ΥΠΗΡΧΕ Η ΟΧΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ WAFFEN -SS KAI THN WEHRMACHT;(ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΙΣΤΟΜΟΥ)

     Aντίθετα με οσα ισχυρίζονταν οι μεταπολεμικοί απολογητές τα SS είχαν στενή συνεργασία με τη Wehrmacht .Aξιωματικοί της Wehrmacht μεταφερθηκαν στα SS αρχικά  για να προφέρουν την εμπειρία τους π.χ. στρατηγός Χάουζερ (πρωην αντιστράτηγος της Wermacht  ο  οποιός ανέλαβε και καθήκοντα αρχιεκπαιδευτή και θεωρείται “ο  πατέρας των Waffen-SS” ως μάχημης δύναμης) και αργότερα με την προοπτική ταχύτερης επαγγεματικής ανέλιξης. 

   Επίσης υπήρχαν και ορισμένες (βραχύβιες) "σύνθετες" μονάδες (δηλαδή μονάδες που είχαν σχηματιστεί από προσωπικό και των δύο σωμάτων) όπως η ΤΘΜ "Kempf" (Πολωνία Σεπτέμβριος 1939) και η 36η SS ΜΠ "Dirlewagger" (μια απο τις πιο εγκληματικές μονάδες που υπήρξαν ποτέ, με “δράση” σε Πολωνία-Γερμανία 1944-1945) και επιπλέον 100.000 μελη των Algemeine- SS (ο κορμος των SS ενω τα Waffen-SS ήταν ο μάχιμος κλαδος του) ηταν ενταγμενα στη Wehrmacht..Πρός το τέλος του πολέμου καθώς ο Χίτλερ μετά την απόπειρα της 20^ης Ιουλίου είχε χάσει την εμπιστοσύνη του στο τακτικό στρατό υπήρξαν ανώτεροι σχήματισμοί των Waffen-SS  οι οποιοί έλεγχαν μονάδες της Εθνοφρούρας (Volksturm) οπώς το 11^ο και το το 18^ο ΣΣ Waffen-SS (το δεύτερο αντιμετώπισε την 1^η Γαλλική Στρατιά στη Βαυάρια την άνοιξη του 1945) Επισης τα Waffen SS υπόκειντο στο τακτικό έλεγχο των τοπικων διοικήσεων της Wehrmacht και εκτελούσαν τις εντολές τους.(στην περίπτωση μας Ομάδα Στρατιών "Ε") επειδή η "επιχείρηση" στο Δίστομο ηταν ενταγμένη στα πλαισα στρατιωτικών σχεδιασμών (αντίστοιχες "επιχειρήσεις" ελαβαν χώρα π.χ. στην Ουκρανία την άνοιξη του 1944 ) της OKW (Ανωτατης Διοικησης του Στρατου) η ευθύνη για το "αποτέλεσμα" δηλαδή η σφαγή στο Διστομο ανηκει ΚΑΙ στην Wermacht η οποία ανα πάσα στιγμή μπορούσε να ματαιώσει την επιχείρηση.Εξάλλου ο στρτατός καθέ αλλο παρά απών  ήταν απότέτοιυ είδους επιχειρήσεις όπως δειχνει και η δράση της 11^ης Στρατιάς  στην Κριμέα το 1942 (“φυσικά” ο τότε δικοηκης τής της  Φον Μανσταίν δεν αναφέρεται σε αυτές τις “λεπτομέριες” στο βιβλίο του “Απωλεσθείσαι Νίκαι”για τις οποιές καταδικάστηκε μεταπολεμικά ως εγκληματιάς πολέμου αν και εξίσου “φυσικά” δεν εξέτισε την ποινή του)
   Για τις Γερμανκές ‘Ενοπλες Δυνάμεις στο Ανατολικό Μέτωπο και στις επιχειρήσεις εναντιόν ανταρτων δεν υπήρχε διάκριση ανάμεσα σε "πολτικές" επιχειρήσεις και καθαρα "στρατωιτικές;’ επιχειρήσεις αρα δεν μπορει να υπάρχει διακριση αναμεσα σε πολιτικά εγκλήματα και εγκλήματα πολέμου (για παραπάνω πληροφορίες βλ.Ντανιελ Μαρστον και Καρτερ Μαλκασιαν "Counterinsugrency in Modern Warfare"Osprey Λονδινο.Η.Β. (2008.)Άλλωστε οφείλουμε να επισημάνουμε τοι οτί ΚΑΙ στην εκπιαιδεύση του τακτικού στρατού και οχι μονο των Waffen-SS γίνονταν έντονη ιδεολογική “κατήχηση” για τον “κίνδυνο του Ιουδαίο-Μπολσεβικισμού”, κατάσταση η οποιά βεβαιώς διευκόλυνε την συνεργασία τους
Χ.Βούλγαρης