του Βασίλη Αργυριάδη*
Από τη "δεξιά του Κυρίου" στην ακροδεξιά του διαβόλου!
Το φλερτ των Ελλήνων πολιτικών με την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι φαινόμενο τωρινό. Πάμπολλοι πολιτευτές του κομματικού μας σκηνικού (με εξαίρεση την Αριστερά) φλέρταραν πάντα στις προεκλογικές περιόδους (και ενίοτε όχι μόνο) με τις χριστιανικές πεποιθήσεις των Ελλήνων, τους πνευματικούς τους ταγούς και την ορθόδοξη σημειολογία. Από τη μεριά τους, πολλοί Έλληνες επίσκοποι δεν άφηναν το φλερτ αναπάντητο.
Καλλιεργούσαν πολιτικές φιλίες, πρόσφεραν ψηφοθηρικά δεκανίκια στους υποψηφίους και προσπαθούσαν πάντοτε να εκμαιεύσουν από το πολιτικό σύστημα ένα φλας δημοσιότητας κι ένα στιγμιότυπο συνεπίβασης στο βάθρο της εξουσίας και του "κύρους".
Γνωστά όλα αυτά. Γραφικότητες από τη μια και εκκλησιαστικές "αμαρτίες" από την άλλη. Όλοι τα βλέπαμε και οι περισσότεροι μειδιούσαμε με το γελοίον του πράγματος.
Κι η "δεξιά του Κυρίου" (που επιστρατεύτηκε κάποτε κι αυτή στο κουτοπόνηρο πολιτικό παιχνίδι του επισκοπάτου) πιθανόν να χρησιμεύει στον Κύριο για να κρατήσει τα γέλια Του, καθώς η εικόνα που παρουσιάζουμε, αποκαλύπτει με τη φαιδρότητά της πως ο Θεός του Χριστιανισμού, εκτός από μεγαθυμία πρέπει να διαθέτει και άφθονο χιούμορ...
Όλα αυτά μέχρι χθες. Διότι σήμερα στο παραπάνω φλερτ έρχεται να προστεθεί και μια συνιστώσα, που μετακινεί τα όρια και "κοκκινίζει" τον δείκτη της επικινδυνότητας για την Εκκλησία.
Η ακροδεξιά προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να οικειοποιηθεί την πίστη, το ράσο και τα σύμβολα (από τη συμμετοχή μελών της στην πανηγυρική περιφορά εκκλησιαστικών εικόνων και την κωμική εικόνα των skinhead βουλευτών της που κάνουν δηλώσεις για "την τιμή στην Παναγιά μας", μέχρι την πρόσφατη υπεράσπιση του πεφιλημένου από το ορθόδοξο πλήρωμα π. Παϊσίου) δεν είναι ίδια με τις παλαιότερες γραφικότητες των πολιτικάντηδων του κομματικού μας φάσματος.
Είναι εξίσου υποκριτική και υστερόβουλη αλλά κομίζει και κάτι νέο: προέρχεται από ανθρώπους που ίστανται expressis verbis, εξ ιδεολογίας, στον αντίποδα της χριστιανικής διδασκαλίας.
Η Χρυσή Αυγή είναι ιδεολογικά τοποθετημένη στον αντίποδα του "ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην..." (Γαλ. 3,28). Η απερίφραστη ρητορική του μίσους δεν έχει καμία σχέση με το κήρυγμα της αγάπης και της καταλλαγής. Η ιδεολογία της φυλετικής υπεροχής που δηλώνεται με το χρυσαυγίτικο σύνθημα "αίμα και τιμή" (χιτλερικής εμπνεύσεως, κατά μίμηση του Blut und Boden) στέκει στον αντίποδα του παλαιοδιαθηκικού ξεριζωμού του γενάρχη Αβραάμ από την πατρώα του γη (Γεν. 12,1), και αντιστρατεύεται τον καινοδιαθηκικό νέο γενάρχη Χριστό, που συγκροτεί την Εκκλησία Του σπάζοντας τα όρια της οικογένειας, του αίματος και της φυλής (βλ., ενδεικτικά και μόνο, Μαρκ. 31-35? Ματθ. 8,11 και 8,22).
Και η πρωτόγονη λατρεία της πυγμής δεν έχει καμία επίσης σχέση με το ήθος του "όστις σε ραπίσει επί την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην" (Ματθ. 5,39? βλ. και Ρωμ. 12,17).
Το να δηλώνεις χριστιανός απλώς για να υποκλέψεις ψήφους αφελών μελών της Εκκλησίας είναι κάτι που γνωρίζαμε από παλιά. Όμως το να παριστάνεις τον χριστιανό, τη στιγμή που η ίδια σου η τοποθέτηση στον δημόσιο χώρο είναι βασισμένη στον αντί-Χριστο λόγο, είναι άλλης τάξεως και επικινδυνότητας φαινόμενο για την Εκκλησία.
Για τη χριστιανική πίστη, ό,τι αντιστρατεύεται την αλήθεια του Κυρίου αποτελεί έργο του δια-βόλου, δηλαδή αυτού που δια-βάλλει, που σφηνώνει κάτι ανάμεσα στον άνθρωπο και την αλήθεια, προκειμένου να απομακρύνει τον πρώτο από τη δεύτερη.
Σήμερα, ένας πολιτικός σχηματισμός επιχειρεί ακριβώς αυτό. Όχι για να αλλοτριώσει εσκεμμένα τη χριστιανική πίστη - προφανώς τη Χρυσή Αυγή ουδόλως την ενδιαφέρει η χριστιανική πίστη. Εντούτοις (και αυτό αφορά όσους νοιαζόμαστε για την ποιότητα των θεολογικών μας κριτηρίων) η Χρυσή Αυγή προπαγανδίζει στους κόλπους της Εκκλησίας μια δαιμονική διαβολή: πως μπορεί κανείς να είναι και χριστιανός και χρυσαυγίτης.
Τα μέλη της Εκκλησίας έχουν καθήκον να θορυβηθούν. Εισήλθε λύκος στην ποίμνη τους...
* Ο Βασίλης Αργυριάδης γεννήθηκε το 1975 στην Αθήνα, όπου και σπούδασε Θεολογία. Εργάζεται ως επιμελητής εκδόσεων και μεταφραστής.
Ακρίτας είπε...
...Το φλερτ των Ελλήνων πολιτικών με την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία..
...Ο Βασίλης Αργυριάδης γεννήθηκε το 1975 στην Αθήνα, όπου και σπούδασε Θεολογία. Εργάζεται ως επιμελητής εκδόσεων και μεταφραστής...
Μάλλον και αυτός εκείνες τις εποχές θα διάβαζε θα ήταν απασχολημένος με την μελέτη του
Αραγε πόσοι ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ και ΠΟΙΟΙ Προέρχονται απο Κύκλους Θρησκευτικών Οργανώσεων χωρίς αυτό να είναι μεπτό αλλά χωρίς να είναι και αθώο φλέρτ
Είπαμε Ειλικρίνεια και απο ότι βλέπω έχουν πρόβλημα με αυτήν σε αυτόν τον ιστότοπο ας είναι μας βοηθούν να αναπτυσουμε την κριτική μας σκέψη και με αυτόν τον τρόπο
Εκκλησία, χούντα και παραθρησκευτικές οργανώσεις
Καθοριστικός ήταν ο ρόλος που έπαιξαν για την εμπέδωση του σκοταδιστικού κηρύγματος στη δημόσια ζωή τα διάφορα παραθρησκευτικά σωματεία (από τα οποία έλκει την καταγωγή του ο κ. Χριστόδουλος), με κυριότερο εκείνο της «Ζωής». Η «Ζωή» ιδρύθηκε το 1907 και κατοπινό της στέλεχος υπήρξε ο Ιερώνυμος, ο πρωθιερέας της Φρειδερίκης και ο εκλεκτός της Χούντας των συνταγματαρχών στη θέση του Αρχιεπισκόπου.
Το θεάρεστο έργο που ανέλαβε η «Ζωή» μετά τον πόλεμο και σε συνεργασία με τη Φρειδερίκη, ήταν να ηγηθεί στο «πνευματικό μέρος του αντικομμουνιστικού αγώνος». Για το σκοπό αυτό της διατίθεται από το κράτος ένα πλατύ δίκτυο οργανώσεων και μηχανισμών. Παράλληλα, το κράτος, σε αντάλλαγμα των υπηρεσιών τους προς το έθνος, παρέχει κάθε είδους διευκολύνσεις σε αυτές τις χριστιανοφασιστικές οργανώσεις. Είναι ενδεικτικό το εξής: Εκείνη την εποχή μόνο τρεις οργανισμοί είχαν απαλλαγεί από το χαρτόσημο: Τα ανάκτορα, η πρεσβεία των ΗΠΑ και η «Ζωή»...
Ας σημειωθεί ότι η «Ζωή» είχε στις τάξεις της τις ΧΜΟ, τις «Χριστιανικές Μαθητικές Ομάδες». Στους στρατώνες της ΧΜΟ, όπου φιλοξενούνταν τα μέλη τους, η ημέρα έκλεινε με την κάθε βράδυ, μετά την υποστολή της σημαίας, υπενθύμιση, ότι το νόημα της δράση τους έγκειτο στον «αγώνα της χριστιανικής Ελλάδας κατά του άθεου κομμουνισμού».
Ο ρόλος αυτών των σωματείων αντανακλάται στη διαδρομή των ατόμων που τις απάρτιζαν στα υψηλά τους κλιμάκια. «Το βαρύ πυροβολικό» της «Ζωής» ήταν οι πανεπιστημιακοί Τσιριντάνης και Ράμμος, ο ψυχίατρος Ασπιώτης, ο οικονομολόγος Μερτικόπουλος, οι αρχιμανδρίτες Ξένος και Παρασκευόπουλος, και οι θεολόγοι Παυλίδης, και Μουρατίδης.
Εχουμε και λέμε λοιπόν:
Οι Τσιριντάνης και Μερτικόπουλος θα διοριστούν αργότερα μέλη υπηρεσιακών κυβερνήσεων, ενώ ο Τσιριντάνης, ειδικότερα, ήταν υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Δόβα που έκανε τις εκλογές βίας και νοθείας, το '61.
Οι Παρασκευόπουλος και Ξένος θα ενθρονιστούν μητροπολίτες από τον Αρχιεπίσκοπο της χούντας Ιερώνυμο.
Ο Παρασκευόπουλος είναι αυτός που ως μητροπολίτης Θεσσαλονίκης «θα αφήσει εποχή» με την περίφημη προσφώνησή του στη Δέσποινα Παπαδοπούλου, τη γυναίκα του δικτάτορα, που την παρομοίαζε με την Παναγία. Ο Ξένος, δε, θα γίνει αργότερα μητροπολίτης Ενόπλων Δυνάμεων.
Οσο για τον Μουρατίδη, υπήρξε ο «ιδεολογικός καθοδηγητής» των τριών Κύπριων μητροπολιτών στην προσπάθειά τους να εκθρονίσουν τον Μακάριο το 1972.
Κυριακή 28 Μάη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
17 Οκτωβρίου 2012 10:11 π.μ. 
jean είπε...
Οι Παρασκευόπουλος και Ξένος θα ενθρονιστούν μητροπολίτες από τον Αρχιεπίσκοπο της χούντας Ιερώνυμο.
Αυτόν που παραλίγο να καθαιρέσει η μετέπειτα Σύνοδος. Ο Ρίζος λέει μόνον ότι τον συμφέρει και όπως τον συμφέρει. Άλλο η Εκκλησία και άλλο αυτοί που δραστηριοποιούνται στους κόλπους της. Τα πάντα έχουν δύο όψεις. Εκεί υπεισέρχονται για να σταδιοδρομήσουν καλυμένοι διάφοροι τύποι και φτάνουν όσο ψηλότερα μπορούν. Οι λόγοι είναι γνωστοί. Όμως το κράξιμο περιλαμβάνει εμπαθώς τα πάντα. Η Εκκλησία από την ανθρώπινη πλευρά της είναι ένα σώμα που υποφέρει λιγότερο απ΄τ΄άλλα. Αυτό κάτι λέει. Το ότι υπάρχει αυτή η αμφόδρομη σχέση είναι απότοκος κατάσταση της σχέσεως των ανθρώπων. Άλλωστε η Εκκλησία πάντοτε περιλάμβανε στους κόλπους της και αγίους και προδότες του Λόγου της.
Θέλω να πώ ότι άλλο Εκκλησία/Θεός και άλλο άνθρωποι. Βέβαια ο Ρίζος έχει το λόγο του που επιτίθεται απαλά μα δηλητηριωδώς, περισσότερο για το είναι του, αν είναι.
...Ο Βασίλης Αργυριάδης γεννήθηκε το 1975 στην Αθήνα, όπου και σπούδασε Θεολογία. Εργάζεται ως επιμελητής εκδόσεων και μεταφραστής...
Μάλλον και αυτός εκείνες τις εποχές θα διάβαζε θα ήταν απασχολημένος με την μελέτη του
Αραγε πόσοι ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ και ΠΟΙΟΙ Προέρχονται απο Κύκλους Θρησκευτικών Οργανώσεων χωρίς αυτό να είναι μεπτό αλλά χωρίς να είναι και αθώο φλέρτ
Είπαμε Ειλικρίνεια και απο ότι βλέπω έχουν πρόβλημα με αυτήν σε αυτόν τον ιστότοπο ας είναι μας βοηθούν να αναπτυσουμε την κριτική μας σκέψη και με αυτόν τον τρόπο
Εκκλησία, χούντα και παραθρησκευτικές οργανώσεις
Καθοριστικός ήταν ο ρόλος που έπαιξαν για την εμπέδωση του σκοταδιστικού κηρύγματος στη δημόσια ζωή τα διάφορα παραθρησκευτικά σωματεία (από τα οποία έλκει την καταγωγή του ο κ. Χριστόδουλος), με κυριότερο εκείνο της «Ζωής». Η «Ζωή» ιδρύθηκε το 1907 και κατοπινό της στέλεχος υπήρξε ο Ιερώνυμος, ο πρωθιερέας της Φρειδερίκης και ο εκλεκτός της Χούντας των συνταγματαρχών στη θέση του Αρχιεπισκόπου.
Το θεάρεστο έργο που ανέλαβε η «Ζωή» μετά τον πόλεμο και σε συνεργασία με τη Φρειδερίκη, ήταν να ηγηθεί στο «πνευματικό μέρος του αντικομμουνιστικού αγώνος». Για το σκοπό αυτό της διατίθεται από το κράτος ένα πλατύ δίκτυο οργανώσεων και μηχανισμών. Παράλληλα, το κράτος, σε αντάλλαγμα των υπηρεσιών τους προς το έθνος, παρέχει κάθε είδους διευκολύνσεις σε αυτές τις χριστιανοφασιστικές οργανώσεις. Είναι ενδεικτικό το εξής: Εκείνη την εποχή μόνο τρεις οργανισμοί είχαν απαλλαγεί από το χαρτόσημο: Τα ανάκτορα, η πρεσβεία των ΗΠΑ και η «Ζωή»...
Ας σημειωθεί ότι η «Ζωή» είχε στις τάξεις της τις ΧΜΟ, τις «Χριστιανικές Μαθητικές Ομάδες». Στους στρατώνες της ΧΜΟ, όπου φιλοξενούνταν τα μέλη τους, η ημέρα έκλεινε με την κάθε βράδυ, μετά την υποστολή της σημαίας, υπενθύμιση, ότι το νόημα της δράση τους έγκειτο στον «αγώνα της χριστιανικής Ελλάδας κατά του άθεου κομμουνισμού».
Ο ρόλος αυτών των σωματείων αντανακλάται στη διαδρομή των ατόμων που τις απάρτιζαν στα υψηλά τους κλιμάκια. «Το βαρύ πυροβολικό» της «Ζωής» ήταν οι πανεπιστημιακοί Τσιριντάνης και Ράμμος, ο ψυχίατρος Ασπιώτης, ο οικονομολόγος Μερτικόπουλος, οι αρχιμανδρίτες Ξένος και Παρασκευόπουλος, και οι θεολόγοι Παυλίδης, και Μουρατίδης.
Εχουμε και λέμε λοιπόν:
Οι Τσιριντάνης και Μερτικόπουλος θα διοριστούν αργότερα μέλη υπηρεσιακών κυβερνήσεων, ενώ ο Τσιριντάνης, ειδικότερα, ήταν υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Δόβα που έκανε τις εκλογές βίας και νοθείας, το '61.
Οι Παρασκευόπουλος και Ξένος θα ενθρονιστούν μητροπολίτες από τον Αρχιεπίσκοπο της χούντας Ιερώνυμο.
Ο Παρασκευόπουλος είναι αυτός που ως μητροπολίτης Θεσσαλονίκης «θα αφήσει εποχή» με την περίφημη προσφώνησή του στη Δέσποινα Παπαδοπούλου, τη γυναίκα του δικτάτορα, που την παρομοίαζε με την Παναγία. Ο Ξένος, δε, θα γίνει αργότερα μητροπολίτης Ενόπλων Δυνάμεων.
Οσο για τον Μουρατίδη, υπήρξε ο «ιδεολογικός καθοδηγητής» των τριών Κύπριων μητροπολιτών στην προσπάθειά τους να εκθρονίσουν τον Μακάριο το 1972.
Κυριακή 28 Μάη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Αυτόν που παραλίγο να καθαιρέσει η μετέπειτα Σύνοδος. Ο Ρίζος λέει μόνον ότι τον συμφέρει και όπως τον συμφέρει. Άλλο η Εκκλησία και άλλο αυτοί που δραστηριοποιούνται στους κόλπους της. Τα πάντα έχουν δύο όψεις. Εκεί υπεισέρχονται για να σταδιοδρομήσουν καλυμένοι διάφοροι τύποι και φτάνουν όσο ψηλότερα μπορούν. Οι λόγοι είναι γνωστοί. Όμως το κράξιμο περιλαμβάνει εμπαθώς τα πάντα. Η Εκκλησία από την ανθρώπινη πλευρά της είναι ένα σώμα που υποφέρει λιγότερο απ΄τ΄άλλα. Αυτό κάτι λέει. Το ότι υπάρχει αυτή η αμφόδρομη σχέση είναι απότοκος κατάσταση της σχέσεως των ανθρώπων. Άλλωστε η Εκκλησία πάντοτε περιλάμβανε στους κόλπους της και αγίους και προδότες του Λόγου της.
Θέλω να πώ ότι άλλο Εκκλησία/Θεός και άλλο άνθρωποι. Βέβαια ο Ρίζος έχει το λόγο του που επιτίθεται απαλά μα δηλητηριωδώς, περισσότερο για το είναι του, αν είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου