Η Κύπρος αιμάσσουσα

Κλαίρη Αγγελίδου

Η 40ή επέτειος της εισβολής (20 Ιουλίου 2014), μιας επάρατης μέρας για τον Κυπριακό Ελληνισμό, που βίωσε και βιώνει ακόμα τα φρικτά γεγονότα, μνήμες της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του.
Μετά την απόβαση στα εδάφη του των στιφών του Αττίλα, τον βιασμό ανυπεράσπιστων γυναικών κάθε ηλικίας, την πληθώρα των χιλιάδων νεκρών, των αγνοουμένων, των εγκλωβισμένων, τη σύληση των εκκλησιών, κοιμητηρίων, κατοικιών και αλλού, την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς, τον απεχθή εποικισμό με χιλιάδες εποίκους εξ Ανατολίας, που έχουν πολιτογραφηθεί, ως κάτοικοι της Κύπρου, την αλλοίωση πανάρχαιων τοπωνυμίων και την οικονομικήν εκμετάλλευση και αφαίμαξη κάθε ικμάδας, η κατάσταση είναι τραγική. Εμείς, με σύσσωμη για πρώτη φορά την πολιτική ηγεσία και κάποιες εκατοντάδες πολιτών στο προεδρικό μέγαρο, κάναμε επιτέλους τα αποκαλυπτήρια του θυρεού της Κυπριακής Δημοκρατίας, στέλλοντας μηνύματα και τονίζοντας την οντότητά μας, ως μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας διετράνωσε την αποφασιστικότητά μας να μη δεχθούμε τα τετελεσμένα της κατοχής και τη διχοτόμηση, αλλά ότι θ' αγωνιστούμε για την απελευθέρωση και συνένωση της πατρίδας μας. Για μας, είπε, ιδιαίτερα για μένα, όραμα είναι να δω τα τουρκικά στρατεύματα να φεύγουν και να εισέρχονται στην κατεχόμενη γη οι στρατιές των εκτοπισμένων. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, παρέλειψε να καταγγείλει σ' εκείνη την επίσημη σύναξη την παράνομη παρουσία του Τούρκου Προέδρου κ. Γκιουλ στους γιορτασμούς του ψευδοκράτους.

Κάναμε, ως έπρεπε, αυτές τις μέρες μνημόσυνα σε κοιμητήρια και εκκλησίες, αναπέμψαμε ευχές για την επιστροφή αγνοουμένων μας, εκταφή των οστών τους από ομαδικούς τάφους, που αν συνεχίσει με τον ίδιο μέχρι σήμερα ρυθμό, θα χρειαστούν άλλα είκοσι χρόνια. Υπάρχουν 40 ομαδικοί τάφοι σε στρατιωτικές περιοχές. Ποιος θα ζήσει να θάψει τα κόκαλα;

Θάψαμε επίσης αυτές τις μέρες κόκαλα αγνοουμένων, που ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA και τους εκφωνήσαμε, Πολιτεία και συγγενείς, συγκινητικούς λόγους, αντί να κάμουμε στα Ευρωπαϊκά και Διεθνή Δικαστήρια Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταγγελία για το διεθνές έγκλημα θανάτωσης των αιχμαλώτων πολέμου.

Η εκδήλωση στο Προεδρικό κατέληξε με θρηνητικά τραγούδια από εκλεκτούς τραγουδιστές που συγκίνησαν, εκτός από δυο-τρία εμψυχωτικά τραγούδια.

Εκείνοι πανηγύρισαν με τον παράνομο ερχομό του ανωτάτου άρχοντος της κατοχικής Τουρκίας, Προέδρου κ. Γκιουλ, με παρελάσεις στρατού, αρμάτων μάχης, πυροβολικού, και επιδεικτικά μας έδειξαν, για να καταλάβουμε, ότι είναι κάτοχοι του 37% της χώρας μας.

Με πτήσεις τουρκικών αεροπλάνων που παραβίαζαν τον εναέριο χώρο μας, για να επιβεβαιώσουν ότι η Τουρκία είναι εδώ.

Το διετράνωσεν άλλωστε με τους πύρινους λόγους του ο κ. Γκιουλ από την Κύπρο, αλλά και ο κ. Ερντογάν από την Τουρκία. Είχαν κοσμοσυρροή στον γιορτασμό με χορούς και πανηγύρια, ζουρνάδες και νταούλια.

Πού ήταν ο ΟΗΕ και οι συνέταιροί μας στην Ε.Ε. να δουν και να συγκρίνουν τα γεγονότα της χθεσινής «επετείου»;

Να δουν ότι η κατοχή εδραιώνεται με τυμπανοκρουσίες και αυτοί μας προτρέπουν να λυπηθούμε τους poor Turks και να κάμουμε υποχωρήσεις;

Πού ήταν να δουν ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι ελάχιστοι πια και ότι η πληθώρα είναι έποικοι, που τους έφεραν για να αλλοιώσουν τη δημογραφική υφή της πατρίδας μας, όπως έκαμαν στην Αλεξανδρέττα και προσπαθούν τώρα να κάμουν στη Θράκη;

Πού είναι αλήθεια όλοι αυτοί που τιμωρούν με οικονομικές κυρώσεις τη Ρωσία για την προσάρτηση της Κριμαίας και τον εμφύλιο σπαραγμό στην Ουκρανία, ενώ δεν είπαν μια λέξη για την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, εδώ και 40 χρόνια, για την κατοχή ενός ευρωπαϊκού χώρου, δικού τους χώρου, παρά μόνο είναι έτοιμοι να υπερσκελίσουν το ευρωπαϊκό κεκτημένο, προς όφελος της Τουρκίας;

Ενδιαφέρθηκαν τώρα, λόγω της ΑΟΖ και της πιθανής ανεύρεσης κοιτασμάτων πετρελαίου και που αυτά άκουσον, άκουσον, να τα μοιράσουμε, όχι με τους Τουρκοκύπριους, αλλά με την Τουρκία.

Πού είναι αλήθεια όλοι αυτοί, που κόπτονται για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα;

Η χθεσινή «επέτειος» ήταν δίκοπο μαχαίρι για τις ψυχές των χιλιάδων προσφύγων στην ίδιά τους πατρίδα, τις οικογένειες των πεσόντων και αγνοουμένων μας, για τους λιγοστούς πια ηρωικούς εγκλωβισμένους, για τη χαραγμένη από Άγγλου χέρι πράσινη γραμμή, που μοίρασε το σώμα της Κύπρου εδώ και 40 χρόνια.

* Η Κλαίρη Αγγελίδου είναι πρώην υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού.

Πηγή: Φιλελεύθερος