ΚΥΡΙΑΚΉ, 9 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 2011
Ο Σαρκοζί δεν έχει να δώσει κανένα μάθημα στην Τουρκία. Κάτω τα χέρια από τον ήρωα Ερντογάν.
του Akram Belkaïd
 |
Οι πρόεδροι Νικολά Σαρκοζί και Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα |
Αλγέρι. Στην αυγή της 50ής επετείου της ανεξαρτησίας της Αλγερίας, η Γαλλία δεν φαίνεται να είναι στη καλύτερη θέση για να δώσει μαθήματα ιστορίας.
Τι γίνεται με το αποικιοκρατικό παρελθόν της Γαλλίας; Αυτό είναι το ερώτημα που εκατομμύρια Αφρικανοί, συμπεριλαμβανομένων των Αλγερινών, θα θέσουν σχεδόν
βέβαια όταν θα μάθουν ότι ο Γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί ζητήσε από την Τουρκία , άλλοι θα έλεγαν διέταξε, να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων του 1915-1916.«Η Τουρκία, η οποία είναι μια μεγάλη χώρα, θα τιμόταν να επανεξετάσει την ιστορία της, όπως έκαναν άλλες μεγάλες χώρες του κόσμου, η Γερμανία, η Γαλλία. Πάντα βγαίνουμε ισχυρότεροι όταν εξετάζουμε την ιστορία μας και η άρνηση δεν είναι αποδεκτή», είπε ο ενοικιαστής του Μεγάρου των Ηλυσίων, αφού απότινε φόρο τιμής με τον Αρμένιο ομόλογό του Σερζ Σαρκισιάν, στα θύματα της σφαγής που διέπραξαν τα οθωμανικά στρατεύματα.
Οι Αλγερινοί τρίζουν τα δόντια τους
Στην Αλγερία, δεν έχομε ακόμη αφομοιώσει το περίφημο νόμο του 2005 για τον θετικό ρόλο της αποικιοκρατίας (καταργήθηκε από τότε), και αυτό το εκλογικό τέχνασμα του Γάλλου προέδρου καθώς πλησιάζουν οι προεδρικές εκλογές του 2012 (η αρμενική κοινότητα μετρά περίπου 500.000 μέλη) μας κάνει ήδη να τρίζουμε τα δόντια μας. «Τι ανακατεύεται; Νομίζει ότι είναι ο βασιλιάς του κόσμου; Ίσως να είναι η «νίκη» του στη Λιβύη, που του μεγάλωσε το κεφάλι», ειρωνεύεται αλγερινός αρθρογράφος που ερωτήθηκε από το SlateAfrique.
Ο τελευταίος υπενθύμισε ότι τίποτα δεν έχει διευθετηθεί μεταξύ της Γαλλίας και της Αλγερίας για το ζήτημα της απόδοσης μιας συγγνώμης από τη Γαλλία.
Για έναν διπλωμάτη σε αποστολή για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Παρίσι, «ο Σαρκοζί δεν έχει δεχτεί τα αλγερινά αιτήματα να καταδικάσει η Γαλλία επίσημα την περίοδο της αποικιοκρατίας. Και τώρα πάει να δώσει μαθήματα στους Τούρκους. Γιατί δεν πάει να τα κάνει στο φίλο του τον Ντέιβιντ Κάμερον, αφού η Βρετανία εξακολουθεί ακόμη να αρνείται να χρησιμοποιήσει τον όρο γενοκτονία;».
Την αναγνώριση (αν και επιφυλακτική) που πρόσφατα έδωσε ο Νικολά Σαρκοζί στους Χαρκί της Γαλλίας, αλλά και ο πολλαπλασιασμός των πρωτοβουλιών περισσότερο ή λιγότερο αυτόνομων από το UMP (κόμμα του Σαρκοζί) για να αποτίσουν φόρο τιμής στα πρώην μέλη της οργάνωσης του μυστικού Στρατού (OAS), έχουν εξοργίσει σε μεγάλο βαθμό τις αλγερινές αρχές.
«Υπήρξε μια σιωπηρή συμφωνία. Η Αλγερία έπρεπε να φυλάξει τις απαιτήσεις της για επίσημη συγγνώμη ή ακόμα και για οικονομική αποζημίωση, ενώ η Γαλλία έπρεπε να πάψει να μας προκαλεί δοξάζοντας μια τρομερή στιγμή για τον αλγερινό λαό. Όταν ο Σαρκοζί αναμιγνύεται με ένα θέμα που αφορά πρωτίστως την Τουρκία και την Αρμενία, διατρέχει τον κίνδυνο της αφύπνισης της οργής των Αλγερινών», συνέχισε ο διπλωμάτης.
Σε ένα γαλλικό τεταμένο εκλογικό πλαίσιο, η προοπτική του εορτασμού της πεντηκοστής επετείου της ανεξαρτησίας της Αλγερίας, τον προσεχή Ιούλιο, θα μπορούσε να αυξήσει τις διμερείς εντάσεις και να οδηγήσει σε νέες μνημειακές πολεμικές.
Κάτω τα χέρια από τον ήρωα Ερντογάν.
«Ανυπομονώ να δω την τουρκική αντίδραση», γελά από την πλευρά του ένας Γαλλοαλγερινός επιχειρηματίας. Είναι ότι, σε αυτό το ζήτημα, η Αλγερία βρίσκεται σχεδόν δια της βίας στο κέντρο της επαναλαμβανόμενης αντιπαράθεσης μεταξύ του Παρισιού και της Άγκυρας σχετικά με τη γενοκτονία των Αρμενίων. Πράγματι, σε κάθε γαλλική πρωτοβουλία για τις σφαγές του 1915-1916, ένα μεγάλο μέρος της τουρκικής πολιτικής τάξης βγάζει το θέμα της αποικιακής Αλγερίας. Τον Οκτώβριο του 2006, ένα γαλλικό νομοσχέδιο, που συντάχθηκε από σοσιαλιστές βουλευτές, στόχευε να ποινικοποιηθεί η άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων. Η πρωτοβουλία αυτή, που είχε τεθεί από τον υποψήφιο Σαρκοζί το 2007, προκάλεσε το θυμό του τουρκικού Κοινοβουλίου, το οποίο απάντησε με την κατάρτιση ενός νομοσχεδίου που περίγραφε τις σφαγές των Αλγερινών κατά τη διάρκεια της αποικιακής περιόδου ως «γενοκτονία» που θα συνοδευόταν από μέτρα φυλάκισης για όσους θα αρνούνταν την πραγματικότητα της. Ας σημειώνουμε παρεμπιπτόντως ότι αυτή τη στιγμή δεν ψηφίστηκε κανένα από τα δύο κείμενα, αλλά ο αλγερινός Τύπος εξέφρασε σε μεγάλο βαθμό την ικανοποίησή του για την τουρκική πρωτοβουλία και ζήτησε από τον Πρόεδρο Μπουτεφλίκα να υποστηρίξει επίσημα την τουρκική θέση για το αρμενικό ζήτημα.
Εξάλλου, η τακτική αναφορά στη Τουρκία από το Νικολά Σαρκοζί, σφοδρός αντίπαλος της ένταξης της χώρας αυτής στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορεί να ζυγίσει στις σχέσεις μεταξύ της Γαλλίας και ενός μεγάλου μέρους του αραβικού κόσμου. Όπως το εξηγεί πάλι ο Αλγερινός διπλωμάτης,
«Η Γαλλία μπορεί να έριξε το καθεστώς Καντάφι, άλλα στις χώρες του Μαγκρέμπ, όπως και σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένης της Αιγύπτου, ο αληθινός ήρωας ονομάζεται Ερντογάν».
Προκαλώντας τους Τούρκους, χωρίς να είναι βέβαιος ότι απέκτησε ένα αποφασιστικό εκλογικό πλεονέκτημα, όπως φαίνεται από τη μικτή αντίδραση των αρμενικών συλλόγων της Γαλλίας , ο Νικολά Σαρκοζί κινδυνεύει να αποξενωθεί από μεγάλο μέρος της αραβικής κοινής γνώμης, πλέον γοητευμένης από το «τουρκικό μοντέλο».
Akram Belkaïd
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου