Τρίτη, 10 Απριλίου 2012
Η Τρούμπα, η Γαβριέλα, η Βάγια και η φρεγάτα του υπουργείου εξωτερικών!
Τα… παραστρατημένα κορίτσια είχαν προστάτιδά τους, την Κασσιανή.
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
akontogiannidis@yahoo.gr
Το αρχαιότερο επάγγελμα, λένε, είναι αυτό της ιεροδούλου. Λένε επίσης, ότι η γυναίκα από μόνη της δεν κάνει το πρώτο βήμα. Την προτρέπουν και την καθοδηγούν, ο νταβατζής με την υπόσχεση ότι μόλις εξοικονομήσουν χρήματα θα παντρευτούν, ή η έμπιστη φίλη που είναι στο κουρμπέτι. Και πάντα υπάρχει το « για λίγο καιρό και μετά το κόβουμε», αλλά δεν κόβεται ποτέ…
Οι ιερόδουλες, παλιά, ήταν πολύ θρήσκες. Σε διπλανό δωμάτιο από εκείνο της … αμαρτίας, είχαν ένα εικόνισμα και ένα καντηλάκι πάντα αναμμένο… Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, μια Μεγάλη Τρίτη, ο συνάδελφος - μακαρίτης σήμερα- Γιώργος Παπαχριστοφίλου, καθώς γυρίζαμε από το ρεπορτάζ, κοντά στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου, στην Ομόνοια, μου λέει. «Έλα να δεις κάτι, αν είσαι τυχερός και τις πετύχουμε, που θα σου μείνει αξέχαστο».
Μπήκαμε στην εκκλησιά και έμεινα κατάπληκτος απο το θέαμα που αντίκριζα. Καμιά σαρανταριά γυναίκες, μικρές και μεγάλες, έψελναν γονατιστές, το τροπάριο της Κασσιανής, με δάκρυα στα μάτια. «Είναι παραστρατημένα κορίτσια» μας είπε ο ιερέας και «ζητούν τη λύτρωση από την προστάτιδα τους την Κασσιανή, την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή!»
Το βασίλειο των οίκων ανοχής ήταν παλιά η Τρούμπα, πριν την εξωραΐσει ο δήμαρχος Πειραιώς Aριστείδης Σκυλίτσης. Είχε έναν κανονισμό: Κοιμόταν την ημέρα και δούλευε τη νύχτα. Την ονομασία Τρούμπα, ( την οδό Νοταρά και τα γύρω στενά) πήρε προπολεμικά από την αντλία, την τρόμπα που βρισκόταν στην παραλία και έπαιρναν νερό τα πλοία. Την περιοχή εξουσίαζε ένας σκληρός του υποκόσμου, άσσος της τράπουλας, ο Κρανιδιώτης. Είχε ένα μεγάλο καφωδείο με δωμάτια και μόλις έπιαναν βαπόρια ξαμολούσε τα κορίτσια του και μάζευαν τους ναυτικούς και τους έγδυναν…
Στην Αθήνα κυριαρχούσε η Γαβριέλα Ουσάκοβα, ξανθιά, ρωσικής καταγωγής, πασίγνωστη ιερόδουλος στη Νεάπολη Εξαρχείων και η πρώτη συνδρομήτρια του ΟΤΕ που είχε στη δεκαετία του ’60, αυτόματο τηλεφωνητή. Μόλις έπαιρνες το 360186, άκουγες τη φωνή της, «Είμαι η Γαβριέλα, στην οδό Μάρκου Ευγενικού 14, δίπλα από την κολώνα της ΔΕΗ, η πόρτα με το λαμπάκι. Χτυπήστε και θα σας ανοίξω». Δεν υπήρχε στρατιώτης που να μην ήξερε το τηλέφωνο. Την Γαβριέλα βρήκαν στραγγαλισμένη στο «σπίτι» της τον Αύγουστο το1991…
Πρέπει να πούμε ότι εκτός από τις «σπιτωμένες» κι εκείνες του «πεζοδρομίου», υπήρχαν και οι αριστοκράτισσες ιερόδουλες. Θα σας αφηγηθώ μια σκηνή που έτυχε να δω χωρίς να σας αποκαλύψω τον αρχηγό κράτους, διότι δεν υπάρχει στη ζωή και ήταν αξιοσέβαστος και αγαπητός. Μ’ έστειλε η εφημερίδα που εργαζόμουν στη «Μεγάλη Βρετάνια» το καλοκαίρι του 1976 για να διαπιστώσω αν ο υπουργός εξωτερικών Δημ. Μπίτσιος θα επισκεπτόταν τον ξένο επίσημο, που είχε δει νωρίτερα τον Καραμανλή. Η επίσκεψη, θα έβγαζε και την είδηση…
΄Aραξα δίπλα στο ασανσέρ, όπου βρισκόταν ο πορτιέρης με στολή… ναυάρχου. Απ’ αυτόν έμαθα που βρισκόταν ο ξένος επίσημος. Κάποια στιγμή έρχεται μια πανέμορφη γυναίκα, αεράτη, ψηλή, στο στυλ της Υβόν Σανσόν δίπλα στον Χόρν, σωστή… φρεγάτα, όπως θα έλεγε ο μακαρίτης Μίμης Φωτόπουλος. Χαιρέτησε τον αστυνόμο και τον πορτιέρη, λέγοντας: « Είμαι από το υπουργείο των εξωτερικών!» Την οδήγησαν στο ασανσέρ. Εγώ ο αφελής περίμενα να έρθει ο Μπίτσιος, που δεν επρόκειτο να έρθει, διότι ο υψηλός ξένος είχε… άλλη σύσκεψη που όπως μου είπε αργότερα ο πορτιέρης, ήταν μισθωμένη από το υπουργείο γι αυτές τις δουλειές!..
Η Βάγια και ο ναύτης
Οι Ιερόδουλες όταν ερωτευτούν, ερωτεύονται παράφορα. Στη δεκαετία του ’50, στο κέντρο “Αράχοβα” στην οδό Αθηνάς, γλεντούσε ένας ναύτης με την ιερόδουλο Βάγια. Γνωρίστηκαν και ήταν τρελά ερωτευμένοι. Κάποιος, από άλλη παρέα, την «κοίταξε» και ο ναύτης από τη ζήλεια του έσπασε ένα ποτήρι κι άρχισε να καταβροχθίζει τα γυαλιά. Η Βάγια αναστατωμένη τον αγκάλιασε άρχισε να κλαίει και να του λέει ότι τον αγαπά και για να το αποδείξει, έσπασε τα γυαλιά που φορούσε κι άρχισε να τα καταβροχθίζει. Ακραία απόδειξη του έρωτα της
akontogiannidis@yahoo.gr
Το αρχαιότερο επάγγελμα, λένε, είναι αυτό της ιεροδούλου. Λένε επίσης, ότι η γυναίκα από μόνη της δεν κάνει το πρώτο βήμα. Την προτρέπουν και την καθοδηγούν, ο νταβατζής με την υπόσχεση ότι μόλις εξοικονομήσουν χρήματα θα παντρευτούν, ή η έμπιστη φίλη που είναι στο κουρμπέτι. Και πάντα υπάρχει το « για λίγο καιρό και μετά το κόβουμε», αλλά δεν κόβεται ποτέ…
Οι ιερόδουλες, παλιά, ήταν πολύ θρήσκες. Σε διπλανό δωμάτιο από εκείνο της … αμαρτίας, είχαν ένα εικόνισμα και ένα καντηλάκι πάντα αναμμένο… Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, μια Μεγάλη Τρίτη, ο συνάδελφος - μακαρίτης σήμερα- Γιώργος Παπαχριστοφίλου, καθώς γυρίζαμε από το ρεπορτάζ, κοντά στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου, στην Ομόνοια, μου λέει. «Έλα να δεις κάτι, αν είσαι τυχερός και τις πετύχουμε, που θα σου μείνει αξέχαστο».
Μπήκαμε στην εκκλησιά και έμεινα κατάπληκτος απο το θέαμα που αντίκριζα. Καμιά σαρανταριά γυναίκες, μικρές και μεγάλες, έψελναν γονατιστές, το τροπάριο της Κασσιανής, με δάκρυα στα μάτια. «Είναι παραστρατημένα κορίτσια» μας είπε ο ιερέας και «ζητούν τη λύτρωση από την προστάτιδα τους την Κασσιανή, την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή!»
Το βασίλειο των οίκων ανοχής ήταν παλιά η Τρούμπα, πριν την εξωραΐσει ο δήμαρχος Πειραιώς Aριστείδης Σκυλίτσης. Είχε έναν κανονισμό: Κοιμόταν την ημέρα και δούλευε τη νύχτα. Την ονομασία Τρούμπα, ( την οδό Νοταρά και τα γύρω στενά) πήρε προπολεμικά από την αντλία, την τρόμπα που βρισκόταν στην παραλία και έπαιρναν νερό τα πλοία. Την περιοχή εξουσίαζε ένας σκληρός του υποκόσμου, άσσος της τράπουλας, ο Κρανιδιώτης. Είχε ένα μεγάλο καφωδείο με δωμάτια και μόλις έπιαναν βαπόρια ξαμολούσε τα κορίτσια του και μάζευαν τους ναυτικούς και τους έγδυναν…
Στην Αθήνα κυριαρχούσε η Γαβριέλα Ουσάκοβα, ξανθιά, ρωσικής καταγωγής, πασίγνωστη ιερόδουλος στη Νεάπολη Εξαρχείων και η πρώτη συνδρομήτρια του ΟΤΕ που είχε στη δεκαετία του ’60, αυτόματο τηλεφωνητή. Μόλις έπαιρνες το 360186, άκουγες τη φωνή της, «Είμαι η Γαβριέλα, στην οδό Μάρκου Ευγενικού 14, δίπλα από την κολώνα της ΔΕΗ, η πόρτα με το λαμπάκι. Χτυπήστε και θα σας ανοίξω». Δεν υπήρχε στρατιώτης που να μην ήξερε το τηλέφωνο. Την Γαβριέλα βρήκαν στραγγαλισμένη στο «σπίτι» της τον Αύγουστο το1991…
Πρέπει να πούμε ότι εκτός από τις «σπιτωμένες» κι εκείνες του «πεζοδρομίου», υπήρχαν και οι αριστοκράτισσες ιερόδουλες. Θα σας αφηγηθώ μια σκηνή που έτυχε να δω χωρίς να σας αποκαλύψω τον αρχηγό κράτους, διότι δεν υπάρχει στη ζωή και ήταν αξιοσέβαστος και αγαπητός. Μ’ έστειλε η εφημερίδα που εργαζόμουν στη «Μεγάλη Βρετάνια» το καλοκαίρι του 1976 για να διαπιστώσω αν ο υπουργός εξωτερικών Δημ. Μπίτσιος θα επισκεπτόταν τον ξένο επίσημο, που είχε δει νωρίτερα τον Καραμανλή. Η επίσκεψη, θα έβγαζε και την είδηση…
΄Aραξα δίπλα στο ασανσέρ, όπου βρισκόταν ο πορτιέρης με στολή… ναυάρχου. Απ’ αυτόν έμαθα που βρισκόταν ο ξένος επίσημος. Κάποια στιγμή έρχεται μια πανέμορφη γυναίκα, αεράτη, ψηλή, στο στυλ της Υβόν Σανσόν δίπλα στον Χόρν, σωστή… φρεγάτα, όπως θα έλεγε ο μακαρίτης Μίμης Φωτόπουλος. Χαιρέτησε τον αστυνόμο και τον πορτιέρη, λέγοντας: « Είμαι από το υπουργείο των εξωτερικών!» Την οδήγησαν στο ασανσέρ. Εγώ ο αφελής περίμενα να έρθει ο Μπίτσιος, που δεν επρόκειτο να έρθει, διότι ο υψηλός ξένος είχε… άλλη σύσκεψη που όπως μου είπε αργότερα ο πορτιέρης, ήταν μισθωμένη από το υπουργείο γι αυτές τις δουλειές!..
Η Βάγια και ο ναύτης
Οι Ιερόδουλες όταν ερωτευτούν, ερωτεύονται παράφορα. Στη δεκαετία του ’50, στο κέντρο “Αράχοβα” στην οδό Αθηνάς, γλεντούσε ένας ναύτης με την ιερόδουλο Βάγια. Γνωρίστηκαν και ήταν τρελά ερωτευμένοι. Κάποιος, από άλλη παρέα, την «κοίταξε» και ο ναύτης από τη ζήλεια του έσπασε ένα ποτήρι κι άρχισε να καταβροχθίζει τα γυαλιά. Η Βάγια αναστατωμένη τον αγκάλιασε άρχισε να κλαίει και να του λέει ότι τον αγαπά και για να το αποδείξει, έσπασε τα γυαλιά που φορούσε κι άρχισε να τα καταβροχθίζει. Ακραία απόδειξη του έρωτα της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου