Συνωμοσιολόγοι και ψεκασμένοι

Μ​​ην εκπλαγεί κανείς μας εάν ο κ. Αρτέμης Σώρρας περάσει το κατώφλι της Βουλής στις επόμενες εθνικές εκλογές. Οσο προκλητικός και αν είναι, όσο και αν φωνάζουν και του επιτίθενται τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, ο λόγος του είναι πολύ πιθανό να πείθει κάποιους συμπολίτες μας. Ο κ. Σώρρας μπορεί να είναι ένα ακόμη προϊόν της εποχής μας.
Το έδαφος είναι εξαιρετικά πρόσφορο. Μια μεγάλη ομάδα συμπολιτών μας, ίσως μάλιστα να είναι και η πλειονότητα, θεωρεί ότι το μνημόνιο ήταν μια μεγάλη συνωμοσία για να βάλουν στο χέρι οι ξένοι τα καλύτερα «οικογενειακά μας κοσμήματα», τη θάλασσα, τα εξοχικά μας, τα πετρέλαια κ.λπ. Η τρόικα έκανε τραγικά λάθη και βοήθησε να χαθούν ελληνικές περιουσίες αξίας άνω του ενός τρισεκατομμυρίου ευρώ. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό και οι ευθύνες των έξω σε κρίσιμα σημεία είναι σημαντικές.

Κυνικοί πολιτικοί, δημοσιογράφοι, τηλεπερσόνες και άλλοι πολλοί καβάλησαν το κύμα της συνωμοσιολογίας και της παλαβομάρας. Σε μια εποχή που ο κόσμος ήταν τρομαγμένος και ένιωθε ότι κάθε μέρα τού έπαιρναν κάτι από αυτό που θεωρούσε δεδομένο, ήταν λογικό να προσχωρήσει σε αυτές τις απόψεις. Είμαστε φτιαγμένοι για τέτοιου είδους θεωρίες και εξηγήσεις, άλλωστε, έχοντας πίσω μας μακρά παράδοση επίρριψης ευθυνών στους ξένους για όλα μας τα δεινά. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα γράψει για το πώς η κρίση στην Ελλάδα συνέπεσε με την ανατολή της εποχής της πολιτικής «πέρα από την αλήθεια», όπως την περιγράφει στο τελευταίο του τεύχος ο Economist. Μας χτύπησε πρώτους η ευρωπαϊκή κρίση, αλλά ήμασταν και οι πρώτοι που ψεκασθήκαμε μαζικά από τις αφιλτράριστες ακρότητες και ανοησίες του Διαδικτύου και των social media. Οι ψεκασμένοι πολλαπλασιάζονται παγκοσμίως όπως βλέπουμε, και μάλιστα ταχύτατα.
Καμία χώρα δεν μπορεί να πάει μπροστά και να βγει από μια τόσο δομική κρίση χωρίς να αντιληφθεί πώς μπήκε σε αυτήν. Οσο πιστεύουμε ότι οι Γερμανοί μάς υπερχρέωσαν γιατί μας ζηλεύουν, γιατί θέλουν τα σπίτια μας και το φυσικό μας αέριο, θα βυθιζόμαστε στην παρακμή μας κυνηγώντας φαντάσματα. Η φτωχοποίηση της χώρας θα συνεχίζεται και η συλλογική μας θυματοποίηση θα μοιάζει σαν μια ελκυστική διέξοδο για όσους αναζητούν απλές απαντήσεις. Είναι εύκολο σε αυτό το περιβάλλον να σηκώσει κανείς τα χέρια ψηλά και να πει «αυτή η χώρα δεν παίζεται». Αν εξαφανισθεί κάθε αντίδοτο στον ψεκασμό και στην παράνοια, θα διασφαλίσουμε ότι ο κ. Σώρρας θα μπει στη Βουλή ως ένας ακόμη πιο αυθεντικός εκφραστής αντισυστημικών απόψεων και ύστερα από αυτόν ένας Θεός ξέρει ποιος άλλος.