Μνήμη Πανίκου Δημητρίου

ΠΈΜΠΤΗ, 19 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2012

Μνήμη Πανίκου Δημητρίου

ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ

ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝχθες 37 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία έξω από την πύλη της Βάσης Ακρωτηρίου του 17χρονου τότε (1975) μαθητή Πανίκου Δημητρίου και χθες η Ομάδα Εθελοντών Αγανακτισμένων-Αφυπνισμένων Πολιτών, διοργάνωσε στον τόπο του εγκλήματος εκδήλωση μνήμης και τιμής στη θυσία του, αλλά και διαμαρτυρίας για το γεγονός ότι οι δολοφόνοι παραμένουν ακόμα ασύλληπτοι.

Αν και η εκδήλωση είχε γνωστοποιηθεί προ ημερών μέσω διαδικτύου αλλά και με ανακοινώσεις στον Τύπο, ωστόσο έκπληξη προκάλεσε το γεγονός ότι στη χθεσινή εκδήλωση έδωσαν το παρών τους μόνο τέσσερα άτομα. Να θυμίσουμε ότι στις 18 Ιανουαρίου 1975, λίγους μήνες μετά την τουρκική εισβολή, μαθητές της Λεμεσού, ανάμεσά τους και ο Πανίκος Δημητρίου, πραγματοποίησαν εκδήλωση έξω από τις Βάσεις διαμαρτυρόμενοι για την απόφαση των Άγγλων να μεταφέρουν Τουρκοκύπριους από τις ελεύθερες περιοχές στα κατεχόμενα για να κατοικήσουν στα σπίτια των προσφύγων. 

http://www.philenews.com/digital/ 

ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ 2

Παραπλανητική προπαγάνδα

‘Άρθρο του Οζτζάν Οζτζάνχαν στην Σταρ 

«ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕότι είναι παμπόνηροι. Φιγουράρουν στην πρώτη γραμμή σε θέματα προπαγάνδας και υποκρισίας. Με εκπαίδευση των Εβραίων, Άγγλων και Γάλλων είναι οι καλύτεροι στον τομέα της προπαγάνδας. Αντιληφθήκατε για ποιους κάνω λόγο. Οι Ε/κ γείτονές μας προηγούνται της μητέραςπατρίδας τους Ελλάδας, των καλαμαράδων και των ευζώνων. Τη τελευταία 25ετία οι Ελλαδίτες ειδικοίεπί πολιτικών, στρατιωτικών και οικονομικών θεμάτων έχουν αποτύχει και δεν έχουν να παρουσιάσουνπειστική πολιτική στη διεθνή σκηνή. Οι Ε/κ βλέπουν τους εαυτούς τους ως μέρος του ελληνικού πολιτισμού, με τους ηγέτες τους να έχουν φήμη παραπλάνησης του κόσμου. Τα κράτη του κόσμου, οι πολιτικοί είναι βλάκες και πιστεύουν ότι τους λένε οι Ε/κ; Κατά τη γνώμη μου δεν τα πιστεύουν αλλά στο παρόν στάδιο προσποιούνται. Έχουν παραπλανήσει τους σούπερ ειδικούς επί σχεδίων της ΕΕ, των ΗΠΑ, του ΟΗΕ. Πότε; Όταν δήλωσαν ότι θα υπερψηφίσουν το σχέδιο Ανάν και στο τέλος το καταψήφισαν. Ανακοίνωσαν ότι χωρίς την ενημέρωση της ΕΕ δεν θα προχωρήσουν σε υπογραφήσυμφωνιών, δεν θα διενεργήσουν έρευνες για φυσικό αέριο και πετρέλαιο, αλλά έκαναν το αντίθετο. Κάποτε προσέγγισαν τη Σοβιετική Ένωση, εντάχθηκαν στους Αδεσμεύτους. Ως Κυπριακή Δημοκρατίαπροχώρησαν σε σχέσεις με τον αραβικό κόσμο και το Ισραήλ. Σχέσεις εμπορικές, οικονομικές ακόμη και πολιτικές. Προ ημερών ο αρχηγός του ΔΗΣΥ ήταν στο Ισραήλ. Σύμφωνα με ε/κ πηγές έχουν υπογραφεί με το Ισραήλ στρατιωτικές, εμπορικές και πολιτικές συμφωνίες και θα διεξαχθούν κοινές ασκήσεις. Τα αποθέματα του φυσικού αερίου θα προστατεύει, δήθεν, η Αεροπορία του Ισραήλ, ενώ έχουν συστήσει ομάδες οι οποίες θα συντονίζουν την πώληση του αερίου, σε ποιους θα διατίθεται αυτό κλπ

Τι μας χρωστά η Γερμανία.

Τι μας χρωστά η Γερμανία.

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιανουαρίου 19, 2012

1. Το σύνολο της παραγωγής των ελληνικών μεταλλείων του πυριτίου, σιδηρομεταλλεύματος, χρώμιο, νικέλιο, μαγνησίτης, μαγγάνιο, βωξίτης, και χρυσό αποκτήθηκε για τη Γερμανία. 

Έλληνες Ζωγράφοι: Μιχάλης Λεκάκης (1907-1987)

Τρίτη, 17 Ιανουαρίου 2012

Έλληνες Ζωγράφοι: Μιχάλης Λεκάκης (1907-1987)

Ένας μεγάλος Έλληνας της Αμερικής

	Γιος μεταναστών από τη Μάνη, ο Μιχάλης Λεκάκης, γεννήθηκε το 1907 στη Ν. Υόρκη. Είχε στενή συγγένεια με τον Γιάννη Ρίτσο, καθώς οι μητέρες τους ήταν αδελφές. Ο πατέρας του, πετυχημένος ανθοπώλης, δραστηριοποιούνταν στα ζητήματα της ομογένειας και συντέλεσε στην ίδρυση ορθόδοξων ενοριών. Ο Μιχάλης ήταν από τα πιο δραστήρια μέλη της πολυμελούς οικογένειάς του. Φοίτησε στο Greek American School, Bronx, New York (NY) και μπήκε από μικρός στον κόσμο της εκκλησίας, γεγονός που τον ώθησε  να μάθει Βυζαντινή μουσική στο σωματείο   "Ρωμανός ο Μελωδός" της Ν. Υόρκης. Έπαιρνε μαθήματα σχεδίου και άρχισε να ασχολείται συστηματικά με τη ζωγραφική και τη γλυπτική, ενώ παράλληλα εργαζόταν στην επιχείρηση του πατέρα του. Στο ανθοπωλείο αυτό, ήρθε το 1930 αναζητώντας εργασία ο νεαρός τότε  και φημισμένος αργότερα ζωγράφος Νάσος Δάφνης. Ο Λεκάκης ήταν αυτός που τον στήριξε και τον βοήθησε να αποκτήσει ατελιέ στα πρώτα  βήματα της ενασχόλησής του με την τέχνη. Ο Λεκάκης ήταν προσωπικότητα με ευρεία ενδιαφέροντα. Παρακολούθησε μαθήματα ιστορίας, ιστορίας της τέχνης, λογοτεχνίας, φιλοσοφίας, μουσικής και ανθρωπολογίας στo Columbia University  και to Princeton. Ταξίδεψε στο Μεξικό, στην Ευρώπη και ασφαλώς στην Ελλάδα. Η εντρύφησή του στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία, τη δραματουργία και τη βυζαντινή τέχνη φανερώνεται τόσο στο εικαστικό του έργο - ζωγραφική και γλυπτική - όσο στο ποιητικό του. Συνέθεσε μελωδίες για χορικά αρχαίων τραγωδιών, όπως τις Τραχίνιες του Σοφοκλή και η ποιητική του συλλογή – η μόνη που πρόλαβε να δημοσιεύσει- ήταν η ελληνική σύνθεση "Ερως ψυχή".  Στο ταξίδι του στην Ελλάδα το 1952 συνόδευσε την Eva Palmer-Sikelianou και ήταν κοντά της μέχρι τις τελευταίες της στιγμές. Αργότερα της αφιέρωσε ποιήματα σε αρχαιοελληνική γλώσσα.    Αυτοδίδακτος ο Μιχάλης Λεκάκης,  από νωρίς χάραξε μια προσωπική καλλιτεχνική πορεία, τόσο στην αφηρημένη γλυπτική, όπου δούλευε κυρίως το ξύλο, όσο και στη ζωγραφική, στην οποία αντλούσε θέματα από τη μυθολογία και την παράδοση. Δημιουργούσε έργα με συμβολικό χαρακτήρα και ήπια χρωματική κλίμακα.   Το 1941 οργάνωσε την πρώτη ατομική του έκθεση στην Artists Gallery of New York. Ακολούθησαν πολλές άλλες, μεταξύ των οποίων στο Whitney Museum of American Art of New York το 1973 και στην Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα το 1980. Πολυάριθμες υπήρξαν και οι συμμετοχές του σε σημαντικές ομαδικές διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων στο Whitney Museum, στο Solomon R. Guggenheim Museum, στο Mouseum of Modern Art και στο Metropolitan Museum of New York.   Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολλά από τα έργα του έδωσε ελληνικούς τίτλους, όπως "Ηφαιστος", "Σφίνξ", "Κίρκη", "Μεταμόρφωσις", "Ισομέτρης", "Εκτύπωσις", "Εξώστης", "Ηλιόπολις", "Κεραυνός", "Φύτρωμα", "Τροχεία", "Αστραπή", "Ρύθμισις", "Αποθέωσις", κ.α.   Πέθανε το 1987. Οι περισσότεροι πίνακές του, υπογεγραμμένοι με το ελληνικό όνομα "Λεκάκης", βρίσκονται σε μεγάλα μουσεία της Αμερικής και της Ευρώπης. [Μαρία-Ωραιοζήλη Κουτσουπιά για το Ι.Μ.Ε.Τ.]	Ορ.Κος, Aκριλικό σε κ. πλακέ, 30Χ24εκ. Βησσαρίων Γ., Aκουαρέλα, 30Χ40εκ. Βουτσά Μ., Ακρυλικό σε κ. πλακέ, 20Χ30εκ. Βόλνας Δ. Λάδι σε μουσαμά 22X15εκ.

Ένας μεγάλος Έλληνας της Αμερικής

	Γιος μεταναστών από τη Μάνη, ο Μιχάλης Λεκάκης, γεννήθηκε το 1907 στη Ν. Υόρκη. Είχε στενή συγγένεια με τον Γιάννη Ρίτσο, καθώς οι μητέρες τους ήταν αδελφές. Ο πατέρας του, πετυχημένος ανθοπώλης, δραστηριοποιούνταν στα ζητήματα της ομογένειας και συντέλεσε στην ίδρυση ορθόδοξων ενοριών. Ο Μιχάλης ήταν από τα πιο δραστήρια μέλη της πολυμελούς οικογένειάς του. Φοίτησε στο Greek American School, Bronx, New York (NY) και μπήκε από μικρός στον κόσμο της εκκλησίας, γεγονός που τον ώθησε  να μάθει Βυζαντινή μουσική στο σωματείο   "Ρωμανός ο Μελωδός" της Ν. Υόρκης. Έπαιρνε μαθήματα σχεδίου και άρχισε να ασχολείται συστηματικά με τη ζωγραφική και τη γλυπτική, ενώ παράλληλα εργαζόταν στην επιχείρηση του πατέρα του. Στο ανθοπωλείο αυτό, ήρθε το 1930 αναζητώντας εργασία ο νεαρός τότε  και φημισμένος αργότερα ζωγράφος Νάσος Δάφνης. Ο Λεκάκης ήταν αυτός που τον στήριξε και τον βοήθησε να αποκτήσει ατελιέ στα πρώτα  βήματα της ενασχόλησής του με την τέχνη. Ο Λεκάκης ήταν προσωπικότητα με ευρεία ενδιαφέροντα. Παρακολούθησε μαθήματα ιστορίας, ιστορίας της τέχνης, λογοτεχνίας, φιλοσοφίας, μουσικής και ανθρωπολογίας στo Columbia University  και to Princeton. Ταξίδεψε στο Μεξικό, στην Ευρώπη και ασφαλώς στην Ελλάδα. Η εντρύφησή του στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία, τη δραματουργία και τη βυζαντινή τέχνη φανερώνεται τόσο στο εικαστικό του έργο - ζωγραφική και γλυπτική - όσο στο ποιητικό του. Συνέθεσε μελωδίες για χορικά αρχαίων τραγωδιών, όπως τις Τραχίνιες του Σοφοκλή και η ποιητική του συλλογή – η μόνη που πρόλαβε να δημοσιεύσει- ήταν η ελληνική σύνθεση "Ερως ψυχή".  Στο ταξίδι του στην Ελλάδα το 1952 συνόδευσε την Eva Palmer-Sikelianou και ήταν κοντά της μέχρι τις τελευταίες της στιγμές. Αργότερα της αφιέρωσε ποιήματα σε αρχαιοελληνική γλώσσα.    Αυτοδίδακτος ο Μιχάλης Λεκάκης,  από νωρίς χάραξε μια προσωπική καλλιτεχνική πορεία, τόσο στην αφηρημένη γλυπτική, όπου δούλευε κυρίως το ξύλο, όσο και στη ζωγραφική, στην οποία αντλούσε θέματα από τη μυθολογία και την παράδοση. Δημιουργούσε έργα με συμβολικό χαρακτήρα και ήπια χρωματική κλίμακα.   Το 1941 οργάνωσε την πρώτη ατομική του έκθεση στην Artists Gallery of New York. Ακολούθησαν πολλές άλλες, μεταξύ των οποίων στο Whitney Museum of American Art of New York το 1973 και στην Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα το 1980. Πολυάριθμες υπήρξαν και οι συμμετοχές του σε σημαντικές ομαδικές διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων στο Whitney Museum, στο Solomon R. Guggenheim Museum, στο Mouseum of Modern Art και στο Metropolitan Museum of New York.   Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολλά από τα έργα του έδωσε ελληνικούς τίτλους, όπως "Ηφαιστος", "Σφίνξ", "Κίρκη", "Μεταμόρφωσις", "Ισομέτρης", "Εκτύπωσις", "Εξώστης", "Ηλιόπολις", "Κεραυνός", "Φύτρωμα", "Τροχεία", "Αστραπή", "Ρύθμισις", "Αποθέωσις", κ.α.   Πέθανε το 1987. Οι περισσότεροι πίνακές του, υπογεγραμμένοι με το ελληνικό όνομα "Λεκάκης", βρίσκονται σε μεγάλα μουσεία της Αμερικής και της Ευρώπης. [Μαρία-Ωραιοζήλη Κουτσουπιά για το Ι.Μ.Ε.Τ.]	Ορ.Κος, Aκριλικό σε κ. πλακέ, 30Χ24εκ. Βησσαρίων Γ., Aκουαρέλα, 30Χ40εκ. Βουτσά Μ., Ακρυλικό σε κ. πλακέ, 20Χ30εκ. Βόλνας Δ. Λάδι σε μουσαμά 22X15εκ.