ΤΕΤΆΡΤΗ, 9 ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ 2011
Η αμηχανία Βρετανών και λοιπών
Η «αντισύνοδος» των 10 εκτός ευρωζώνης κρατών μελών της Ε.Ε. η οποία πραγματοποιήθηκε με πρόσκληση της Τσεχικής Δημοκρατίας το βράδυ της Δευτέρας στις Βρυξέλλες, παράλληλα με την προγραμματισμένη συνεδρίαση του Eurogroup, καταδεικνύει τις ρωγμές στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα που προκαλούν οι γαλλογερμανικοί σχεδιασμοί για την αντιμετώπιση της κρίσης. Καταδεικνύει όμως και την αμηχανία της Βρετανίας, η οποία επιχειρεί να ηγηθεί της κίνησης των «εκτός».
Πρόσφατη είναι η αψιμαχία κατά την τελευταία Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής του Βρετανού πρωθυπουργού David Cameron με τον Γάλλο πρόεδρο Nicholas Sarkozy, ο οποίος δήλωσε «αηδιασμένος» με τις διαρκείς συστάσεις των Βρετανών για το πώς πρέπει να αντιμετωπισθεί η κρίση στην ευρωζώνη, από την οποία έχουν επιμελώς αυτοεξαιρεθεί. Ωστόσο, αντιμετωπίζοντας την «εξέγερση» των ευρωσκεπτικιστών βουλευτών του Συντηρητικού Κόμματος οι οποίοι υιοθέτησαν το αίτημα διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την αναθεώρηση της ευρω-βρετανικής σχέσης ο Cameron είχε τονίσει χαρακτηριστικά: διαφωνούμε στα μέσα αλλά συμφωνούμε στο στόχο. Η προώθηση των βρετανικών εθνικών συμφερόντων εξασφαλίζεται με τη συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διεργασίες και όχι με την αποχή από αυτές.
Πώς ορίζει η Βρετανία τα εθνικά συμφέροντά της; Διατήρηση του μεγαλύτερου δυνατού βαθμού εξουσίας στις εθνικές πρωτεύουσες, προώθηση της απελευθέρωσης της κοινής αγοράς, προστασία του City από τις διαθέσεις των Βρυξελλών για ρύθμισης του χρηματοπιστωτικού συστήματος, πάγωμα του κοινοτικού προϋπολογισμού, τήρηση «αποστάσεων ασφαλείας» από τα σχέδια διάσωσης των χωρών της ευρωζώνης.
Ακόμη και με την ιδιότητα του μέλους του ΔΝΤ η Βρετανία επιμένει, όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο Cameron στη Σύνοδο της G20 στις Κάννες, ότι ρόλος του Ταμείου είναι να συντρέχει μεμονωμένες χώρες σε δυσπραγία και «όχι να στηρίζει νομισματικά συστήματα», μετατρεπόμενο σε μηχανισμό διάσωσης της ευρωζώνης. Το ότι ο πρώτος που διατύπωσε αυτή την ένσταση ήταν ο σκιώδης υπουργός Οικονομικών των Εργατικών Ed Balls, είναι αποκαλυπτικό της εθνικής συναίνεσης στη Βρετανία επ’ αυτού.
Ακόμη και με την ιδιότητα του μέλους του ΔΝΤ η Βρετανία επιμένει, όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο Cameron στη Σύνοδο της G20 στις Κάννες, ότι ρόλος του Ταμείου είναι να συντρέχει μεμονωμένες χώρες σε δυσπραγία και «όχι να στηρίζει νομισματικά συστήματα», μετατρεπόμενο σε μηχανισμό διάσωσης της ευρωζώνης. Το ότι ο πρώτος που διατύπωσε αυτή την ένσταση ήταν ο σκιώδης υπουργός Οικονομικών των Εργατικών Ed Balls, είναι αποκαλυπτικό της εθνικής συναίνεσης στη Βρετανία επ’ αυτού.
Για τα λοιπά εκτός ευρωζώνης κράτη-μέλη της Ε.Ε. η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη. Σε αντίθεση με την Βρετανία, τη Δανία και τη Σουηδία, οι 12 χώρες που προστέθηκαν με τις διευρύνσεις του 2004 και 2007 ανέλαβαν παράλληλα με την ένταξή τους τη νομική δέσμευση να ενταχθούν (όταν κριθούν έτοιμες) και στο κοινό νόμισμα, όπως έχει ήδη συμβεί με 5 από αυτές. Ωστόσο, οι γαλλογερμανικές πρωτοβουλίες στο επίπεδο των 17 για την ενίσχυση της «οικονομικής διακυβέρνησης» ισοδυναμούν με ξαναγράψιμο (ερήμην τους) των κανόνων του παιχνιδιού στο οποίο τα νέα κράτη-μέλη προορίζονται να συμμετάσχουν.
Ήδη το ευρωσκεπτικιστικό κυβερνών κόμμα της Τσεχίας έχει προτείνει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ένταξη στο ευρώ, ενώ ακόμη και χώρες της ΟΝΕ όπως η Ιρλανδία προειδοποιούν ότι η νέα ευρωπαϊκή συνθήκη που προτείνει η Angela Merkel θα υποχρεώσει και το Δουβλίνο να διεξαγάγει ένα «δύσκολο» (όπως μας προϊδεάζει και η ιστορική εμπειρία της έγκρισης του Μάαστριχτ και της Συνθήκης της Λισαβόνας) δημοψήφισμα.
Ήδη το ευρωσκεπτικιστικό κυβερνών κόμμα της Τσεχίας έχει προτείνει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ένταξη στο ευρώ, ενώ ακόμη και χώρες της ΟΝΕ όπως η Ιρλανδία προειδοποιούν ότι η νέα ευρωπαϊκή συνθήκη που προτείνει η Angela Merkel θα υποχρεώσει και το Δουβλίνο να διεξαγάγει ένα «δύσκολο» (όπως μας προϊδεάζει και η ιστορική εμπειρία της έγκρισης του Μάαστριχτ και της Συνθήκης της Λισαβόνας) δημοψήφισμα.
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου