυθεί στο κέντρο όλων των δημοκρατικών κρατών της Ευρώπης; Ποιοι είναι αλήθεια οι αρχιτέκτονες αυτού του δικτατορικού οικοδομήματος της Ε.Ε των Βρυξελλών; Για να το κατανοήσουμε αυτό, πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στα σκοτεινότερα κεφάλαια της σύγχρονης ιστορίας – συμπεριλαμβανομένων του Πρώτου και του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.
Σε μια τέτοια ανασκόπηση, θα ανακαλύψουμε το απογοητευτικό γεγονός ότι τα ίδια ακριβώς οικονομικά συμφέροντα που απέτυχαν να κατακτήσουν τον κόσμο μέσα από τους δύο παγκόσμιους πολέμους, έχουν οικοδομήσει την ‘Ε.Ε των Βρυξελλών’, ως την πλατφόρμα από την οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, προσπαθούν για τρίτη φορά να κατακτήσουν τον κόσμο.
Είναι πολύ πιθανόν ο αναγνώστης αυτού του κειμένου να αρχίσει να σκέφτεται ότι όλη αυτή η ‘θεωρία’ είναι υπερβολική για να την αποδεχτεί. Ωστόσο, η θέση ότι οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι είχαν υποκινηθεί από μεγάλες γερμανικές εταιρίες – δηλ. από το Γερμανικό Χημικό και Πετροχημικό Καρτέλ – στη μορφή μιας καλά οργανωμένης προσπάθειας, με στόχο την οικονομική και πολιτική κυριαρχία πάνω στην Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο, δεν είναι αποτέλεσμα της πρόσφατης ιστορικής έρευνας, αλλά ούτε και θεωρία συνωμοσίας. Αντίθετα, είναι τα ευρήματα μιας από τις Δίκες της Νυρεμβέργης για τα εγκλήματα πολέμου, που έλαβε
χώρα από τις 27 Αυγούστου 1947 μέχρι τις 30 Ιουλίου 1948, στο Palace of Justice της Νυρεμβέργης.
Αυτό το βιβλίο παραθέτει ιστορικά ντοκουμέντα από διεθνή αρχεία που δεν έχουν ποτέ πριν δημοσιευθεί οπουδήποτε. Προφανώς, αυτά τα οικονομικά συμφέροντα γύρω από το τότε αναδυόμενο χημικό, φαρμακευτικό και πετροχημικό Καρτέλ, που καταδικάστηκε στην Νυρεμβέργη ως η κινητήρια οικονομική δύναμη πίσω από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έχουν ξοδέψει δισεκατομμύρια για να αποκρύψουν αυτό το γεγονός και να το κρατήσουν μακριά από τα βιβλία ιστορίας.
Η απόκρυψη αυτών των γεγονότων από το ευρύ κοινό αποτέλεσε προϋπόθεση γι αυτές τις δυνάμεις, ώστε να μπορέσουν για μια τρίτη φορά να επιχειρήσουν την κατάκτηση του κόσμου και τον έλεγχο μιας αγοράς – αξίας τρισεκατομμυρίων ευρώ. Αυτό το περίεργο οικοδόμημα –που δεσπόζει για περισσότερο από μισό αιώνα στη πρωτεύουσα του μικρού Βελγίου– έχει πλέον καθιερωθεί σε λειτουργική βάση του Καρτέλ από την οποία επιδιώκει να επιτύχει ότι δεν κατόρθωσε στο παρελθόν
χρησιμοποιώντας πολιτικές, οικονομικές και –αν κριθεί αναγκαίο– ακόμα και στρατιωτικές μεθοδεύσεις.
Οι ρίζες του Φαρμακευτικού και Πετροχημικού Καρτέλ
Για χιλιετίες, ο άνθρωπος εξελισσόταν στον πλανήτη μας εξαρτώμενος βασικά από τη θρεπτική αξία των φυτών. Αυτά τα δώρα της φύσης ήταν μέρος της κοινής κληρονομιάς της ανθρωπότητας και φυσικά ήταν ελεύθερα προσβάσιμα από όλους ανεξαρτήτως τους ανθρώπους. Οι μικροθρεπτικές ουσίες των φυτών π.χ. βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία και άλλα φυτοθρεπτικά συστατικά ήταν η πηγή ενέργειας για τα εκατομμύρια βιολογικών αντιδράσεων σε κάθε κύτταρο στο σώμα των
προγόνων μας.
Καθώς λοιπόν, η ανθρώπινη γνώση αναπτυσσόταν, ταυτόχρονα μεγάλωνε \και η επιθυμία για την διερεύνηση και κατανόηση της βιολογικής σύνθεσης των φυτών και των ουσιών τους. Έτσι, μετά από δεκάδες χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης ύπαρξης πάνω στη γη, μόλις πριν από δύο περίπου αιώνες, ο Homo Sapiens (Χόμο Σάπιενς) κατέκτησε την ικανότητα να αναλύει τημοριακή δομή των πραγμάτων γύρω του. Αυτή η διανοητική και γνωστική επιτυχία του ανθρώπου αποτέλεσε και τη βάση ενός επιχειρηματικού μοντέλου (χημική βιομηχανία), το οποίο έχει κυριαρχήσει πάνω στην μοίρα ολόκληρου του κόσμου για περίπου ενάμιση αιώνα.
Στα μέσα του δεκάτου ενάτου αιώνα, ξεκίνησε κιόλας ένας αγώνας δρόμου για ‘κατάκτηση’ της ίδιας της Φύσης, με ένα και μόνο σκοπό: την ικανοποίηση ιδιωτικών οικονομικών συμφερόντων στη βάση αυτών των νέων ανακαλύψεων. Τρεις γερμανικές χημικές/φαρμακευτικές επενδυτικές εταιρίες η Bayer (1863), η Hoechst (1863), και η BASF (1865) ηγούνταν αυτού του διεθνούς αγώνα δρόμου. Αυτός ο αγώνας για κατάκτηση της Φύσης περιελάμβανε τρία στάδια: πρώτον, την ανάλυση και την
κατανόηση της μοριακής δομής της οργανικής και ανόργανης ύλης, δεύτερον, τη τεχνητή αναπαραγωγή ή καλύτερα την ‘αντιγραφή’ αυτών των μορίων και τελικά τη δημιουργία διεθνών αγορών όπου θα διοχετεύονταν αυτά τα πρωτοεμφανιζόμενα προϊόντα, που πλέον θα ονομάζονταν με μια λέξη ‘χημικά’.
Οι δημιουργοί αυτής της νέας χημικής βιομηχανίας πρέπει να ένιωθαν σαν σύγχρονοι ‘Θεοί’. Άλλωστε μπορούσαν πλέον να αναπαράγουν την ίδια τη Φύση! Ωστόσο, για να διασφαλίσουν αυτές οι εταιρίες και το μονοπώλιο που θα τους επέτρεπε να είναι οι αποκλειστικοί διαχειριστές της διεθνούς αγοράς των δεκάδων χιλιάδων νέων μορίων που κατασκεύαζαν, χρειάζονταν και ένα νομικό εργαλείο που θα τους εξασφάλιζε το αποκλειστικό δικαίωμα να ‘κατέχουν’ αυτόν τον τεράστιο αριθμό
‘αντιγράφων’ και παραλλαγών των φυσικών μορίων.
Αυτό λοιπόν το ‘εργαλείο’ δεν ήταν τίποτε άλλο από αυτό που ονομάζουμε ‘πατέντες’. Ας δούμε ένα παράδειγμα: το γνωστό σε όλους μας φάρμακο ‘ασπιρίνη’ είναι ακριβώς το αποτέλεσμα της αντιγραφής της μοριακής δομής ενός συστατικού που βρίσκεται στο φλοιό της ιτιάς. Η Bayer, λοιπόν, μετά που μελέτησε τη μοριακή δομή του σαλικυλικού οξέος, την τροποποίησε ελαφρώς, δημιουργώντας το συνθετικό μόριο ακετυλο‐σαλικυλικό οξύ, το οποίο έχει παρόμοιες ιδιότητες με τη φυσική ουσία.
Ωστόσο, το γεγονός ότι το τροποποίησε, κατοχύρωσε στην Bayer το αποκλειστικό δικαίωμα να μπορεί να παράγει τεχνητά αυτήν τη νέα δομήκαι να την ονομάζει από τούδε και στο εξής ‘ασπιρίνη’. Η ασπιρίνη είναιμόνο ένα παράδειγμα από τις χιλιάδες των συνθετικών και επομένωςπατενταρισμένων ουσιών.
Η σημασία της δημιουργίας νέων συνθετικών μορίων έγκειται στο γεγονός ότι μόνο τα συνθετικά μόρια – τα τεχνητά κατασκευασμένα – μπορούν να πατενταριστούν. Από τη στιγμή που κάτι πατεντάρεται, σημαίνει ταυτόχρονα και ότι κατέχεται από τον αντίστοιχο κατασκευαστή. Έτσι, ο κατασκευαστής δικαιούται με βάση τον νόμο των δικαιωμάτων ευρεσιτεχνίας να καθορίσει την αξία του συνθετικού μορίου με βάση ένα και μόνο παράγοντα: την προσωπική του απληστία για το μεγαλύτερο δυνατόν κέρδος.
Έτσι λοιπόν, με την BAYER, την BASF και τη HOECHST να έχουν γίνει οι βασικοί κινητήρες της Γερμανικής οικονομίας, με ισχυρή ‐φυσικά‐ επιρροή \πάνω στην ‘κυβέρνηση’ της αυτοκρατορικής Γερμανίας, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ήδη από το 1877 η Γερμανία εγκαθίδρυσε ένα νέο νόμο ‐αυτόν των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας‐ σύμφωνα με τον οποίο νομιμοποιόταν πλέον η συστηματική ‘οικειοποίηση’ της Φύσης από αυτές τις γερμανικές χημικές εταιρίες που αναφέραμε πιο πάνω.
Επομένως, με τη Γερμανία να βρίσκεται ήδη στην κορυφή αυτής της αναπτυσσόμενης βιομηχανίας και με μια αγορά δισεκατομμυρίων στον τομέα των συνθετικών βαφών, των οικιακών προϊόντων, υφασμάτων, φαρμάκων κλπ, η απληστία αυτών των συμφερόντων είχε λάβει νέες διαστάσεις. Μέχρι το τέλος του 19 ου αιώνα, η Γερμανική χημική βιομηχανία ήταν αποφασισμένη να διευρύνει αυτήν την αρχή της ‘Οικειοποίησης της Φύσης’ πέραν των Γερμανικών συνόρων: στον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό επικρατειών και κρατών, μέσω της κατάκτησης του κόσμου.
Η Πρώτη Απόπειρα του Καρτέλ για Κατάκτηση του Κόσμου
Από το 1904, ο επικεφαλής της Bayer, Carl Duisberg, ξεκίνησε ήδη να προωθεί την συγχώνευση των μεγαλύτερων φαρμακευτικών εταιριών – Bayer, BASF, Hoechst – και άλλων γερμανικών χημικών εταιριών. Αυτό θα εξασφάλιζε, προφανώς, την κυριαρχία ολόκληρου του κόσμου από την Γερμανική χημική βιομηχανία. Αυτός ήταν ο απροκάλυπτος στόχος τους ήδη από τότε: ο εκμηδενισμός κάθε ανταγωνισμού σε συνάρτηση με τον συνολικό έλεγχο ολόκληρου του κόσμου.
Σε αυτήν την προσπάθεια για την κατάκτηση του κόσμου, ο σύμμαχος του γερμανικού χημικού Καρτέλ ήταν φυσικά ο αυτοκράτορας Wilhelm II, ο Γερμανός ηγεμόνας της εποχής. Έτσι λοιπόν, η γερμανική χημική βιομηχανία μαζί με τον Γερμανό αυτοκράτορα σχεδίασαν τη πρώτη στρατιωτική επιχείρηση με σκοπό την επέκταση της χημικής γερμανικής βιομηχανίας σε όλο τον κόσμο, κατά τρόπο που θα μπορούσαν να ελέγχουν και να επωφελούνται από μια ενοποιημένη διεθνή αγορά. Έτσι, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η πρώτη προσπάθεια του Καρτέλ να κατακτήσει τον κόσμο –έχοντας ωςπολιτικό και πολεμικό συνεργό τον Γερμανό Αυτοκράτορα Wilhelm II.
Έξι εβδομάδες μετά την κήρυξη του πολέμου, στις 31 Ιουλίου 1914, ο γερμανός Καγκελάριος, Bethmann‐Hollweg κοινοποίησε τον πραγματικό
σκοπό πίσω από τον πόλεμο: ‘Η ίδρυση μιας κεντροευρωπαϊκής οικονομικής ένωσης μέσω κοινών δασμολογικών συμφωνιών, με την προσάρτηση της Γαλλίας, του Βελγίου, της Ολλανδίας, της Δανίας, της Αυστρίας, της Ουγγαρίας, της Πολωνίας (τότε δεν υπήρχε, αναφέρεται ωστόσο εδώ) και ενδεχομένως της Ιταλίας, της Σουηδίας και της ΝορβηγίαςΑυτή η οικονομική ένωση, υπό την γερμανική ηγεσία, πρέπει να σταθεροποιήσει την οικονομική κυριαρχία της Γερμανίας σε ολόκληρη
την κεντρική Ευρώπη’. Με λίγα λόγια, ένας από τους ξεκάθαρους στόχους του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η δημιουργία μιας κεντροευρωπαϊκής
οικονομικής ένωσης, που πρωτίστως θα εξυπηρετούσε την τότε αναδυόμενη χημική, φαρμακευτική και πετροχημική βιομηχανία .Η χημική και φαρμακευτική βιομηχανία, που κατασκεύαζε τα προϊόντα που προορίζονταν γι’ αυτήν τη διεθνή αγορά, ανέπτυξε επίσης και τις μεθόδους για την επιτυχία του πολέμου. Για παράδειγμα, ο επιστήμονας της BASF, Fritz Haber, ανακάλυψε ότι με την εφαρμογή πίεσης και θερμότητας στο άζωτο της ατμόσφαιρας, μπορούσαν στην πραγματικότητα να παράγουν αμμωνία, το βασικό δηλαδή συστατικό του TNT και άρα των εκρηκτικών.Με άλλα λόγια, οι χημικοί της BASF ανακάλυψαν πώς θα μπορούσαν να παράγουν βόμβες απλά από τον αέρα και, πολύ περισσότερο, πατένταραν αυτήν τη διαδικασία! Με αυτόν τον τρόπο, ο Αυτοκράτορας Wilhelm διασφάλισε ότι θα είχε πάντοτε αρκετές βόμβες ώστε να εξασφαλίσει την νίκη σε ένα εκτεταμένο, παγκόσμιο πόλεμο!
Την ίδια στιγμή, ο όμιλος BAYER, με έδρα την πόλη του Leverkusen, 250 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από τα κεντρικά γραφεία της BASF, εργαζόταν προς την ίδια κατεύθυνση – δηλαδή προς την πιο σύντομη και επιτυχή έκβαση του πολέμου. Έτσι λοιπόν, ο χημικός όμιλος της BAYER προσέφερε τη δική του υποστήριξη για την κατάκτηση του κόσμου, προμηθεύοντας τον γερμανικό στρατό με το πρώτο όπλο μαζικής εξόντωσης – το αέριο μουστάρδας. Με αυτόν τον τρόπο, η BAYER, η τότεμεγαλύτερη φαρμακευτική εταιρία στον κόσμο, που αυτοδιαφημιζόταν ως ο σωτήρας των ανθρώπων, έγινε ο κατασκευαστής της πρώτης ουσίας μαζικής εξόντωσης των ίδιων αυτών ανθρώπων που ισχυριζόταν ότι έσωζε.
Η Δεύτερη Απόπειρα του Καρτέλ για Κατάκτηση του Κόσμου
Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως είδαμε, ήταν η πρώτη απόπειρα του Καρτέλ να κατακτήσει στρατιωτικά τον κόσμο, με τον σκοπό μιας ενιαίας διεθνούς αγοράς για τα πατενταρισμένα χημικά και φαρμακευτικά του προϊόντα. Περισσότεροι από 16 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και πάνω από 20 εκατομμύρια τραυματίστηκαν σε αυτήν την προσπάθεια του Καρτέλ για μονοπώληση αυτής της αγοράς σε ολόκληρο τον κόσμο.
Παρόλα αυτά, όπως είναι σε όλους γνωστό, τα σχέδια για διεθνή κυριαρχία κατέρρευσαν και ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν μια αποτυχία για το Καρτέλ, που έληξε το 1918. Έτσι λοιπόν, ενώ ο Αυτοκράτορας Γουλιέλμος έπρεπε να παραιτηθεί μετά από αυτήν την ήττα, οι ιθύνοντες του πολέμου παρέμειναν στις θέσεις τους. Κατ’ ακρίβεια, επτά χρόνια μετά την αποτύχια της πρώτης απόπειρας του Καρτέλ για παγκόσμια κυριαρχία , οι γερμανικές χημικές βιομηχανίες ενοποιήθηκαν, επίσημα αυτήν τη φορά, δημιουργώντας το Καρτέλ της IG Farben. Το 1925, το Καρτέλ της IG Farben σχηματίστηκε ςαπό την συγχώνευση της Bayer, της BASF και της Hoechst καθώς και μερικών άλλων μικρότερων γερμανικών χημικών εταιριών. Έτσι, η IG Farben έγινε πλέον η μεγαλύτερη εταιρία του κόσμου στον αναδυόμενο τομέα των χημικών, των φαρμακευτικών, των πλαστικών και άλλων πατενταρισμένων συνθετικών προϊόντων.
Με δεκάδες χιλιάδες πατέντες, η IG Farben ήταν κάτοχος των περισσότερων διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας στον κόσμο εκείνη την εποχή. Ωστόσο, αφού χάθηκε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, της έλειπε ακόμα ένα βήμα για την παγκόσμια κυριαρχία: να επεκτείνει τις πατέντες της σε τέτοιο βαθμό, που θα μπορούσε να εξασφαλίσει το μονοπώλιο αυτής της κολοσσιαίας αγοράς των συνθετικών προϊόντων σε ολόκληρο τον κόσμο.
Τα μεγάλα αφεντικά στο διοικητικό συμβούλιο της IG Farben –που πλέον αυτοαποκαλούνταν δημόσια και επισήμως ‘το Συμβούλιο των Θεών’– ήταν έτοιμοι να συνεχίσουν τις μηχανορραφίες τους ακόμα και μετά την αποτυχία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 24 Μαρτίου 1931, ο Carl Duisberg, ο επικεφαλής της IG Farben, εκφώνησε μια ομιλία στην ένωση βιομηχάνων της Βαυαρίας, όπου δήλωσε: ‘Μόνο ένα κλειστό οικονομικό μπλοκ από το Μπορντώ μέχρι τη Σόφια θα δώσει στην Ευρώπη το οικονομικό στήριγμα που χρειάζεται για να δηλώσει τη σημασία της στον κόσμο’.
Για να είμαστε πιο ακριβείς, τα αρχεία της Δίκης της Νυρεμβέργης εναντίον της IG Farben (1947‐48) τεκμηριώνουν, ότι ήδη από το έτος 1936 –τρία χρόνια πριν την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου– οι διευθύνοντες της IG Farben ήταν υπεύθυνοι για την προετοιμασία του λεγόμενου “Τετραετούς Σχεδίου”– δηλαδή, του ρυθμιστικού σχεδίου προς την κατάκτηση της Ευρώπης. Σύμφωνα με αυτό το σχέδιο προβλεπόταν ότι σε κάθε κατακτημένη χώρα από τον στρατό του Χίτλερ, η IG Farben θα αναλάμβανε εξολοκλήρου όλες τις χημικές και πετροχημικές επιχειρήσεις–σε μηδενικό κόστος!
Δεν προκαλεί καθόλου έκπληξη το γεγονός, ότι απέναντι στη δυνατότητα για μια τέτοια παγκόσμια κυριαρχία, το Καρτέλ ήξερε ακριβώς πώς να δράσει για την κάνει πραγματικότητα: στις αρχές τις δεκαετίας του 1930, η IG Farben επένδυσε πάνω από 80 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα στην προεκλογική εκστρατεία των Ναζί!
Μάλιστα, σύμφωνα με τα αρχεία της Δίκης της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα Πολέμου κατά της IG Farben, οι οικονομικές λεπτομέρειες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου σχεδιάστηκαν και προκατασκευάστηκαν στα κεντρικά γραφεία της IG Farben στην Φραγκφούρτη στη Γερμανία. Για να συντονίζει όλα τα κατακτητικά σχέδια της και τον ανεφοδιασμό με σχεδόν όλες τις πρώτες ύλες, από βενζίνη μέχρι ΤΝΤ και πλάσμα του αίματος, η IG Farben διατηρούσε ένα τεράστιο κτήριο στο Βερολίνο με το κωδικοποιημένο όνομα ‘Berlin NW7’.
Σύμφωνα με την δίκη της Νυρεμβέργης για τα Εγκλήματα Πολέμου, αυτό το γραφείο ‘διοικητικής μέριμνας’ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ονομάστηκε ‘Krauch Office’, από το όνομα του προέδρου της IG Farben Carl Krauch.Για να εδραιώσει το διεθνές μονοπώλιο στον τομέα των χημικών και φαρμακευτικών προϊόντων, το Καρτέλ της IG Farben χρηματοδότησε την άνοδο του Ναζιστικού κόμματος καθώς και την προετοιμασία του για την στρατιωτική κατάκτηση της Ευρώπης και ολόκληρου του κόσμου. Το κατακτητικό σχέδιο του συνασπισμού IG Farben/Nazi είχε τρία στάδια: πρώτον την κατάκτηση της Ευρώπης και της Ασίας, μετά του Ηνωμένου
Βασιλείου και των αποικιών του και τελικά των Ηνωμένων Πολιτειών και τού υπόλοιπου κόσμου. Τα επίσημα αρχεία της Δίκης της Νυρεμβέργης για Εγκλήματα Πολέμου εναντίον του Καρτέλ IG Farben τεκμηριώνουν ότι:
• Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν θα ήταν δυνατός χωρίς την οικονομική και υλικοτεχνική υποστήριξη από τις εταιρίες της IG Farben. Ο γενικός εισαγγελέας στις Δίκες της Νυρεμβέργης σχετικά με τα εγκλήματαπολέμου, Telford Taylor
,
συνοψίζει το ρόλο της IG Farben πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου
ως εξής: ‘Ο σκοπός τους ήταν να μετατρέψουν το γερμανικό κράτος σε μια
πολεμική μηχανή έτσι ωστε να μπορέσει να επιβάλει την κυριαρχία του πάνω
στην Ευρώπη και στη συνέχεια σε άλλακράτη πέρα από τη θάλασσα. ‘Ήταν το στημόνι και το υφάδι του σκοτεινού μανδύα που κάλυψε την Ευρώπη.’
• Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν το αποτέλεσμα αυτού που η κατηγορούσα αρχή αποκάλεσε ‘γάμο’ μεταξύ της IG Farben και των Ναζί. Έτσι, οι 24 διευθυντές του ομίλου IG Farben, δηλαδή της Bayer, της BASF και της Hoechst καταδικάστηκαν στη Νυρεμβέργη για εγκλήματαεναντίον της ανθρωπότητας.
• Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ξέσπασε ως αποτέλεσμα εθνικών ή φυλετικών αιτιών αλλά ήταν το αποτέλεσμα της προσπάθειας του Καρτέλ της IG Farben να κατακτήσει και να ελέγξει την αναδυόμενη αγορά των χημικών, πετροχημικών και φαρμακευτικών προϊόντων ‐αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων‐ σε όλη την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.
• Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν το αποτέλεσμα της δράσης ενός διεστραμμένου ψυχοπαθή με το όνομα Χίτλερ. Αντίθετα, ο Χίτλερ και οι Ναζί χούλιγκαν ήταν απλώς και μόνο οι πολιτικές και στρατιωτικές μαριονέτες του Καρτέλ της IG Farben.
• Το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς δεν ήταν ‘προϊόν’ μερικών παραφρόνων SS, αλλά ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας ως μέρος του τεράστιου βιομηχανικού συγκροτήματος, 24 τετραγωνικών χιλιομέτρων της IG Farben, που έπειτα μετατράπηκε σε στρατόπεδο μαζικής εξόντωσης. Αυτό το τερατώδες βιομηχανικό συγκρότημα ονομαζόταν IG Auschwitz και ακριβώς ο λόγος που ανοικοδομήθηκε ήταν για να παράγει τα συνθετικά καύσιμα και ελαστικά για την επιτυχή
κατάκτηση της Ανατολικής Ευρώπης, της Ρωσίας και της Ασίας.
• Τα απάνθρωπα ιατρικά πειράματα στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν εκτελούνταν με σκοπό την ικανοποίηση των διεστραμμένων SS, αλλά αποτελούσαν συγκεκριμένα προσυμφωνημένα προγράμματα μεταξύ των SS και των εταιριών της IG Farben (BAYER και HOECHST) με σκοπό να ελέγξουν τις νέες πατέντες των φαρμακευτικών προϊόντων πάνω σε αθώους ανθρώπους.
Η Τρίτη Απόπειρα του Καρτέλ Πετρελαίου και Φαρμάκων για Κατάκτηση και Έλεγχο του Κόσμου
Ο ΔεύτεροςΠαγκόσμιος Πόλεμος έληξε με περισσότερους από 60 εκατομμύρια νεκρούς και ανείπωτες καταστροφές. Παρόλο που οι στρατιωτικοί και πολιτικοί φορείς του Καρτέλ κατά τη διάρκεια του Β’Παγκοσμίου Πολέμου κρίθηκαν ένοχοι για το θάνατο και την καταστροφή που προκάλεσαν, οι οικονομικοί υπαίτιοι και χρηματοδότες του πολέμου συνέχισαν τις ανηλεείς προσπάθειες τους για να πετύχουν τον ύστατο στόχο τους. Προκειμένου, λοιπόν, να πετύχουν αυτόν το στόχο, απλά
χρηματοδότησαν την ανάπτυξη μιας νέας γενιάς πολιτικών φορέων σε χώρες κλειδιά, τοποθετώντας τους σε θέσεις από τις οποίες θα μπορούσαν να οικοδομήσουν την Ε.Ε των Βρυξελλών. Κατ’ ακρίβεια, καθώς προσπαθούμε να φτάσουμε στην αλήθεια και να κατανοήσουμε πώς η Ε.Ε των Βρυξελλών μπορεί να αποτελεί την τρίτη απόπειρα του Καρτέλ για να κατακτήσει και να ελέγξει την Ευρώπη, είναι απαραίτητο να ψάξουμε για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους αρχιτέκτονες αυτού του αντιδημοκρατικού οικοδομήματος.
Καθώς θα διαβάζετε αυτό το βιβλίο είναι πολύ πιθανό να σκεφτείτε ότι αυτές οι συγκλονιστικές πληροφορίες που παρουσιάζονται μέσα σε αυτό δεν μπορεί να αληθεύουν, επειδή εάν ήταν αλήθεια σίγουρα θα έπρεπε να είχατε ακούσει για όλα αυτά. Ωστόσο, από τη στιγμή που οι δύο απόπειρες του Καρτέλ για παγκόσμια κατάκτηση απέτυχαν, οι συμμέτοχοι του γνώριζαν πολύ καλά ότι ο μόνος τρόπος να επιτύχει μια τρίτη προσπάθεια ήταν να αποσιωπηθεί η εμπλοκή τους στους δύο
Παγκοσμίους Πολέμους και πολύ περισσότερο να παραγραφεί από τα βιβλία ιστορίας. Διαφορετικά, πώς αλλιώς εξηγείτε εσείς το γεγονός ότι περισσότερες από πενήντα χιλιάδες σελίδες από τις Δίκες της Νυρεμβέργης εναντίον της IG Farben ήταν κρυμμένες για περισσότερα από εξήντα χρόνια σε διεθνή αρχεία;
Ο βασικός αρχιτέκτονας της Ε.Ε των Βρυξελλών
Ο βασικός αρχιτέκτονας της Ε.Ε των Βρυξελλών ήταν ο Walter Hallstein (1901‐1982), ένας διακεκριμένος πανεπιστημιακός στον τομέα του Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου στη Ναζιστική Γερμανία. Τον Ιούνιο του 1938, ο Hallstein συμμετείχε στις επίσημες διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ναζιστικής Γερμανίας και της Φασιστικής Ιταλίας με τον στόχο να θέσει αυτές τις ακραίες ιδεολογίες στη βάση της Ευρώπης του μέλλοντος κάτω από τον έλεγχο του συνασπισμού μεταξύ των Ναζί και της IG Farben. Στις 23 Ιανουαρίου, 1939, μόνο εφτά μήνες πριν την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από τον μοιραίο αυτό συνασπισμό, ο Hallstein εκφώνησε μια ιστορική ομιλία μέσα από την οποία περιέγραφε με λεπτομέρεια τη νομική δομή που θα είχε η Ευρώπη κάτω από τον έλεγχοτου συνασπισμού Ναζί/IG Farben. Ο Hallstein εκφώνησε αυτήν την ‘Κατακτητική Ομιλία’ στο γερμανικό πανεπιστήμιο του Ρόστοκ για τη Ναζιστική ελίτ. Αυτή η ‘αξιόλογη’ ομιλία από τον βασικό αρχιτέκτονα, της μελλοντικά κατακτημένης Ευρώπης, παρατίθεται στην ολότητα της στο βιβλίο ‘Οι Ναζιστικές Καταβολές της Ε.Ε των Βρυξελλών’.
Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κατά το έτος 1950 και αφού προηγουμένως απέκρυψε από τους Συμμάχους το ναζιστικό παρελθόν του, ο Hallstein ορίστηκε σύμβουλος του Καγκελαρίου της Δυτικής Γερμανίας, Adenauer, καθώς επίσης και κύριος διαχειριστής της εξωτερικής του πολιτικής. Ως αποτέλεσμα της προηγούμενης και εκτεταμένης εμπειρίας του στο σχεδιασμό μιας Ευρώπης υπό την κυριαρχία του Καρτέλ και των Ναζί, έγινε αργότερα αρχιτέκτονας της Ε.Ε των Βρυξελλών. Ακριβώς το ίδιο άτομο που συνέταξε το προσχέδιο για τον τρόπο χειρισμού των κατακτημένων χωρών μετά την προσδοκώμενη επικράτηση του
συνασπισμού, έγινε –απλά 19 χρόνια αργότερα‐ ο βασικός αρχιτέκτονας αυτού του αντιδημοκρατικού οικοδομήματος που ονομάζεται ‘Ε.Ε των Βρυξελλών’.
Στις 25 Μαρτίου 1957 ο Hallstein ήταν ένα από τα 12 άτομα που υπέγραψαν τη ‘Συνθήκης της Ρώμης’ – που αποτέλεσε το έγγραφο πάνω στο οποίο θεμελιώθηκε η ίδια η Ε.Ε και το 1958 διορίστηκε ως πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – ένα πόστο που κράτησε για μια ολόκληρη δεκαετία!
Μέσα στο βιβλίο ‘Οι Ναζιστικές Καταβολές της Ε.Ε των Βρυξελλών’ αφιερώνεται ένα ολόκληρο κεφάλαιο στην ‘Κατακτητική Ομιλία’ του Hallstein, αφού είναι φανερό ότι η εμπειρογνωμοσύνη που απέκτησε από τη θέση του ως ‘βασικός νομικός αρχιτέκτονας’ της κατακτημένης Ευρώπης από τον συνασπισμό Ναζί / IG Farben ήταν ακριβώς και ο λόγος που μερικά χρόνια αργότερα διορίστηκε στη θέση του βασικού αρχιτέκτονα της ‘ΕΕτων Βρυξελλών’.
Η ΕΕ των Βρυξελλών και οι Πατέντες ως Νομικό Εργαλείο για Οικονομική Κυριαρχία
Όπως τεκμηριώνεται μέσα από τα αρχεία της Δίκης της Νυρεμβέργης, η IG Farben –αμέσως μετά την κατάκτηση της Γαλλίας τον Ιούνιο του 1940‐ προσέγγισε το Ναζιστικό καθεστώς και επίσημα δήλωσε ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να τακτοποιηθεί στη νέα τάξη πραγμάτων της κατεκτημένης Ευρώπης ήταν ο επαναπροσδιορισμός της νομοθεσίας σχετικά με τις πατέντες. Έτσι λοιπόν, σε μια επιστολή στις 20 Ιουλίου 1940,η IG Farben ανακοίνωσε:
‘Υπό τη γερμανική κυριαρχία θα πρέπει να δημιουργηθεί ένας ευρύτερος ευρωπαϊκός χώρος που εκτός από τη Μεγάλη Γερμανία να περικλείει και μια σειρά άλλων κυρίαρχων κρατών, να αποτελεί μια οικονομική ενότητα και να σχηματίσει πιθανόν αργότερα μια δασμολογική και νομισματική ένωση.Η πιο εκτεταμένη λύση, που θα θεωρούσαμε ιδανική, θα ήταν για όλον τον ευρωπαϊκό χώρο, που βρίσκεται υπό τη γερμανική κυριαρχία, να δημιουργηθεί ένα ενιαίο σύστημα διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, δηλ. ένας επίσημος και ουσιαστικός νόμος περί ευρεσιτεχνιών που να ρυθμίζεταιαπό μια και μόνο νομοθεσία.’Πηγαίνοντας πίσω λοιπόν στην ιστορία των τελευταίων χρόνων του 19ου αιώνα, μπορεί κάποιος να καταλάβει πώς η ιδέα των πατεντών ήταν μιαειδεχθής σύλληψη σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι από την στιγμή που θα αντέγραφαν τη Φύση, θα μπορούσαν και να την κατέχουν. Η ιδιοποίηση της Φύσης σήμαινε για συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων,τη ξεκάθαρη δυνατότητα να ελέγχουν και να εξουσιάζουν τον κόσμο, που αργά ή γρήγορα θα εξαρτιόταν ολοκληρωτικά από τα πατενταρισμένα προϊόντα τους. Ιδιαίτερα εάν αυτά τα προϊόντα ήταν πρώτης ανάγκης, \όπως προϊόντα που αφορούν την υγεία, τότε οι άνθρωποι και κατ’ επέκταση ολόκληρα έθνη θα υποδουλώνονταν σε αυτές τις βιομηχανίες. Σήμερα αυτά τα πατενταρισμένα χημικά προϊόντα καλύπτουν όλες τις πτυχές της ζωής μας: φάρμακα, φυτοφάρμακα, πλαστικά, υφάσματα, βαφές κλπ. Με δύο λόγια, περίπου ένα στα δύο προϊόντα που αγγίζουμε κάθε μέρα έχει κατασκευαστεί κατά βάση από πατενταρισμένα υλικά του Καρτέλ και εμείς –οι λαοί του κόσμου– πληρώνουμε ‘φόρο υποτελείας’ στις πατέντες του Καρτέλ, χωρίς ούτε να το αντιλαμβανόμαστε. Μετά την αποτυχία και της δεύτερης απόπειρας για κατάκτηση του κόσμου και ενώ οι στρατιωτικοί και πολιτικοί φορείς του Καρτέλ κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο βρέθηκαν ένοχοι για τον θάνατο και τη καταστροφή που προκάλεσαν, οι οικονομικοί καθοδηγητές του πολέμου συνέχισαν την πορεία προς τον τελικό στόχο. Εδώ μπορείτε να δείτε μόνο μερικά παραδείγματα:
• Ο Fritz Ter Meer
,
εγκληματίας πολέμου ως υπεύθυνος για το IG Auschwitz, καταδικάστηκε από
το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης σε 7 χρόνια φυλάκιση. Απελευθερώθηκε από
τη φυλακή το 1951. Το 1956 ο Ter Meer είχε ήδη επιστρέψει στο προσκήνιο
ως πρόεδρος της εταιρίας BAYER.• Ο Carl Wurster ήταν μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου της ‘Degesch’. Η Degesch’ ήταν θυγατρική εταιρία της IG Farben, υπεύθυνη για τηνπαράδοση του δηλητηρίου ‘Cyclone B’ στους θαλάμους αερίων στο Άουσβιτς, η οποία άκμασε υπό την ‘επίβλεψη’ του Wurster. Το 1952, ο Wurster επιστρέφει ως διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας BASF. Έτσι λοιπόν, μέχρι το 1956, οι εταιρίες BAYER, BASF και HOECHST διευθύνονταν και πάλι από τους αρχιτέκτονες της εποχής του συνασπισμού μεταξύ Ναζί και IG Farben. Άρα, δεν πρέπει να προκαλεί καμιά έκπληξη το γεγονός, ότι την ίδια χρονιά το Καρτέλ σχημάτισε ένα νέο διεθνές πολιτικό γραφείο με τηδημιουργία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και με βασικό αρχιτέκτονα, όπως είδαμε, τον Walter Hallstein. Για να επιτύχουν αυτό που απέτυχαν να κάνουν στις δύο προηγούμενες απόπειρες τους και για να συντονίζουν τις παγκόσμιες αξιώσεις τους, αυτές οι πολυεθνικές εταιρίες εγκαθίδρυσαν αυτό το ‘Κεντρικό Γραφείο του
Καρτέλ’, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Πολύ περισσότερο, για να επισπεύσουν την εγκαθίδρυση αυτού του ‘Κεντρικού Γραφείου’ στις Βρυξέλλες, χρηματοδότησαν την άνοδο μιας νέας γενιάς πολιτικών φορέων σε χώρες κλειδιά. Για παράδειγμα, ο Helmut Kohl, ένας πρώην υπάλληλος της BASF, έγινε αργότερα Καγκελάριος στην
Γερμανία –μια θέση που διατήρησε για 16 χρόνια!
Ας συνοψίσουμε
Όπως έχουμε δει, το Καρτέλ ξεκίνησε δύο φορές έναν πόλεμο με σκοπό την στρατιωτική κατάκτηση του κόσμου και έπειτα την ευρύτερη επικράτηση της βιομηχανίας του. Και οι δύο προσπάθειες απέτυχαν – αλλά ακόμα δεν παραιτούνται από τον αρχικό σκοπό. Ωστόσο, τώρα το βασικότερο τους εμπόδιο είναι το γεγονός ότι δεν μπορούν πλέον να φτάσουν στο στόχο τους με στρατιωτικές μεθόδους, αφού δεν θα τους επιτρεπόταν να ξεκινήσουν ένα πόλεμο τέτοιων διαστάσεων για τρίτη φορά. Έτσι λοιπόν, έπρεπε να βρουν άλλα μέσα προς την επίτευξη του στόχου τους. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει μόνο ένα πράγμα: ότι πρέπει να γονατίσουν τα κράτη που επιθυμούν να κατακτήσουν και να τα ελέγχουν, αλλά χωρίς όπλα αυτήν τη φορά. Ο τρόπος για να το πετύχουν αυτό είναι και πάλι οι πατέντες. Με τη χρήση των πατέντων επιτυγχάνουν, στην ουσία, να εκμεταλλεύονται οικονομικά ολόκληρη την οικονομία των περισσοτέρων κρατών, αφού οι πατέντες μπορούν να δημιουργούν οικονομική και τελικά πολιτικεξάρτηση στα κράτη αυτά.
Το κεντρικό μέσο με το οποίο πετυχαίνουν την προώθηση των πατεντών τους στον μεγαλύτερο βαθμό είναι ένα κερδοφόρο επιχειρηματικό μοντέλο – το λεγόμενο ‘φαρμακευτικό εμπόριο με τις ασθένειες’. Οι διαστάσεις αυτού του παραπλανητικού και δόλιου εμπορίου ξεπερνούν κάθε φαντασία: Προσφέρουν στον κόσμο ένα προϊόν που είναι ακριβώς αντίθετο από αυτό που υποτίθεται ότι είναι, δηλαδή υγεία. Αυτό το προϊόν, με δύο λόγια τα συνθετικά φάρμακα, που προωθούνται και
παρουσιάζονται στον κόσμο ως ‘θεραπείες’, στην πραγματικότητα επιφέρουν περισσότερη ασθένειαΑυτό το επιχειρηματικό μοντέλο του Καρτέλ βασίζεται πάνω σε
συγκεκριμένους ‘νόμους’, τους νόμους της φαρμακευτικού ‘εμπορίου μετις ασθένειες’:
1.Η φαρμακευτική βιομηχανία δεν είναι μια βιομηχανία που έχει σκοπό την υγεία αλλά αντίθετα είναι μια επενδυτική επιχείρηση. Αυτό συνεπάγεται, ότι πρώτιστα στοχεύει στην εξυπηρέτηση των κερδώντων μετόχων της φαρμακευτικής επιχείρησης – μιας επιχείρησης της οποίας η αγορά δεν είναι τίποτα άλλο από το ίδιο το σώμα μας – αλλά όσο αυτό συνεχίζει να διατηρείται άρρωστο.
2.Οι πατέντες παρέχουν τη νομική βάση και αποτελούν εργαλείο οικονομικού ελέγχου και διαχείρισης αυτής της απάτης αξίας δισεκατομμυρίων. Με τον αυθαίρετο καθορισμό κόστους για τα πατενταρισμένα τους φάρμακα, οι φαρμακοβιομηχανίες καθορίζουν μόνες τους το κέρδος.
3.Η διατήρηση των ασθενειών σε διεθνή κλίμακα, η εξάπλωση τους καθώς και η δημιουργία νέων, αποτελούν το θεμέλιο και προϋπόθεση της επιβίωσης της φαρμακευτικής επενδυτικής βιομηχανίας. Από αυτό και μόνο το γεγονός προκύπτει ότι: η πρόληψη και η εξάλειψη των ασθενειών με επιστημονικά τεκμηριωμένες φυσικές θεραπείες βλάπτει αυτούς τους επενδυτικούς τομείς αφού εκ των πραγμάτων απειλεί την ίδια τους την ύπαρξη. Έτσι λοιπόν, αυτές οι φυσικές μέθοδοι
πολεμούνται από το Καρτέλ με κάθε μέσο που έχουν στη διάθεση τους.
Κάθε μέρα, για έναν ολόκληρο αιώνα τώρα, υπόσχονται σε εκατομμύρια ασθενείς μια ‘θεραπεία’ για τα προβλήματα υγείας τους, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των πατενταρισμένων ‘θεραπειών’ που διατίθενται στην αγορά δεν έχουν καμιά αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα και στην καλύτερη των περιπτώσεων αυτό που κατορθώνουν είναι μόνο η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων. Ακόμα χειρότερα, η πυροδότηση μιας νέας επιδημίας ασθενειών –αυτήπου προκύπτει από τις παρενέργειες των φαρμακευτικών προϊόντων‐ συμβάλλει στην περαιτέρω αύξηση των κερδών του Καρτέλ και ως εκ τούτου στην ενίσχυση της κυριαρχίας του πάνω στις εθνικές οικονομίες. Ας σκεφτούμε απλά, ότι σύμφωνα με το Journal of the American Medical Association (JAMA), η τέταρτη αιτία θανάτου στις ΗΠΑ
είναι, ακριβώς, οι παρενέργειες των φαρμάκων. Τέτοια τεράστια κέρδη, που προκύπτουν από αυτό το μοντέλο, επιτρέπουν στο Καρτέλ να αποκτά όλο και περισσότερη επιρροή σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής, συμπεριλαμβανομένης της επιστήμης, της ιατρικής, των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της πολιτικής. Ακόμα και οι μεγαλύτεροι διεθνείς οργανισμοί, όπως ο ΟΗΕ και ο ΠΟΥ* δέχονται τεράστιες επιρροές από αυτά τα οικονομικά συμφέροντα.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: το εμπόριο με τον καρκίνο. Ποια είναι, αλήθεια, η πιο κοινή παρενέργεια των χημικοθεραπευτικών φαρμάκων; Η απάντηση είναι κυτταρική βλάβη και ένας νέος καρκίνος. Σύμφωνα με την επίσημη έκθεση της Κυβέρνησης των ΗΠΑ, το 87% όλων των αντικαρκινικών φαρμάκων μπορούν να προκαλέσουν νέους καρκίνους. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ένα δευτερεύον επιχειρηματικό μοντέλο, το οποίο μαζί με τον ίδιο τον καρκίνο και όλη την επιχείρηση που έχειακμάσει πάνω σε αυτόν, επιτρέπει σε αυτήν την αγορά να συνεχίζει να εξελίσσεται.
Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, η επιδημία του καρκίνου εξακολουθεί να εξαπλώνεται και οι αριθμοί των θανάτων από αυτήν την ασθένεια προβλέπεται να αυξάνονται δραματικά. Αυτό σημαίνει, τελικά ότι τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα έχουν αποτύχει να ελέγξουν τον καρκίνο.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η χημειοθεραπεία και η ακτινοθεραπεία αποδεικνύονται αναποτελεσματικές, εξακολουθούν να θεωρούνται οι επικρατέστερες ‘λύσεις’ στην αντιμετώπιση του καρκίνου, απομυζώντας δισεκατομμύρια δολάρια ή ευρώ από τα κρατικά ταμεία –και στην ουσία από εμάς τους ίδιους, δηλαδή τους φορολογούμενους πολίτες.
Επίσης, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του 2011, τα ετήσια κόστη για την αντιμετώπιση του καρκίνου και άλλων μη μολυσματικών ασθενειών θα φτάσουν τα 47 τρισεκατομμύρια δολάρια Αμερικής μέχρι το 2030. Αυτό το άθροισμα αντιστοιχεί σε τρεις φορές του ΑΕΠ όλων των μελών της ΕΕ για το 2010.Με την δημοσίευση αυτών των παραστάσεων το Καρτέλ δημοσιοποιεί στην ουσία, ότι στοχεύει στην καταστροφή ολόκληρων εθνικών οικονομιών αποστραγγίζοντας τα ταμεία τους μέσα από το ‘εμπόριο με τις ασθένειες’.
Οι πιο κάτω γραφικές παραστάσεις εξηγούν ακριβώς ποιοι είναι οι βασικοί ‘δικαιούχοι’ της Ε.Ε των Βρυξελλών μέσω των πατεντών. Απλά ρίξτε μια ματιά στις δύο αυτές γραφικές παραστάσεις και κάνετε μια σύγκριση μεταξύ του ποσοστού συνολικής χρηματοδότησης τις Ε.Ε κατά το έτος 2005 με το συνολικό ποσοστό των αιτήσεων για πατέντες που υποβλήθηκαν το ίδιο έτος στην Ε.Ε. Η ομοιότητα είναι εκπληκτική και τα συμπεράσματα δικά σας.
Υπάρχει, λοιπόν, μια αξιοσημείωτη ομοιότητα μεταξύ της κατάταξης των χωρών που συνεισφέρουν οικονομικά στην Ε.Ε των Βρυξελλών και του αριθμού των αιτήσεων για τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας που υποβάλλονται μέσα από τα ίδια αυτά κράτη μέλη. Δεδομένου, λοιπόν, ότι τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας είναι έγκυρα σε όλη την Ευρώπη, αυτή η εικόνα δείχνει ποια κράτη ελέγχουν τις αγορές υψηλής τεχνολογίας – και τελικά‐ τη ζωή στην Ευρώπη.
Με δυο λόγια, η ανάλυση αυτών των δύο γραφικών παραστάσεων εξηγεί στον καθένα –ακόμα και σε ένα δεκατετράχρονο μαθητή‐ τον λόγο που συγκεκριμένες χώρες δεν μπορούν ποτέ να ξεπεράσουν την οικονομική τους εξάρτηση και καταλήγουν να χάσουν πρώτα την οικονομική τους κυριαρχία και στη συνέχεια την πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική τους ταυτότητα.
“Αυτοί που δεν θυμούνται το παρελθόν, είναι καταδικασμένοι να το ξαναζήσουν.”George Santayana
Με αυτό το βιβλίο, ‘Οι Ναζιστικές ρίζες της Ε.Ε των Βρυξελλών’, σας φέρνουμε αντιμέτωπους με ιστορικά γεγονότα που πολύ πιθανό να μην είχατε ακούσει ποτέ πριν. Αντιλαμβανόμαστε ότι πολλές από αυτές τις συγκλονιστικές λεπτομέρειες είναι δύσκολο να τις αποδεχτείτε και για αυτό σας ενθαρρύνουμε να διεξάγετε την προσωπική σας έρευνα. Επειδήόλα τα γεγονότα που παρουσιάζονται εδώ βασίζονται σε ιστορικά ντοκουμέντα και αυθεντικά έγγραφα, είμαστε πεπεισμένοι ότι θα
καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι το κάθε τι σε αυτό το βιβλίο είναι καλά τεκμηριωμένο.
Από τη στιγμή που θα αντιληφθείτε σε ποιο βαθμό εσείς, η οικογένεια σας, οι φίλοι σας καθώς και ολόκληρες γενιές έχουν σκόπιμα αφεθεί στην αμάθεια σχετικά με τόσο σημαντικά ιστορικά γεγονότα, ενδεχομένως να ρωτήσετε τον εαυτό σας μια ερώτηση καθοριστικής σημασίας: “Πόσο ακόμα θα επιτρέψουμε στα συμφέροντα του Καρτέλ να καθορίζουν τονμέλλον της Ευρώπης και του καθενός από εμάς ξεχωριστά;”
Η Σκυταλοδρομία Ζωής από τους επιζήσαντες του Άουσβιτς (Auschwitz) και το Κίνημα Ζωής
Στις 13 Νοεμβρίου, 2007, μια ιστορική συνάντηση πραγματοποιήθηκε στην πόλη του Άουσβιτς. Περίπου 30 επιζήσαντες από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς ήταν ανάμεσα στους πρώτους, που συνυπέγραψαν ένα καταστατικό, το οποίο αντικαθιστά το ανήθικο δικτατορικό σχέδιο της Ε.Ε των Βρυξελλών, με ένα νέο καταστατικό για μια πραγματικά δημοκρατική ‘Ευρώπη από το Λαό για το Λαό’.Αυτό το καταστατικό δεν είναι μια απλή διακήρυξη. Απαιτεί την απαγόρευση των δικαιωμάτων ευρεσιτεχνίας (πατέντες) για προϊόντα που αφορούν θέματα υγείας και ζωής, ως προϋπόθεση για μια νέα Ευρώπη, όπου το Καρτέλ των φαρμάκων θα στερείται του θεμελιώδους του εργαλείου, με το οποίο μέχρι τώρα κατορθώνει να ελέγχει τις οικονομίες της Ευρώπης και την υγεία των πολιτών της. (www.relay
‐of‐life.org).Μόνο όταν βάλουμε τους εαυτούς μας στην ηθική θέση των ανθρώπων που επιβίωσαν από το Άουσβιτς, μόνο όταν ο σεβασμός για τη ζωή απογίνει η κινητήρια δύναμη των ενεργειών μας – μόνο τότε θα γίνουμε ικανοί να αντισταθούμε στις δυνάμεις της ασθένειας και του θανάτου. Για να είναι όμως επιτυχής η προσπάθειά μας, θα πρέπει να ορίσουμε τον στόχο μας – και πρέπει να ορίσουμε και την θεμελιώδη αξία, η οποία θα μας ωθήσει να πετύχουμε αυτόν τον στόχο. Υπάρχει μόνο ένα όνομα για μια τέτοια προσπάθεια – το ‘Κίνημα Ζωής’. Μόνο εάν όλοι μας ενταχθούμε στο ‘Κίνημα Ζωής’ είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε ένα νέο κόσμο όπου:
1. Οι πιο κοινές ασθένειες του σήμερα, θα είναι πλέον άγνωστες.
2. Η ενέργεια από το νερό θα κινεί αυτοκίνητα, θα θερμαίνει σπίτια και θα φωτίζει ολόκληρες πόλεις.
3. Τρισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία μέχρι στιγμής σπαταλιούνται ως φόρος υποτέλειας στα καρτέλ πετρελαίου και φαρμάκων, θα ανακατανεμηθούν για την καταπολέμηση της ανεργίας και της φτώχειας στο βιομηχανικό κόσμο, και της πείνας, της φτώχειας και του αναλφαβητισμού, στον αναπτυσσόμενο κόσμο – ώστε εν τέλει να εξαλειφθεί το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών εθνών.
4. Προβλήματα όπως το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η ρύπανση της ατμόσφαιρας μας και η οικολογική καταστροφή του πλανήτη μας, θα επιλύονται με τη χρήση ‘καθαρής’ ενέργειας. Μόλις το συνειδητοποιήσουμε αυτό, θα αντιληφθούμε τι είναι αυτό που πρέπεινα κάνουμε. Η απελευθέρωση του ανθρώπινου είδους στους τομείς της υγείας και της ενέργειας θα γίνει μόνο όταν εκθέσουμε τις παραπλανητικές στρατηγικές των καρτέλ πετρελαίου, χημικών και φαρμάκων και βοηθήσουμε στην επιμόρφωση των συμπολιτών μας, για τις εναλλακτικές μορφές υγείας και ενέργειας που υπάρχουν προς όφελος όλων μας – σήμερα!
Μπορείτε να ενεργοποιηθείτε από σήμερα κιόλας, πολύ απλά μοιράζοντας αυτές τις πληροφορίες με όσους περισσότερους ανθρώπους μπορείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου