H ώρα των μαχητικών stealth;

H ώρα των μαχητικών stealth;

Μαρτίου 22, 2011 — Χρήστος

Το αμερικανικό μαχητικό F-22 Raptor αναμένεται να πρωτοστατήσει στις συμμαχικές επιχειρήσεις για την δημιουργία μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Λιβύη, σύμφωνα με αμερικανικούς κύκλους. Το συγκεκριμένο μαχητικό πέμπτης γενιάς, το οποίο δεν έχει λάβει μέχρι σήμερα μέρος σε πολεμικές αποστολές, διαθέτει προηγμένα χαρακτηριστικά διείδυσης στην αντίπαλη αεράμυνα – η καταστροφή των επίγειων αντιεροπορικών συστημάτων προηγείται της επιτήρησης της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων.

Η Λιβυκή Πολεμική Αεροπορία συγκροτείται από εννέα μοίρες μαχητικών, εξοπλισμένες με συνολικά 15 Mirage F-1ED/BD, 45 MiG-21, 75 MiG-23 Flogger Ε και 94 MiG-25. Τα μαχητικά αεράμυνας έχουν ξεπερασμένα ηλεκτρονικά στο σύνολό τους, με περιορισμένες δυνατότητες, αλλά προηγμένους πυραύλους αέρος-αέρος, όπως AA-2 Atoll, AA-6 Acrid, AA-7 Apex, AA-8 Aphid, R-530, και R-550 Magic. Μόνο τα Mirage F-1 και κάποια MiG-25 έχουν ορισμένες ικανότητες εναέριου αγώνα (lookdown, shoot-down) σε μεγάλες αποστάσεις, αν και περιορισμένες.

Η Λιβύη είχε ανέκαθεν μεγάλα προβλήματα στην εκπαίδευση χειριστών και έχει χάσει ένα αριθμό των αεροσκαφών σε ατυχήματα.
Ο στόλος της Λιβυκής Πολεμικής Αεροπορίας περιλαμβάνει ορισμένους προηγμένους τύπους αεροσκαφών, αλλά μεγάλο μέρος του είναι παρωχημένο, αναποτελεσματικό ή μη επιχειρησιακό. Σύμφωνα με πηγές του Αμερικανικού Πενταγώνου, περίπου τα τρία τέταρτα της δύναμης αντιμετωπίζουν θέμα διαθεσιμότητας. Η Λιβυκή Πολεμική Αεροπορία εξακολουθεί να έχει ένα σύνταγμα βομβαρδιστικών με έξι Tu-22. Η ΕΣΣΔ προμήθευσε τον Καντάφι με 12 μεγάλου βεληνεκούς βομβαρδιστικά τύπου Tu-22 τον Απρίλιο του 1979, και έξι από αυτά ενδέχεται να είναι ακόμη οριακά επιχειρησιακά. Τα αεροσκάφη αυτά είναι μεσαίου υψομέτρου βομβαρδιστικά που είναι πολύ ευάλωτα, τόσο σε βλήματα αέρος-αέρος, όσο και σε επιφανείας-αέρος.
Η μοναδική μονάδα με προηγμένα βομβαρδιστικά είναι ένα σύνταγμα, αποτελούμενο από μια μοίρα Su-24 με μόλις έξι αεροσκάφη. Αν και τα ηλεκτρονικά αυτών των αεροσκαφών είναι πλέον πάνω από μια δεκαετία παλιά, το SU-24D διαθέτει ένα εξελιγμένο δέκτη προειδοποίησης ραντάρ (RWC), μια βελτιωμένη ηλεκτρονική σουίτα πολέμου, βελτιωμένο ραντάρ παρακολύθησης αναγλύφου, δορυφορικές επικοινωνίες, σύστημα εναέριου ανεφοδιασμού εναέρια καθετήρας ανεφοδιασμού, και μπορεί να καθοδηγήσει τα όπλα του ηλεκτρο-οπτικά, με λέιζερ και με ραντάρ.
Η Λιβυκή Πολεμική Αεροπορία έχει επιπλέον μονάδες μαχητικών κρούσης, με συνολικά 40 MiG-23BN, 14 Mirage F1AD και 53 Su20/-22. Ορισμένες πηγές αναφέρουν επίσης ότι υπάρχει ακόμα μια μοίρα με 30 J-1 Jastreb από το 2004-2005, αλλά αυτό δεν έχει επαληθευτεί. Τα λιβυκά αεροσκάφη κρούσης είχαν κακές επιδόσεις σε εγγύ αεροπορική υποστήριξη και αποστολές απαγόρευσης στο Τσαντ, και δεν υπάρχουν αναφορές ότι η Λιβύη έχει έκτοτε αναπτύξει αποτελεσματικά συστήματα και υπηρεσίες κατάρτισης, ή να έχει πραγματοποιήσει ουσιαστικές ασκήσεις σε χαμηλό υψόμετρο, αεράμυνας, ηλεκτρονικού πολέμου, ή σε συνδυασμό με τις επίγειες δυνάμεις. Η Λιβύη είχε συμφωνήσει με την Γαλλία στην αναβάθμιση και τον εκσυγχροσνιμό 12 συνολικά Mirage F1AD. Οι εργασίες έχουν ολοκληρωθεί έως σήμερα σε 4 αεορσκάφη του τύπου.
Η Λιβύη, ωστόσο, έχει σχετικά σύγχρονους σοβιετικούς πυραύλους αέρος-εδάφους και κάποιους πυραύλους αντι-ραντάρ (AS-7, AS-9, και AS-11). Διαθέτει μεγάλα αποθέματα μη κατευθυνόμενων βομβών, συμπεριλαμβανομένων των ναπάλμ, και φαίνεται να διαθέτει και κάποιες βόμβες καθοδηγούμενες με λέιζερ.
Η Λιβύη έχει αποκτήσει μια περιορισμένη ικανότητα μεγάλου βεληνεκούς ανεφοδιασμού, κάτι που διευκολύνει πολλά από τα προβλήματα είναι να αντιμετωπιστούν κατά τη διεξαγωγή των αποστολών κρούσης. Παρόλο που η Λιβύη δεν πήρε το τροποποιημένο IL-76 που είχε αρχικά ζητηθεί από την ΕΣΣΔ για τον ανεφοδιασμό των Su-24, έχει αποκτήσει από την Γερμανία την τεχνολογία που απαιτείται για τη μετατροπή ενός από τα C-130 που διαθέτει σε ένα αεροπλάνο εναέριου ανεφοδιασμού. Η Λιβύη έχει πειραματικά ανεφοδιάσει τα Mirage F-1, και αναζητούσε ένα τροποποιήσιμο εμπoρικό αεροπλάνο, έτσι ώστε να είναι σε θέση να ανεφοδιάζονται τα μαχητικά κρούσης σε υψηλότερες ταχύτητες, χωρίς να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα ελιγμού στην προσπάθεια για ανεφοδιασμό ενός μαχητικού από ελικοφόρο αεροσκάφος.
Η Λιβυκή Πολεμική Αεροπορία έχει περίπου 250 εκπαιδευτικά αεροσκάφη, συμπεριλαμβανομένων 115 L-39ZO Albatros, 15 MuG-23U, 3 MiG-25U, 4 Mirage 5DP30, 3 Mirage F-1BD, και περί τα 150 SF-260WL – αρχικά παραλήφθησαν 250 SF-260WL και η ιταλική εταιρεία Alenia Aermacchi ήταν να εκσυγχρονίσει 12 εκπαιδευτικά μέχρι το τέλος του 2008. Παρά μια προσπάθεια βελτίωσης του συστήματος της εκπαίδευσης, η Λιβυκή Πολεμική Αεροπορία φαίνεται να έχει μεγάλη έλλειψη ακόμη και σε μέτριους πιλότους, και μπορεί να να εξαρτάται από τους ρώσους και άλλους ξένους αξιωματικούς και τεχνικούς για τον αποτελεσματικό έλεγχο στο έδαφος και στην παρακολούθηση των τηλεπικοινωνιών. Δεν φαίνεται να είναι σε θέση να διεξάγει αποτελεσματικό ηλεκτρονικό πόλεμο.
Η Λιβυκή Πολεμική Αεροπορία έχει δύο μοίρες αναγνώρισης με τέσσερα Mirage-5DR και επτά MiG-25R. Αν και τσ MiG-25R είναι παρόμοια με την πρώην σοβιετική έκδοσ, έχει σύστημα υπέρυθρο, ραντάρ πλευρικής σάρωσης και ορισμένες δυνατότητες ESM. Η Λιβύη διαθέτει επίσης και κάποια τηλεκατευθυνόμενα εναέρια οχήματα, τα οποία επιτρέπουν θεωρητικά την ύπαρξη ενός μείγματος βασικών δυνατοτήτων αναγνώρισης, αλλά είναι αμφίβολο ότι θα έχει οργανωθεί επιχειρησιακά η χρήση τους.
Η Λιβύη είχε μια μοίρα επιθετικών ελικοπτέρων, με 23 Mi-25 και 12 Mi-35. Τα πληρώματα των ελικοπτέρων φαίνεται να έχουν λάβει μια μέτρια κατάρτιση, αλλά τα ελικόπτερα ήταν εξοπλισμένα με παρωχημένα ηλεκτρονικά και με πυραύλους αέρος-εδάφους τύπου AT-2. Η επιχειρησιακή ετοιμότητα ήταν φτωχή και κάποια ελικόπτερα είχαν χαθεί σε ατυχήματα
Άλλες μονάδες της αεροπορικής δύναμης της Λιβύης περιλαμβάνουν επτά μοίρες μεταφορικών αεροσκαφών, ελικοπτέρων, καθώς και εκπαιδευτικών αεροσκαφών. Ο στόλος αποτελείται από 23 An-26, 15 CH-130, δύο L-100-20, τρία L-100-30, έξι G-222, 25 IL-76 και 15 L-410. Υπάρχει μια βαριά μοίρα μεταφορικών ελικοπτέρων με 4 CH-47C, για τα οποία άγνωστο παραμένει εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες συναίνεσαν στην προμήθεια ανταλλακτικών, και 46 Mi-2, μια μοίρα μέσων μεταφορικών με 35 Mi-8 και Mis-17, και μια μοίρα ελαφρών μεταφορών με έντεκα SA-316 και πέντε AB-206. Οι μεταφορικές αεροπορικές δυνάμεις φαίνεται να είναι το πιο αποτελεσματικό στοιχείο της αεροπορικής δύναμης της Λιβύης.
Ενώ η Λιβύη διαθέτει ένα μεγάλο μίγμα επίγειων αντιεροπορικών συστημάτων SAM, είναι σε μεγάλο βαθμό ξεπερασμένα ή παρωχημένα. Ωστόσο, η επίγεια αεράμυνα από τις μεγαλύτερες στη Μέση Ανατολή. Το 2010, οι επίγειες αντιεροπορικές δυνάμεις της Λιβύης συγκροτούντο σε τέσσερις ταξιαρχίες SA-5, κάθε μία με δύο τάγματα των έξι εκτοξευτών (48 συνολικά), τέσσερις πυροβολαρχίες καθώς και μία μονάδα ραντάρ. Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, αυτές οι μονάδες των SA-5 μπορεί να είναι επανδρωμένες και με προσωπικό από τη Ρωσία.
Πέντε είναι συνολικά οι περιφερειακές διοικήσεις πυραύλων επιφανείας-αέρος, η κάθε μία με πέντε έως έξι έξι ταξιαρχίες με 18 εκτοξευτές SA-2 (σύνολο 160 έως 180 εκτοξευτές), δύο με τρεις ταξιαρχίες με 12 SA-3 (100 – 110 εκτοξευτές συνολικά) και τρεις ταξιαρχίες με 20 έως 24 SA-6 (130 – 150 εκτοξευτές) και με μερικά SA-8 η κάθε μία. Αυτές οι μονάδες αντιεροπορικών πυραύλων και το σύστημα διοίκησης και ελέγχου αποτελούν ένα ολοκληρωμένο σύστημα αεράμυνας, και εάν οι βρετανικές εκθέσεις που βασίζεται το Fox2Magazine είναι σωστές, η Λιβύη εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τον πρώην περιφερειακό τομέα διαχείρησης της πρώη Σοβιετικής Ένωσης στην Βόρεια Αφρική και στην Μέση Ανατολή (είχε συσταθεί στην Αλγερία, τη Συρία, το Ιράκ, και πολλές άλλες χώρες που εξαρτώνται από τα όπλα της πρώην ΕΣΣΔ).
Στις σοβιετικές υπηρεσίες συστημάτων επικοινωνιών υψηλής δυναμικότητας που έχουν εγκατασταθεί, γίνεται εκτεταμένη χρήση γραμμών κάτω από την επιφάνεια της γης, για να μειωθεί η ηλεκτρονική και φυσική ευπάθεια του συστήματος. Η δοίκηση αεράμυνας φαίνεται επίσης να έχει αναβαθμιστεί με σχετικά σύγχρονο ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης, καθώς και εξοπλισμό ηλεκτρονικού πολέμου. Η συνολική ικανότητα του συστήματος παραμένει χαμηλή, με εξαίρεση τις δυνάμεις που βρίσκονται υπό άμεση ξένη “εποπτεία”. Το σύστημα είναι υπερ-συγκεντρωτικό και έχει σχετικά αργή επεξεργασία των δεδομένων και περιορισμένη ικανότητα αυτοματοποιημένης ανάλυσης. Η εργονομία και οι διεπαφές δεδομένων είναι φτωχές και το σύστημα είναι ευάλωτο σε ηλεκτρονικό πόλεμο.

ttp://www.strategy.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4618945