Ο
γνωστός Τούρκος αναλυτής/δημοσιογράφος Soner Cagaptay σε ανάλυσή του
εξηγεί το φοβικό σύνδρομο της Τουρκίας απέναντι στη Ρωσία.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η πρόσφατη επίσκεψη του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, στην Άγκυρα πέρασε περίπου απαρατήρητη. Και αυτό γιατί η Άγκυρα απέφυγε να «επιπλήξει» τη Μόσχα για την στάση της στο θέμα της Συρίας. «Αυτό συμβαίνει γιατί η Τουρκία δεν φοβάται κανένα κράτος περισσότερο από τη Ρωσία», επισημαίνει και συνεχίζει:
Σύμφωνα με τον ίδιο, η πρόσφατη επίσκεψη του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, στην Άγκυρα πέρασε περίπου απαρατήρητη. Και αυτό γιατί η Άγκυρα απέφυγε να «επιπλήξει» τη Μόσχα για την στάση της στο θέμα της Συρίας. «Αυτό συμβαίνει γιατί η Τουρκία δεν φοβάται κανένα κράτος περισσότερο από τη Ρωσία», επισημαίνει και συνεχίζει:
«Ο
Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει “επιπλήξει” δημοσίως
τους ηγέτες της Συρίας, του Ιράν και του Ιράκ. Στην πραγματικότητα,
κανένας από τους γείτονες της Τουρκίας δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής
μαζί της εκτός της Ρωσίας. Οι Τούρκοι διακατέχονται από μια βαθιά
ριζωμένη απροθυμία να αντιμετωπίσουν τους Ρώσους. Ο βασικός προμηθευτής
φυσικού αερίου της Τουρκίας είναι η Ρωσία. Κατά συνέπεια η Τουρκία δεν
σκοπεύει να αντιτεθεί ανοιχτά στα συμφέροντα της Μόσχας ακόμη και αν
αυτά δεν εξυπηρετούν τα ίδια τα συμφέροντα της Τουρκίας, όπως στην
περίπτωση της Συρίας».
Και ενώ στην συνέχεια αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα όπως οι ήττες της Τουρκίας απέναντι στη Ρωσία, αποκαλύπτει:
«Το
2012 έθεσα ερώτηση σχετικά με τη χάραξη εξωτερικής πολιτικής Τουρκίας.
Κατά πόσο τελικά η Τουρκία είναι έτοιμη να αναλάβει μονομερή στρατιωτική
δράση κατά του καθεστώτος Άσαντ. Η απάντηση που πήρα από τον συνομιλητή
μου ήταν: “Κάτι τέτοιο θα ήταν ενάντια στις επιθυμίες της Μόσχας. Οι
Ρώσοι είναι σε θέση να κάνουν τη ζωή μας δύσκολη και είναι καλοί σε
αυτό”»
«Το PKK προέκυψε από την Ρωσική κηδεμονία μέσω Συρίας. Η Τουρκία εισήλθε πρόσφατα σε ειρηνευτικές συνομιλίες με τους Κούρδους του PKK.
Στο εσωτερικό της Τουρκίας υπάρχει ο φόβος ότι σκληροπυρηνικοί θα
μπορούσαν να δράσουν ώστε να δυναμιτίσουν το κλίμα των ειρηνευτικών
συνομιλιών. Υπάρχει έκδηλος ο φόβος ότι σε ενδεχόμενη στρατιωτική
επίθεση της Τουρκίας εναντίον της Συρίας η Ρωσία θα "χρησιμοποιήσει" το
ρόλο του PKK στην περιοχή. Η Τουρκία
γνωρίζοντας το Ρωσικό κίνδυνο έχει στρέψει το ενδιαφέρον της προς τις
ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ώστε να έχει την στήριξη που χρειάζεται απέναντι στη
Μόσχα»
GEOPOLITICS & DAILY NEWS - http://www.geopolitics.com.gr/
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ:
Russian
foreign minister Sergei Lavrov visited Ankara on April 17th, but the
event went almost unnoticed. Despite deep differences between Ankara and
Moscow over Syria, Turkey has refrained from rebuking Moscow. That's
because Turkey fears no country more than it fears Russia.
Ankara
has nearly a dozen neighbors if you include its maritime neighbors
across the Black Sea and the Mediterranean. Emboldened by its phenomenal
economic growth in the past decade and rising political power, Turkey
appears willing to square-off against any of them; Turkish Prime
Minister Recep Tayyip Erdogan has publicly chided the leaders of Syria,
Iran, and Iraq. In fact, none of the country's neighbors can feel safe
from Ankara's wrath -- with the exception of Russia, that is.
The
Turks suffer from a deep-rooted, historic reluctance to confront the
Russians. The humming Turkish economy is woefully dependent on Russian
energy exports: More than half of Turkey's natural gas consumption comes
from Russia. Consequently, Turkey is unlikely to confront Moscow even
when Russia undermines Turkey's interests, such as in Syria where Russia
is supporting the Assad regime, even as Ankara tries to depose it.
Historically,
the Turks have always feared the Russians. Between 1568, when the
Ottomans and Russians first clashed, to the end of the Russian Empire in
1917, the Turks and Russians fought 17 wars. In each encounter, Russia
was the instigator and the victor. In these defeats, the Ottomans lost
vast, and often solidly Turkish and Muslim, territories spanning from
the Crimea to Circassia to the Russians. The Russians killed many
inhabitants of these Ottoman lands and expelled the rest to Turkey. So
many Turks descend from refugees from Russia that the adage in Turkey
is: "If you scratch a Turk, you find a Circassian persecuted by Russians
underneath."
Having
suffered at the hands of the Russians for centuries, the Turks now have
a deeply engrained fear of the Russians. This explains why Turkey dived
for the safety of NATO and the United States when Stalin demanded
territory from Turkey and a base on the Bosporus in 1945. Fear of the
Russians made Turkey one of the most committed Cold-War allies to the
United States.
Recently,
Turkish-Russian ties have improved measurably. Russia is Turkey's
number-one trading partner, and nearly four million Russians vacation in
Turkey annually. At the same time, Turkey's construction, retail, and
manufacturing businesses are thriving in Russia. Turkish Airlines, the
country's flag carrier, offers daily flights from Istanbul to eight
Russian cities.
Still,
none of this has erased the Turks' subconscious Russophobia. In 2012, I
asked a policymaker in Ankara whether Turkey would take unilateral
military action to depose the Assad regime in Damascus. "Not against the
wishes of Moscow" my interlocutor said. Adding: "The Russians can make
life miserable for us, they are good at this."
At
least some of the Turkish fear of Russia appears grounded in reality.
Turkey is dependent on Russia more than any other country for its energy
needs. Despite being a large economy, Turkey has neither significant
natural gas and oil deposits, nor nuclear power stations of its own.
Ankara is therefore bound to Moscow, which has often used natural gas
supplies as a means to punish countries, such as Ukraine, that cross its
foreign policy goals.
There
is also a security component: Russia helped set up the Kurdistan
Workers Party (PKK), a group that led a terror campaign against Turkey
for decades, causing over 30,000 casualties. The PKK emerged under
Russian tutelage in Lebanon's then-Syrian occupied Bekaa Valley during
the 1980s, and it has enjoyed intermittent Russian support even after
the collapse of Communism.
Turkey
recently entered peace talks with the PKK, and many in the group are
likely to heed the advice of PKK leader Abdullah Ocalan and lay down
their weapons. Yet, a pervasive fear in Ankara is that some rogue
elements and hardliners could emerge from the PKK, denouncing the talks
and continuing to fight Turkey.
Meanwhile,
Ankara has been confronting the Assad regime in Damascus since late
2011 by supporting the Syrian opposition. This had led to a spike in PKK
attacks against Turkey, most coming from Iran, which apparently has
allowed the PKK freedom of movement in its territory to punish Ankara
for its stance against Assad.
The
fear in Ankara is that Russia might just do the same if Turkey were to
invade Syria, propping up rogue PKK elements inside that country to lead
an insurgency against Turkish troops. Together with other concerns,
such as the risk of the conflict in Syria spilling over into Turkey, the
Turkish fear of Russia has led Ankara to avoid direct intervention in
Syria.
Such
fears have also led Turkey to pivot further toward the United States,
once again seeking protection under the NATO umbrella against the
looming Russian giant. Taking into consideration Turkey's fear of
Russia, any Turkish military action against the Assad regime will have
to be predicated on full NATO support and involvement.
For
the Turks, history repeats itself every day when it comes to Moscow:
don't stand in Russia's way lest it torment you, again.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου