Στο Πακιστάν οι Ταλιμπάν πυροβολούν στο κεφάλι ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι που τολμά να διεκδικήσει το δικαίωμα στη μάθηση.
Στην Ινδία μια ομάδα ανδρών βιάζουν μέχρι θανάτου μια 23χρονη φοιτήτρια ιατρικής μέσα στο λεωφορείο με το οποίο επέστρεφε, συνοδευόμενη από φίλο της, από τον κινηματογράφο. Μια 17χρονη ομοεθνής της παίρνει δηλητήριο και βάζει τέρμα στη ζωή της μη αντέχοντας άλλο την απάθεια των αρχών στο βιασμό της.
Στην Ξάνθη ένας 27χρονος βιάζει και πυροπολεί μια νεαρή γυναίκα που έτυχε να βρεθεί στο δρόμο του, στο κατώφλι του σπιτιού της.
Στη Βρετανία μια 15χρνονη βιάζεται από ένα 19χρονο ενώ επιστρέφει στο σπίτι της από νυχτερινή έξοδο.
Στην Ιταλία ένας καθολικός ιερέας τοιχοκολλεί έξω από την εκκλησία του άρθρο που ρίχνει την ευθύνη για τη βία προς τις γυναίκες στα ίδια τα θύματα, αφού σύμφωνα με τα «χριστιανικά» πιστεύω του «δεν κοιτάζουν τα παιδιά τους, δεν μαγειρεύουν, δεν πλένουν ρούχα».
Παραμονές 2013... σε ανατολή και δύση, «αναπτυσσόμενο» και «ανεπτυγμένο» κόσμο, παρόλο που η ζωή είναι γένος θηλυκού ο κόσμος παραμένει ανδρική υπόθεση...
Οι νομοθεσίες περί ισότητας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων μπορεί να είναι πιο προχωρημένες στις «ανεπτυγμένες» χώρες, μα οι νοοτροπίες φαίνεται να είναι το ίδιο οπισθωδρομικές.
Σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Τράπεζας οι γυναίκες ηλικίας 15-44 χρονών διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να πέσουν θύματα βιασμού και ενδοοικογενειακης βίας από ότι να προσβληθούν από καρκίνο ή να πέσουν θύματα αυτοκινητιστικού δυστυχήματος
Παραμονές 2013 η γυναίκα συνεχίζει να ορίζεται ως νόημα και ως άνθρωπος σύμφωνα με τις αντρικές αντιλήψεις και διαθέσεις: «Πυρ, γυνή και θάλασσα» τα «τρία κακά της μοίρας», «πέτρα του σκανδάλου», «αντικείμενο» «πόθου» που «δικαιολογεί» τη βία εναντίον της αφού «ανάβει» τα «πάθη».
«Προκαλεί» με το σώμα της, το βλέμμα της, το ντύσιμο, τη συμπεριφορά ή τις ιδέες της. Μια ημίγυμνη γυναίκα «προκαλεί» το βιασμό της. Ένας ημίγυμνος άντρας απλά ζεσταίνεται. Μια δυναμική γυναίκα χάνει τη «θηλυκότητα» της.Ένας δυναμικός άντρας ενισχύει τον «αντρισμό» του. Μια γυναίκα ωφείλει να «φοβείται» τον άντρα και να ικανοποιείται από τη θέση της ως μητέρα, θυγατέρα, αδελφή, σύζυγος... είτε στην παραδοσιακή θρησκευόμενη κοινωνία είτε στην κοσμική κοινωνία... αφού ακόμα και οι ριζοσπάτες επαναστάτες προτιμούν γυναίκες που στέκονται βήματα πίσω από αυτούς.
Παραμονές του 2013 στην Ινδία βγαίνουν επιτέλους και οι άντρες στους δρόμους διαδηλώνοντας: «Σεβάσου τις γυναίκες αν είσαι πραγματικός άντρας!»
Η σφαγή 14 φοιτήτριων το Δεκέμβρη του 1989 σε πολυτεχνείο στον Καναδά από νεαρό που δήλωνε μισογύνης γέννησε το 1991, το κίνημα των αντρών με τη Λευκή Κορδέλα: «Κύριοι είναι καιρός για ένα νέο κώδικα ανδρισμού – δεν διαπράττω, δεν επικροτώ και δεν σιωπώ στη βία κατά των γυναικών».
Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς... ίσως γιατί η ιστορία της παγκόσιας βίας εναντίον των γυναικών και όχι μόνο είναι ακόμα μακρύτερη. Ας αναλογιστούμε μόνο πως όλοι οι «Μεγάλοι» άντρες της παγκόσμιας ιστορίας ήταν βίαιοι πολέμαρχοι που χάρη της κατάκτησης και του προσωπικού τους μεγαλείου σκότωναν χωρίς δεύτερη σκέψη και έκαναν «δικές» τους τις γυναίκες του εχθρού. Και εμείς τους καμαρώνουμε ακόμα.
Καλή χρονιά...
Γράφει: Μαρία Χρυσάνθου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου