Ο μυστικός στρατός των Γερμανών μετά τη συντριβή του Β’ ΠΠ

Μυστικό στρατό οργάνωναν, μετά από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στελέχη των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων (Βέρμαχτ) και των Waffen SS, σύμφωνα με τα μυστικά αρχεία της Γερμανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, τα οποία ήρθαν στο φως σχεδόν 60 έτη αργότερα.

Βάσει των εγγράφων που ήρθαν στο φωςπερίπου 2.000 Γερμανοί, πρώην αξιωματικοί, όλων των κλάδων των ενόπλων δυνάμεων και των Waffen SS, αποφάσισαν την οργάνωση ενός μυστικού στρατού, το 1949, με σκοπό την προστασία των Γερμανών από τους Σοβιετικούς κατακτητές. Η μυστική αυτή οργάνωση δημιούργησε δίκτυο πληροφοριών σε όλη τη Γερμανία, παρακολουθώντας, ακόμα και σοσιαλδημοκράτες πολιτικούς.

Τα άγνωστα έγγραφα αποκαλύφθηκαν συμπτωματικά από τον ιστορικό Άγκιλοφ Κέσερλινγκ (εγγονός του γνωστού στρατάρχη της Luftwaffe), ο οποίος ερευνούσε τα αρχεία της Οργάνωσης Γκέλεν. Η υπηρεσία αυτή ονομάστηκε έτσι από τον υποστράτηγο Ράινχαρτ Γκέλεν, ο οποίος ήταν επικεφαλής του Γραφείου Πληροφοριών Ανατολής, του Γερμανικού Στρατού, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και το 1946 πέρασε στην υπηρεσία των Αμερικανών.

Βάσει των εγγράφων που ο Γερμανός ιστορικός ανακάλυψε, η γερμανική κυβέρνηση του Αντενάουερ, μόλις το 1951, ανακάλυψε την ύπαρξη της οργάνωσης, την οποία όμως δεν διέλυσε. Βάσει πάντα των εγγράφων, είχε σχηματιστεί ένας μυστικός στρατός 40.000 μαχητών. Στη δημιουργία, δε, του μυστικού αυτού στρατού, είχαν εμπλακεί και πολλοί από τους μετέπειτα ηγέτες του Δυτικογερμανικού Στρατού.

Ένας από αυτούς ήταν ο Άλμπερτ Ζνετς, ο οποίοςυπηρέτησε ως συνταγματάρχης, στον Β’ ΠΠ και ο οποίος εντάχθηκε στη Bundeswehr, το 1955 και ήταν υπασπιστής του τότε υπουργού Άμυνας, φτάνοντας στον βαθμό του αντιστράτηγου. Το όλο σχέδιο ήταν γνωστό και από τον Χανς Σπάιντελ, ο οποίος ήταν ένας από τους στρατηγούς που προσπάθησαν να δολοφονήσουν τον Χίτλερ, το 1944 και ο οποίος, το 1957, ανέλαβε την ανώτατη διοίκηση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην κεντρική Ευρώπη.

Η όλη κίνηση ξεκίνησε, βάσει των αρχείων, στην περιοχή της Σουαβίας, όπου ο Ζνετς οργάνωνε συναντήσεις βετεράνων της 25ης Mεραρχίας Panzergrenadier, στην οποία είχε υπηρετήσει στο Ανατολικό Μέτωπο. Το ερώτημα που βασάνιζε τους οργανωτές ήταν τι θα συνέβαινε αν οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στη Δυτική Γερμανία, που ήταν ανυπεράσπιστη, μετά τη αποχώρηση της πλειοψηφίας των αμερικανικών δυνάμεων από το έδαφός της.

Έτσι άρχισε να ωριμάζει η σκέψη δημιουργίας ενός μυστικού στρατού, σκέψη που αποδείχθηκε ιδιαίτερα δημοφιλής. Στη Δυτική Γερμανία επετράπη να αποκτήσει και πάλι ένοπλες δυνάμεις, το 1955. Έτσι, όλο αυτό το διάστημα, ο μυστικός στρατός, αποτελούσε τη μόνη δύναμη άμυνας της χώρας. Ο Ζεντς κατάφερε να κερδίσει την υποστήριξη και ισχυρών οικονομικών παραγόντων που ενίσχυσαν τον μυστικό στρατό. Παράλληλα ήρθε σε επαφή και με πολλούς άλλους συλλόγους βετεράνων, στρατολογώντας μέλη τους.

Σχημάτισε ακόμα και ένα μηχανοκίνητο τμήμα, έκτακτης ανάγκης, με πολιτικά, εννοείται, οχήματα, τα οποία όμως μπορούσαν να εξοπλιστούν. Το ζήτημα της απόκτησης όπλων επιλύθηκε από τον απόστρατο στρατηγό Άντον Γκράσερ, ο οποίος είχε διοριστεί γενικός επιθεωρητής της γερμανικής αστυνομίας, από την κυβέρνηση της Βόννης.

Ο Ζνετς πλησίασε ακόμα και τον περίφημο Ότο Σκορτσένι, αλλά και τον υποστράτηγο Γκέλεν, μέσω του οποίου εξασφαλίστηκε η υποστήριξη της υπηρεσίας πληροφοριών στον μυστικό στρατό του Ζνετς. Αυτό έγινε το 1953. Δύο χρόνια αργότερα συγκροτήθηκαν εκ νέου οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις και άρα εξέλιπε ο σκοπός για τον οποίο δημιουργήθηκε ο μυστικός στρατός.

Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς ο μυστικός στρατός διαλύθηκε. Ο Ζνετς πέθανε το 2007, χωρίς ποτέ να πει λέξη για όλο αυτό.