21 Φεβρουαρίου 1913: Η Απελευθέρωση των Ιωαννίνων

Ο Ελληνικός Στρατός του 1912, διαθέτοντας σχετικά περιορισμένες δυνάμεις και όντας υποχρεωμένος να διεξάγει επιχειρήσεις σε δύο μέτωπα, της Μακεδονίας και της Ηπείρου, δεν ήταν δυνατό να αναλάβει επιθετικές ενέργειες ταυτόχρονα και προς τις δύο αυτές κατευθύνσεις. Έτσι αποφασίστηκε να δοθεί προτεραιότητα στην απελευθέρωση της Μακεδονίας, αφού το επέβαλλαν σοβαροί εθνικοί λόγοι.
Στην Ήπειρο διατέθηκε αρχικά δύναμη μιας μεραρχίας περίπου, υπό τον Αντιστράτηγο Σαπουντζάκη Κωνσταντίνο, με αμυντική κυρίως αποστολή που απέβλεπε στην εξασφάλιση της μεθορίου, η οποία άρχιζε από το Άκτιο (στον Αμβρακικό κόλπο), περνούσε από την Άρτα και κατέληγε στα Τζουμέρκα, συνολικού αναπτύγματος 150 χιλιομέτρων περίπου.

Ειρήσθω Στην απελευθέρωση των Ιωαννίνων μας

Ειρήσθω Στην απελευθέρωση των Ιωαννίνων μας

Π Ε Μ Π Τ Η , 21η Φεβρ. 1913, μετά από 4μηνη πολιορκία και πολύνεκρες μάχες, ο Ελληνικός Στρατός μπήκαμε απελευθερωτές στα Γιάννενα, τερματίζοντας αιώνων τουρκική σκλαβιά. Το «μπήκαμε» σκοπίμως πρώτο πληθυντικό. Επειδή στους απελευθερωτικούς Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13, με πρωθυπουργό τον Ελευθέριο Βενιζέλο που υπερδιπλασίασε την Ελλάδα μας, μετείχαμε εθελοντές πολεμιστές οι όπου γης Έλληνες. Μαζί κι οι υπόδουλοι στους Εγγλέζους, Έλληνες Κύπριοι:

ΛΕΩΝ

Να προσθέσω και κάτι άλλο, που έχει σχέση τόσο με την ναυτική μας παράδοση, όσο και με την τουριστική ανάπτυξη:

To 1999 πουλήθηκε για παλιοσίδερα το αντιτορπιλικό τύπου Cannon “Λέων”, ένα απο τα μυθικά τρία “θηρία” (Λέων ,Αετός, Ιέραξ).

Σε λήθη η ναυτική μας παράδοση

Της Μαργαρτιας Πουρναρα
Το επίκαιρο θέμα της εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών που βρίσκονται στον ελληνικό υποθαλάσσιο χώρο, μας ανάγκασε να μάθουμε προσφάτως τι θα πει ΑΟΖ και να αντιληφθούμε τη σημασία της υφαλοκρηπίδας. Χάρτες του Αιγαίου και του Ιονίου, με τεράστια «μπαλώματα» στην υποθετική θέση των κοιτασμάτων, προβάλλονται συνεχώς στην τηλεόραση και δημοσιεύονται στις εφημερίδες. Ομως, αν και το κράτος μας βρίσκεται σε διαρκή επικοινωνιακό αγώνα για τα γεωστρατηγικά ζητήματα, ξεχνά την τεράστια βαρύτητα της πολιτιστικής διπλωματίας.
 Αποδεικνύεται ότι η Ελλάδα δεν έχει συγκροτημένη πολιτική για το πώς θα προβάλλει, εντός και εκτός συνόρων, τη μακραίωνη και πολυσχιδή ιστορία της στη θάλασσα. Στα ίδια ύδατα, ο βυθός των οποίων κρύβει ενδεχομένως πετρέλαιο ή φυσικό αέριο, έγιναν –λησμονημένα σήμερα– ναυτικά κατορθώματα και αρμένισαν για αιώνες ελληνικά πλοία. Χώρες με αντίστοιχα τρανή ναυτική ιστορία όπως η Βρετανία, η Ισπανία, η Γαλλία, οι ΗΠΑ, η Σουηδία ακόμη και η Τουρκία, έχουν καταφέρει να αξιοποιήσουν τα παλιά τους σκαριά ή πολεμικά πλοία, να φτιάξουν σπουδαία μουσεία και να κατοχυρώσουν με αυτόν τον τρόπο τη ναυτική τους οντότητα.