Η περίπτωση του Αυμάν Αλί

του Ιωάννη Μιχαλέτου (rimse.gr)

 Ο Αυμάν Αλί, είναι ένα από τα κεντρικά πρόσωπα στο παγκόσμιο δίκτυο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (Μ.Α.). Διατηρούσε το αξίωμα του αντιπροέδρου και γενικού γραμματέα της ομοσπονδίας Ισλαμικών οργανώσεων στην Ευρώπη “Federation of Islamic Organizations in Europe” (FIOE). Ταυτόχρονα είναι ηγετικό μέλος της “επιτροπής κατεύθυνσης” της Μ.Α. της Αιγύπτου και αποτελεί στενό συνεργάτη του πρώην Προέδρου της χώρας, Μοχαμέντ Μόρσι.

Τη σημερινή περίοδο ο Αλί βρίσκεται στις φυλακές υψίστης ασφαλείας “Τόρα” του Καίρου κατηγορούμενος για συμμετοχή σε παράνομη οργάνωση, προδοσία και στην ουσία αποτελεί βασικό στόχο της κυβέρνησης Σίσι, καθότι ως ηγετικό στέλεχος της Μ.Α. είχε αναλάβει τη “Ισλαμοποίηση” της χώρας, αλλά και την εξαγωγή του μοντέλου αυτού στην υπόλοιπη Ευρώπη, έχοντας και αρμοδιότητες για το συντονισμό των μελών της Μ.Α. Αιγυπτιακής καταγωγής ανά το κόσμο και στην Ελλάδα ασφαλώς.
Ο Αλί είχε αναπτύξει ιδιαίτερη δραστηριότητα κατά το πρόσφατο παρελθόν στα Βαλκάνια, διοχετεύοντας μεγάλα κεφάλαια της οργάνωσης “World Assembly of Muslim Youth” -WAMY- με κατεύθυνση την Αλβανική οργάνωση “Taibah”. Ο σκοπός ήταν η στρατολόγηση νέων μελών και η δημιουργία νέων μετωπικών οργανώσεων με Αλβανικής καταγωγής πρόσωπα σε διάφορες Ευρωπαικές χώρες.
Οι οργανώσεις αυτές, έχουν συνδεθεί με άτομα που μετέπειτα μετέβησαν στα πεδία μαχών της Συρίας, με την τρομοκρατική οργάνωση Αλ Νούσρα κυρίως. Περαιτέρω το παράρτημα της “Taibah” στη Βοσνία, είναι καταχωρημένο από τα Ηνωμένα Έθνη και από τις ΗΠΑ εδώ και χρόνια ως διεθνής τρομοκρατική οντότητα. Παρόλα αυτά εξακολουθεί η λειτουργία του με διάφορες μορφές και σε  συνδυασμό με τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή.

Κατά τη διάρκεια θητείας του Αλί στην FIOE, η οργάνωση αυτή κατάφερε να διεισδύσει και στην Ελλάδα, αρχής γενομένης με το φαινομενικά πολιτιστικό ίδρυμα στη Θεσσαλονίκη περί το 2005 και το 2007 στην Αθήνα και ειδικότερα στο Μοσχάτο με το εκεί μορφωτικό Ελληνό-Αραβικό κέντρο το οποίου επισήμως αποτελεί μέλος της  FIOE. Κατ’ουσία το Αιγυπτιακό-και πλέον ισχυρό-τμήμα της Μ.Α. είχε ως πλάνο τη συστηματική διείσδυση στα Βαλκάνια κατά την τελευταία δεκαετία, διαδικασία η οποία ενισχύθηκε με τον έλεγχο με το άλφα ή βήτα τρόπο τζαμιών, τη δημιουργία πολλαπλών ΜΚΟ και σωματείων, τον εναγκαλισμό με ευεπίφορους τοπικούς παράγοντες (μη Μουσουλμάνους), την δραστηριοποίηση σε πολιτικούς, αλλά και παραπολιτικούς κύκλους.
Σε ότι αφορά την ευρύτερη εθνική ασφάλεια, η κατεύθυνση που δόθηκε, δυστυχώς -για την Αθήνα- ήταν προς την ενίσχυση του “Ερντογκανικού μοντέλου-, τουτέστιν την συμμαχία με το Τουρκικό κράτος.
Βεβαίως αυτό πλέον δεν αποτελεί πρόβλημα της Ελλάδος αλλά της ίδιας της Μ.Α.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι οποιαδήποτε οργάνωση είτε για πολιτικούς είτε για θρησκευτικούς λόγους που αποτελεί-ακόμα και εν αγνοία της- αγωγό για την διεξαγωγή στρατηγικής φύσεως επιχειρήσεων των Τουρκικών μυστικών υπηρεσιών εις βάρος της Ελλάδος, καθίσταται υπόλογη και με πιθανές δυσάρεστες προεκτάσεις για τους υποκινητές αυτών.
Εν κατακλείδι πρέπει να σημειωθεί ότι κινήσεις μακρό-ιστορικού τύπου όπως αυτή που αναφέρθηκε, δηλαδή στρατηγικής και μακρόπνοης πνοής, αντικρούονται από το γεγονός ότι το κράτος έχει συνέχεια, ανεξαρτήτως των τακτικών κινήσεων σε πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δρώμενα. Η  ιστορία του νεώτερου Ελληνικού κράτους το έχει αποδείξει αυτό, ασχέτως των φαινομένων που απατούν εν πολλοίς.
Συντόμως θα επανέλθουμε για το παρόν ζήτημα.