Ελένη Βασιλοπούλου
Πωλείται το ετοιμόρροπο σπίτι του εθνικού μας ποιητή, Κωστή Παλαμά. Γιατί όχι; Εδώ, έχουν αλλοτριώσει κάθε αξία, ο Πολιτισμός μας μάρανε.
Σαφώς και ειρωνεύομαι, εφόσον επί τουλάχιστον ένα χρόνο «κοσμεί» το σπίτι που γεννήθηκε ο ποιητής Κωστής Παλαμάς αλλά και η Ιταλίδα μυθιστοριογράφος Ματθίλδη Σεράο, το πωλητήριο, με μεγάλα, ευδιάκριτα γράμματα που αντέχουν ακόμα στο χρόνο και δεν έχουν ξεβάψει, όπως τείνει να ξεθωριάσει η ιστορία του κτηρίου.
Πρόκειται για ιστορικό κτίριο που με την αδιαφορία των απογόνων ιδιοκτητών, των ανθρώπων της Τέχνης και των Γραμμάτων, αλλά και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, έχει υποστεί αρκετές φθορές. Ο χρόνος, αμείλικτος έχει αφήσει τα σημάδια του, το νεοκλασικό κτίσμα θυμίζει «σπίτι τρόμου» και επισκέπτες του είναι μόνο τρωκτικά και έντομα. Έχει υποστεί λεηλασίες κατά καιρούς, εφόσον το εγκαταλελειμμένο οίκημα (Κορίνθου 241), παραμένει απαρατήρητο και ξεχασμένο απ’ όλους, αν και βρίσκεται στην καρδιά της Πάτρας.
Σε προσωπική επικοινωνία που είχα με τον ιδιοκτήτη της εταιρείας που έχει αναλάβει την πώληση (κατόπιν εντολής των ιδιοκτητών του), το ιστορικό νεοκλασικό, κοστολογείται γύρω στο 1.600.000 ευρώ. Υπέρογκο ποσό για ένα «τρεμάμενο διώροφο» που περιμένει τον πρώτο σεισμό για να κατεδαφιστεί. Αναρωτιέμαι, όμως, πώς κοστολογείς την ιστορία του; Ποια είναι αντικειμενική ή εμπορική αξία μιας οικίας που θα έπρεπε να αποτελεί, μέρος του Πολιτισμού μας; Πού είναι οι επόμενες γενιές αλλά και οι νυν, που θα εμπνευστούν, θα συλλογιστούν, με αφορμή το έργο του μεγάλου μας ποιητή; Ρομαντικές… παραφρονήσεις θα πει κανείς, πολιτισμική κραυγή θα πω εγώ, εύχομαι να μη είναι φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Ανύπαρκτο δέος και άπλετη περιφρόνηση! Να σας συγχαρώ όλους, διότι συντελείτε με το να μαραζώνει και να χάνεται η αίγλη του νεοκλασικού, της οδού Κορίνθου.
Για τους τύπους, ο Δήμος Πατρέων, «μεθοδεύει» επί σειρά ετών, την απόκτηση του κτιρίου, προκειμένου να συντηρηθεί και να διατηρηθεί ως μουσείο. Από την άλλη εμφανίζεται ένα έγγραφο, στις 10/1/2013, όπου φαίνεται ο Σύλλογος Πατρινών Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών, να προτείνει στον Δήμο, την ανταλλαγή του με κάποιο άλλο, που ανήκει ήδη στη Δημοτική Αρχή, προκειμένου να περιέλθει στην ιδιοκτησία του.
Μπορεί οι απόγονοι του Κωστή Παλαμά, ως νόμιμοι κάτοχοι του ακινήτου, να ζουν στην Ελβετία και να μη μπορούν να ανταπεξέλθουν στη συντήρησή του, πιθανόν να μη τους ενδιαφέρει κιόλας, αλλά για τους Πατρινούς και για όλους τους Έλληνες, αυτό αποτελεί μνημείο πολιτισμού.
Θεωρώ απαράδεκτο να «στέκει» εκεί, αναξιοποίητο, ιδίως, όταν έχω δει πώς συμπεριφέρονται σε άλλες χώρες, στα κτήρια με πολιτισμική και πολιτιστική αξία. Συγκεκριμένα, σε ένα ταξίδι μου στην Μαγιόρκα, επισκέφθηκα την οικεία που φιλοξένησε για ένα διάστημα τον κορυφαίο μουσουργό, Σοπέν, και πλήρωσα αδρά καθώς περίμενα στην ουρά για να επισκεφθώ και να αισθανθώ τον χώρο που δημιουργούσε ο κορυφαίος συνθέτης και να αγγίξω το πιάνο και βιβλία του.
Στην Ελλάδα του σήμερα, ο Πολιτισμός θεωρείται υπεραγαθό και τα μνημεία βεβηλώνονται, προφανώς γιατί κάποιοι θεωρούν ότι οι άνθρωποι χωρίς παιδεία, μετατρέπονται πιο εύκολα σε μαριονέτες καθοδηγούμενες. Άνθρωποι απολίτιστοι, λειτουργούν αλόγιστα και απερίσκεπτα. Άνθρωποι χωρίς αξίες, αφομοιώνουν καλύτερα το νόμο της ζούγκλας. Σ’ αυτή τη ζούγκλα, αρνούμαι να ζω.
Πωλείται το ετοιμόρροπο σπίτι του εθνικού μας ποιητή, Κωστή Παλαμά. Γιατί όχι; Εδώ, έχουν αλλοτριώσει κάθε αξία, ο Πολιτισμός μας μάρανε.Σαφώς και ειρωνεύομαι, εφόσον επί τουλάχιστον ένα χρόνο «κοσμεί» το σπίτι που γεννήθηκε ο ποιητής Κωστής Παλαμάς αλλά και η Ιταλίδα μυθιστοριογράφος Ματθίλδη Σεράο, το πωλητήριο, με μεγάλα, ευδιάκριτα γράμματα που αντέχουν ακόμα στο χρόνο και δεν έχουν ξεβάψει, όπως τείνει να ξεθωριάσει η ιστορία του κτηρίου.
Πρόκειται για ιστορικό κτίριο που με την αδιαφορία των απογόνων ιδιοκτητών, των ανθρώπων της Τέχνης και των Γραμμάτων, αλλά και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, έχει υποστεί αρκετές φθορές. Ο χρόνος, αμείλικτος έχει αφήσει τα σημάδια του, το νεοκλασικό κτίσμα θυμίζει «σπίτι τρόμου» και επισκέπτες του είναι μόνο τρωκτικά και έντομα. Έχει υποστεί λεηλασίες κατά καιρούς, εφόσον το εγκαταλελειμμένο οίκημα (Κορίνθου 241), παραμένει απαρατήρητο και ξεχασμένο απ’ όλους, αν και βρίσκεται στην καρδιά της Πάτρας.
Σε προσωπική επικοινωνία που είχα με τον ιδιοκτήτη της εταιρείας που έχει αναλάβει την πώληση (κατόπιν εντολής των ιδιοκτητών του), το ιστορικό νεοκλασικό, κοστολογείται γύρω στο 1.600.000 ευρώ. Υπέρογκο ποσό για ένα «τρεμάμενο διώροφο» που περιμένει τον πρώτο σεισμό για να κατεδαφιστεί. Αναρωτιέμαι, όμως, πώς κοστολογείς την ιστορία του; Ποια είναι αντικειμενική ή εμπορική αξία μιας οικίας που θα έπρεπε να αποτελεί, μέρος του Πολιτισμού μας; Πού είναι οι επόμενες γενιές αλλά και οι νυν, που θα εμπνευστούν, θα συλλογιστούν, με αφορμή το έργο του μεγάλου μας ποιητή; Ρομαντικές… παραφρονήσεις θα πει κανείς, πολιτισμική κραυγή θα πω εγώ, εύχομαι να μη είναι φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Ανύπαρκτο δέος και άπλετη περιφρόνηση! Να σας συγχαρώ όλους, διότι συντελείτε με το να μαραζώνει και να χάνεται η αίγλη του νεοκλασικού, της οδού Κορίνθου.
Για τους τύπους, ο Δήμος Πατρέων, «μεθοδεύει» επί σειρά ετών, την απόκτηση του κτιρίου, προκειμένου να συντηρηθεί και να διατηρηθεί ως μουσείο. Από την άλλη εμφανίζεται ένα έγγραφο, στις 10/1/2013, όπου φαίνεται ο Σύλλογος Πατρινών Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών, να προτείνει στον Δήμο, την ανταλλαγή του με κάποιο άλλο, που ανήκει ήδη στη Δημοτική Αρχή, προκειμένου να περιέλθει στην ιδιοκτησία του.
Μπορεί οι απόγονοι του Κωστή Παλαμά, ως νόμιμοι κάτοχοι του ακινήτου, να ζουν στην Ελβετία και να μη μπορούν να ανταπεξέλθουν στη συντήρησή του, πιθανόν να μη τους ενδιαφέρει κιόλας, αλλά για τους Πατρινούς και για όλους τους Έλληνες, αυτό αποτελεί μνημείο πολιτισμού.
Θεωρώ απαράδεκτο να «στέκει» εκεί, αναξιοποίητο, ιδίως, όταν έχω δει πώς συμπεριφέρονται σε άλλες χώρες, στα κτήρια με πολιτισμική και πολιτιστική αξία. Συγκεκριμένα, σε ένα ταξίδι μου στην Μαγιόρκα, επισκέφθηκα την οικεία που φιλοξένησε για ένα διάστημα τον κορυφαίο μουσουργό, Σοπέν, και πλήρωσα αδρά καθώς περίμενα στην ουρά για να επισκεφθώ και να αισθανθώ τον χώρο που δημιουργούσε ο κορυφαίος συνθέτης και να αγγίξω το πιάνο και βιβλία του.
Στην Ελλάδα του σήμερα, ο Πολιτισμός θεωρείται υπεραγαθό και τα μνημεία βεβηλώνονται, προφανώς γιατί κάποιοι θεωρούν ότι οι άνθρωποι χωρίς παιδεία, μετατρέπονται πιο εύκολα σε μαριονέτες καθοδηγούμενες. Άνθρωποι απολίτιστοι, λειτουργούν αλόγιστα και απερίσκεπτα. Άνθρωποι χωρίς αξίες, αφομοιώνουν καλύτερα το νόμο της ζούγκλας. Σ’ αυτή τη ζούγκλα, αρνούμαι να ζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου