Από τη Βεστφαλία στη Λευκωσία

Από τη Βεστφαλία στη Λευκωσία

>Μια διεθνής διάσκεψη θα οδηγήσει στην κατάργηση της Κ.Δ. με την πλατιά υπογραφή των Κυπρίων 
 ταγών  

Του Μάριου Ευρυβιάδη

Μια τέτοια διαδικασία, με την τελική πράξη υπογραφών, θα είναιχωρίς προηγούμενο και θα αποτελεί ρεκόρ από το 1648 μέχριτο 2012. Κανένα κράτος από καταβολής δεν(αυτο)καταργήθηκε με την  συναίνεση των κρατούντων παρά μόνο μετά από χρήση βίας.Στο Βιβλίο Γκίνες (GuinnessWorld of Records) οδεύουν με μαθηματική ακρίβεια οι πολιτικοί ταγοί του τόπου, προεξάρχοντος του προέδρου της Δημοκρατίας, εφόσον αποδεχθούν πρόσκληση από το αγγλοσαξωνικό διεθνές ιερατείο, γνωστό επίσης και ως «διεθνής κοινότητα» -ΙΝΤCΟΜ (ΙnternationalCommunity)- για συμμετοχή σε «πολυμερή» ή «διεθνή» διάσκεψη για την Κύπρο.

Η καταχώρησή της στο Βιβλίο Γκίνες θα εξασφαλιστεί διότι μετά το πέρας της διεθνούς συνάντησης, η Κυπριακή Δημοκρατία (1960-2012) θα παύσει να υφίσταται (R.Ι.Ρ. - RestΙn Ρeace). Θα την έχει καταλύσει η ΙΝΤCΟΜ αλλά με την εκ των ων ουκ άνευ πλατιά υπογραφή των Κυπρίων ταγών. Μια τέτοια διαδικασία, με την τελική πράξη υπογραφών, θα είναι χωρίς προη γούμενο και θα αποτελεί ρεκόρ από το 1648 μέχρι το 2012. Κανένα κράτος από καταβολής δεν (αυτο)καταργήθηκε με τη συναίνεση των κρατούντων, παρά μόνο μετά από χρήση βίας. Τέτοιες περιπτώσεις κατάλυσης με τη χρήση βίας, όπως αυτή της Πολωνίας, υπάρχουν πριν το 1945. Από το 1945 και μετά, ακόμη και η χρήση βίας δεν γίνεται αποδεκτή και δεν νομιμοποιεί καμία τέτοια πράξη. Εάν τελικά η ΙΝΤCΟΜ καταφέρει τους δικούς μας ταγούς να συνυπογράψουν, θα έχουμε ένα πραγματικά ιστορικό γεγονόςρεκόρ. Αμφιβάλλω αν θα υπάρξει ποτέ και δεύτερο, γι’ αυτό τα ονόματα των ταγών μας θα κατέχουν περίοπτη θέση στο Βιβλίο Γκίνες.

Το έτος 1648 αποτελεί σημαδιακό ορόσημο του σύγχρονου κόσμου όπως τον ζούμε και τον γνωρίζουμε στις μέρες μας. Τότε, και μετά από τριετείς διεθνείς συνεδριακές διαπραγματεύσεις (και κοσμικούς χορούς) και μετά απο ένα τριακονταετή πόλεμο επικών διαστάσεων (2 εκατομμύρια νεκροί, 30% του πληθυσμού της Κεντρικής Ευρώπης) με επίκεντρο τη σημερινή Γερμανία (Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία) συνομολογήθηκαν μια σειρά από συνθήκες (Συνθήκες Οsnabrukκαι Μunster) που έχουν μείνει στην ιστορία ως η Ειρήνη της Βεστφαλίας (Westphalia) από την ομώνυμη περιοχή της σημερινής Γερμανίας.

Με την Ειρήνη της Βεστφαλίας άνοιξε μια κερκόπορτα από τον παλιό κόσμο στον καινούργιο. Αφέθηκαν πίσω ο φεουδαρχισμός και η χριστιανική οικουμενικότητα (και το αλάθητο) της Καθολικής Εκκλησίας και μπήκαμε στο βεστφαλικό κρατοκεντρικό σύστημα, όπου το κράτος είναι η αρχή και το τέλος του συστήματος. Το κράτος αποτελεί πλέον την πηγή νομιμότητας και το διεθνές σύστημα καθώς και η διεθνής κοινότητα (ΙΝΤCΟΜ) νομιμοποιούνται από αυτό. Δεν συμβαίνει δηλαδή το αντίθετο όπως προφανώς πιστεύουν οι δικοί μας πολιτικοί ταγοί, διότι αλλιώς δεν εξηγείται να έχουν αφήσει σε εκπροσώπους της ΙΝΤCΟΜ την τύχη του κυπριακού κράτους και συνεπώς την ασφάλεια των πολιτών.

Το βεστφαλικό κράτος, απολυταρχικό στην αρχή και κατόπιν εθνικο-λαϊκό και δημοκρατικό μέσω αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, διατήρησε τα δομικά αφετηριακά του γνωρίσματα. Έχει πολιτικά προσδιορισμένη εδαφική κυριαρχία. Είναι διακρατικά ισότιμο με τα άλλα κράτη του συστήματος και δεν ανέχεται καμία υπερκρατική Αρχή παρά μόνο τους συναινετικούς κανόνες και οργανισμούς του διεθνούς δικαίου, που σμιλεύθηκαν μέσα από τις πρακτικές λειτουργίες του συστήματος ισορροπίας δυνάμεων (balance ofpower). Εκ της φύσεώς του το βεστφαλικό κράτος λειτουργεί αντι-ηγεμονικά και βρίσκεται σε μια συνεχή αντιθεωρητική εγρήγορση. Το βεστφαλικό κράτος δηλαδή (και το σύστημά του) είναι πολέμιο κάθε μορφής ηγεμονισμού, τάσεων ηγεμονίας και κάθε αναθεωρητικής δύναμης. Κάθε φιλόδοξο ηγεμονικό κράτος γνωρίζει ότι θα δημιουργηθούν συσπειρώσεις εναντίον του εάν αποπειραθεί να καταστρατηγήσει τις αρχές της Βεστφαλίας. Και στο βεστφαλικό σύστημα είχαμε πολέμους κάθε φορά που αναθεωρητικές δυνάμεις, πορωμένες από την ισχύ και τη ματαιοδοξία τους, αποπειράθηκαν κάτι τέτοιο. Τέλος, εξελίχθηκε ως ακρογωνιαίος λίθος του συστήματος η βεστφαλιακή αρχή της μη ανά-μιξης/επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις των άλλων χωρών.

Εάν μελετήσουμε τη Χάρτα του ΟΗΕ, που αποτελεί μια διεθνή συνθήκη και είναι ταυτόχρονα η νομιμοποιητική βάση όλου του μεταπολεμικού διακρατικού συστήματος, θα βρούμε σε αυτό ενσωματωμένες όλες τις αφετηριακές αρχές του βεστφαλικού συστήματος. Η μεγάλη καινοτομία της Χάρτας του ΟΗΕ είναι ότι προγράφει τον πόλεμο και την απειλή χρήσης βίας στην επίλυση διακρατικών διαφορών και εναποθέτει τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Κανείς άλλος και σίγουρα κανένα κράτος ή ομάδα κρατών δεν νομιμοποιούνται να παριστάνουν τους προστάστες των υπολοίπων.

Το διαχρονικό μέλημα του βεστφαλικού κράτους από καταβολής του μέχρι σήμερα είναι η παροχή ασφάλειας στους τότε υπηκόους του και σημερινούς πολίτες του. Όλα έπονται της ασφάλειας. Για αυτό το κράτος έχει μονοπώλιο και νομιμοποιείται να χρησιμοποιήσει βία. Εάν οι κρατούντες αδυνατούν να προσφέρουν ασφάλεια, χάνουν τη νομιμοποίησή του και τη διαχείριση του κράτους θα πρέπει να την αναλάβουν άλλοι που μπορούν. Αλλιώς δεν νοείται και δεν υφίσταται κράτος.

Πρωτοφανής και μοναδική η περίπτωση της Κύπρου 

ΑΥΤΟπου βρίσκεται σε εξέλιξη στην Κύπρο τον τελευταίο καιρό είναι πραγματικά πρωτοφανές. Η ασφάλεια του κράτους και κατ’ επέκταση των πολιτών αφήνεται στα χέρια του κάθε εντολοδόχου της ΙΝΤCΟΜ και σε τελική ανάλυση θα αφεθεί σε τρίτες χώρες που θα λειτουργήσουν ως παραγωγοί, δήθεν, ασφάλειας στην Κύπρο, με πρώτο και κυρίαρχο μέλημά τους τις εξυπηρετήσεις των δικών τους διακρατικών συμφερόντων. Είναι πρωτοφανές αλλά ταυτόχρονα και κωμικοτραγικό, διότι οι πολιτικοί ταγοί του τόπου και μαζί τους ένα εσμός από αυλικούς, αυλοκόλακες και διανοούμενους που είναι πάντα διατεθειμένοι να εξυπηρετήσουν την κάθε εξουσία, ντόπια και ξένη, δεν φαίνεται να γνωρίζουν τα στοιχειώδη που διδάσκονται στους πρωτοετείς αναφορικά με τη φύση του κράτους και τις δομές του βεστφαλικού συστήματος, μέσα στο οποίο λειτουργεί ως κεντρικός παίκτης.

Καταλήγουμε λοιπόν στη σημερινή πολιτική κατάντια. Μετά από 374 χρόνια διαδρομής, από τη Βεστφαλία φθάσαμε στη Λευκωσία και από εκεί στο Βιβλίο Γκίνες, όπου η καταχώριση των πολιτικών ταγών της Κύπρου, με όνομα και επίθετο, θα γίνει με χρυσά γράμματα, αφού η περίπτωσή τους θα είναι ιστορικά μοναδική...
http://www.philenews.com/