Πέρι πατριωτισμού

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρεπει να`είναι καταδικαστέα η αγάπη της ΠΑΤΡΙΔΑΣ! και ψυχολογικά να το αναλύσουμε όπως κανεις δεν μπόρει να κατανοήσει  το νοημα του ΕΜΕΙΣ αν δεν κατανοήσει πρώτα το νόημα του ΕΓΩ έτσι και κανένας δεν μπορει να κατανοήσει το συλλογικό ΕΜΕΙΣ (Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ)αν δεν εμπεδώσει και αγαπήσει το συλλογικό ΕΓΩ (ΤΟ ΕΘΝΟΣ)Αντίθετα όποιος μισει το έθνος του αργά η γρήγορα θα μισήσει και την υπόλοιπη ανθρώποτητα.Πρός επίρρωση των προαναφερομένων μπορεί όποιος θέλει να κοιτάξει τις ΥΣΤΕΡΙΚΕΣ αντιδράσεις ορισμένων Αμερικάνων "πολυπολιτισικών αποδομητών" (οποιαδήποτε ομοιότητα με τα δικά μας "φρούτα" δεν είναι καθόλου τυχαιά)επι την ευκαιρία της ημέρας του Κολόμβου (23 Οκτωμβρίου): οι περισσότεροι δείχνουν μίσος για το ίδιο τους το έθνος και ορισμένοι έχουν "προχώρησει" σε μίσος εναντιον και της υπόλοιπης λευκής φυλής και της ανθρώτητας στο σύνολο της.(care2causes)
Με άλλα λογια πιστεύω οτι ο πατριώτισμος είναι ένδειξη ΚΑΙ ψυχικής υγειάς αλλά αν "πρέπει" να χρήσιμοποιήσω "μόνο" τον όρο του εθνικισμού, τότε με καλύπτει η απάντηση-ορίσμος του Αχιλλέα Κύρου της ΕΣΤΙΑΣ ενώπιον του Ιτάλου ανακριτή το 1941:" Eίμαι εθνικιστής της σχολής του Μαντσίνι, όχι του Βίσμαρκ" Ευχαριστώ και συγνώμμη για το μέγεθος