Με φύλακα άγγελο έναν γάτο – Η αληθινή ιστορία του Τζέιμς Μπόουεν

09/06/2013 Αγγελική Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Ο Τζέιμς και ο Μπομπ είναι ένα γνωστό δίδυμο στους δρόμους του Λονδίνου. Ακόμα και σήμερα, εκείνος παίζει μουσική για τους περαστικούς, με τον αγαπημένο του φίλο κουλουριασμένο στον ώμο του.

Πώς μπορούν να αλλάξουν δύο ζωές μέσα από μια τυχαία(;) συνάντηση; Πώς μπορούν δυο πλάσματα να γιατρέψουν τις πληγές του σώματος και της ψυχής τους και να κάνουν μία καινούρια αρχή; Ένας εξαρτημένος άνθρωπος και ένας αβοήθητος γάτος. Μία υπέροχη και συγκινητική σχέση ζωής.

Η αληθινή ιστορία του Τζέιμς Μπόουεν, με τίτλο «Ένας γάτος που τον έλεγαν Μπομπ», η οποία έχει μεταφραστεί σε 26 γλώσσες συγκινώντας εκατομμύρια αναγνώστες και έχει εξελιχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο, κυκλοφορεί πλέον και στη χώρα μας από τις εκδόσεις Anubis.
Μια απρόσμενη, αλλά μοιραία συνάντηση

Ο Τζέιμς Μπόουεν ζούσε για χρόνια στους δρόμους του Λονδίνου, παίζοντας μουσική στους περαστικούς, για να κερδίσει τον επιούσιο και, ταυτόχρονα, βρισκόταν σε πρόγραμμα απεξάρτησης, στην προσπάθειά του να ξεφύγει από τα ναρκωτικά. Ένας καταπονημένος αδέσποτος «επισκέπτης», που κουλουριάστηκε έξω από το κατάλυμά του,  του επεφύλασσε μεγάλες εκπλήξεις.
Ήταν ένας γλυκύτατος πορτοκαλής γάτος, τραυματισμένος και ταλαιπωρημένος. Παρόλο που δεν ήταν εύκολο να τον φροντίσει, ο Τζέιμς, όχι μόνο δεν μπόρεσε να τον αγνοήσει, αλλά τον κράτησε κοντά του και του έδωσε το όνομα Μπομπ.
Όταν ο Μπομπ έγινε καλά, τον άφησε να φύγει, πιστεύοντας πως τότε θα χώριζαν πια οι δρόμοι τους. Όμως, έκανε λάθος. Όχι μόνο έγιναν αχώριστοι, αλλά και δύο χαρακτηριστικές φιγούρες του Κόβεντ Γκάρντεν. Ο ένας γιάτρεψε τις πληγές του άλλου με το άγγιγμα της αγάπης και της φιλίας και οι ζωές τους άλλαξαν με έναν μαγικό τρόπο. Έτσι, ο αξιολάτρευτος γάτος κέντρισε το ενδιαφέρον μίας λογοτεχνικής πράκτορα, το 2011, και έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο, ενώ έχει προτάσεις και για το κινηματογράφο.

Ο Τζέιμς και ο Μπομπ είναι ένα γνωστό δίδυμο στους δρόμους του Λονδίνου. Ακόμα και σήμερα, εκείνος παίζει μουσική για τους περαστικούς, με τον αγαπημένο του φίλο κουλουριασμένο στον ώμο του.
Μια δεύτερη ευκαιρία
«…Για πολύ καιρό, αποτύγχανα να εκμεταλλευτώ οποιαδήποτε ευκαιρία, αλλά τότε, στις αρχές της Άνοιξης του 2007, αυτό επιτέλους άρχισε να αλλάζει. Ήταν τότε που συμπαραστάθηκα στον Μπομπ. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, κάτι μου λέει ότι, ίσως, ήταν και η δική του δεύτερη ευκαιρία…

… Το γεγονός ότι είχα μαζί μου τον Μπομπ ήδη είχε αλλάξει τον τρόπο που ζούσα τη ζωή μου. Ο γάτος με είχε αναγκάσει με πολλούς τρόπους να γίνω πιο συγκροτημένος. Εκτός του ότι με είχε κάνει να αποκτήσω ρουτίνα και αίσθηση ευθύνης, με είχε, επίσης, ωθήσει να ρίξω μια καλή ματιά στον εαυτό μου. Δεν μου άρεσε αυτό που είδα. Δεν ένιωθα περηφάνια για το γεγονός ότι ήμουν ένας ναρκομανής σε διαδικασία αποτοξίνωσης… Ξέρω ότι μπορεί να ακούγεται τρελό, αλλά δεν ήθελα να δει ο Μπομπ αυτή την πλευρά του παρελθόντος μου. Αυτό ήταν ακόμα κάτι, στο οποίο με είχε βοηθήσει. Πράγματι, το έβλεπα ως παρελθόν. Έβλεπα ότι στο μέλλον ήμουν καθαρός, ότι ζούσα φυσιολογική ζωή. Απλώς, έπρεπε να ολοκληρώσω το μακρύ ταξίδι που οδηγούσε σε εκείνο το σημείο.
… Όταν είχα τον Μπομπ μαζί μου, είχα την ευκαιρία να επικοινωνήσω με τον κόσμο. Όταν με έβλεπαν με τον γάτο μου, μαλάκωνα στα μάτια τους. Εξανθρωπιζόμουν. Ιδιαίτερα μετά την τόσο μεγάλη αποκτήνωσή μου. Με κάποιους τρόπους, μου έδινε πίσω την ταυτότητά μου. Ήμουν ένας μη άνθρωπος και, τώρα, γινόμουν άνθρωπος ξανά…».
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
gkoul@naftemporiki.gr
πηγή