Η σπασμωδική ανάγκη να ξεπεραστεί το πιο φρικιαστικό πρόσωπο της ανθρώπινης ιστορίας είναι μάταια. Ο άνθρωπος μετά το Auschwitz δεν είναι πια ο ίδιος. Ο φασισμός, ως ο αιώνια σάπιος καπιταλισμός, έδειξε μέχρι τέλους το αληθινό του πρόσωπο. Αν πιστεύουμε ότι θα μπορέσουμε ποτέ να ξεπεράσουμε το φασιστικό τέρας αλλά και το τέρας που τον γέννησε είμαστε γελασμένοι.
Η μνήμη που έχουμε από το Auschwitz δεν είναι απλά μια ιστορική μνήμη αλλά ένας ιστορικός σκοτεινός φόβος που μας δένει μαζί του. Ο καπιταλισμός γέννησε το Auschwitz αλλά και πάλι ο καπιταλισμός είναι εδώ, τι πάει να πει αυτό; Πάει να πει ότι ακόμα δεν έχουμε τελειώσει μ’ αυτό.
Εξακολουθούμε να ζούμε στο Auschwitz σαν χαρούμενα ανθρωπάρια που καταφέρνουν αυτή τη φορά να επιβιώνουν μέσα σ’ αυτό.
Από την μια η αδιαφορία και από την άλλη η λήθη αλλά και υποβαθμίζοντας την σαπίλα του τέρατος που λέγεται καπιταλισμός γινόμαστε οι ίδιοι τα τερατόμορφα εκείνα που προσπαθούν να αντέξουν το βάρος της ιστορικής φρίκης και νίκης του φασισμού.
Ο φασισμός νίκησε στο χρόνο, άντεξε, και απόδειξη είναι ότι ακόμα ζούμε στον καπιταλισμό. Ο καπιταλισμός είναι ο νικητής και μέγα δημιουργός, είναι αυτός που κατασκευάζει μεταφυσικές και μύθους, θεούς και δαίμονες, εμπορεύματα, σώματα, νεκρούς και υπεραξία. Όποιος με κατηγορήσει για μηδενισμό είναι αυτός που πρώτος πρέπει να κοιτάξει το πρόσωπό του στο καθρέφτη, να μυριστεί με τα μάτια του την φρίκη του. Όποιος πάλι μιλήσει για το κομμουνιστικό πρόταγμα τότε ας μου πιάσει το χέρι.
________________________________
Από:
http://agkarra.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου