Ο Φύρερ και οι… άλλοι
Ευτυχώς για την αστυνομία, εκτός από τα δικά της think tanks, που δεν βρήκαν για τη συγκεκριμένη περίπτωση χρόνο και ουσία για να καταναλώσουν, υπάρχουν ακόμη διαθέσιμες οι «απο¬θήκες» στοιχείων των εφημερίδων αλ¬λά και όσων αριστερών οργανώσεων, είτε αποσπασματικά είτε πιο συστημα¬τικά, καταγράφουν και χαρτογραφούν, πέρα από τις πολιτικού χαρακτήρα νο¬μότυπες εκδηλώσεις των στελεχών της Χρυσής Αυγής, και τις άλλες, τις πολύ πιο εξτρεμιστικές.
Άλλωστε ποτέ δεν είναι αργά για να μάθει κάποιος εναλλακτικούς τρόπους συγκέντρωσης πληροφοριών, ακόμη κι αν η άντλησή τους προέρχεται από ανοιχτές πηγές. Πώς το είχε πει ο Σόλων ο Αθηναίος; Γηράσκω αεί διδασκόμενος. Και κατά τον Παπουτσή, που δι¬έγνωσε έλλειμμα δημοκρατίας, παρά τα 37 χρόνια που διανύθηκαν από τη μεταπολίτευση, η αστυνομία τώρα, με¬τά τις δικές του παραινέσεις, άρχισε να κάνει τα πρώτα βήματα προς την κα¬τεύθυνση του εκδημοκρατισμού. Συνεπώς, έχει ακόμα δρόμο μπροστά της.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τη σύντομη ιστορική περιήγηση με τους… αγέχο¬ρους του νεοναζιστικού σιναφιού. Και να δούμε αυτούς που κατηγορήθηκαν, είτε πριν από τη σύνταξη του καταστα¬τικού… χάρτη δικαιωμάτων του νεοφα¬σίστα είτε μετά το 1993, όπου η Χρυσή Αυγή έκανε τα πρώτα… σκιρτήματά της στη σκιά του ιδεολογικού σκότους.
Για ευνόητους λόγους η αναφορά σε ονόματα γίνεται με τα αρχικά τους, όμως σε καμία περίπτωση τα γεγονότα που περιγράφονται – όπως βλέπουμε στην εισαγωγή ή στον επίλογο ταινιών – δεν είναι φανταστικά. Δυστυχώς.
Ο επικεφαλής
Το Νούμερο 1 είναι… 1 διαχρονικά και δεν αλλάζει. Γι’ αυτόν θα κάνουμε μια εξαίρεση. Δεν έχει άλλωστε νόημα και αξία, όταν αναφέρεσαι στον Φύρερ (ηγέτη, καθοδηγητή στα γερμανικά) του ελληνικού νεοναζισμού, να καλύ¬ψεις σε αποχρώσες σκιές το όνομα του γενικού γραμματέα της οργάνωσης Νί¬κου Μιχαλολιάκου. Του ανθρώπου που κατάφερε να εκλεγεί μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες ως δημοτικός σύμβουλος της Αθήνας.
1)Ο Μιχαλολιάκος, λοιπόν, δεν χάνει ευκαιρία να δηλώνει και να διαδη¬λώνει ακόμη και μέσα στο δημαρχείο της πόλης, που ανά τους αιώνες αποτε¬λεί σύμβολο της Δημοκρατίας, την ιερή προσήλωσή του στα μαύρα ιδεώδη που αντιπροσωπεύει ο ιδεοληπτικός σκοτα¬δισμός ενός ναζιστικού χαιρετισμού.
Υπήρξε ο ιδρυτής της Χρυσής Αυγής. Τον Δεκέμβριο του 1976 είχε συλληφθεί ωστόσο και κατηγορηθεί για συμμετοχή στην επίθεση σε δημοσιογράφους κατά την κηδεία του βασανιστή της χούντας Μάλιου. Συλλαμβάνεται και κατηγορεί¬ται εκ νέου τον Ιούλιο του 1978, αυτή τη φορά ως μέλος ακροδεξιάς τρομοκρα¬τικής ομάδας βομβιστών και τον Οκτώ¬βριο του 1979 καταδικάζεται για κατο¬χή όπλων και εκρηκτικών. Στη φυλακή λέγεται πως είχε έρθει σε επαφή με τους πρωτεργάτες της χούντας.
Μαύρη είναι η… «νύχτα»
2) Το πιο πρόσφατο και χτυπητό πα¬ράδειγμα ενός ταραχοποιού πολι¬τευτή της οργάνωσης αποτελεί ο Χρή¬στος Ρ. Υπήρξε υποψήφιος περιφερει¬άρχης και υποψήφιος βουλευτής της Χρυσής Αυγής το 2010 στη Δυτική Ελ¬λάδα στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές. Έχει κατηγορηθεί μεταξύ άλλων ως μπράβος, για συμβόλαια θα¬νάτου ή για διευκόλυνση εκπλήρωσης από άλλους τέτοιων κοντράτων, ενώ πρόσφατα προφυλακίστηκε για υπόθε¬ση διπλής δολοφονίας.
♦ Τον Ιούνιο του 2009 παίρνει άδεια λειτουργίας ενός μπαρ στην ταραγμένη περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα. Μά¬λιστα το συγκεκριμένο στέκι παρουσιάζεται ως ορμητήριο των Frei corps, που σε συχνά χρονικά διαστήματα εξαπο¬λύουν επιθέσεις.
♦ Τον Φεβρουάριο του 2010, το ίδιο μάλιστα βράδυ που ακολούθησε ένα αντιρατσιστικό συλλαλητήριο, πιάστη¬κε επ’ αυτοφώρω με όπλο το οποίο προσπάθησε να κρύψει στο μαγαζί του, μαζί με μια στοίβα από ναζιστικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής. Ακολούθησε «έρευνα» στα γραφεία της Χρυσής Αυ¬γής, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα. Ανήκει στην «Επιτροπή Κατοίκων Αγίου Παντε¬λεήμονα», τους οποίους, όπως είδαμε, επιχείρησε ο Παπουτσής να καταστή¬σει συνομιλητές του, αλλά δεν βρήκε… ευήκοα ώτα!
Η περίπτωση «Περίανδρου»
3)Ο Αντώνης Α., γνωστός και ως «Πε¬ρίανδρος» από το όνομα του Κορίν¬θιου τυράννου, υπήρξε υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής τη δεκαετία του 1990 κι εμφανίζεται να οργανώνει και να συμ¬μετέχει στη δολοφονική επίθεση εις βάρος τριών νεαρών ακριβώς απέναντι από τα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων στις 16 Ιουνίου του 1998.
Οι… «καταδρομείς» βάζουν στόχο τους φοιτητές Δημήτρη Κουσουρή, Γι¬άννη Καραμπατσόλη και Ηλία Φωτιά¬δη, τους οποίους επιχειρούν να περι¬κυκλώσουν. Άρχισαν κινούνται απει¬λητικά κατά πάνω τους, δείχνοντας τον Κουσουρή και φωνάζοντας «Αυτός είναι!». Οι Καραμπατσόλης και Φωτιά¬δης καταφέρνουν να ξεφύγουν, αλλά τον Κουσουρή τον εγκλωβίζουν και τον χτυπούν ανελέητα με ρόπαλα στο κε¬φάλι. Τον εγκαταλείπουν μόνο όταν τον βλέπουν να πέφτει κάτω και να παρα¬μένει ακίνητος!
Ο Κουσουρής, γραμματέας τότε της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της Νεο¬λαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση και μέλος του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ, ήταν στα δικαστήρια για μία υπόθεση σχετική με το ΑΣΕΠ, που όμως συμπίπτει χρονικά με τη δίκη πέντε μελών της Χρυσής Αυ¬γής για μία άλλη αιματηρή επίθεση σε μέλη της τότε ΟΣΕ (μετέπειτα ΣΕΚ) στη Φωκίωνος Νέγρη περίπου δύο χρόνια νωρίτερα (6 Μαρτίου 1996).
Ο «Περίανδρος», ύστερα απ’ αυτή την επίθεση, κρυβόταν για 7 ολόκληρα χρόνια. Παρουσιάστηκε και παραδόθη¬κε στις… διωκτικές αρχές τον Σεπτέμβριο του 2005 και προφυλακίστηκε για να δικαστεί τον Σεπτέμβριο του 2006. Βαρύνουσα σημασία στη δίκη που ακο¬λούθησε είχε η κατάθεση του Χρήστου Γεωργόπουλου, του γιατρού που χει¬ρούργησε τον Δ. Κουσουρή το βράδυ της επίθεσης:
«Τον χειρούργησα το ίδιο βράδυ για¬τί δεν είχε πολύ χρόνο. Θα πέθαινε, σώθηκε γιατί ήταν νεαρός οργανισμός. Τα χτυπήματα στο κρανίο ήταν πολλαπλά, είχαν πρόθεση να τον σκοτώσουν. Δεν εξηγείται αλλιώς τέτοια βία. Η δύναμη των χτυπημάτων που δέχτηκε ισούνταν με αυτά που ασκούμε σε τριάντα εκα¬τοστά τσιμέντο για να σπάσει! Όλα τα χτυπήματα ήταν στο κεφάλι», είπε χα¬ρακτηριστικά.
Ο βασικός κατηγορούμενος καταδι¬κάστηκε σε κάθειρξη 21 ετών, τα οποία στο εφετείο κατέπεσαν στα 12. Σύμφωνα με τα «Νέα» στις 17 Μαρτίου του 2004, «η ειδική ομάδα της ΕΛ.ΑΣ. που συστήθηκε για τη σύλληψή του ενόσω φυγοδικούσε σκόνταψε στις διασυν¬δέσεις της ‘‘Χρυσής Αυγής’’ και του ίδι¬ου του “Περίανδρου” με αξιωματικούς του Σώματος».
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, που ουδέποτε διαψεύστηκε, τα απόρρη¬τα έγγραφα της ειδικής αυτής ομάδας αποκάλυπταν πως «η Αστυνομία προμήθευε στους Χρυσαυγίτες ασυρμά¬τους και κλομπ στις μαζικές διαδηλώσεις, στις επετείους του Πολυτεχνείου και σε εκδηλώσεις του ‘‘αριστερίστικου και αναρχικού χώρου’’, για να εμφανί¬ζονται ως αγανακτισμένοι πολίτες και να προκαλούν επεισόδια».
«Πρωτοφανής ασυλία»!
4) Σ’ αυτή τη θέση τοποθετούνται από κοινού οι Δημήτρης Ζ. και Χάρης Κ. Πρόκειται για δύο πρωτοκλασάτα στε¬λέχη της οργάνωσης κι εκ των πρωτοπαλίκαρων τότε του Φύρερ, οι οποίοι είχαν καταδικαστεί σε έναν χρόνο με αναστολή για την επίθεση στις 6 Μαρ¬τίου του 1996 στη Φωκίωνος Νέγρη σε βάρος μελών της αριστερίστικης οργά¬νωσης ΟΣΕ και μετέπειτα ΣΕΚ.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Χάρης Κ. καταδικάζεται σε 4 χρόνια φυλακή για ληστεία του πρακτορείου διανο¬μής εφημερίδων «Άργος» στην Καλα¬μάτα και οδηγείται στη φυλακή. Εμφα¬νώς μεταμελημένος, θ’ αποσχιστεί από το… «Κόμμα» μετά τη φυλακή και θα γράψει ένα βιβλίο, στο πλαίσιο της έκ¬δοσης του οποίου δίνει αρκετές συνε¬ντεύξεις. Σ’ αυτές, μεταξύ πολλών άλ¬λων, αποκαλύπτει ότι:
«Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει φιλοφασιστικό κόμμα που να απολαμβάνει την ασυλία που έχει η Χρυσή Αυ¬γή από το ελληνικό κράτος… Ξέρω ότι το προεκλογικό μας υλικό για τις ευρωε¬κλογές είχε έρθει με δελτίο αποστολής από τα γραφεία μεγάλου κόμματος… Όταν το κράτος δεν θέλει να εμπλακεί σε συμπλοκές με τους αναρχικούς, ου¬σιαστικά μάς χρησιμοποιεί προκαλώ¬ντας μεταξύ μας συγκρούσεις.
Η αστυνομία, για παράδειγμα, πολ¬λές φορές έπαιξε ένα περίεργο παι¬χνίδι. Με εμάς τηρούσαν μια στάση συμπάθειας. Ήταν φιλικοί, θα έλεγα, τις περισσότερες φορές. Μας έβλε¬παν να χτυπιόμαστε με τους άλλους και δεν έκαναν τίποτα… Στις πορείες είχαμε μαχαίρια, κλομπ, ξυράφια. Τις ασπίδες τις φτιάξαμε με μερικούς συ¬ναγωνιστές» («Ταχυδρόμος», 27.3.04 και 23.4.05). Ο Δημήτρης Ζ. θα βγει από τη Χρυσή Αυγή και θα επιχειρήσει να εκλεγεί βουλευτής στις τελευταίες εκλογές ως υποψήφιος του ΛΑΟΣ, κό¬βεται όμως την τελευταία στιγμή από τον Καρατζαφέρη.
Επιθέσεις κατά συρροή
5) Παναγιώτης Ρ., γνωστός και ως «Πόρκυ». Κατηγορήθηκε για επί¬θεση με μαχαίρι στο Μοναστηράκι στις 19 Οκτωβρίου 2005. Όπως διαβάζου¬με στα ρεπορτάζ της εποχής:
«Στις 19 Οκτωβρίου 2005 τραμπούκοι νεοναζί, ένας εκ των οποίων είναι ο Π.Ρ., γνωστός με το ψευδώνυμο “Πόρκυ”, μαχαίρωσαν δύο αδέλφια. Ο Ρ. χτύπησε τον μικρότερο αδερφό δίνο¬ντάς του 13 (!) μαχαιριές, εκ των οποί¬ων η μία στον αυχένα και η άλλη δίπλα στο αυτί, προκαλώντας του σοβαρότα¬το εγκεφαλικό τραύμα. Νοσηλεύτηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα με κίνδυ¬νο να χάσει τη ζωή του. Ο λόγος για τον οποίο ο νεοναζί χτύπησε το νεαρό φοι¬τητή ήταν γιατί ο τελευταίος φορούσε μια αντιφασιστική κονκάρδα.
Ο Ρ. καταδικάστηκε για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή, με δό¬λο, σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, σε 21 χρόνια και 3 μήνες φυλακή και οδηγή¬θηκε στις φυλακές (17 στο εφετείο). Πέντε χρόνια νωρίτερα, τον Ιούνιο του 2000, ο Ρ. είχε συμμετάσχει και ήταν κατηγορούμενος για τη συμμετοχή του σε άλλες επιθέσεις στην Πλ. Κυψέλης και το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, για τις οποίες επίσης καταδικάστηκε εκ των υστέρων, αφού είχε οδηγηθεί στη φυλακή».
Ύστερα…
έγινε αστυνομικός
6 Γιάννης Α. Καταδικάστηκε τον Φε¬βρουάριο του 2008 σε έναν χρόνο φυλάκιση με αναστολή, ποινή που επα¬ναβεβαιώθηκε και στο εφετείο. Ο νεοναζί ομαδάρχης της «Χρυσής Αυγής» καταδικάστηκε για την επίθεση στην οποία φέρεται ότι συμμετείχε και κα¬θοδήγησε ενάντια σε μέλη του ΣΕΚ που το καλοκαίρι του 2000 προπαγάνδιζαν με αφισοκόλληση αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στην Κυψέλη.
Ο Α., λίγο μετά την επίθεση, προσε¬λήφθη στην… αστυνομία μέσω ΑΣΕΠ σε διαγωνισμό για ειδικούς φρουρούς, εγείροντας δικαιολογημένα ερωτήμα¬τα για την ποιότητα των στοιχείων και των παραστατικών που προσκόμισε, δεδομένου ότι απαιτείται λευκό ποινι¬κό μητρώο. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, του 2000, υποδείχτηκε ως επικεφαλής του frei corps που εκδήλωσε την επίθεση στο Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, για την οποία επίσης έχει καταδικαστεί σε έναν χρόνο φυλάκιση πρωτόδικα! Συνεργάτης του σε αυτές τις επιθέσεις κατά το κατηγορητήριο ήταν και ο «Πόρκυ». Ο Α. εξακολουθεί να… προσφέρει τις «καλές» του υπηρεσίες στο… άσπιλο από νεοφασιστικές επιρροές σώμα της αστυνομίας και οι πληροφορίες τον φέ¬ρουν να ανήκει στο δυναμικό τμήματος των νοτίων προαστίων.
Οι «ορφανές» επιθέσεις
Παρότι είδαμε πώς συνδέονται μέσω των δικογραφιών οι πρω¬τεργάτες με τα γεγονότα, δεν είναι μόνο ο βίος και η πολιτεία των έξι – εφτά «οπλαρχηγών» και πρωτο¬παλίκαρων που γράφουν διαχρονικά την ιστορία βίας και αίματος του νεο¬ναζιστικού μορφώματος.
Αυτές οι συγκεκριμένες επιθέσεις, οι οποίες έφτασαν με κάποιον τρόπο και στη Δικαιοσύνη, είναι σταγόνα στον ωκεανό του μισανθρωπισμού και της μισαλλοδοξίας και ταυτίστηκαν με φαιόχρωμους πρωταγωνιστές επειδή ακριβώς τα θύματα μπόρεσαν ν’ ανα¬γνωρίσουν έναν ή περισσότερους από τους παραλίγο δήμιους.
Οι επιθέσεις αυτές είναι δυστυχώς εκατοντάδες. Η τελευταία χρονολο¬γικά είναι η σφαγή με μαχαίρια του Μπαγκλαντεσιανού μετανάστη στα Κάτω Πατήσια λίγες μόνον ώρες μετά την άγρια δολοφονία του Μανώλη Καντάρη έξω από το σπίτι του στην οδό Ηπείρου.
Η Χρυσή Αυγή βέβαια δεν την απο¬δέχεται, αλλά δικά της μέλη απαθανατίστηκαν να χτυπούν ατυχείς πρόσφυ¬γες στο πογκρόμ που εξαπέλυσαν υπό την αστυνομική ανοχή (αυτό δα έλει¬πε) στο κέντρο της Αθήνας. Επίσης τα ενυπόγραφα συνθήματα στην Ηπεί¬ρου και Γ Σεπτεμβρίου μαρτυρούν διαφορετικά την πραγματικότητα από τους ισχυρισμούς της Χρυσής Αυγής.
Κι επειδή, όπως είδαμε, η αστυνο¬μία και οι αρμόδιες επί τούτου υπη¬ρεσίες της αναλίσκονται σε φιλολο¬γικού χαρακτήρα πονήματα περί των εκδηλώσεων που διοργανώνει είτε συμμετέχει το αμάλγαμα του νεονα¬ζισμού στην Ελλάδα, αναγκαστήκαμε ν’ ανατρέξουμε σε διάφορα ρεπορτάζ διαφορετικών περιόδων που δεν δια¬ψεύστηκαν.
Η ενέδρα
24 Ιανουαρίου 1998: Εξαπολύεται επίθεση στον τότε 34χρονο Αλέξη Καλοφωλιά, μεταφραστή και μέλος του γνωστού μουσικού συγκροτήμα¬τος Last Drive . Η ενέδρα στήνεται στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρί¬ου και Χαλκοκονδύλη, την ώρα που ο καλλιτέχνης πήγαινε σε στάση επι¬βίβασης λεωφορείων στην πλατεία Κάνιγγος. Βρέθηκε αντιμέτωπος με τρεις άγνωστους, οι οποίοι, πριν προ¬λάβει να καταλάβει τι συμβαίνει, τον χτύπησαν με μεταλλικό αντικείμενο στο κεφάλι.
Δοκίμασε να ξεφύγει καταφεύγο¬ντας στην είσοδο ενός καταστήματος. Τον ακολούθησαν κι εκεί, τον έπιασαν κι άρχισαν να χτυπούν το κεφάλι του στο πεζοδρόμιο. Όταν η υπάλληλος του καταστήματος άρχισε να καλεί σε βοήθεια, οι επιτιθέμενοι άφησαν το αιμόφυρτο θύμα τους για να καταφύ¬γουν τρέχοντας σε πολυκατοικία της οδού 3ης Σεπτεμβρίου 19. Εκεί ήταν τότε τα γραφεία της… Χρυσής Αυγής!
20 Οκτωβρίου 2005: Εντοπίζονται έτοιμες προς χρήση βόμβες μολότοφ στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην οδό Σολωμού 74. Προηγήθηκε επίθεση αντιεξουσιαστών και κάποι¬ος από τους οχυρωμένους πυροβο¬λεί και τραυματίζει με κυνηγετικό όπλο δύο άτομα. Η επίθεση οργανώ¬θηκε μία ημέρα μετά τη δολοφονική επίθεση του «Πόρκυ» με μαχαίρι στα δύο αδέλφια στο Μοναστηράκι. Ακρι¬βώς έναν μήνα νωρίτερα εμφανίστηκε και παραδόθηκε για την επίθεση στονφοιτητή Δημήτρη Κουσουρή ο φυγόδι¬κος «Περίανδρος».
Υπό το βάρος των γεγονότων και της κατακραυγής, ο Μιχαλολιάκος αναστέλλει τη λειτουργία της οργάνωσης τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς και ιδρύει την εναλλακτική βερσιόν της, την Πατριωτική Συμμαχία. Οι εμμο¬νές όμως παραμένουν και η επωνυμία Χρυσή Αυγή επιστρέφει… εξαγνισμέ¬νη τον Μάρτιο του 2007.
13 Απριλίου 2006: Ενώ η Χ.Α. βρίσκεται σε καθεστώς αναστολής της λειτουργίας της, αφοπλίζεται μέσα στο Πάντειο και οδηγείται στην Πρυτα¬νεία ένας φοιτητής, γιος πρώην αξιω¬ματικού της αστυνομίας. Τα όπλα του παραδίδονται στην αστυνομία και λίγη ώρα αργότερα αξιωματικός του ένστολου σώματος ανακοινώνει στον πρύτα¬νη ότι η Χρυσή Αυγή θα επιτεθεί στο πανεπιστήμιο, όπερ κι εγένετο!
Περίπου 20 κρανοφόροι και ροπα¬λοφόροι πέρασαν, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής, δίπλα από τα ΜΑΤ και χτύπησαν όποιον βρέθηκε στον δρόμο τους. Μαχαιρώνουν δύο φοιτη¬τές και μια φοιτήτρια. Ανάμεσα στους επιτιθέμενους πολλοί αναγνωρίζουν τον Δημήτρη Ζ., γ.γ. τότε της Πατριωτικής Συμμαχίας και υποψήφιο δήμαρχο στην Αθήνα.
2 Οκτωβρίου 2009: Περίπου 10 χρόνια μετά την επίθεση στον Αλέξη Καλοφωλιά, σε χώρο και πάλι επιβί¬βασης επιβατικού κοινού σε δημόσια μέσα μεταφοράς, στήνεται ενέδρα σε μία καλλιτέχνιδα. Άτομα που μοίραζαν προεκλογικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής επιτέθηκαν σε βάρος της τραγουδίστριας Σοφίας Παπάζογλου στον σταθμό του μετρό «Κατεχάκη».
Όπως έγινε γνωστό από την αστυ¬νομία, η νεαρή τραγουδίστρια μόλις είχε βγει από το μετρό, όταν την πλη¬σίασαν τα άτομα που μοίραζαν τα φυλ¬λάδια και της έδωσαν ένα. Αυτή αμέ¬σως το πέταξε στο καλάθι απορριμ¬μάτων. Ακολούθησε έντονη συζήτηση και ένας από τους δράστες της έριξε στο πρόσωπο σπρέι πιπεριού. Για την υπόθεση διενεργείται προανάκριση από την αστυνομία, ενώ η Χρυσή Αυ¬γή εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία υποστήριζε ότι οι δράστες… δεν ήταν μέλη της.
Το πρώτο αίμα
Όπως είδαμε, η αστυνομία τοποθετεί τη γέννηση της Χρυσής Αυγής στην έξαρση της περιόδου 1992-1993, στη διάρκεια της οποίας βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα της πολιτικής το Μακεδονικό. Ακριβώς εκείνη την περίοδο η Χρυσή Αυγή εξαπολύει τις πρώτες ματωμένες επιθέσεις. Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα της εποχής αποτελεί η δολοφονική επίθεση σε δύο νεαρούς αριστερι¬στές (Γ. Σαπουνάς και Θ. Υφαντής) στις 10 Δεκεμβρίου 1992. Ταυτόχρονα αναζητούνται ερείσματα και σε άλλα επίπεδα της κοινωνικής δραστηριότητας στα οποία ευδοκιμεί η τυφλή βία. Στα γήπεδα. Ο Ηλίας Π., από τα πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής, δηλώνει ιδρυτής της Γαλάζιας Στρατιάς και παραχωρεί συνεντεύ¬ξεις ακόμη και σε εκπομπές της… ΕΡΤ.
Στην εφημερίδα «Espresso» γίνεται πάντως εξόχως αποκαλυπτικός όταν δηλώνει αυτολεξεί: «Η σχέση μας με τη Χρυσή Αυγή είναι πολύ καλή. Μέ¬λη της Χρυσής Αυγής είναι μέλη του συλλόγου μας και μέλη του συλλόγου μας αποτελούν μέλη της Χρυσής Αυγής».
Ωραιότερος ορισμός συγκοινωνούντων δοχείων δεν υπήρξε ποτέ. Η Γαλάζια Στρατιά θα πρωτοστατήσει στις βίαιες επιθέσεις εναντίον με¬ταναστών το βράδυ της κατάκτησης του Euro του 2004 και λίγους μήνες αργότερα ενάντια στους Αλβανούς μετανάστες που βγήκαν να πανη¬γυρίσουν τη νίκη της ομάδας τους ενάντια στην Εθνική της Ελλάδας, υπό την πλήρη (εννοείται) κάλυψη της ΕΛ.ΑΣ.
Ευτυχώς για την αστυνομία, εκτός από τα δικά της think tanks, που δεν βρήκαν για τη συγκεκριμένη περίπτωση χρόνο και ουσία για να καταναλώσουν, υπάρχουν ακόμη διαθέσιμες οι «απο¬θήκες» στοιχείων των εφημερίδων αλ¬λά και όσων αριστερών οργανώσεων, είτε αποσπασματικά είτε πιο συστημα¬τικά, καταγράφουν και χαρτογραφούν, πέρα από τις πολιτικού χαρακτήρα νο¬μότυπες εκδηλώσεις των στελεχών της Χρυσής Αυγής, και τις άλλες, τις πολύ πιο εξτρεμιστικές.
Άλλωστε ποτέ δεν είναι αργά για να μάθει κάποιος εναλλακτικούς τρόπους συγκέντρωσης πληροφοριών, ακόμη κι αν η άντλησή τους προέρχεται από ανοιχτές πηγές. Πώς το είχε πει ο Σόλων ο Αθηναίος; Γηράσκω αεί διδασκόμενος. Και κατά τον Παπουτσή, που δι¬έγνωσε έλλειμμα δημοκρατίας, παρά τα 37 χρόνια που διανύθηκαν από τη μεταπολίτευση, η αστυνομία τώρα, με¬τά τις δικές του παραινέσεις, άρχισε να κάνει τα πρώτα βήματα προς την κα¬τεύθυνση του εκδημοκρατισμού. Συνεπώς, έχει ακόμα δρόμο μπροστά της.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τη σύντομη ιστορική περιήγηση με τους… αγέχο¬ρους του νεοναζιστικού σιναφιού. Και να δούμε αυτούς που κατηγορήθηκαν, είτε πριν από τη σύνταξη του καταστα¬τικού… χάρτη δικαιωμάτων του νεοφα¬σίστα είτε μετά το 1993, όπου η Χρυσή Αυγή έκανε τα πρώτα… σκιρτήματά της στη σκιά του ιδεολογικού σκότους.
Για ευνόητους λόγους η αναφορά σε ονόματα γίνεται με τα αρχικά τους, όμως σε καμία περίπτωση τα γεγονότα που περιγράφονται – όπως βλέπουμε στην εισαγωγή ή στον επίλογο ταινιών – δεν είναι φανταστικά. Δυστυχώς.
Ο επικεφαλής
Το Νούμερο 1 είναι… 1 διαχρονικά και δεν αλλάζει. Γι’ αυτόν θα κάνουμε μια εξαίρεση. Δεν έχει άλλωστε νόημα και αξία, όταν αναφέρεσαι στον Φύρερ (ηγέτη, καθοδηγητή στα γερμανικά) του ελληνικού νεοναζισμού, να καλύ¬ψεις σε αποχρώσες σκιές το όνομα του γενικού γραμματέα της οργάνωσης Νί¬κου Μιχαλολιάκου. Του ανθρώπου που κατάφερε να εκλεγεί μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες ως δημοτικός σύμβουλος της Αθήνας.
1)Ο Μιχαλολιάκος, λοιπόν, δεν χάνει ευκαιρία να δηλώνει και να διαδη¬λώνει ακόμη και μέσα στο δημαρχείο της πόλης, που ανά τους αιώνες αποτε¬λεί σύμβολο της Δημοκρατίας, την ιερή προσήλωσή του στα μαύρα ιδεώδη που αντιπροσωπεύει ο ιδεοληπτικός σκοτα¬δισμός ενός ναζιστικού χαιρετισμού.
Υπήρξε ο ιδρυτής της Χρυσής Αυγής. Τον Δεκέμβριο του 1976 είχε συλληφθεί ωστόσο και κατηγορηθεί για συμμετοχή στην επίθεση σε δημοσιογράφους κατά την κηδεία του βασανιστή της χούντας Μάλιου. Συλλαμβάνεται και κατηγορεί¬ται εκ νέου τον Ιούλιο του 1978, αυτή τη φορά ως μέλος ακροδεξιάς τρομοκρα¬τικής ομάδας βομβιστών και τον Οκτώ¬βριο του 1979 καταδικάζεται για κατο¬χή όπλων και εκρηκτικών. Στη φυλακή λέγεται πως είχε έρθει σε επαφή με τους πρωτεργάτες της χούντας.
Μαύρη είναι η… «νύχτα»
2) Το πιο πρόσφατο και χτυπητό πα¬ράδειγμα ενός ταραχοποιού πολι¬τευτή της οργάνωσης αποτελεί ο Χρή¬στος Ρ. Υπήρξε υποψήφιος περιφερει¬άρχης και υποψήφιος βουλευτής της Χρυσής Αυγής το 2010 στη Δυτική Ελ¬λάδα στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές. Έχει κατηγορηθεί μεταξύ άλλων ως μπράβος, για συμβόλαια θα¬νάτου ή για διευκόλυνση εκπλήρωσης από άλλους τέτοιων κοντράτων, ενώ πρόσφατα προφυλακίστηκε για υπόθε¬ση διπλής δολοφονίας.
♦ Τον Ιούνιο του 2009 παίρνει άδεια λειτουργίας ενός μπαρ στην ταραγμένη περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα. Μά¬λιστα το συγκεκριμένο στέκι παρουσιάζεται ως ορμητήριο των Frei corps, που σε συχνά χρονικά διαστήματα εξαπο¬λύουν επιθέσεις.
♦ Τον Φεβρουάριο του 2010, το ίδιο μάλιστα βράδυ που ακολούθησε ένα αντιρατσιστικό συλλαλητήριο, πιάστη¬κε επ’ αυτοφώρω με όπλο το οποίο προσπάθησε να κρύψει στο μαγαζί του, μαζί με μια στοίβα από ναζιστικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής. Ακολούθησε «έρευνα» στα γραφεία της Χρυσής Αυ¬γής, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα. Ανήκει στην «Επιτροπή Κατοίκων Αγίου Παντε¬λεήμονα», τους οποίους, όπως είδαμε, επιχείρησε ο Παπουτσής να καταστή¬σει συνομιλητές του, αλλά δεν βρήκε… ευήκοα ώτα!
Η περίπτωση «Περίανδρου»
3)Ο Αντώνης Α., γνωστός και ως «Πε¬ρίανδρος» από το όνομα του Κορίν¬θιου τυράννου, υπήρξε υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής τη δεκαετία του 1990 κι εμφανίζεται να οργανώνει και να συμ¬μετέχει στη δολοφονική επίθεση εις βάρος τριών νεαρών ακριβώς απέναντι από τα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων στις 16 Ιουνίου του 1998.
Οι… «καταδρομείς» βάζουν στόχο τους φοιτητές Δημήτρη Κουσουρή, Γι¬άννη Καραμπατσόλη και Ηλία Φωτιά¬δη, τους οποίους επιχειρούν να περι¬κυκλώσουν. Άρχισαν κινούνται απει¬λητικά κατά πάνω τους, δείχνοντας τον Κουσουρή και φωνάζοντας «Αυτός είναι!». Οι Καραμπατσόλης και Φωτιά¬δης καταφέρνουν να ξεφύγουν, αλλά τον Κουσουρή τον εγκλωβίζουν και τον χτυπούν ανελέητα με ρόπαλα στο κε¬φάλι. Τον εγκαταλείπουν μόνο όταν τον βλέπουν να πέφτει κάτω και να παρα¬μένει ακίνητος!
Ο Κουσουρής, γραμματέας τότε της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της Νεο¬λαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση και μέλος του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ, ήταν στα δικαστήρια για μία υπόθεση σχετική με το ΑΣΕΠ, που όμως συμπίπτει χρονικά με τη δίκη πέντε μελών της Χρυσής Αυ¬γής για μία άλλη αιματηρή επίθεση σε μέλη της τότε ΟΣΕ (μετέπειτα ΣΕΚ) στη Φωκίωνος Νέγρη περίπου δύο χρόνια νωρίτερα (6 Μαρτίου 1996).
Ο «Περίανδρος», ύστερα απ’ αυτή την επίθεση, κρυβόταν για 7 ολόκληρα χρόνια. Παρουσιάστηκε και παραδόθη¬κε στις… διωκτικές αρχές τον Σεπτέμβριο του 2005 και προφυλακίστηκε για να δικαστεί τον Σεπτέμβριο του 2006. Βαρύνουσα σημασία στη δίκη που ακο¬λούθησε είχε η κατάθεση του Χρήστου Γεωργόπουλου, του γιατρού που χει¬ρούργησε τον Δ. Κουσουρή το βράδυ της επίθεσης:
«Τον χειρούργησα το ίδιο βράδυ για¬τί δεν είχε πολύ χρόνο. Θα πέθαινε, σώθηκε γιατί ήταν νεαρός οργανισμός. Τα χτυπήματα στο κρανίο ήταν πολλαπλά, είχαν πρόθεση να τον σκοτώσουν. Δεν εξηγείται αλλιώς τέτοια βία. Η δύναμη των χτυπημάτων που δέχτηκε ισούνταν με αυτά που ασκούμε σε τριάντα εκα¬τοστά τσιμέντο για να σπάσει! Όλα τα χτυπήματα ήταν στο κεφάλι», είπε χα¬ρακτηριστικά.
Ο βασικός κατηγορούμενος καταδι¬κάστηκε σε κάθειρξη 21 ετών, τα οποία στο εφετείο κατέπεσαν στα 12. Σύμφωνα με τα «Νέα» στις 17 Μαρτίου του 2004, «η ειδική ομάδα της ΕΛ.ΑΣ. που συστήθηκε για τη σύλληψή του ενόσω φυγοδικούσε σκόνταψε στις διασυν¬δέσεις της ‘‘Χρυσής Αυγής’’ και του ίδι¬ου του “Περίανδρου” με αξιωματικούς του Σώματος».
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, που ουδέποτε διαψεύστηκε, τα απόρρη¬τα έγγραφα της ειδικής αυτής ομάδας αποκάλυπταν πως «η Αστυνομία προμήθευε στους Χρυσαυγίτες ασυρμά¬τους και κλομπ στις μαζικές διαδηλώσεις, στις επετείους του Πολυτεχνείου και σε εκδηλώσεις του ‘‘αριστερίστικου και αναρχικού χώρου’’, για να εμφανί¬ζονται ως αγανακτισμένοι πολίτες και να προκαλούν επεισόδια».
«Πρωτοφανής ασυλία»!
4) Σ’ αυτή τη θέση τοποθετούνται από κοινού οι Δημήτρης Ζ. και Χάρης Κ. Πρόκειται για δύο πρωτοκλασάτα στε¬λέχη της οργάνωσης κι εκ των πρωτοπαλίκαρων τότε του Φύρερ, οι οποίοι είχαν καταδικαστεί σε έναν χρόνο με αναστολή για την επίθεση στις 6 Μαρ¬τίου του 1996 στη Φωκίωνος Νέγρη σε βάρος μελών της αριστερίστικης οργά¬νωσης ΟΣΕ και μετέπειτα ΣΕΚ.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Χάρης Κ. καταδικάζεται σε 4 χρόνια φυλακή για ληστεία του πρακτορείου διανο¬μής εφημερίδων «Άργος» στην Καλα¬μάτα και οδηγείται στη φυλακή. Εμφα¬νώς μεταμελημένος, θ’ αποσχιστεί από το… «Κόμμα» μετά τη φυλακή και θα γράψει ένα βιβλίο, στο πλαίσιο της έκ¬δοσης του οποίου δίνει αρκετές συνε¬ντεύξεις. Σ’ αυτές, μεταξύ πολλών άλ¬λων, αποκαλύπτει ότι:
«Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει φιλοφασιστικό κόμμα που να απολαμβάνει την ασυλία που έχει η Χρυσή Αυ¬γή από το ελληνικό κράτος… Ξέρω ότι το προεκλογικό μας υλικό για τις ευρωε¬κλογές είχε έρθει με δελτίο αποστολής από τα γραφεία μεγάλου κόμματος… Όταν το κράτος δεν θέλει να εμπλακεί σε συμπλοκές με τους αναρχικούς, ου¬σιαστικά μάς χρησιμοποιεί προκαλώ¬ντας μεταξύ μας συγκρούσεις.
Η αστυνομία, για παράδειγμα, πολ¬λές φορές έπαιξε ένα περίεργο παι¬χνίδι. Με εμάς τηρούσαν μια στάση συμπάθειας. Ήταν φιλικοί, θα έλεγα, τις περισσότερες φορές. Μας έβλε¬παν να χτυπιόμαστε με τους άλλους και δεν έκαναν τίποτα… Στις πορείες είχαμε μαχαίρια, κλομπ, ξυράφια. Τις ασπίδες τις φτιάξαμε με μερικούς συ¬ναγωνιστές» («Ταχυδρόμος», 27.3.04 και 23.4.05). Ο Δημήτρης Ζ. θα βγει από τη Χρυσή Αυγή και θα επιχειρήσει να εκλεγεί βουλευτής στις τελευταίες εκλογές ως υποψήφιος του ΛΑΟΣ, κό¬βεται όμως την τελευταία στιγμή από τον Καρατζαφέρη.
Επιθέσεις κατά συρροή
5) Παναγιώτης Ρ., γνωστός και ως «Πόρκυ». Κατηγορήθηκε για επί¬θεση με μαχαίρι στο Μοναστηράκι στις 19 Οκτωβρίου 2005. Όπως διαβάζου¬με στα ρεπορτάζ της εποχής:
«Στις 19 Οκτωβρίου 2005 τραμπούκοι νεοναζί, ένας εκ των οποίων είναι ο Π.Ρ., γνωστός με το ψευδώνυμο “Πόρκυ”, μαχαίρωσαν δύο αδέλφια. Ο Ρ. χτύπησε τον μικρότερο αδερφό δίνο¬ντάς του 13 (!) μαχαιριές, εκ των οποί¬ων η μία στον αυχένα και η άλλη δίπλα στο αυτί, προκαλώντας του σοβαρότα¬το εγκεφαλικό τραύμα. Νοσηλεύτηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα με κίνδυ¬νο να χάσει τη ζωή του. Ο λόγος για τον οποίο ο νεοναζί χτύπησε το νεαρό φοι¬τητή ήταν γιατί ο τελευταίος φορούσε μια αντιφασιστική κονκάρδα.
Ο Ρ. καταδικάστηκε για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή, με δό¬λο, σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, σε 21 χρόνια και 3 μήνες φυλακή και οδηγή¬θηκε στις φυλακές (17 στο εφετείο). Πέντε χρόνια νωρίτερα, τον Ιούνιο του 2000, ο Ρ. είχε συμμετάσχει και ήταν κατηγορούμενος για τη συμμετοχή του σε άλλες επιθέσεις στην Πλ. Κυψέλης και το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, για τις οποίες επίσης καταδικάστηκε εκ των υστέρων, αφού είχε οδηγηθεί στη φυλακή».
Ύστερα…
έγινε αστυνομικός
6 Γιάννης Α. Καταδικάστηκε τον Φε¬βρουάριο του 2008 σε έναν χρόνο φυλάκιση με αναστολή, ποινή που επα¬ναβεβαιώθηκε και στο εφετείο. Ο νεοναζί ομαδάρχης της «Χρυσής Αυγής» καταδικάστηκε για την επίθεση στην οποία φέρεται ότι συμμετείχε και κα¬θοδήγησε ενάντια σε μέλη του ΣΕΚ που το καλοκαίρι του 2000 προπαγάνδιζαν με αφισοκόλληση αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στην Κυψέλη.
Ο Α., λίγο μετά την επίθεση, προσε¬λήφθη στην… αστυνομία μέσω ΑΣΕΠ σε διαγωνισμό για ειδικούς φρουρούς, εγείροντας δικαιολογημένα ερωτήμα¬τα για την ποιότητα των στοιχείων και των παραστατικών που προσκόμισε, δεδομένου ότι απαιτείται λευκό ποινι¬κό μητρώο. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, του 2000, υποδείχτηκε ως επικεφαλής του frei corps που εκδήλωσε την επίθεση στο Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, για την οποία επίσης έχει καταδικαστεί σε έναν χρόνο φυλάκιση πρωτόδικα! Συνεργάτης του σε αυτές τις επιθέσεις κατά το κατηγορητήριο ήταν και ο «Πόρκυ». Ο Α. εξακολουθεί να… προσφέρει τις «καλές» του υπηρεσίες στο… άσπιλο από νεοφασιστικές επιρροές σώμα της αστυνομίας και οι πληροφορίες τον φέ¬ρουν να ανήκει στο δυναμικό τμήματος των νοτίων προαστίων.
Οι «ορφανές» επιθέσεις
Παρότι είδαμε πώς συνδέονται μέσω των δικογραφιών οι πρω¬τεργάτες με τα γεγονότα, δεν είναι μόνο ο βίος και η πολιτεία των έξι – εφτά «οπλαρχηγών» και πρωτο¬παλίκαρων που γράφουν διαχρονικά την ιστορία βίας και αίματος του νεο¬ναζιστικού μορφώματος.
Αυτές οι συγκεκριμένες επιθέσεις, οι οποίες έφτασαν με κάποιον τρόπο και στη Δικαιοσύνη, είναι σταγόνα στον ωκεανό του μισανθρωπισμού και της μισαλλοδοξίας και ταυτίστηκαν με φαιόχρωμους πρωταγωνιστές επειδή ακριβώς τα θύματα μπόρεσαν ν’ ανα¬γνωρίσουν έναν ή περισσότερους από τους παραλίγο δήμιους.
Οι επιθέσεις αυτές είναι δυστυχώς εκατοντάδες. Η τελευταία χρονολο¬γικά είναι η σφαγή με μαχαίρια του Μπαγκλαντεσιανού μετανάστη στα Κάτω Πατήσια λίγες μόνον ώρες μετά την άγρια δολοφονία του Μανώλη Καντάρη έξω από το σπίτι του στην οδό Ηπείρου.
Η Χρυσή Αυγή βέβαια δεν την απο¬δέχεται, αλλά δικά της μέλη απαθανατίστηκαν να χτυπούν ατυχείς πρόσφυ¬γες στο πογκρόμ που εξαπέλυσαν υπό την αστυνομική ανοχή (αυτό δα έλει¬πε) στο κέντρο της Αθήνας. Επίσης τα ενυπόγραφα συνθήματα στην Ηπεί¬ρου και Γ Σεπτεμβρίου μαρτυρούν διαφορετικά την πραγματικότητα από τους ισχυρισμούς της Χρυσής Αυγής.
Κι επειδή, όπως είδαμε, η αστυνο¬μία και οι αρμόδιες επί τούτου υπη¬ρεσίες της αναλίσκονται σε φιλολο¬γικού χαρακτήρα πονήματα περί των εκδηλώσεων που διοργανώνει είτε συμμετέχει το αμάλγαμα του νεονα¬ζισμού στην Ελλάδα, αναγκαστήκαμε ν’ ανατρέξουμε σε διάφορα ρεπορτάζ διαφορετικών περιόδων που δεν δια¬ψεύστηκαν.
Η ενέδρα
24 Ιανουαρίου 1998: Εξαπολύεται επίθεση στον τότε 34χρονο Αλέξη Καλοφωλιά, μεταφραστή και μέλος του γνωστού μουσικού συγκροτήμα¬τος Last Drive . Η ενέδρα στήνεται στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρί¬ου και Χαλκοκονδύλη, την ώρα που ο καλλιτέχνης πήγαινε σε στάση επι¬βίβασης λεωφορείων στην πλατεία Κάνιγγος. Βρέθηκε αντιμέτωπος με τρεις άγνωστους, οι οποίοι, πριν προ¬λάβει να καταλάβει τι συμβαίνει, τον χτύπησαν με μεταλλικό αντικείμενο στο κεφάλι.
Δοκίμασε να ξεφύγει καταφεύγο¬ντας στην είσοδο ενός καταστήματος. Τον ακολούθησαν κι εκεί, τον έπιασαν κι άρχισαν να χτυπούν το κεφάλι του στο πεζοδρόμιο. Όταν η υπάλληλος του καταστήματος άρχισε να καλεί σε βοήθεια, οι επιτιθέμενοι άφησαν το αιμόφυρτο θύμα τους για να καταφύ¬γουν τρέχοντας σε πολυκατοικία της οδού 3ης Σεπτεμβρίου 19. Εκεί ήταν τότε τα γραφεία της… Χρυσής Αυγής!
20 Οκτωβρίου 2005: Εντοπίζονται έτοιμες προς χρήση βόμβες μολότοφ στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην οδό Σολωμού 74. Προηγήθηκε επίθεση αντιεξουσιαστών και κάποι¬ος από τους οχυρωμένους πυροβο¬λεί και τραυματίζει με κυνηγετικό όπλο δύο άτομα. Η επίθεση οργανώ¬θηκε μία ημέρα μετά τη δολοφονική επίθεση του «Πόρκυ» με μαχαίρι στα δύο αδέλφια στο Μοναστηράκι. Ακρι¬βώς έναν μήνα νωρίτερα εμφανίστηκε και παραδόθηκε για την επίθεση στονφοιτητή Δημήτρη Κουσουρή ο φυγόδι¬κος «Περίανδρος».
Υπό το βάρος των γεγονότων και της κατακραυγής, ο Μιχαλολιάκος αναστέλλει τη λειτουργία της οργάνωσης τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς και ιδρύει την εναλλακτική βερσιόν της, την Πατριωτική Συμμαχία. Οι εμμο¬νές όμως παραμένουν και η επωνυμία Χρυσή Αυγή επιστρέφει… εξαγνισμέ¬νη τον Μάρτιο του 2007.
13 Απριλίου 2006: Ενώ η Χ.Α. βρίσκεται σε καθεστώς αναστολής της λειτουργίας της, αφοπλίζεται μέσα στο Πάντειο και οδηγείται στην Πρυτα¬νεία ένας φοιτητής, γιος πρώην αξιω¬ματικού της αστυνομίας. Τα όπλα του παραδίδονται στην αστυνομία και λίγη ώρα αργότερα αξιωματικός του ένστολου σώματος ανακοινώνει στον πρύτα¬νη ότι η Χρυσή Αυγή θα επιτεθεί στο πανεπιστήμιο, όπερ κι εγένετο!
Περίπου 20 κρανοφόροι και ροπα¬λοφόροι πέρασαν, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής, δίπλα από τα ΜΑΤ και χτύπησαν όποιον βρέθηκε στον δρόμο τους. Μαχαιρώνουν δύο φοιτη¬τές και μια φοιτήτρια. Ανάμεσα στους επιτιθέμενους πολλοί αναγνωρίζουν τον Δημήτρη Ζ., γ.γ. τότε της Πατριωτικής Συμμαχίας και υποψήφιο δήμαρχο στην Αθήνα.
2 Οκτωβρίου 2009: Περίπου 10 χρόνια μετά την επίθεση στον Αλέξη Καλοφωλιά, σε χώρο και πάλι επιβί¬βασης επιβατικού κοινού σε δημόσια μέσα μεταφοράς, στήνεται ενέδρα σε μία καλλιτέχνιδα. Άτομα που μοίραζαν προεκλογικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής επιτέθηκαν σε βάρος της τραγουδίστριας Σοφίας Παπάζογλου στον σταθμό του μετρό «Κατεχάκη».
Όπως έγινε γνωστό από την αστυ¬νομία, η νεαρή τραγουδίστρια μόλις είχε βγει από το μετρό, όταν την πλη¬σίασαν τα άτομα που μοίραζαν τα φυλ¬λάδια και της έδωσαν ένα. Αυτή αμέ¬σως το πέταξε στο καλάθι απορριμ¬μάτων. Ακολούθησε έντονη συζήτηση και ένας από τους δράστες της έριξε στο πρόσωπο σπρέι πιπεριού. Για την υπόθεση διενεργείται προανάκριση από την αστυνομία, ενώ η Χρυσή Αυ¬γή εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία υποστήριζε ότι οι δράστες… δεν ήταν μέλη της.
Το πρώτο αίμα
Όπως είδαμε, η αστυνομία τοποθετεί τη γέννηση της Χρυσής Αυγής στην έξαρση της περιόδου 1992-1993, στη διάρκεια της οποίας βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα της πολιτικής το Μακεδονικό. Ακριβώς εκείνη την περίοδο η Χρυσή Αυγή εξαπολύει τις πρώτες ματωμένες επιθέσεις. Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα της εποχής αποτελεί η δολοφονική επίθεση σε δύο νεαρούς αριστερι¬στές (Γ. Σαπουνάς και Θ. Υφαντής) στις 10 Δεκεμβρίου 1992. Ταυτόχρονα αναζητούνται ερείσματα και σε άλλα επίπεδα της κοινωνικής δραστηριότητας στα οποία ευδοκιμεί η τυφλή βία. Στα γήπεδα. Ο Ηλίας Π., από τα πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής, δηλώνει ιδρυτής της Γαλάζιας Στρατιάς και παραχωρεί συνεντεύ¬ξεις ακόμη και σε εκπομπές της… ΕΡΤ.
Στην εφημερίδα «Espresso» γίνεται πάντως εξόχως αποκαλυπτικός όταν δηλώνει αυτολεξεί: «Η σχέση μας με τη Χρυσή Αυγή είναι πολύ καλή. Μέ¬λη της Χρυσής Αυγής είναι μέλη του συλλόγου μας και μέλη του συλλόγου μας αποτελούν μέλη της Χρυσής Αυγής».
Ωραιότερος ορισμός συγκοινωνούντων δοχείων δεν υπήρξε ποτέ. Η Γαλάζια Στρατιά θα πρωτοστατήσει στις βίαιες επιθέσεις εναντίον με¬ταναστών το βράδυ της κατάκτησης του Euro του 2004 και λίγους μήνες αργότερα ενάντια στους Αλβανούς μετανάστες που βγήκαν να πανη¬γυρίσουν τη νίκη της ομάδας τους ενάντια στην Εθνική της Ελλάδας, υπό την πλήρη (εννοείται) κάλυψη της ΕΛ.ΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου