Mε υπεροψία και μέθη

08/11/2013 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
Oταν ο Kαβάφης προσπαθούσε να ερμηνεύσει τις εσφαλμένες επιλογές του Δαρείου στη σύγκρουσή του με τους Eλληνες και εξάντλησε κάθε ορθολογική προσέγγιση, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο βασιλιάς της Περσίας είχε καταληφθεί από υπεροψία και μέθη…
H εμμονή -και από εδώ και τώρα με τη συνυπογραφή των Σοσιαλδημοκρατών- σε μια αδιέξοδη πολιτική διαχείρισης της κρίσης στην Eυρωζώνη προκαλεί αμηχανία σε έγκυρους διεθνείς αναλυτές και τους υποχρεώνει είτε να καταφεύγουν σε ιστορικές αναφορές, είτε στην ορολογία της ψυχανάλυσης.

Δικαίωση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, στο Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ, στη μεγαλύτερη υπόθεση απάτης για την περιουσία του

08/11/2013 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Ποιο είναι το ύψος της περιουσίας του Πατριαρχείου!!!

Γράφει ο Ιωάννης Αθαν. Μπαλτζώης*

“No News Good News” συνηθίζεται να λέγεται  σε πολλές  περιπτώσεις που τα νέα συνήθως είναι δυσάρεστα. Στην περίπτωση του πολύπαθου Ελληνικού Πατριαρχείου Ιεροσολύμων είναι από τις λίγες φορές, που τα νέα είναι ευχάριστα.

Ανακαλύφθηκε ο “ξάδελφος” του τρομερού Τυραννόσαυρου

08/11/2013 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Απολίθωμα του «Lythronax argestes» βρέθηκε στην έρημο της Γιούτα στις ΗΠΑ.

Αμερικανοί παλαιοντολόγοι φαίνεται πως ξαναγράφουν την αιματηρή προϊστορία της οικογένειας του Τυραννόσαυρου και φέρνουν νέα δεδομένα. Οι επιστήμονες παλαιοντολόγοι ανακάλυψαν στην έρημο της Γιούτα των ΗΠΑ το απολίθωμα ενός γιγάντιου «ξαδέλφου» του, ο οποίος ζούσε πριν από 80 εκατ. χρόνια, γύρω στα δέκα εκατ. χρόνια νωρίτερα από τον ίδιο τον τρομερό «βασιλιά» Τυραννόσαυρο (Tyrannosaurus rex).

25 Οκτώβρη (7 Νοέμβρη) 1917

08/11/2013 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Σαν σήμερα, στις 25 Οκτώβρη (7 Νοέμβρη) του 1917 η ανθρωπότητα έκανε ένα βήμα μπροστά. «Έκανε»; Ναι, εμείς λέμε ότι έκανε. Κι αν κάποιοι θεωρούν «πρόχειρη» την απόδειξη που θα προσκομίσουμε, ας επιχειρήσουν να την αποδομήσουν:

Τα Έπη και οι Μύθοι φορείς της θρησκευτικής αντίληψης των λαών

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Έπη[1] συναντούμε σε πολλούς λαούς της πρώιμης αρχαιότητας, σε μια εποχή που δεν είχαν αναπτυχθεί ακόμη οι έννοιες της ιστορίας ή της θεολογίας. Το φυσικό έπος για να έχει τον αληθινό του χαρακτήρα, χρειάζεται απαραίτητα τέσσερεις συντελεστές: την εποχή, το περιβάλλον, τα γεγονότα και αυτό που έχει άμεση σχέση με την ύπαρξη του θείου, δηλ. τους ήρωες. Τα Έπη αναφέρονται στη δημιουργία του κόσμου και των θεών, στους ήρωες και τους βασιλείς, στους πολέμους και τους εθνικούς αγώνες των λαών. Αυτό τα καθιστά μνημεία μεγάλης θρησκευτικής και ιστορικής αξίας. Στα αρχαιότερα Έπη, τα λεγόμενα «φυσικά», οι θρησκευτικές παραδόσεις είχαν συγχωνευτεί με τα ιστορικά γεγονότα, έτσι ώστε να υπάρχει σύγχυση μεταξύ μύθου και ιστορίας, ενώ οι πρωταγωνιστές ήρωες μετασχηματίσθηκαν σε σύμβολα θρησκευτικά και σε όντα με δύναμη υπεράνθρωπη, όπως ο Ράμα, ο Γκιλγαμές, ο Ηρακλής, ο Αχιλλέας κ.α. Από την άποψη της σύνθεσης και της καλλιτεχνικής μορφής, τα Έπη αποτελούν γραπτή συγκρότηση σε ενιαίο σύνολο, παλαιότερων προφορικών μυθολογικών παραδόσεων και λαϊκών ποιημάτων. Έτσι θα πρέπει να συγκαταλεχθούν στο σύνολο της ανθρώπινης δημιουργίας.

Τα Έπη και οι Μύθοι φορείς της θρησκευτικής αντίληψης των λαών

Πέμπτη, 7 Νοεμβρίου 2013

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Έπη[1] συναντούμε σε πολλούς λαούς της πρώιμης αρχαιότητας, σε μια εποχή που δεν είχαν αναπτυχθεί ακόμη οι έννοιες της ιστορίας ή της θεολογίας. Το φυσικό έπος για να έχει τον αληθινό του χαρακτήρα, χρειάζεται απαραίτητα τέσσερεις συντελεστές: την εποχή, το περιβάλλον, τα γεγονότα και αυτό που έχει άμεση σχέση με την ύπαρξη του θείου, δηλ. τους ήρωες. Τα Έπη αναφέρονται στη δημιουργία του κόσμου και των θεών, στους ήρωες και τους βασιλείς, στους πολέμους και τους εθνικούς αγώνες των λαών. Αυτό τα καθιστά μνημεία μεγάλης θρησκευτικής και ιστορικής αξίας. Στα αρχαιότερα Έπη, τα λεγόμενα «φυσικά», οι θρησκευτικές παραδόσεις είχαν συγχωνευτεί με τα ιστορικά γεγονότα, έτσι ώστε να υπάρχει σύγχυση μεταξύ μύθου και ιστορίας, ενώ οι πρωταγωνιστές ήρωες μετασχηματίσθηκαν σε σύμβολα θρησκευτικά και σε όντα με δύναμη υπεράνθρωπη, όπως ο Ράμα, ο Γκιλγαμές, ο Ηρακλής, ο Αχιλλέας κ.α. Από την άποψη της σύνθεσης και της καλλιτεχνικής μορφής, τα Έπη αποτελούν γραπτή συγκρότηση σε ενιαίο σύνολο, παλαιότερων προφορικών μυθολογικών παραδόσεων και λαϊκών ποιημάτων. Έτσι θα πρέπει να συγκαταλεχθούν στο σύνολο της ανθρώπινης δημιουργίας.

Η Φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου. Ο Μ. Αλέξανδρος στην Ελληνική παράδοση

Μέγας Αλέξανδρος στην ελληνική παράδοση, Θεόφιλος

Από visaltis.net

Εκτός από τα ιπποτικά-ερωτικά μυθιστορήματα έχουμε την εποχή αυτή και διάφορες διηγήσεις. Μια από αυτές είναι και η Διήγησις Αλεξάνδρου του Μακεδόνος έμμετρη διασκευή του 1388, σε αρχαία γλώσσα, του ελληνιστικού μυθιστορήματος του Ψευδο-Καλλισθένη. Της έμμετρης αυτής διασκευής έχουμε μια παραλλαγή στη δημοτική (1529) και μια πεζή διασκευή την ίδια περίπου εποχή.

Η Φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου είναι η τελευταία πεζή διασκευή, δημοτικότερη στο ύφος και τη γλώσσα, που κυκλοφορούσε σε φτηνές λαϊκές εκδόσεις από το 1680 περίπου ως τις μέρες μας και έγινε εξαιρετικά αγαπητό λαϊκό ανάγνωσμα. Περιέχει τις πιο περίεργες και θαυμαστές διηγήσεις γύρω από τη μορφή του Μακεδόνα βασιλιά που τα κατορθώματά του πέρασαν στη σφαίρα της λαϊκής μυθολογίας.

Tο «Τραγούδι του νεκρού αδελφού»

Η υπερφυσική ιστορία του νεκρού αδελφού, που τον σηκώνουν από το μνήμα οι κατάρες της μάνας, για να εκπληρώσει την υπόσχεση που έδωσε, είχε, όπως μαρτυρούν οι πολλές παραλλαγές, ευρύτατη διάδοση όχι μόνο σε όλο τον ελληνικό χώρο, αλλά και στους βαλκανικούς και τους άλλους λαούς της Ευρώπης.

Η προέλευση του τραγουδιού αυτού έχει απασχολήσει πολύ τους μελετητές. Σήμερα όλοι συμφωνούν ότι το τραγούδι είναι από τα πιο παλιά ελληνικά τραγούδια και πλάστηκε πριν από τον 9ο μ.Χ. αιώνα στην περιοχή της Μ. Ασίας. Ακόμη υποστηρίζεται ότι ο μύθος του συνδέεται με την αρχαία μυθολογία, την επάνοδο του Άδωνη στη γη, ή την ιστορία της Δήμητρας και της Κόρης.

Το «Έπος του Διγενή Ακρίτα»

Το «Έπος του Διγενή Ακρίτα»

08/11/2013 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Δημήτρη Σκουρτέλη: Ο Διγενής μονομαχεί

Το έμμετρο αφήγημα του Διγενή Ακρίτα είναι το παλαιότερο λογοτεχνικό γραπτό μνημείο της δημώδους ελληνικής μεσαιωνικής γλώσσας, το οποίο έχει θεωρηθεί ως το έργο που σηματοδοτεί την αρχή της νεοελληνικής λογοτεχνίας[2]. Εξιστορεί την καταγωγή του Διγενή, τα παιδικά του χρόνια, τα ηρωικά κατορθώματά του και τον θάνατό του.

Υπόθεση του έργου

Το έργο ξεκινά με την αφήγηση της ιστορίας των γονέων του Διγενή: πατέρας του ήταν ο εμίρης της Συρίας Μουσούρ, ο οποίος σε μια επιδρομή σε βυζαντινά εδάφη άρπαξε την μοναχοκόρη ενός βυζαντινού στρατηγού. Τα πέντε αδέρφια της κοπέλας συνάντησαν τον εμίρη για να ζητήσουν πίσω την αδερφή τους και, επειδή εκείνος αρνήθηκε να την δώσει, ο μικρότερος από αυτούς μονομάχησε μαζί του και τον νίκησε. Ο εμίρης όμως αρνήθηκε να επιστρέψει την κοπέλα. Την παντρεύτηκε, βαφτίστηκε χριστιανός και εγκαταστάθηκε στο βυζαντινό έδαφος· όταν η μητέρα του τον κάλεσε οργισμένη να επιστρέψει στην πατρίδα του εκείνος την επισκέφτηκε και έπεισε εκείνη και την οικογένειά του να ασπαστούν τον χριστιανισμό. Ένα χρόνο μετά τον γάμο γεννήθηκε ο γιος του ζευγαριού, Βασίλειος.

Πώς ήταν η Ακρόπολη το 1834!

Η Ακρόπολις των Αθηνών, κατά το 1834

 (έργο του J. Cousen)

Μια αυθεντική περιγραφή, από τον Γάλλο λόγιο Thomas Abbet- Gracce

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Η Ακρόπολη διαχρονικά, αποτέλεσε πάντοτε μαγνήτη για όλους τους επισκέπτες της Αθήνας, πολλοί από τους οποίους την ζωγράφισαν ή έκαναν σχέδια για σπουδαίες γκραβούρες, ενώ άλλοι μας έδωσαν λεπτομερείς περιγραφές του σπουδαιότερου μνημείου της κλασσικής Αρχαιότητας.

Ο Thomas Abbet- Graccet υπήρξε σημαντικός Γάλλος λόγιος και περιηγητής του 19ου αιώνα. Περί το έτος 1900, βρέθηκαν επιστολές που είχε στείλει στον κόμη Durcis, με σημαντικές πληροφορίες για γεγονότα της εποχής του και για περιοχές με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Επρόκειτο μάλλον για αντίγραφα επιστολών του, αλλά αυτό δεν μειώνει καθόλου τη σημασία τους.

O ζωγράφος Κωνσταντίνος Βολανάκης, ο πατέρας της Ελληνικής Θαλασσογραφίας (1837-1907)

08/11/2013 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Ο Βολανάκης γεννιέται στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 17 Μαρτίου 1837. Ως τόπος καταγωγής έχουν αναφερθεί τα χωριά «Μπολάνια» του Ηρακλείου –εξ ου και το όνομα Βολανάκης-, αλλά και το χωριό «Βολάνη» Ρεθύμνου. Στο Ηράκλειο τελειώνει το Σχολαρχείο.

Από το 1851 ως το 1855 Φοιτά στο Ελληνικό Σχολείο Ερμούπολης Σύρου όπου είχε μεταφερθεί η οικογένεια για επαγγελματικούς λόγους. Σύμφωνα με νεώτερες έρευνες, φαίνεται πως ο Βολανάκης δεν ολοκλήρωσε ποτέ τις γυμνασιακές του σπουδές.

Καθηγητής Ιχνογραφίας την ίδια εποχή (1851-1868) ήταν στο Ελληνικό Σχολείο όπως και στο Γυμνάσιο της Ερμούπολης ο σημαντικός ζωγράφος Ανδρέας Κριεζής (Ύδρα 1813 – μετά το1877). Η αξιοσημείωτη αυτή σύμπτωση συνδέει αναγκαστικά τους δύο αυτούς νεοέλληνες ζωγράφους με σχέση δασκάλου-μαθητή.

Το 1856 Ταξιδεύει στην Τεργέστη όπου ήταν εγκατεστημένος ο Γεώργιος Αφεντούλης, έμπορος ζαχάρεως και αδελφός του Θεοδώρου, συζύγου της αδελφής του Πολυξένης. Προσλαμβάνεται στο λογιστικό τμήμα της επιχείρησης. Κάτω από τα λογιστικά βιβλία, ο νεαρός Βολανάκης σκιτσάρει. Η υπόλοιπη οικογένεια μεταφέρεται στον Πειραιά, όπου ο αδελφός του Αθανάσιος ιδρύει το 1869 το πρώτο νηματουργείο και το 1873 εργοστάσιο αγγειοπλαστικής.

Η νέα σύγκρουση του ιερού με το αισθητικό στην πρώιμη Αναγέννηση

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Μια ανασκόπηση της τέχνης, από την προϊστορία μέχρι την εποχή αυτή, μπορεί να οδηγήσει σε μια γενική διαπίστωση: Από Ανατολή σε Δύση, και ανεξάρτητα από την εξέλιξη των τεχνικών και των εκφραστικών της μέσων, η τέχνη συνέχισε να είναι σε παγκόσμια κλίμακα ο άμεσος εκφραστής της θρησκευτικότητας. Το ιερό στοιχείο κυριαρχούσε τις περισσότερες φορές, του αισθητικού, και ως περιεχόμενο και ως έκφραση μορφής, με κάποιες αντίθετες εξαίρεσεις, όπως την περίοδο ανάμεσα στον 5^ο π.Χ και τον 2^ο μ.Χ. αι., στην Ελλάδα και στη Ρώμη, όταν η τέχνη είχε στραφεί ετεροβαρώς στην αναζήτηση της αισθητικής μορφής.