του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου
Στην
Ελλάδα, η παράκρουση δεν αφορά μόνο στον τρόπο που χειριζόμαστε τα
οικονομικά ζητήματα, αλλά και στο πως αντιλαμβανόμαστε τα εθνικά μας
συμφέροντα από άποψη γεωπολιτική. Σε αυτή την παράκρουση σημαντικό ρόλο
παίζει η χειραγώγηση της κοινής γνώμης από τα ΜΜΕ, που έχουν μεταβληθεί
σε κανάλια προπαγάνδας, του εντός και εκτός της Ελλάδας, πολιτικού
διευθυντηρίου. Η μονόπλευρη θέαση των γεγονότων, η απόκρυψη πολλών
εγκλημάτων και η υπερ-προβολή άλλων, ανάλογα με την παράταξη που
υποστηρίζεται κάθε φορά, η δημιουργία μιας πλασματικής εικόνας, είναι
μερικά από αυτά, που χρησιμοποιούνται στον πόλεμο της παραπληροφόρησης
και μας αποστερούν την αληθινή αποτίμηση των γεγονότων και της αλήθειας.
Όλα αυτά που συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή στη Συρία και στην Αίγυπτο, θα
έπρεπε να μας απασχολούν βαθύτατα, έτσι ώστε, να έχουμε κρατήσει ως
χώρα τη συμφέρουσα για εμάς διπλωματική στάση απέναντι στις εξωτερικές
εξελίξεις.
Αντί
αυτού, δέσμιοι όντες μιας ετεροστρεφούς και μονοσήμαντης συμμαχίας, του
Ευρώ και της οικονομικής κρίσης, έχουμε υιοθετήσει πλήρως την
στρατηγική, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των δυτικών υποκινητών, όλων
αυτών των ανατροπών-που είναι ταυτόχρονα και οι δανειστές μας- αμελώντας
για τα δικά μας. Οι δυτικοί υποστηρικτές των ακραίων Ισλαμιστών, για
δικούς τους γεωπολιτικούς λόγους, υποστηρίζουν ξεκάθαρα το ψευδεπίγραφο
αίτημα τους, για μια δήθεν Δημοκρατία των «Αραβικών Ανοίξεων». Άλλωστε,
είναι γνωστή η αμετροέπεια με την οποία, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα
συμφέροντα τους, δημιουργούν συνεχώς νέους Μπιν Λάντεν! Σημερινούς
σύμμαχους τους και αυριανούς εχθρούς. Όμως τα δικά μας συμφέροντα, κάθε
άλλο παρά ταυτίζονται με αυτά και δεν προάγονται μακροπρόσθεσμα από την
επικράτηση του ακραίου Ισλαμισμού, στις χώρες όπου μαίνονται οι
συγκρούσεις. Αντίθετα, ζημιώνονται. Το πόσο, θα δείξει ο χρόνος.
Αν
λάβουμε υπόψη, τόσο την γειτνίαση μας, όσο και το γεγονός της άστοχης,
παράλογης και επικίνδυνης εκ μέρους μας, μετατροπής της Ελλάδας σε μια
χώρα με υπερβολικά μεγάλο αριθμό μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, θα έπρεπε
να κρατήσουμε μια στάση διαφορετική, ή τουλάχιστον πραγματικά ουδέτερη.
Να υποστηρίζουμε, δηλαδή, το μέρος εκείνο της μετριοπάθειας, που
αγωνίζεται να επιβιώσει σε αυτές τις χώρες, απέναντι στη γιγάντωση του
φονταμενταλισμού και της μισαλλόδοξης θρησκευτικής απολυτότητας. Διότι,
δε συνάδει με τα συμφέροντα μας, θαρρώ, να ξεριζώνονται πανάρχαιοι
χριστιανικοί πληθυσμοί, να καίγονται οι Εκκλησίες τους, να συρρικνώνεται
το μετριοπαθές Ισλάμ και να μεταφέρεται συμπαγές, το φανατικό ισλαμικό
τόξο, από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, μέχρι τις ακτές της Μεσογείου
και εσχάτως στα βόρεια σύνορα μας! Ούτε η επικράτηση της μουσουλμανικής
Αδελφότητας στην Αίγυπτο, που είναι σύμμαχος της Τουρκίας στο θέμα της
ΑΟΖ και άρα εχθρική απέναντι μας. Θα πρέπει να είμαστε λοιπόν τρελοί,
που κτίζουμε και τζαμιά! ‘Ομως η πολιτική και Εκκλησιαστική μας τάξη,
περί άλλων τυρβάζουν. Για αυτό μίλησα για παράκρουση. Απλά, σκάβουμε οι
ίδιοι τον λάκκο μας!
Για
να μην ανησυχούμε πάντως, οι ίδιοι οι Ισλαμιστές, μας διαβεβαιώνουν και
το δηλώνουν καθημερινά σε όλους τους τόνους, πως η έννοια της
Δημοκρατίας είναι ασυμβίβαστη με το Ισλάμ! Άρα, προς τι όλη αυτή η
«πρεμούρα» υποστήριξης, των τάχα ιδεολόγων εκδημοκρατιστών; Όμως, δεν
πρόκειται για επαναστάτες τύπου Τσε, αφού στην πραγματικότητα, είναι
οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό. Το πολιτικό αίτημα για Δημοκρατία, είναι
μικρότερης σημασίας για τους Ισλαμιστές, από τη θέληση τους για
θρησκευτική ριζοσπαστικοποίηση και αναμόρφωση, μέσω της αντικατάστασης
του δυτικότροπου κοσμικού κράτους, από ένα ισλαμικό καθεστώς του νόμου
της Σαρία. Το πάνε και πιο μακριά ακόμη, φιλοδοξώντας να επεκταθούν και
στην Ευρώπη!
Οι
Ισλαμιστές ενδιαφέρονται για τη Δημοκρατία, όσο ο χασάπης για το αρνί.
Έτσι, όταν αποκτήσουν την εξουσία, ακόμη και με εκλογές, είναι οι πρώτοι
που αποπειρώνται να την καταργήσουν, όπως έκανε ο Μόρσι στην Αίγυπτο,
όπου με παράνομο τρόπο έφερε νόμο, που θα του έδινε την απόλυτη εξουσία,
καθιστώντας τον εαυτό του Χαλίφη και την Αίγυπτο Ισλαμική Θεοκρατία.
Για αυτό ξεσηκώθηκε μεγάλο μέρος του αιγυπτιακού λαού. Για σχεδόν δύο
χρόνια υπέφεραν οι χριστιανοί Κόπτες Αιγύπτιοι και οι μετριοπαθείς
μουσουλμάνοι, από τους ακραίους ισλαμιστές της «Αδελφότητας», που
γύρισαν τη χώρα στο σκοτάδι. Βλέπετε, έχουν και αυτοί τον ιδιότυπο
ισλαμικό φασισμό τους. Αυτόν, που υποστηρίζει τελικά η δυτική ιδιοτέλεια
και δυστυχώς και η χώρα μας, τόσο στη Συρία, όσο και στην Αίγυπτο και
που τα ΜΜΕ παρουσιάζουν ως «επανάσταση για την Δημοκρατία» (!!) και ως
εμφύλιους πολέμους!
Εδώ
να ξεκαθαρίσω, ότι μέχρι στιγμής, πιστεύω, πως μόνο στην Αίγυπτο οι
συγκρούσεις έχουν ακόμη εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά και όχι στη
Συρία. Στη Συρία, η πληθώρα των ξένων μισθοφόρων ανταρτών, και η σχεδόν
αυτόνομη δράση πολλών ισλαμιστικών ομάδων συνδεδεμένων με την Άλ Κάιντα,
η χρηματοδότηση και υποστήριξη τους από κέντρα της δύσης, του αραβικού
κόλπου και της Τουρκίας, δημιουργούν περισσότερο την εικόνα μιας
εισβολής και λιγότερο ενός εμφυλίου. Άλλωστε το γεγονός πως ο Άσαντ έχει
αντέξει και επανακτά τον έλεγχο, δείχνει πως έχει την υποστήριξη ενός
πολύ μεγάλου μέρους του Συριακού λαού. Το ίδιο θα συμβεί και στην
Αίγυπτο, στην περίπτωση που η εμφύλια σύρραξη γενικευθεί, με την αθρόα
προσέλευση στο πλευρό των Αιγυπτίων Ισλαμιστών ανταρτών, μαχητών του
διεθνούς πανισλαμικού τόξου, όπως συνέβη και στη Συρία. Χθες άλλωστε,
συνελήφθη στην Αίγυπτο ο αδελφός του ηγέτη της Άλ-Κάιντα Ζαχράουι, για
συνεργασία με την Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Το
παράδοξο είναι, πως δεν φαίνεται να αντιλαμβανονται πολλοί στη Δύση,
πως αυτοί που αντιστέκονται στον ακραίο ισλαμισμό, είναι οι ίδιοι
μουσουλμάνοι και από αυτούς δεν είναι όλοι Σιίτες. Αυτοί κάτι
περισσότερο θα γνωρίζουν για το ακραίο Ισλάμ. Σε Τουρκία, Συρία και
Αίγυπτο, οι λαοί αγωνίζονται για τον εκδημοκρατισμό και τον
εξορθολογισμό της δημόσιας ζωής. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα τη βούληση τους
να αντισταθούν σε μια ακραία αντιδημοκρατική, θρησκευτική ιδεολογία, την
οποία όμως, φαίνεται να προάγουν οι δυτικοί υποστηρικτές της. Να, γιατί
τα συνθήματα εναντίον των Αμερικανών και ιδιαίτερα εναντίον της
Κλίντον.
Σε
ότι αφορά την κίνηση του στρατού στην Αίγυπτο και την καθαίρεση του
Μόρσι, κάποιοι μιλούν για πραξικόπημα, ενώ μια άλλη ερμηνεία θα την
απέδιδε σε μιαν αδήρητη αναγκαιότητα διάσωσης του κοσμικού χαρακτήρα του
κράτους. Υπενθυμίζω, πως ήταν ο ίδιος στρατός, που πριν από ένα χρόνο,
εγγυήθηκε την ομαλή μετάβαση σε δημοκρατικό καθεστώς και τη διεξαγωγή
εκλογών, που οδήγησαν στη νίκη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας-κάποιοι
υποστηρίζουν με εκτεταμένη εκλογική νοθεία-χωρίς τότε να κατηγορηθεί για
πραξικοπηματική παρέμβαση. Ο ίδιος αυτός στρατός, όταν αντιτάχθηκε
αργότερα στην κυβέρνηση Μόρσι, μετά από τον ξεσηκωμό των Αιγυπτίων και
την προφανή καταπάτηση εκ μέρους των Ισλαμιστών κάθε έννοιας της
Δημοκρατίας, κατηγορείται για πραξικόπημα. Δυστυχώς στην Ελλάδα, η
περιπέτεια της Χούντας του 1967, έχει αμαυρώσει την τιμή του στρατού και
τον έχει σπρώξει στο περιθώριο έναντι κάθε αρνητικής πολιτικής
εξέλιξης. Φτάσαμε έτσι στο άλλο άκρο, καμένοι από τον χυλό να φυσάμε και
το γιαούρτι, ώστε ο στρατός, που είναι ο ένοπλος βραχίονας του έθνους,
να παραμένει αδρανής και απαθής, ακόμη και όταν είναι αληθινά αναγκαίο
να παρέμβει, όταν δηλαδή υποφέρει ο λαός και αδικείται. Όμως σε άλλες
χώρες, όπως η Αίγυπτος, ο στρατός θεωρείται εγγυητής και ο έσχατος
προστάτης του λαού απέναντι στην τυραννία, από όπου και αν αυτή
προέρχεται.
Τέλος,
θα ήταν σκόπιμο να υπενθυμίσω, πως η Αμερική, η Γερμανία και οι
υπόλοιπες δυτικοευρωπαϊκές χώρες, δεν έχουν μόνο διαφορετικά συμφέροντα
από την Ελλάδα, σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, αλλά δεν
έχουν επίσης, ούτε τις ίδιες με τους Έλληνες οδυνηρές ιστορικές μνήμες,
από την τεσσάρων αιώνων ισλαμική υποδούλωση, ούτε φυσικά γειτνιάζουν
προς τον ισλαμικό κόσμο, ώστε να ανησυχούν άμεσα για τις επιπτώσεις της
τυχοδιωκτικής τους πολιτικής. Ας μη γίνουμε λοιπόν θυσία, στο βωμό των
ξένων συμφερόντων. Το γεγονός, ότι η Ελλάδα είναι το προγεφύρωμα και ο
κυματοθραύστης της Δύσης απέναντι στην Ανατολή, νομίζω ότι δικαιολογεί
την ευαισθησία των Ελλήνων και την ανάγκη για χάραξη μιας οξυδερκούς και
προνοητικής για τα Ελληνικά συμφέροντα εξωτερικής πολιτικής.
peritexnisologos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου