H ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ KAI TO AΓΓΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΩΣ ΥΠΟΒΟΗΘΟΥΜΕΝΗ “ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ” ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιανουαρίου 7, 2012
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Konstantakopoulos.blogspot.com
Υποβοηθούμενη “αυτοκτονία” δεν είναι όρος που συνηθίζεται για κράτη. Οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι δεν τον χρησιμοποιούμε καθ’ υπερβολήν, ούτε για να “εντυπωσιάσουμε” ή να κινητοποιήσουμε τον ψυχισμό του αναγνώστη. Αλλά γιατί αποτυπώνει κατά κυριολεξία τον μετασχηματισμό όπου, όπως θα δείξουμε, οδηγεί το ελληνικό κράτος η υπερψήφιση της δανειακής σύμβασης.
Για να είναι χρήσιμη η ανάγνωση του παρόντος άρθρου δεν χρειαζόμαστε καθόλου τον ψυχισμό σας, χρειαζόμαστε απελπιστικά τη λογική σας. Απελπιστικά, γιατί ο ελληνικός λαός, περιλαμβανομένων των ελίτ, υπόκειται στο πιο επεξεργασμένο πρόγραμμα στην ιστορία πλύσης εγκεφάλου και χειραγώγησης της σκέψης και των αντιδράσεων, με σκοπό την ατομική και συλλογική καταστροφή μας ως υποκειμένων για τον εαυτό τους. Ακόμη κι αν διαφωνείτε, αναγνωρίζετε, υποθέτουμε, ότι ζούμε σε ατμόσφαιρα βαριάς κατάθλιψης, σύγχυσης προσανατολισμού, έντονης αίσθησης ενοχής και αδυναμίας. Αυτές είναι ιδανικές συνθήκες για να μη μπορούμε να σκεφθούμε και να δράσουμε ορθολογικά. Πόσο μάλλον που οι αντικειμενικές συνθήκες καθιστούν οδυνηρή την ορθολογική σκέψη, αβέβαιη, αμφίβολη ή επικίνδυνη την ορθολογική δράση.
Στις 14.12 η “Βραδυνή” είχε πρωτοσέλιδο τίτλο “ENEXΥΡΑ” με υπότιτλο “Τι πρέπει να προσέξετε για να μην εξαπατηθείτε”. Στηριζόταν σε ανακοίνωση της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή. Δυστυχώς, δεν υπάρχει Γενική Γραμματεία Χρεωμένων Χωρών, να προειδοποιεί τους πολίτες τους για τους κινδύνους από τις υπογραφές που βάζουν οι πολιτικοί τους. Γι’ αυτό έχουμε μισοπέσει στο γκρεμό και μένει λίγο ακόμα να συντριβούμε.
Σας προτείνουμε ένα πείραμα που θα σας εκπλήξει: Κλείστε την τηλεόραση, ξεχάστε όσα σας λένε για το χρέος, σκεφτείτε την Ελλάδα ως επιχείρηση που έχει πρόβλημα με την τράπεζα που τη δάνεισε. Εξετάστε με αυτό το κριτήριο τι κάνει ο διευθυντής της επιχείρησης, ο Πρωθυπουργός. Σκεφθείτε πως θα ενεργούσατε εσείς, τι θα κάνατε, τι θα αποφεύγατε. Είστε ο μέτοχος, ο [more] νόμιμος ιδιοκτήτης της επιχείρησης, κοιμάστε κάτω από τη στέγη της και στη δική σας ζωή κινδυνεύει να πέσει και να την τσακίσει, όσο προστατευμένος κι αν πιστεύετε ότι είστε.
Μιλήσαμε προηγουμένως για “αυτοκτονία” του κράτους. ‘Eχει μεγάλη σημασία να υπογραμμίσουμε ότι αυτό θα συμβεί ακόμα και αν επιτευχθεί η συνέχιση της υπαγωγής του ελληνικού χρέους προς ιδιώτες στο ελληνικό δίκαιο και τα ελληνικά δικαστήρια, μετά την υπό διαπραγμάτευση συμφωνία αναδιάρθρωσης (PSI) και αποτραπεί η υπαγωγή του στο αγγλικό και διεθνή δικαστήρια. Στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο τρόποι αυτοκτονίας και, για να ζήσει ο υποψήφιος αυτόχειρ, το ελληνικό κράτος, πρέπει να αποτραπεί η χρήση αμφοτέρων. Ο ένας είναι το αγγλικό δίκαιο και τα διεθνή δικαστήρια, ο δεύτερος είναι η επικύρωση της δανειακής σύμβασης με αυξημένη πλειοψηφία από τη Βουλή.
Επειδή η επικύρωση αυτή έχει κρισιμότατη σημασία για τα συμφέροντα των Πιστωτών, οι πρώτοι επέβαλαν, δια των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που ελέγχουν σε μεγάλο βαθμό και των ανθρώπων επιρροής τους στο στενό περιβάλλον Σαμαρά και Καρατζαφέρη, την αναβολή των εκλογών που φαίνονταν αναπόφευκτες και τον σχηματισμό τρικομματικής κυβέρνησης, ώστε να βρεθούν οι 180 ψήφοι που χρειάζονται για να αποκτήσουν πρώτη και δεύτερη δανειακή την απαιτούμενη τυπική ισχύ. Το “σενάριο Παπαδήμου” δουλευόταν έντονα τουλάχιστο από το καλοκαίρι, όταν “ιδιώτες” από τις ΗΠΑ έκαναν φύλλο και φτερό ακόμα και τα παιδικά του χρόνια!
Ελληνικό και αγγλικό δίκαιο: η “μικρή διαφορά” ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο
Το πρόβλημα χρέους είναι κατ’ αρχήν μια νομική διαφορά μεταξύ διεθνών μεγατραπεζών και του ελληνικού κράτους. Η τελική έκβαση εξαρτάται ασφαλώς από πολλούς οικονομικούς, πολιτικούς και διεθνείς παράγοντες, η νομική διάσταση που εξετάζουμε εδώ έχει όμως προφανώς πολύ μεγάλη σημασία. Σήμερα, η καθαρά νομική θέση της Ελλάδας στο ζήτημα του χρέους είναι εξαιρετικά ισχυρή, πολύ ισχυρότερη από τη θέση άλλων υπερχρεωμένων χωρών, όπως άλλωστε αναγνωρίζεται διεθνώς, άρθρα των Νιού Γιορκ Τάιμς ή της Wall Street Journal ή μελέτες εγνωσμένου κύρους πανεπιστημίων, όπως του Duke. Γιατί τα ελληνικά ομόλογα διέπονται από το ελληνικό δίκαιο, υπάγονται στις ρυθμίσεις που κυρίαρχα αποφασίζει η Βουλή και, εάν αύριο, η χώρα επιλέξει να υιοθετήσει εκ νέου εθνικό νόμισμα, αποχωρώντας από την ευρωζώνη, ή αν βρουν ένα τρόπο να την εκδιώξουν από την ευρωζώνη, ή διαλυθεί η ευρωζώνη, η Βουλή θα υιοθετήσει νόμο για την εισαγωγή του νέου νομίσματος, με τον οποίο μπορεί να μετατρέψει όλα τα συμβόλαια, περιλαμβανομένων των ομολόγων, που ισχύουν κατά τη στιγμή της δημοσίευσης σε ευρώ σε δραχμές με την ισοτιμία που θα καθορίσει. Προφανώς το χρέος θα πληθωρισθεί στη συνέχεια μαζί με το νόμισμα.
Στο πιο ακραίο, αλλά νομικά δυνατό σενάριο, μπορεί να επικαλεσθεί η Αθήνα κατάσταση έκτακτης ανάγκης και απειλή για τη ζωή του πληθυσμού και την ασφάλεια του κράτους, διακόπτοντας την εξυπηρέτηση του χρέους. Σας υπενθυμίζουμε ότι εξετάζουμε την καθαρή νομική θέση της χώρας, της επιχείρησης, στην αναλογία που σας ζητήσαμε να σκεφτείτε, όχι τις υπόλοιπες παραμέτρους άσκησης πολιτικής. Σημασία για την ανάλυσή μας έχει ότι μπορεί να γίνει νομίμως.
Ευρώ, δραχμή και χρέος
Επειδή μπορεί στο μυαλό του αναγνώστη να υπεισέλθουν παράσιτα από την ανορθολογική ή υποβολιμιαία συζήτηση περί ευρώ ή δραχμής, να ξεκαθαρίσουμε στο σημείο αυτό δύο πράγματα. Πρώτον, το κύριο πρόβλημα της χώρας πλέον είναι η διατήρηση βιώσιμου δημοκρατικού κράτους, ικανού να τρέφει τον πληθυσμό του και να προστατεύει τα σύνορά του. Η παραμονή ή μη στο ευρώ, όσο σημαντική αφ’ εαυτής δεν συνιστά αυτοσκοπό, υποτάσσεται στην πρωταρχική επιδίωξη.
Δεύτερο, να έχεις ένα όπλο δεν σημαίνει ότι το χρησιμοποιείς αναγκαστικά. Τα ατομικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν μόνο δύο φορές, η απλή ύπαρξή τους είχε όμως τεράστιες πολιτικές επιπτώσεις. ‘Oπως είναι τα πράγματα σήμερα, η Ελλάδα, αν φύγει από το ευρώ, μπορεί να απειλήσει τους πιστωτές με μεγάλη νόμιμη απομείωση των αξιώσεών τους και των προσδοκιών τους από τη χώρα, και η απειλή είναι δυνατή, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε διαπραγμάτευση και σε ρήξη, χωρίς να υλοποιηθεί αναγκαστικά. Αν θελήσουν να διώξουν τώρα την Ελλάδα από το ευρώ, θα αποδεχθούν και τη ζημιά από τη μετατροπή του χρέους τους σε δραχμές. Αύριο, αν όλο το χρέος είναι αναγκαστικά σε ευρώ, τότε θα μπορούν να τη διώξουν χωρίς να κινδυνεύουν οι αξιώσεις τους!
Η Ελλάδα γίνεται “δουλοπάροικος”
Δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα, γι’ αυτό και υποστηρίζουμε ότι δεν επαρκεί η μη μεταβολή σε αγγλικό δίκαιο. Το πρόβλημα είναι και η ενδεχόμενη επικύρωση της δανειακής, της πρώτης, που δεν έχει επικυρωθεί από τη Βουλή, γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν διέθετε τις απαραίτητες 180 ψήφους και της υπό σύνταξη δεύτερης. Από τη στιγμή που επικυρωθούν με 180 ψήφους οι συμβάσεις αποκτούν διεθνή νομική ισχύ. Σήμερα, η πρώτη δανειακή είναι νομικά ανυπόστατη, γιατί δεν έχει κυρωθεί. Πως θα αλλάξει η νομική θέση της χώρας, αν ψηφιστούν όσα προβλέπει η πρώτη και κατά πάσα πιθανότητα η δεύτερη δανειακή;
Η Ελλάδα παραιτείται δια των συμβάσεων αυτών από την ασυλία εθνικής κυριαρχίας, υποθηκεύει το σύνολο της δημόσιας περιουσίας, τωρινής και μελλοντικής (!), δηλαδή των τραπεζών της αν κρατικοποιηθούν για να αναχρηματοδοτηθούν και των υδρογονανθράκων που θα ανακαλυφθούν ενδεχομένως στην ΑΟΖ. Μέσω του μεσοπρόθεσμου υποχρεούται σε εκποίηση σε τρέχουσες χρηματιστηριακές ή αγοραίες τιμές, που μπορεί να είναι δέκα ή εκατό φορές πιο κάτω από τις πραγματικές. Η Αθήνα δεν μπορεί να δανεισθεί από τρίτους πλην ΕΕ, γιατί δεν θα διαθέτει τίποτα να υποθηκεύσει σε αντάλλαγμα. Δεν μπορεί πρακτικά να διεκδικήσει γερμανικές αποζημιώσεις ή να ζητήσει αναθεώρηση βλαπτικών συμβάσεων που δολίως υπέγραψαν δωροδοκηθέντες πολιτικοί, γιατί ρητά απαγορεύεται ο συμψηφισμός των απαιτήσεών της με τα δάνειά της. Οι δανειακές απαγορεύουν τη μετατροπή του υπολοίπου χρέους προς ιδιώτες, που θα πρέπει να πληρωθεί ακέραιο. Και παραπέμουν ενστάσεις εγκυρότητας στο ευρωπαϊκό δικαστήριο.
Και ένα παιδί ακόμα καταλαβαίνει τι σημαίνουν αυτά. Παρόμοιοι αποικιακοί όροι δεν μπορούν και δεν πρέπει, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες και με όποιες συνέπειες να γίνουν δεκτοί. Ούτε είναι αποδεκτό επιχείρημα το ότι οι πολιτικοί μας δεν μπορούν να πουν όχι. Ας αλλάξουν επάγγελμα. Κληρωτοί καλύτερα θα τα κατάφερναν.
Αλλά προς στιγμήν ας κάνουμε μια παραχώρηση. Ας υποθέσουμε ότι επικυρώνουμε μια τέτοια σύμβαση. Παίρνουμε όμως τουλάχιστο σε αντάλλαγμα έναν έστω οδυνηρό, δύσβατο, αλλά έστω δρόμο σωτηρίας; Να κάνουμε βρε αδερφέ σκάντζα στις αρχές, να υποφέρουμε δέκα και είκοσι χρόνια, να διατηρήσουμε όμως ανοιχτό έναν δρόμο, μια προοπτική για τη χώρα. H απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι.
Οι αρχιτέκτονες της 26.10 υποστηρίζουν ότι θα φτάσουν το χρέος στο 120% του ΑΕΠ το 2020. Οι υπολογισμοί είναι υπεραισιόδοξοι και τελείως αυθαίρετοι, πολύ περισσότερο στο σημερινό περιβάλλον. Οι υπολογισμοί των ίδιων κατά το πρόσφατο παρελθόν διαψεύστηκαν όλοι παταγωδώς. Αλλά, ακόμα κι αν επιτευχθεί, με τη χώρα νάχει διαλυθεί στο μεταξύ, το 120% δεν είναι βιώσιμο, αφού με 120% μπήκαμε στο μνημόνιο! Στην πραγματικότητα απεδείχθη ήδη ότι όλο το πακέτο (Μνημόνιο, Δανειακές κλπ.) δεν είναι φτιαγμένα για να σώσουν την Ελλάδα, γιατί αν ήταν λάθος θα το διόρθωναν διαπιστώνοντας την αποτυχία. Είναι φτιαγμένο για να την καταστρέψει και την μεταβάλει σε εσαεί υποτελή φόρου που δεν θα μπορεί να καταβάλει. Στο τέλος τέλος, είναι δυνατό όσοι γράψανε αυτά που σας είπαμε στη δανειακή σύμβαση γιατί τα γράψανε; Ο σκοπός είναι η λεηλασία της χώρας, που θα διατηρήσει τελικά, μερικά και μόνο, το “κέλυφος” της Ελληνικής Δημοκρατίας, χωρίς κανένα μέσο άσκησης της κυριαρχίας της και άγνωστο εντός ποίων τελικά συνόρων και με ποια εθνική σύνθεση (o Στρως Καν ήταν που πρότεινε στη Βουλή τη μετανάστευση ως λύση στην ανεργία των νέων, την εφήρμοσε μάλιστα και ο ίδιος πηγαίνοντας να ζήσει στο Ισραήλ!).
Ιανουαρίου 7, 2012 στις 12:57 μμ H οικονομική φιλοσοφία των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ βασίζεται στην ελεύθερη αγορά ευρωπαϊκού τύπου, δηλαδή σε ένα οικονομικό σύστημα που θα υποστηρίζει τον ελεύθερο ανταγωνισμό και θα τον προστατεύει έναντι κάθε συστήματος διαπλοκής και έναντι των πάσης φύσεως μονοπωλίων. Ένα τέτοιο σύστημα διέπεται από κανόνες αυστηρού δικαίου και προϋποθέτει ένα ισχυρό και αποτελεσματικό κράτος πρόνοιας. Ένα κράτος ικανό να επιβάλλει ρυθμίσεις και να ασκεί ελέγχους ώστε να εξασφαλίζεται η αειφορία του συστήματος και να αποφεύγονται οι μεγάλες κρίσεις. Στις σημερινές συνθήκες συνολικής (χρηματοπιστωτικής & δημοσιονομικής) κρίσεως και βαθείας οικονομικής υφέσεως, το κράτος είναι το βασικό εργαλείο επανεκκινλησεως της οικονομίας και αποκαταστάσεως της κοινωνικής ισορροπίας.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η υπέρβαση της κρίσεως απαιτεί πολιτικά πρόσωπα με αξιοπιστία, στοιχειώδη ανιδιοτέλεια και θάρρος. Ουσιασιτικώς, απαιτείται ένα νέο πολιτικό και πολιτειακό σύστημα με βασικούς άξονες την πλήρη και ουσιαστική διάκριση των εξουσιών και την ενίσχυση της λαϊκής κυριαρχίας.
Αντιλαμβανόμενοι τους περιορισμούς που θέτει η μη εκπλήρωση (προς το παρόν, τουλάχιστον) των ανωτέρω προϋποθέσεων, παρουσιάζουμε κατωτέρω τις αναλυτικές θέσεις μας για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Πρόκειται για κείμενο που συντάχθηκε από την Ομάδα Στρατηγικού Σχεδιασμού, με βασικό εισηγητή τον οικονομολόγο και πρώην treasurer της τραπέζης ΕΓΝΑΤΙΑ, κ. Γεώργιο Νικολαϊδη, ο οποίος και το παρουσίασε στην εκδήλωση των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ, στα πλαίσια του ΜONEY SHOW 2011, το Σάββατο 17η Δεκεμβρίου.
Το κείμενο, εκτός των προτάσεων για την άμεση επανεκκίνηση της οικονομίας, περιέχει και μια συνοπτική ανασκόπηση των εξελίξεων από τις εκλογές του 2009 έως σήμερα, αντιπαραθέτοντας τι θα μπορούσε και θα έπρεπε να είχε γίνει, και ποιά είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή. Οι εγκληματικές ευθύνες της ανερμάτιστης & ανίκανης κυβερνήσεως του ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπο τον Γεώργιο Α. Παπανδρέου είναι απολύτως προφανείς και δεν μπορεί παρά να καταλογισθούν!
Η ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ: ΤΙ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
Αμέσως μετά τις εκλογές του 2009:
• Η κυβέρνηση Παπανδρέου προβαίνει σε μία σειρά από ατυχείς κινήσεις και χειρισμούς, καταστροφικές όπως αποδείχτηκε στις συνέπειές της για το μέλλον της χώρας, που επιβαρύνουν και περιορίζουν την διαπραγματευτική ικανότητα της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές.
• Υποεκτιμά την έκταση και την δυναμική του μεγέθους του ελληνικού δημοσιονομικού προβλήματος, ιδιαίτερα αν αυτό ειδωθεί μέσα στα πλαίσια της διεθνούς οικονομικής κρίσης που εκδηλώθηκε στα τέλη του 2008. Υπερεκτιμά επίσης τις δυνατότητές της για τον χειρισμό της κατάστασης.
• Αποφεύγει επισταμένως, και προκειμένου να εξυπηρετήσει τα κομματικά της μικροπολιτικά συμφέροντα και τον κομματικό της στρατό, να περιορίσει αμέσως τις σπατάλες του υπερμεγέθους δημόσιου τομέα που, κυρίως, ευθύνεται για την εκτίναξη του δημόσιου χρέους. Χώρες με παρόμοια προβλήματα, όπως η Ιρλανδία, το πρώτο πράγμα που έκαναν ήτανε ακριβώς να περιορίσουν άμεσα την σπατάλη του δημοσίου.
• Διασύρει την χώρα σε κάθε ευκαιρία, με δηλώσεις και συνεντεύξεις στον διεθνή τύπο του ίδιου του πρωθυπουργού και των στελεχών της κυβέρνησης του.
• Παρά τις επιλογές που υπήρχαν διαθέσιμες εκείνη την εποχή για την προσωρινή αντιμετώπιση της χρηματοδότησης του συνεχώς διογκούμενου ελλείμματος, με πρακτικές παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποίησαν η Ιρλανδία και το Βέλγιο μέσω της χρησιμοποιήσεως του μηχανισμού E.L.A. (Emergency Liquidity Assistance) για την στήριξη των τραπεζών και της ρευστότητος της οικονομίας, η κυβέρνηση Παπανδρέου οδηγεί εκβιαστικώς τη χώρα σε διαπραγματεύσεις με το Δ.Ν.Τ., ανοίγοντας με αυτόν τον τρόπο τον ασκό του Αιόλου στις ορέξεις της διεθνούς κερδοσκοπίας. Η χώρα πλέον χάνει κάθε εμπιστοσύνη στις διεθνείς χρηματαγορές με αποτέλεσμα την εκτόξευση των spreads.
• Διαπραγματεύεται και υπογράφει με την Τρόικα, προκειμένου να εξασφαλίσει τις άμεσες καταβολές δανειακών κεφαλαίων για την συνέχιση της πληρωμής μισθών και συντάξεων του αδηφάγου κρατικού τομέα, το περίφημο μνημόνιο, οι επιταγές του οποίου αποσκοπούν κατά κύριο λόγο στην εξασφάλιση των κεφαλαίων των πιστωτών μας, χωρίς σχεδόν καμία πρόβλεψη για την ανάπτυξη της χώρας, προϋπόθεση για την έξοδό μας από την διογκούμενη οικονομική ύφεση.
Τι θα μπορούσε, εναλλακτικώς, να είχε γίνει…
• Μία άμεση, δραστική, και πραγματική μείωση κατά 20% των δαπανών του στενού και ευρύτερου τομέα, κατά κύριο λόγο στους υπέρμετρους μισθούς και συντάξεις του δημοσίου τομέα, θα εξοικονομούσε περίπου 13.000.000.000 ευρώ ετησίως. Στο αποτέλεσμα αυτό προσπαθούμε να οδηγηθούμε σήμερα δύο χρόνια μετά και αφού έχει διαλυθεί ο οικονομικός ιστός της χώρας. Η Ιρλανδία το έκανε αμέσως ως πρώτη προτεραιότητα.
• Ένα συμπληρωματικό πακέτο από αυξήσεις στους έμμεσους φόρους, πλην Φ.Π.Α., της τάξης των 3.000.000.000 ευρώ ετησίως, μπορούσε ευκολότερα να απορροφηθεί εκείνη την χρονική στιγμή από την οικονομία χωρίς σημαντικές αναταράξεις. Τονίζουμε, χωρίς αύξηση του Φ.Π.Α., που οδηγεί νομοτελειακώς στην μείωση της ζήτησης και επιδρά δυσμενέστερα στις ευπαθείς οικονομικές ομάδες του πληθυσμού.
• Μία επιπρόσθετη προσωρινή φορολογία στην μεγάλη ακίνητη περιουσία των εχόντων και κατεχόντων, όχι οριζόντια όπως γίνεται σήμερα, αλλά με περιουσιακά κριτήρια π.χ. πάνω από 300,000 ευρώ, θα συνεισέφερε άλλα 3.000.000.000 ετησίως.
• Τα μέτρα αυτά θα έπρεπε να είχαν συνδυαστεί με το πραγματικό άνοιγμα της ανταγωνιστικότητας οικονομίας, όπως η πραγματική απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, η μείωση της γραφειοκρατίας, η απλοποίηση του φορολογικού συστήματος κ.τ.λ.
• Επιπροσθέτως -και για να αντιμετωπισθεί η ύφεση και να τονωθεί η οικονομική ανάπτυξη που θα επηρεάζονταν έτσι και αλλιώς από την αύξηση της έμμεσης φορολογίας και την πτώση των μισθών και συντάξεων του δημοσίου τομέως- θα έπρεπε να είχαν ληφθεί γενναίες αποφάσεις για τη δραστική μείωση της επιχειρηματικής φορολογίας, δίνοντας επενδυτικά κίνητρα για την προσέλκυση νέων άμεσων επενδύσεων στη χώρα.
• Ο μηχανισμός E.L.A. (Emergency Liquidity Assistance) θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί αμέσως για την κεφαλαιακή ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος και την παροχή ρευστότητας στην οικονομία που θα βρισκότανε αντιμέτωπη με την ύφεση.
• Τα μέτρα αυτά, εάν είχαν υλοποιηθεί αμέσως μετά τις εκλογές του 2009, θα είχαν περιορίσει εκείνη την εποχή το δημοσιονομικό έλλειμμα, ως ποσοστό του Α.Ε.Π., περί το 5%-6% ετησίως, ποσοστό «ανεκτό» από τις αγορές δεδομένων των διεθνών οικονομικών συνθηκών της εποχής.
…και τι τελικώς έγινε!
• Η επιλογή της Κυβερνήσεως Παπανδρέου να μην έρθει ευθέως σε σύγκρουση με τα πελατειακά της συμφέροντα, στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, δηλαδή να μην προχωρήσει «εδώ και τώρα» στη δραστική μείωση μισθών και συντάξεων, έκανε αναγκαστική την επιλογή της προσφυγής στο Δ.Ν.Τ. και τους μηχανισμούς της Ε.Ε. για την συνέχιση της πληρωμής υπέρογκων μισθών και συντάξεων και της κατασπατάλησης των πόρων της οικονομίας.
• Η υπαγωγή της χώρας στο καθεστώς του μνημονίου μείωσε περαιτέρω την εμπιστοσύνη των διεθνών αγορών, ιδιαιτέρως υπό τις συνθήκες ελλιπούς εφαρμογής του, όπου η γραμμή των εξόδων του δημοσίου τομέως παρέμενε κολλημένη στα ίδια επίπεδα παρά τις υποτιθέμενες μειώσεις μισθών και συντάξεων, τα δε έσοδα έβαιναν μειούμενα παρά τον αρμαγεδώνα αυξήσεων σε άμεσους και έμμεσους φόρους. Τα spreads εκτινάχθηκαν στα ύψη και όλοι πλέον μιλούσαν για αναπόφευκτη χρεοκοπία της Ελλάδος.
• Ακόμα σημαντικότερα η άτυπη στάση πληρωμών του Δημοσίου προς τον κατά κύριο λόγο κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα οδήγησε την αγορά σε οικονομική ασφυξία και σε βαθειά ύφεση με απολύσεις εκατοντάδων χιλιάδων ιδιωτικών υπαλλήλων, γεγονός που οδήγησε σε ένα σπιράλ αυξητικής τάσης της οικονομικής ύφεσης με ταυτόχρονη μείωση των εσόδων του δημοσίου από φορολογικά έσοδα.
• Η συνεχώς επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση στον ιδιωτικό τομέα, το βάθεμα της ύφεσης σε πρωτόγνωρα για συνθήκες ειρήνης επίπεδα, και η αδυναμία της κυβέρνησης να προτάξει άλλη εναλλακτική πρόταση προς τον λαό και τους δανειστές μας πέρα της καραμέλας της αύξησης της φορολογίας και της πάταξης της φοροδιαφυγής, έκαναν τελικά ανέφικτη την επίτευξη των στόχων του μνημονίου και η χώρα οδηγήθηκε τελικά σε μία ελεγχόμενη τύπου χρεοκοπία, με τις αποφάσεις του Ιουλίου για το P.S.I. και του Οκτωβρίου για το P.S.I.+.
• Ο τραπεζικός τομέας κάτω από το βάρος του P.S.I., και κυρίως κάτω από το βάρος των συνεχώς αυξανόμενων επισφαλειών έχει ουσιαστικά καταρρεύσει, στηριζόμενος πλέον μόνο μέσω των πιστωτικών γραμμών της Ε.Κ.Τ. και του μηχανισμού E.L.A. που μόλις πρόσφατα αποφάσισε η κυβέρνηση να ενεργοποιήσει.
• Η απελπιστική κατάσταση της οικονομίας, και η έλλειψη κάθε προοπτικής εξόδου από την συνεχώς επιδεινούμενη κρίση και ύφεση, οδήγησε τελικά στην παραίτηση της κυβέρνησης Παπανδρέου και την αντικατάστασή της με μία υπηρεσιακή κυβέρνηση που καλείται να διαχειρισθεί την υπογραφή ακόμα δυσμενέστερων όρων για την συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας από τους δανειστές της, και να πάρει τα αναγκαία μέτρα για την ουσιαστική πλέον μείωση του κόστους του δημοσίου τομέα.
Τι καλούμαστε να διαχειρισθούμε…
• Ο βασικός στόχος του μνημονίου, η μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος ως ποσοστού του Α.Ε.Π., βασίζεται λανθασμένες παραδοχές ως προς το πραγματικό μελλοντικό μέγεθος του Α.Ε.Π. της χώρας, ιδιαιετέρως υπό τις διαμορφούμενες υφεσιακές συνθήκες.
• Το απόλυτο ύψος του Α.Ε.Π. της χώρας κατά την τελευταία 10ετία μάλλον είναι μία «εικονική πραγματικότητα», αποτέλεσμα ενός υπέρμετρου κρατικού δανεισμού, και των δραστηριοτήτων μίας κατά κύριο λόγο κρατικοδίαιτης οικονομίας. Ελλείψει της συνέχισης του υπέρμετρου εξωτερικού δανεισμού, και της συναρτούμενης μειώσεως της κρατικοδίαιτης οικονομικής δραστηριότητος, το Α.Ε.Π. της χώρας αναμένεται να υποχωρήσει δραματικώς, ίσως και κατά 20%, εκφράζοντας έτσι την πραγματική δυναμική και τα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας.
• Το απόλυτο ύψος των σημερινών μισθών και συντάξεων του δημοσίου και καθώς και οι υπόλοιπες κρατικές δαπάνες, είναι τελείως δυσανάλογες με το ύψος του Α.Ε.Π. όπως αυτό θα διαμορφωθεί τα επόμενα χρόνια.
• Το μνημόνιο και οι υποχρεώσεις του, μετά την άνευ όρων και ουσιαστικής διαπραγμάτευσης υπογραφή του, είναι πλέον ένα αναγκαίο κακό για την χώρα μιας και δεν μπορούμε να αποδεσμευθούμε από αυτό ακόμα και αν επιλέξουμε να γυρίσουμε σε εγχώριο νόμισμα.
• Το μελλοντικό συνολικό χρέος της χώρας, ακόμα και μετά το P.S.I.+, θα ανέρχεται σε πάνω από 300.000.000.000 ευρώ, και μία ενδεχόμενη μείωση του Α.Ε.Π. κατά 20% θα σήμαινε ότι ως ποσοστό του Α.Ε.Π. το χρέος θα ανέρχεται σε πάνω από το 150%, ουσιαστικά και πρακτικά μη εξυπηρετήσιμο παρά τις προσπάθειες και τις θυσίες στις οποίες καλούνται να υποβληθούν οι έλληνες πολίτες. Η συνεχιζόμενη λοιπόν πρακτική της εξάρτησης από τις συνταγές του μνημονίου, χωρίς ουσιαστική αναπτυξιακή προοπτική, οδηγεί νομοτελειακά σε αδιέξοδο.
• Το σενάριο της επιστροφής της χώρας στην δραχμή θα συνέβαλε μεν στην πρόκληση μία απότομης και δραστικής εσωτερικής υποτίμησης, αναγκαίας για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της χώρας, από τη άλλη όμως παραμένει απαγορευτική ως επιλογή δεδομένων των δανειακών υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η χώρα έναντι της Τρόικας.
• Τα δάνεια που έχουν συναφθεί με την Τρόικα είναι σε Αγγλικό δίκαιο, ενυπόθηκα, και δεν μπορούν να μετατραπούν σε εγχώριο νόμισμα. Επομένως η χώρα μέσω της επιστροφής στην δραχμή θα βρισκόταν αντιμέτωπη με την εξυπηρέτηση ενός τεράστιου εξωτερικού χρέους που δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει. Η Αργεντινή, και η Ρωσία, χρεοκόπησαν στο παρελθόν με σημαντικά μικρότερο εξωτερικό χρέος από αυτό που θα καλούνταν να εξυπηρετήσει η Ελλάδα σε μία τέτοια περίπτωση.
…και τι προτείνουμε:
• Άμεση και πραγματική προσαρμογή των δαπανών του δημοσίου τομέα σε επίπεδα που να ανταποκρίνονται στις σημερινές δυνατότητες της χώρας, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις αναγκαίες απολύσεις και μειώσεις μισθών του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα, και το ύψος των σημερινών υπερβολικών συντάξεων.
• Άμεση, συνταγματικώς κατοχυρωμένη, μείωση των συντελεστών φορολογίας για τις επιχειρήσεις, σε επίπεδα αντίστοιχα ή μικρότερα από άλλες ευρωπαϊκές ανταγωνιστικές οικονομίες για την προσέλκυση επενδύσεων τόσο από το εσωτερικό όσο και το εξωτερικό. Άμεση απλοποίηση του φορολογικού κώδικος.
• Άμεση απλοποίηση της διαδικασίας λήψεως αδειών για την πραγματοποίηση επενδύσεων με μόνη προϋπόθεση την ταχεία εκπόνηση εθνικού χωροταξικού σχεδίου ώστε οι νέες βιομηχανικές & ξενοδοχειακές μονάδες να εγκαθίστανται στις κατάλλληλες περιοχές χωρίς να επιβαρύνουν το περιβάλλον.
• Άμεση έκδοση αδείας για όλες τις μεγάλες άμεσες ξένες επενδύσεις, ανεξαρτήτως κλάδου. Μόνη προϋπόθεση, επί ποινή απαλλοτροιώσεως, η ανάληψη της ευθύνης από το Δ.Σ. της κάθε εταιρείας της τηρήσεως της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Ο σχετικός έλεγχος θα γίνει εκ των υστέρων και το κόστος των πιθανών παραβάσεων θα βαρύνει τους επενδυτές. Εκτιμάται ότι από το μέτρο αυτό, εντός ενός έτους θα εισρεύσουν περισσότερα από 1.000.000.000 ευρώ, κυρίως στον κατασκευαστικό κλάδο ενώ σε προοπτική 3ετίας το ποσόν μπορεί να αγγίξει ακόμη και τα 10.000.000.000 ευρώ.
• Άμεση μείωση των επιπέδων του Φ.Π.Α. σε λογικά επίπεδα για την ανάκαμψη της ζήτησης αλλά και για να μην υπάρχει κίνητρο φοροδιαφυγής. Το βέλτιστο ποσοστό μπορεί να υπολογισθεί επιστημονικώς αλλά –κατά την άποψή μας- πρέπει να προκριθεί μια εντυπωσιακή μείωση με σκοπό και την αναστροφή του αρνητικού ψυχολογικού κλίματος.
• Άμεση απελευθέρωση όλων των κλειστών επαγγελμάτων για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και μείωσης του κόστους των παρεχομένων υπηρεσιών.
• Άμεση εξίσωση των προνομιακών θέσεων εργασίας στις Δ.Ε.Κ.Ο. με τα επίπεδα του υπόλοιπου ιδιωτικού τομέα. Υπαγωγή όλων των θέσεων εργασίας στις Δ.Ε.Κ.Ο. που διέπονται από το καθεστώς δημοσίου ως προς την απασχόληση στα νέα μισθολογικά επίπεδα του δημοσίου.
• Άμεση αξιοποίηση των αναπτυξιακών επενδυτικών προγραμμάτων της Ε.Ε. και των κεφαλαίων που προσφέρουν τράπεζες όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
• Χρησιμοποίηση του μηχανισμού E.L.A. για την επανακεφαλαίωση του Τραπεζικού συστήματος και την παροχή ρευστότητας στην αγορά και τις επιχειρήσεις.
• Χρησιμοποίηση του μηχανισμού ELA για την ίδρυση επενδυτικών τραπεζών σε συνεργασία με ιδιωτικά κεφάλαια με σκοπό την αναδιάρθρωση των επιχειρήσεων που επλήγησαν από την κρίση και οι οποίες έχουν τεθεί εκτός κριτηρίων χρηματοδοτήσεως των εςμπορικών τραπεζών.
• Άμεση επαναδιαπραγμάτευση με τους ιδιώτες πιστωτές μας κατόχους ελληνικών ομολόγων για κούρεμα τουλάχιστον της τάξης του 50%, με αναλλοίωτη την προϋπόθεση συνέχισης έκδοσης των νέων ομολογιών κάτω από το ελληνικό δίκαιο. Διαπραγμάτευση για την υπαγωγή και της Ε.Κ.Τ. στην διαδικασία του P.S.I.
• Η διαπραγματευτική μας ικανότητα για την επίτευξη των ανωτέρω στόχων μπορεί να ενισχυθεί διαμηνύοντας στους εταίρους μας ότι σε περίπτωση άρνησής τους να αποδεχτούν τις ρυθμίσεις που απαιτούμε για το P.S.I., θα χρησιμοποιήσουμε τον μηχανισμό ELA για το «τύπωμα» χρήματος, των αναγκαίων κεφαλαίων δηλαδή που θα χρειασθούμε σε περίπτωση που δεν γίνουν δεκτές οι προτάσεις μας.
• Υπενθυμίζουμε ότι ο μηχανισμός E.L.A. χρησιμοποιήθηκε τόσο από την Ιρλανδική κυβέρνηση στις αρχές της χρήσης για την επανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού της συστήματος και της έμμεσης έτσι χρηματοδότησης του ελλείμματος της χώρας αυτής, καθώς και από το Βέλγιο για την διάσωση των τραπεζών τους.
• Τα ανωτέρω προτεινόμενα μέτρα δεν θα μειώσουν άμεσα το απόλυτο ύψος του χρέους, αλλά τουλάχιστον θα δώσουν μία αναπτυξιακή προοπτική για να αποφευχθεί η καθίζηση του ΑΕΠ της χώρας, και συν τον χρόνο θα καταστήσουν το ύψος τους χρέους περισσότερο διαχειρίσημο.
• «Φορολογική Σεισάχθεια» για την εγκαθίδρυση ενός απολύτως νέου φορολογικού συστήματος χαμηλών συντελεστών και φόρων χαμηλού κόστους και υψηλής αποδόσεως. Από της εξαγγελίας του συστήματος, όλοι οι φορολογούμενο καθίστανται φορολογικώς ενήμεροι ενώ το σύνολο του φορολογικού παρελθόντος -όλων των ελλήνων πολιτών αδιακρίτως- παραπέμπεται σε εκκαθάριση από -ανεξάρτητη υπηρεσία και με χρήση ιδιωτών ελεγκτών- με ορίζοντα 10 ετών με ευκολίες πληρωμής ή σημαντικές εκπτώσεις για εφ’ άπαξ πληρωμή και δικαίωμα προσφυγής στα διοικητικά δικαστήρια για όσους δεν αποδεχθούν το αποτέλεσμα της εκκαθαρίσεως. Το νέο φορολογικό σύστημα πρέπει να είναι εξαιρετικώς απλό και απολύτως αυστηρό. Σε όσους το παραβούν θα πρέπει να επιβάλλονται οικονομικώς εξοντωτικές ποινές ώστε να μην έχουν τη δυνατότητα αυτόνομης οικονομικής δραστηριότητος (επιχειρηματίες, επαγγελματίες κλπ).
• «Ασφαλιστική Σεισάχθεια» για το σύνολο των εργοδοτών & ασφαλισμενών με όρους ανάλογους της Φρολογικής Σεισάχθειας. Εγκαθίδρυση ενός δίκαιου ασφαλιστικού συστήματος, χαμηλών εισφορών, το οποίο δεν θα καθίσταται εμπόδιο στην ανάπτυξη των επιχειρήσεων αλλά και θα κατοχυρώνει τα δικαιώματα των ασφαλισμένων.
Konstantakopoulos.blogspot.com
Υποβοηθούμενη “αυτοκτονία” δεν είναι όρος που συνηθίζεται για κράτη. Οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι δεν τον χρησιμοποιούμε καθ’ υπερβολήν, ούτε για να “εντυπωσιάσουμε” ή να κινητοποιήσουμε τον ψυχισμό του αναγνώστη. Αλλά γιατί αποτυπώνει κατά κυριολεξία τον μετασχηματισμό όπου, όπως θα δείξουμε, οδηγεί το ελληνικό κράτος η υπερψήφιση της δανειακής σύμβασης.
Για να είναι χρήσιμη η ανάγνωση του παρόντος άρθρου δεν χρειαζόμαστε καθόλου τον ψυχισμό σας, χρειαζόμαστε απελπιστικά τη λογική σας. Απελπιστικά, γιατί ο ελληνικός λαός, περιλαμβανομένων των ελίτ, υπόκειται στο πιο επεξεργασμένο πρόγραμμα στην ιστορία πλύσης εγκεφάλου και χειραγώγησης της σκέψης και των αντιδράσεων, με σκοπό την ατομική και συλλογική καταστροφή μας ως υποκειμένων για τον εαυτό τους. Ακόμη κι αν διαφωνείτε, αναγνωρίζετε, υποθέτουμε, ότι ζούμε σε ατμόσφαιρα βαριάς κατάθλιψης, σύγχυσης προσανατολισμού, έντονης αίσθησης ενοχής και αδυναμίας. Αυτές είναι ιδανικές συνθήκες για να μη μπορούμε να σκεφθούμε και να δράσουμε ορθολογικά. Πόσο μάλλον που οι αντικειμενικές συνθήκες καθιστούν οδυνηρή την ορθολογική σκέψη, αβέβαιη, αμφίβολη ή επικίνδυνη την ορθολογική δράση.
Στις 14.12 η “Βραδυνή” είχε πρωτοσέλιδο τίτλο “ENEXΥΡΑ” με υπότιτλο “Τι πρέπει να προσέξετε για να μην εξαπατηθείτε”. Στηριζόταν σε ανακοίνωση της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή. Δυστυχώς, δεν υπάρχει Γενική Γραμματεία Χρεωμένων Χωρών, να προειδοποιεί τους πολίτες τους για τους κινδύνους από τις υπογραφές που βάζουν οι πολιτικοί τους. Γι’ αυτό έχουμε μισοπέσει στο γκρεμό και μένει λίγο ακόμα να συντριβούμε.
Σας προτείνουμε ένα πείραμα που θα σας εκπλήξει: Κλείστε την τηλεόραση, ξεχάστε όσα σας λένε για το χρέος, σκεφτείτε την Ελλάδα ως επιχείρηση που έχει πρόβλημα με την τράπεζα που τη δάνεισε. Εξετάστε με αυτό το κριτήριο τι κάνει ο διευθυντής της επιχείρησης, ο Πρωθυπουργός. Σκεφθείτε πως θα ενεργούσατε εσείς, τι θα κάνατε, τι θα αποφεύγατε. Είστε ο μέτοχος, ο [more] νόμιμος ιδιοκτήτης της επιχείρησης, κοιμάστε κάτω από τη στέγη της και στη δική σας ζωή κινδυνεύει να πέσει και να την τσακίσει, όσο προστατευμένος κι αν πιστεύετε ότι είστε.
Μιλήσαμε προηγουμένως για “αυτοκτονία” του κράτους. ‘Eχει μεγάλη σημασία να υπογραμμίσουμε ότι αυτό θα συμβεί ακόμα και αν επιτευχθεί η συνέχιση της υπαγωγής του ελληνικού χρέους προς ιδιώτες στο ελληνικό δίκαιο και τα ελληνικά δικαστήρια, μετά την υπό διαπραγμάτευση συμφωνία αναδιάρθρωσης (PSI) και αποτραπεί η υπαγωγή του στο αγγλικό και διεθνή δικαστήρια. Στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο τρόποι αυτοκτονίας και, για να ζήσει ο υποψήφιος αυτόχειρ, το ελληνικό κράτος, πρέπει να αποτραπεί η χρήση αμφοτέρων. Ο ένας είναι το αγγλικό δίκαιο και τα διεθνή δικαστήρια, ο δεύτερος είναι η επικύρωση της δανειακής σύμβασης με αυξημένη πλειοψηφία από τη Βουλή.
Επειδή η επικύρωση αυτή έχει κρισιμότατη σημασία για τα συμφέροντα των Πιστωτών, οι πρώτοι επέβαλαν, δια των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που ελέγχουν σε μεγάλο βαθμό και των ανθρώπων επιρροής τους στο στενό περιβάλλον Σαμαρά και Καρατζαφέρη, την αναβολή των εκλογών που φαίνονταν αναπόφευκτες και τον σχηματισμό τρικομματικής κυβέρνησης, ώστε να βρεθούν οι 180 ψήφοι που χρειάζονται για να αποκτήσουν πρώτη και δεύτερη δανειακή την απαιτούμενη τυπική ισχύ. Το “σενάριο Παπαδήμου” δουλευόταν έντονα τουλάχιστο από το καλοκαίρι, όταν “ιδιώτες” από τις ΗΠΑ έκαναν φύλλο και φτερό ακόμα και τα παιδικά του χρόνια!
Ελληνικό και αγγλικό δίκαιο: η “μικρή διαφορά” ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο
Το πρόβλημα χρέους είναι κατ’ αρχήν μια νομική διαφορά μεταξύ διεθνών μεγατραπεζών και του ελληνικού κράτους. Η τελική έκβαση εξαρτάται ασφαλώς από πολλούς οικονομικούς, πολιτικούς και διεθνείς παράγοντες, η νομική διάσταση που εξετάζουμε εδώ έχει όμως προφανώς πολύ μεγάλη σημασία. Σήμερα, η καθαρά νομική θέση της Ελλάδας στο ζήτημα του χρέους είναι εξαιρετικά ισχυρή, πολύ ισχυρότερη από τη θέση άλλων υπερχρεωμένων χωρών, όπως άλλωστε αναγνωρίζεται διεθνώς, άρθρα των Νιού Γιορκ Τάιμς ή της Wall Street Journal ή μελέτες εγνωσμένου κύρους πανεπιστημίων, όπως του Duke. Γιατί τα ελληνικά ομόλογα διέπονται από το ελληνικό δίκαιο, υπάγονται στις ρυθμίσεις που κυρίαρχα αποφασίζει η Βουλή και, εάν αύριο, η χώρα επιλέξει να υιοθετήσει εκ νέου εθνικό νόμισμα, αποχωρώντας από την ευρωζώνη, ή αν βρουν ένα τρόπο να την εκδιώξουν από την ευρωζώνη, ή διαλυθεί η ευρωζώνη, η Βουλή θα υιοθετήσει νόμο για την εισαγωγή του νέου νομίσματος, με τον οποίο μπορεί να μετατρέψει όλα τα συμβόλαια, περιλαμβανομένων των ομολόγων, που ισχύουν κατά τη στιγμή της δημοσίευσης σε ευρώ σε δραχμές με την ισοτιμία που θα καθορίσει. Προφανώς το χρέος θα πληθωρισθεί στη συνέχεια μαζί με το νόμισμα.
Στο πιο ακραίο, αλλά νομικά δυνατό σενάριο, μπορεί να επικαλεσθεί η Αθήνα κατάσταση έκτακτης ανάγκης και απειλή για τη ζωή του πληθυσμού και την ασφάλεια του κράτους, διακόπτοντας την εξυπηρέτηση του χρέους. Σας υπενθυμίζουμε ότι εξετάζουμε την καθαρή νομική θέση της χώρας, της επιχείρησης, στην αναλογία που σας ζητήσαμε να σκεφτείτε, όχι τις υπόλοιπες παραμέτρους άσκησης πολιτικής. Σημασία για την ανάλυσή μας έχει ότι μπορεί να γίνει νομίμως.
Ευρώ, δραχμή και χρέος
Επειδή μπορεί στο μυαλό του αναγνώστη να υπεισέλθουν παράσιτα από την ανορθολογική ή υποβολιμιαία συζήτηση περί ευρώ ή δραχμής, να ξεκαθαρίσουμε στο σημείο αυτό δύο πράγματα. Πρώτον, το κύριο πρόβλημα της χώρας πλέον είναι η διατήρηση βιώσιμου δημοκρατικού κράτους, ικανού να τρέφει τον πληθυσμό του και να προστατεύει τα σύνορά του. Η παραμονή ή μη στο ευρώ, όσο σημαντική αφ’ εαυτής δεν συνιστά αυτοσκοπό, υποτάσσεται στην πρωταρχική επιδίωξη.
Δεύτερο, να έχεις ένα όπλο δεν σημαίνει ότι το χρησιμοποιείς αναγκαστικά. Τα ατομικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν μόνο δύο φορές, η απλή ύπαρξή τους είχε όμως τεράστιες πολιτικές επιπτώσεις. ‘Oπως είναι τα πράγματα σήμερα, η Ελλάδα, αν φύγει από το ευρώ, μπορεί να απειλήσει τους πιστωτές με μεγάλη νόμιμη απομείωση των αξιώσεών τους και των προσδοκιών τους από τη χώρα, και η απειλή είναι δυνατή, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε διαπραγμάτευση και σε ρήξη, χωρίς να υλοποιηθεί αναγκαστικά. Αν θελήσουν να διώξουν τώρα την Ελλάδα από το ευρώ, θα αποδεχθούν και τη ζημιά από τη μετατροπή του χρέους τους σε δραχμές. Αύριο, αν όλο το χρέος είναι αναγκαστικά σε ευρώ, τότε θα μπορούν να τη διώξουν χωρίς να κινδυνεύουν οι αξιώσεις τους!
Η Ελλάδα γίνεται “δουλοπάροικος”
Δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα, γι’ αυτό και υποστηρίζουμε ότι δεν επαρκεί η μη μεταβολή σε αγγλικό δίκαιο. Το πρόβλημα είναι και η ενδεχόμενη επικύρωση της δανειακής, της πρώτης, που δεν έχει επικυρωθεί από τη Βουλή, γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν διέθετε τις απαραίτητες 180 ψήφους και της υπό σύνταξη δεύτερης. Από τη στιγμή που επικυρωθούν με 180 ψήφους οι συμβάσεις αποκτούν διεθνή νομική ισχύ. Σήμερα, η πρώτη δανειακή είναι νομικά ανυπόστατη, γιατί δεν έχει κυρωθεί. Πως θα αλλάξει η νομική θέση της χώρας, αν ψηφιστούν όσα προβλέπει η πρώτη και κατά πάσα πιθανότητα η δεύτερη δανειακή;
Η Ελλάδα παραιτείται δια των συμβάσεων αυτών από την ασυλία εθνικής κυριαρχίας, υποθηκεύει το σύνολο της δημόσιας περιουσίας, τωρινής και μελλοντικής (!), δηλαδή των τραπεζών της αν κρατικοποιηθούν για να αναχρηματοδοτηθούν και των υδρογονανθράκων που θα ανακαλυφθούν ενδεχομένως στην ΑΟΖ. Μέσω του μεσοπρόθεσμου υποχρεούται σε εκποίηση σε τρέχουσες χρηματιστηριακές ή αγοραίες τιμές, που μπορεί να είναι δέκα ή εκατό φορές πιο κάτω από τις πραγματικές. Η Αθήνα δεν μπορεί να δανεισθεί από τρίτους πλην ΕΕ, γιατί δεν θα διαθέτει τίποτα να υποθηκεύσει σε αντάλλαγμα. Δεν μπορεί πρακτικά να διεκδικήσει γερμανικές αποζημιώσεις ή να ζητήσει αναθεώρηση βλαπτικών συμβάσεων που δολίως υπέγραψαν δωροδοκηθέντες πολιτικοί, γιατί ρητά απαγορεύεται ο συμψηφισμός των απαιτήσεών της με τα δάνειά της. Οι δανειακές απαγορεύουν τη μετατροπή του υπολοίπου χρέους προς ιδιώτες, που θα πρέπει να πληρωθεί ακέραιο. Και παραπέμουν ενστάσεις εγκυρότητας στο ευρωπαϊκό δικαστήριο.
Και ένα παιδί ακόμα καταλαβαίνει τι σημαίνουν αυτά. Παρόμοιοι αποικιακοί όροι δεν μπορούν και δεν πρέπει, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες και με όποιες συνέπειες να γίνουν δεκτοί. Ούτε είναι αποδεκτό επιχείρημα το ότι οι πολιτικοί μας δεν μπορούν να πουν όχι. Ας αλλάξουν επάγγελμα. Κληρωτοί καλύτερα θα τα κατάφερναν.
Αλλά προς στιγμήν ας κάνουμε μια παραχώρηση. Ας υποθέσουμε ότι επικυρώνουμε μια τέτοια σύμβαση. Παίρνουμε όμως τουλάχιστο σε αντάλλαγμα έναν έστω οδυνηρό, δύσβατο, αλλά έστω δρόμο σωτηρίας; Να κάνουμε βρε αδερφέ σκάντζα στις αρχές, να υποφέρουμε δέκα και είκοσι χρόνια, να διατηρήσουμε όμως ανοιχτό έναν δρόμο, μια προοπτική για τη χώρα. H απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι.
Οι αρχιτέκτονες της 26.10 υποστηρίζουν ότι θα φτάσουν το χρέος στο 120% του ΑΕΠ το 2020. Οι υπολογισμοί είναι υπεραισιόδοξοι και τελείως αυθαίρετοι, πολύ περισσότερο στο σημερινό περιβάλλον. Οι υπολογισμοί των ίδιων κατά το πρόσφατο παρελθόν διαψεύστηκαν όλοι παταγωδώς. Αλλά, ακόμα κι αν επιτευχθεί, με τη χώρα νάχει διαλυθεί στο μεταξύ, το 120% δεν είναι βιώσιμο, αφού με 120% μπήκαμε στο μνημόνιο! Στην πραγματικότητα απεδείχθη ήδη ότι όλο το πακέτο (Μνημόνιο, Δανειακές κλπ.) δεν είναι φτιαγμένα για να σώσουν την Ελλάδα, γιατί αν ήταν λάθος θα το διόρθωναν διαπιστώνοντας την αποτυχία. Είναι φτιαγμένο για να την καταστρέψει και την μεταβάλει σε εσαεί υποτελή φόρου που δεν θα μπορεί να καταβάλει. Στο τέλος τέλος, είναι δυνατό όσοι γράψανε αυτά που σας είπαμε στη δανειακή σύμβαση γιατί τα γράψανε; Ο σκοπός είναι η λεηλασία της χώρας, που θα διατηρήσει τελικά, μερικά και μόνο, το “κέλυφος” της Ελληνικής Δημοκρατίας, χωρίς κανένα μέσο άσκησης της κυριαρχίας της και άγνωστο εντός ποίων τελικά συνόρων και με ποια εθνική σύνθεση (o Στρως Καν ήταν που πρότεινε στη Βουλή τη μετανάστευση ως λύση στην ανεργία των νέων, την εφήρμοσε μάλιστα και ο ίδιος πηγαίνοντας να ζήσει στο Ισραήλ!).
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η υπέρβαση της κρίσεως απαιτεί πολιτικά πρόσωπα με αξιοπιστία, στοιχειώδη ανιδιοτέλεια και θάρρος. Ουσιασιτικώς, απαιτείται ένα νέο πολιτικό και πολιτειακό σύστημα με βασικούς άξονες την πλήρη και ουσιαστική διάκριση των εξουσιών και την ενίσχυση της λαϊκής κυριαρχίας.
Αντιλαμβανόμενοι τους περιορισμούς που θέτει η μη εκπλήρωση (προς το παρόν, τουλάχιστον) των ανωτέρω προϋποθέσεων, παρουσιάζουμε κατωτέρω τις αναλυτικές θέσεις μας για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Πρόκειται για κείμενο που συντάχθηκε από την Ομάδα Στρατηγικού Σχεδιασμού, με βασικό εισηγητή τον οικονομολόγο και πρώην treasurer της τραπέζης ΕΓΝΑΤΙΑ, κ. Γεώργιο Νικολαϊδη, ο οποίος και το παρουσίασε στην εκδήλωση των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ, στα πλαίσια του ΜONEY SHOW 2011, το Σάββατο 17η Δεκεμβρίου.
Το κείμενο, εκτός των προτάσεων για την άμεση επανεκκίνηση της οικονομίας, περιέχει και μια συνοπτική ανασκόπηση των εξελίξεων από τις εκλογές του 2009 έως σήμερα, αντιπαραθέτοντας τι θα μπορούσε και θα έπρεπε να είχε γίνει, και ποιά είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή. Οι εγκληματικές ευθύνες της ανερμάτιστης & ανίκανης κυβερνήσεως του ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπο τον Γεώργιο Α. Παπανδρέου είναι απολύτως προφανείς και δεν μπορεί παρά να καταλογισθούν!
Η ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ: ΤΙ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
Αμέσως μετά τις εκλογές του 2009:
• Η κυβέρνηση Παπανδρέου προβαίνει σε μία σειρά από ατυχείς κινήσεις και χειρισμούς, καταστροφικές όπως αποδείχτηκε στις συνέπειές της για το μέλλον της χώρας, που επιβαρύνουν και περιορίζουν την διαπραγματευτική ικανότητα της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές.
• Υποεκτιμά την έκταση και την δυναμική του μεγέθους του ελληνικού δημοσιονομικού προβλήματος, ιδιαίτερα αν αυτό ειδωθεί μέσα στα πλαίσια της διεθνούς οικονομικής κρίσης που εκδηλώθηκε στα τέλη του 2008. Υπερεκτιμά επίσης τις δυνατότητές της για τον χειρισμό της κατάστασης.
• Αποφεύγει επισταμένως, και προκειμένου να εξυπηρετήσει τα κομματικά της μικροπολιτικά συμφέροντα και τον κομματικό της στρατό, να περιορίσει αμέσως τις σπατάλες του υπερμεγέθους δημόσιου τομέα που, κυρίως, ευθύνεται για την εκτίναξη του δημόσιου χρέους. Χώρες με παρόμοια προβλήματα, όπως η Ιρλανδία, το πρώτο πράγμα που έκαναν ήτανε ακριβώς να περιορίσουν άμεσα την σπατάλη του δημοσίου.
• Διασύρει την χώρα σε κάθε ευκαιρία, με δηλώσεις και συνεντεύξεις στον διεθνή τύπο του ίδιου του πρωθυπουργού και των στελεχών της κυβέρνησης του.
• Παρά τις επιλογές που υπήρχαν διαθέσιμες εκείνη την εποχή για την προσωρινή αντιμετώπιση της χρηματοδότησης του συνεχώς διογκούμενου ελλείμματος, με πρακτικές παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποίησαν η Ιρλανδία και το Βέλγιο μέσω της χρησιμοποιήσεως του μηχανισμού E.L.A. (Emergency Liquidity Assistance) για την στήριξη των τραπεζών και της ρευστότητος της οικονομίας, η κυβέρνηση Παπανδρέου οδηγεί εκβιαστικώς τη χώρα σε διαπραγματεύσεις με το Δ.Ν.Τ., ανοίγοντας με αυτόν τον τρόπο τον ασκό του Αιόλου στις ορέξεις της διεθνούς κερδοσκοπίας. Η χώρα πλέον χάνει κάθε εμπιστοσύνη στις διεθνείς χρηματαγορές με αποτέλεσμα την εκτόξευση των spreads.
• Διαπραγματεύεται και υπογράφει με την Τρόικα, προκειμένου να εξασφαλίσει τις άμεσες καταβολές δανειακών κεφαλαίων για την συνέχιση της πληρωμής μισθών και συντάξεων του αδηφάγου κρατικού τομέα, το περίφημο μνημόνιο, οι επιταγές του οποίου αποσκοπούν κατά κύριο λόγο στην εξασφάλιση των κεφαλαίων των πιστωτών μας, χωρίς σχεδόν καμία πρόβλεψη για την ανάπτυξη της χώρας, προϋπόθεση για την έξοδό μας από την διογκούμενη οικονομική ύφεση.
Τι θα μπορούσε, εναλλακτικώς, να είχε γίνει…
• Μία άμεση, δραστική, και πραγματική μείωση κατά 20% των δαπανών του στενού και ευρύτερου τομέα, κατά κύριο λόγο στους υπέρμετρους μισθούς και συντάξεις του δημοσίου τομέα, θα εξοικονομούσε περίπου 13.000.000.000 ευρώ ετησίως. Στο αποτέλεσμα αυτό προσπαθούμε να οδηγηθούμε σήμερα δύο χρόνια μετά και αφού έχει διαλυθεί ο οικονομικός ιστός της χώρας. Η Ιρλανδία το έκανε αμέσως ως πρώτη προτεραιότητα.
• Ένα συμπληρωματικό πακέτο από αυξήσεις στους έμμεσους φόρους, πλην Φ.Π.Α., της τάξης των 3.000.000.000 ευρώ ετησίως, μπορούσε ευκολότερα να απορροφηθεί εκείνη την χρονική στιγμή από την οικονομία χωρίς σημαντικές αναταράξεις. Τονίζουμε, χωρίς αύξηση του Φ.Π.Α., που οδηγεί νομοτελειακώς στην μείωση της ζήτησης και επιδρά δυσμενέστερα στις ευπαθείς οικονομικές ομάδες του πληθυσμού.
• Μία επιπρόσθετη προσωρινή φορολογία στην μεγάλη ακίνητη περιουσία των εχόντων και κατεχόντων, όχι οριζόντια όπως γίνεται σήμερα, αλλά με περιουσιακά κριτήρια π.χ. πάνω από 300,000 ευρώ, θα συνεισέφερε άλλα 3.000.000.000 ετησίως.
• Τα μέτρα αυτά θα έπρεπε να είχαν συνδυαστεί με το πραγματικό άνοιγμα της ανταγωνιστικότητας οικονομίας, όπως η πραγματική απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, η μείωση της γραφειοκρατίας, η απλοποίηση του φορολογικού συστήματος κ.τ.λ.
• Επιπροσθέτως -και για να αντιμετωπισθεί η ύφεση και να τονωθεί η οικονομική ανάπτυξη που θα επηρεάζονταν έτσι και αλλιώς από την αύξηση της έμμεσης φορολογίας και την πτώση των μισθών και συντάξεων του δημοσίου τομέως- θα έπρεπε να είχαν ληφθεί γενναίες αποφάσεις για τη δραστική μείωση της επιχειρηματικής φορολογίας, δίνοντας επενδυτικά κίνητρα για την προσέλκυση νέων άμεσων επενδύσεων στη χώρα.
• Ο μηχανισμός E.L.A. (Emergency Liquidity Assistance) θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί αμέσως για την κεφαλαιακή ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος και την παροχή ρευστότητας στην οικονομία που θα βρισκότανε αντιμέτωπη με την ύφεση.
• Τα μέτρα αυτά, εάν είχαν υλοποιηθεί αμέσως μετά τις εκλογές του 2009, θα είχαν περιορίσει εκείνη την εποχή το δημοσιονομικό έλλειμμα, ως ποσοστό του Α.Ε.Π., περί το 5%-6% ετησίως, ποσοστό «ανεκτό» από τις αγορές δεδομένων των διεθνών οικονομικών συνθηκών της εποχής.
…και τι τελικώς έγινε!
• Η επιλογή της Κυβερνήσεως Παπανδρέου να μην έρθει ευθέως σε σύγκρουση με τα πελατειακά της συμφέροντα, στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, δηλαδή να μην προχωρήσει «εδώ και τώρα» στη δραστική μείωση μισθών και συντάξεων, έκανε αναγκαστική την επιλογή της προσφυγής στο Δ.Ν.Τ. και τους μηχανισμούς της Ε.Ε. για την συνέχιση της πληρωμής υπέρογκων μισθών και συντάξεων και της κατασπατάλησης των πόρων της οικονομίας.
• Η υπαγωγή της χώρας στο καθεστώς του μνημονίου μείωσε περαιτέρω την εμπιστοσύνη των διεθνών αγορών, ιδιαιτέρως υπό τις συνθήκες ελλιπούς εφαρμογής του, όπου η γραμμή των εξόδων του δημοσίου τομέως παρέμενε κολλημένη στα ίδια επίπεδα παρά τις υποτιθέμενες μειώσεις μισθών και συντάξεων, τα δε έσοδα έβαιναν μειούμενα παρά τον αρμαγεδώνα αυξήσεων σε άμεσους και έμμεσους φόρους. Τα spreads εκτινάχθηκαν στα ύψη και όλοι πλέον μιλούσαν για αναπόφευκτη χρεοκοπία της Ελλάδος.
• Ακόμα σημαντικότερα η άτυπη στάση πληρωμών του Δημοσίου προς τον κατά κύριο λόγο κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα οδήγησε την αγορά σε οικονομική ασφυξία και σε βαθειά ύφεση με απολύσεις εκατοντάδων χιλιάδων ιδιωτικών υπαλλήλων, γεγονός που οδήγησε σε ένα σπιράλ αυξητικής τάσης της οικονομικής ύφεσης με ταυτόχρονη μείωση των εσόδων του δημοσίου από φορολογικά έσοδα.
• Η συνεχώς επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση στον ιδιωτικό τομέα, το βάθεμα της ύφεσης σε πρωτόγνωρα για συνθήκες ειρήνης επίπεδα, και η αδυναμία της κυβέρνησης να προτάξει άλλη εναλλακτική πρόταση προς τον λαό και τους δανειστές μας πέρα της καραμέλας της αύξησης της φορολογίας και της πάταξης της φοροδιαφυγής, έκαναν τελικά ανέφικτη την επίτευξη των στόχων του μνημονίου και η χώρα οδηγήθηκε τελικά σε μία ελεγχόμενη τύπου χρεοκοπία, με τις αποφάσεις του Ιουλίου για το P.S.I. και του Οκτωβρίου για το P.S.I.+.
• Ο τραπεζικός τομέας κάτω από το βάρος του P.S.I., και κυρίως κάτω από το βάρος των συνεχώς αυξανόμενων επισφαλειών έχει ουσιαστικά καταρρεύσει, στηριζόμενος πλέον μόνο μέσω των πιστωτικών γραμμών της Ε.Κ.Τ. και του μηχανισμού E.L.A. που μόλις πρόσφατα αποφάσισε η κυβέρνηση να ενεργοποιήσει.
• Η απελπιστική κατάσταση της οικονομίας, και η έλλειψη κάθε προοπτικής εξόδου από την συνεχώς επιδεινούμενη κρίση και ύφεση, οδήγησε τελικά στην παραίτηση της κυβέρνησης Παπανδρέου και την αντικατάστασή της με μία υπηρεσιακή κυβέρνηση που καλείται να διαχειρισθεί την υπογραφή ακόμα δυσμενέστερων όρων για την συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας από τους δανειστές της, και να πάρει τα αναγκαία μέτρα για την ουσιαστική πλέον μείωση του κόστους του δημοσίου τομέα.
Τι καλούμαστε να διαχειρισθούμε…
• Ο βασικός στόχος του μνημονίου, η μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος ως ποσοστού του Α.Ε.Π., βασίζεται λανθασμένες παραδοχές ως προς το πραγματικό μελλοντικό μέγεθος του Α.Ε.Π. της χώρας, ιδιαιετέρως υπό τις διαμορφούμενες υφεσιακές συνθήκες.
• Το απόλυτο ύψος του Α.Ε.Π. της χώρας κατά την τελευταία 10ετία μάλλον είναι μία «εικονική πραγματικότητα», αποτέλεσμα ενός υπέρμετρου κρατικού δανεισμού, και των δραστηριοτήτων μίας κατά κύριο λόγο κρατικοδίαιτης οικονομίας. Ελλείψει της συνέχισης του υπέρμετρου εξωτερικού δανεισμού, και της συναρτούμενης μειώσεως της κρατικοδίαιτης οικονομικής δραστηριότητος, το Α.Ε.Π. της χώρας αναμένεται να υποχωρήσει δραματικώς, ίσως και κατά 20%, εκφράζοντας έτσι την πραγματική δυναμική και τα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας.
• Το απόλυτο ύψος των σημερινών μισθών και συντάξεων του δημοσίου και καθώς και οι υπόλοιπες κρατικές δαπάνες, είναι τελείως δυσανάλογες με το ύψος του Α.Ε.Π. όπως αυτό θα διαμορφωθεί τα επόμενα χρόνια.
• Το μνημόνιο και οι υποχρεώσεις του, μετά την άνευ όρων και ουσιαστικής διαπραγμάτευσης υπογραφή του, είναι πλέον ένα αναγκαίο κακό για την χώρα μιας και δεν μπορούμε να αποδεσμευθούμε από αυτό ακόμα και αν επιλέξουμε να γυρίσουμε σε εγχώριο νόμισμα.
• Το μελλοντικό συνολικό χρέος της χώρας, ακόμα και μετά το P.S.I.+, θα ανέρχεται σε πάνω από 300.000.000.000 ευρώ, και μία ενδεχόμενη μείωση του Α.Ε.Π. κατά 20% θα σήμαινε ότι ως ποσοστό του Α.Ε.Π. το χρέος θα ανέρχεται σε πάνω από το 150%, ουσιαστικά και πρακτικά μη εξυπηρετήσιμο παρά τις προσπάθειες και τις θυσίες στις οποίες καλούνται να υποβληθούν οι έλληνες πολίτες. Η συνεχιζόμενη λοιπόν πρακτική της εξάρτησης από τις συνταγές του μνημονίου, χωρίς ουσιαστική αναπτυξιακή προοπτική, οδηγεί νομοτελειακά σε αδιέξοδο.
• Το σενάριο της επιστροφής της χώρας στην δραχμή θα συνέβαλε μεν στην πρόκληση μία απότομης και δραστικής εσωτερικής υποτίμησης, αναγκαίας για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της χώρας, από τη άλλη όμως παραμένει απαγορευτική ως επιλογή δεδομένων των δανειακών υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η χώρα έναντι της Τρόικας.
• Τα δάνεια που έχουν συναφθεί με την Τρόικα είναι σε Αγγλικό δίκαιο, ενυπόθηκα, και δεν μπορούν να μετατραπούν σε εγχώριο νόμισμα. Επομένως η χώρα μέσω της επιστροφής στην δραχμή θα βρισκόταν αντιμέτωπη με την εξυπηρέτηση ενός τεράστιου εξωτερικού χρέους που δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει. Η Αργεντινή, και η Ρωσία, χρεοκόπησαν στο παρελθόν με σημαντικά μικρότερο εξωτερικό χρέος από αυτό που θα καλούνταν να εξυπηρετήσει η Ελλάδα σε μία τέτοια περίπτωση.
…και τι προτείνουμε:
• Άμεση και πραγματική προσαρμογή των δαπανών του δημοσίου τομέα σε επίπεδα που να ανταποκρίνονται στις σημερινές δυνατότητες της χώρας, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις αναγκαίες απολύσεις και μειώσεις μισθών του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα, και το ύψος των σημερινών υπερβολικών συντάξεων.
• Άμεση, συνταγματικώς κατοχυρωμένη, μείωση των συντελεστών φορολογίας για τις επιχειρήσεις, σε επίπεδα αντίστοιχα ή μικρότερα από άλλες ευρωπαϊκές ανταγωνιστικές οικονομίες για την προσέλκυση επενδύσεων τόσο από το εσωτερικό όσο και το εξωτερικό. Άμεση απλοποίηση του φορολογικού κώδικος.
• Άμεση απλοποίηση της διαδικασίας λήψεως αδειών για την πραγματοποίηση επενδύσεων με μόνη προϋπόθεση την ταχεία εκπόνηση εθνικού χωροταξικού σχεδίου ώστε οι νέες βιομηχανικές & ξενοδοχειακές μονάδες να εγκαθίστανται στις κατάλλληλες περιοχές χωρίς να επιβαρύνουν το περιβάλλον.
• Άμεση έκδοση αδείας για όλες τις μεγάλες άμεσες ξένες επενδύσεις, ανεξαρτήτως κλάδου. Μόνη προϋπόθεση, επί ποινή απαλλοτροιώσεως, η ανάληψη της ευθύνης από το Δ.Σ. της κάθε εταιρείας της τηρήσεως της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Ο σχετικός έλεγχος θα γίνει εκ των υστέρων και το κόστος των πιθανών παραβάσεων θα βαρύνει τους επενδυτές. Εκτιμάται ότι από το μέτρο αυτό, εντός ενός έτους θα εισρεύσουν περισσότερα από 1.000.000.000 ευρώ, κυρίως στον κατασκευαστικό κλάδο ενώ σε προοπτική 3ετίας το ποσόν μπορεί να αγγίξει ακόμη και τα 10.000.000.000 ευρώ.
• Άμεση μείωση των επιπέδων του Φ.Π.Α. σε λογικά επίπεδα για την ανάκαμψη της ζήτησης αλλά και για να μην υπάρχει κίνητρο φοροδιαφυγής. Το βέλτιστο ποσοστό μπορεί να υπολογισθεί επιστημονικώς αλλά –κατά την άποψή μας- πρέπει να προκριθεί μια εντυπωσιακή μείωση με σκοπό και την αναστροφή του αρνητικού ψυχολογικού κλίματος.
• Άμεση απελευθέρωση όλων των κλειστών επαγγελμάτων για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και μείωσης του κόστους των παρεχομένων υπηρεσιών.
• Άμεση εξίσωση των προνομιακών θέσεων εργασίας στις Δ.Ε.Κ.Ο. με τα επίπεδα του υπόλοιπου ιδιωτικού τομέα. Υπαγωγή όλων των θέσεων εργασίας στις Δ.Ε.Κ.Ο. που διέπονται από το καθεστώς δημοσίου ως προς την απασχόληση στα νέα μισθολογικά επίπεδα του δημοσίου.
• Άμεση αξιοποίηση των αναπτυξιακών επενδυτικών προγραμμάτων της Ε.Ε. και των κεφαλαίων που προσφέρουν τράπεζες όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
• Χρησιμοποίηση του μηχανισμού E.L.A. για την επανακεφαλαίωση του Τραπεζικού συστήματος και την παροχή ρευστότητας στην αγορά και τις επιχειρήσεις.
• Χρησιμοποίηση του μηχανισμού ELA για την ίδρυση επενδυτικών τραπεζών σε συνεργασία με ιδιωτικά κεφάλαια με σκοπό την αναδιάρθρωση των επιχειρήσεων που επλήγησαν από την κρίση και οι οποίες έχουν τεθεί εκτός κριτηρίων χρηματοδοτήσεως των εςμπορικών τραπεζών.
• Άμεση επαναδιαπραγμάτευση με τους ιδιώτες πιστωτές μας κατόχους ελληνικών ομολόγων για κούρεμα τουλάχιστον της τάξης του 50%, με αναλλοίωτη την προϋπόθεση συνέχισης έκδοσης των νέων ομολογιών κάτω από το ελληνικό δίκαιο. Διαπραγμάτευση για την υπαγωγή και της Ε.Κ.Τ. στην διαδικασία του P.S.I.
• Η διαπραγματευτική μας ικανότητα για την επίτευξη των ανωτέρω στόχων μπορεί να ενισχυθεί διαμηνύοντας στους εταίρους μας ότι σε περίπτωση άρνησής τους να αποδεχτούν τις ρυθμίσεις που απαιτούμε για το P.S.I., θα χρησιμοποιήσουμε τον μηχανισμό ELA για το «τύπωμα» χρήματος, των αναγκαίων κεφαλαίων δηλαδή που θα χρειασθούμε σε περίπτωση που δεν γίνουν δεκτές οι προτάσεις μας.
• Υπενθυμίζουμε ότι ο μηχανισμός E.L.A. χρησιμοποιήθηκε τόσο από την Ιρλανδική κυβέρνηση στις αρχές της χρήσης για την επανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού της συστήματος και της έμμεσης έτσι χρηματοδότησης του ελλείμματος της χώρας αυτής, καθώς και από το Βέλγιο για την διάσωση των τραπεζών τους.
• Τα ανωτέρω προτεινόμενα μέτρα δεν θα μειώσουν άμεσα το απόλυτο ύψος του χρέους, αλλά τουλάχιστον θα δώσουν μία αναπτυξιακή προοπτική για να αποφευχθεί η καθίζηση του ΑΕΠ της χώρας, και συν τον χρόνο θα καταστήσουν το ύψος τους χρέους περισσότερο διαχειρίσημο.
• «Φορολογική Σεισάχθεια» για την εγκαθίδρυση ενός απολύτως νέου φορολογικού συστήματος χαμηλών συντελεστών και φόρων χαμηλού κόστους και υψηλής αποδόσεως. Από της εξαγγελίας του συστήματος, όλοι οι φορολογούμενο καθίστανται φορολογικώς ενήμεροι ενώ το σύνολο του φορολογικού παρελθόντος -όλων των ελλήνων πολιτών αδιακρίτως- παραπέμπεται σε εκκαθάριση από -ανεξάρτητη υπηρεσία και με χρήση ιδιωτών ελεγκτών- με ορίζοντα 10 ετών με ευκολίες πληρωμής ή σημαντικές εκπτώσεις για εφ’ άπαξ πληρωμή και δικαίωμα προσφυγής στα διοικητικά δικαστήρια για όσους δεν αποδεχθούν το αποτέλεσμα της εκκαθαρίσεως. Το νέο φορολογικό σύστημα πρέπει να είναι εξαιρετικώς απλό και απολύτως αυστηρό. Σε όσους το παραβούν θα πρέπει να επιβάλλονται οικονομικώς εξοντωτικές ποινές ώστε να μην έχουν τη δυνατότητα αυτόνομης οικονομικής δραστηριότητος (επιχειρηματίες, επαγγελματίες κλπ).
• «Ασφαλιστική Σεισάχθεια» για το σύνολο των εργοδοτών & ασφαλισμενών με όρους ανάλογους της Φρολογικής Σεισάχθειας. Εγκαθίδρυση ενός δίκαιου ασφαλιστικού συστήματος, χαμηλών εισφορών, το οποίο δεν θα καθίσταται εμπόδιο στην ανάπτυξη των επιχειρήσεων αλλά και θα κατοχυρώνει τα δικαιώματα των ασφαλισμένων.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ είπε