Κι όμως, η Αίγυπτος σέβεται απόλυτα την ελληνική ΑΟΖ (;)

13/02/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη

«Ολοκληρωτικώς αβάσιμα» χαρακτηρίζονται από τους ειδικούς τα περί της καταπάτησης από την Αίγυπτο περιοχών οι οποίες εμπίπτουν μέσα στη δυνητική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της χώρας μας.

Η παραπάνω τοποθέτηση ανήκει στους δρ. Ηλία Κονοφάγο και στον ομότιμο καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης, Αντώνη Φώσκολο, οι οποίοι απέρριψαν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, κάθε τοποθέτηση περί εμπλοκής με την Αίγυπτο με αφορμή την προκήρυξη από την πλευρά του Κάιρο, ενός νέου γύρου για την παραχώρηση θαλασσίων οικοπέδων μερικά εκ των οποίων βρίσκονται πλησίον περιοχών ελληνικού ενδιαφέροντος.


Τόσο ο δρ. Η. Κονοφάγος όσο και ο καθηγητής Α. Φώσκολος επεσήμαναν το γεγονός ότι η συγκεκριμένη προκήρυξη της Αιγύπτου δεν αφορά καινούργια θαλάσσια οικόπεδα αλλά υπάρχοντα τα οποία και δεν παραχωρήθηκαν στο παρελθόν.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι σύμφωνα με τους ιδίους η περίπτωση της Αιγύπτου και των παραχωρήσεών της εξετάστηκε επισταμένα από τους ίδιους και με την συμμετοχή του Νίκου Λυγερού και της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού, οι οποίοι επιβεβαίωσαν το γεγονός ότι η Αίγυπτος σεβάστηκε απολύτως την μέση γραμμή χάραξης περιοχών μεταξύ αυτής και της Ελλάδας, δηλαδή υπήρξε σεβασμός της «μέσης γραμμής Καστελορίζου-Αιγύπτου», κατά τον καθηγητή Φώσκολο.

Η παρουσίαση δε των αποτελεσμάτων της συγκεκριμένης έρευνας έγινε στον ίδιο τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, εδώ και ενάμιση σχεδόν χρόνο «παρουσία των συνεργατών του Άγγελου Συρίγου και Χρύσανθου Λαζαρίδη», όπως σημειώνει ο Α. Φώσκολος, ενώ ο Η. Κονοφάγος επισημαίνει ότι η Αίγυπτος «σεβάστηκε πλήρως και εντυπωσιακά στην προκήρυξη της προς τη διεθνή αγορά Εταιρειών Πετρελαίου τη μέση γραμμή Καστελόριζου-Αιγύπτου».

Η ουσία της τοποθέτησης των ειδικών επιστημόνων είναι η εξής: H Αίγυπτος εδώ και χρόνια έχει προχωρήσει στη δημιουργία θαλασσίων οικοπέδων τα οποία σέβονται de facto την χάραξη ΑΟΖ μεταξύ των Αθηνών και του Κάιρο με τη μέθοδο της μέσης γραμμής. Η ελληνική ηγεσία εδώ και αρκετό καιρό, δηλαδή από τους πρώτους μήνες της ανάληψης της εξουσίας από την παρούσα κυβέρνηση, ζήτησε από συγκεκριμένους ανθρώπους πλήρη ενημέρωση επί των θεμάτων αυτών, ενώ εξετάστηκε επισταμένως η οριοθέτηση της Αιγύπτου.
Η κατάληξη όλων των παραπάνω ήταν, ότι ουδέν το μεμπτό έχει βρεθεί σε σχέση με την Αίγυπτο, άρα η Ελλάδα δεν έχει λόγο να αντιδράσει αρνητικά στις κινήσεις τη συγκεκριμένης χώρας. Τέλος, ο νέος γύρος αδειοδοτήσεων από το Κάιρο αφορά ακριβώς τις υπό εξέταση από το παρελθόν περιπτώσεις, άρα δεν υπάρχει τίποτα το προβληματικό το οποίο να δικαιολογεί τον θόρυβο που προκλήθηκε.
Στη συγκεκριμένη τοποθέτηση, η οποία γίνεται από την σκοπιά των ειδικών του πετρελαίου, της γεωλογίας και της βιομηχανίας, καλό ήταν να προστεθεί και η διεθνολογική παράμετρος, η οποία θα μπορούσε να εξηγήσει την «επαμφοτερίζουσα», όπως φαίνεται από τα διάφορα δημοσιεύματα, στάση της Αιγύπτου.
Τα πράγματα είναι απλά: Η Αίγυπτος είναι ένα σοβαρό και ιστορικό κράτος το οποίο είτε υπό την ηγεσία των Αδελφών Μουσουλμάνων του Μόρσι, είτε υπό την ηγεσία των «αντεπαναστατών» του Αλ-Σίσσι, δεν λειτουργεί με βάση το «συναίσθημα» αλλά με βάση το «συμφέρον».
Δηλαδή, αυτή τη στιγμή, η Αίγυπτος δεν έχει κανένα συμφέρον να «τραβήξει το σχοινί» με την Τουρκία, μέσω της Ελλάδας και της υπόθεσης της ΑΟΖ, όσο συγκρουσιακή και να είναι η σχέση της με την γειτονική χώρα. Από την άλλη πλευρά αυτό δεν σημαίνει ότι θα υπακούσει στα κελεύσματα των νεοθωμανών της Άγκυρας οι οποίοι θέλουν να τραβήξουν την Αίγυπτο προς μία ατραπό ανοιχτής σύγκρουσης με την Ελλάδα και την Κύπρο.

Με άλλα λόγια, το ότι η Αίγυπτος φέρεται με μέγιστη προσοχή σε ένα τόσο δύσκολο ζήτημα αυτό δεν σημαίνει ότι είναι εχθρική απέναντί μας. Δυστυχώς, το πρόβλημα δεν είναι η Αίγυπτος, αλλά η ελληνική νοοτροπία του να τοποθετούνται «ταμπέλες» στον οποιονδήποτε, χωρίς υπό εξέταση να τίθεται το εάν κάποιος είναι «φίλος» ή «εχθρός» (όροι άγνωστοι στη ρεαλιστική σχολή σκέψης των διεθνών σχέσεων), αλλά με το ποιο είναι το συμφέρον του.
Είναι στο χέρι της Αθήνας να πείσει την Αίγυπτο, ότι τα συμφέροντά της συμπίπτουν περισσότερο με τα δικά μας απ’ ότι με αυτά της Τουρκίας, αλλά το κυριότερο εργαλείο πειθούς προς έναν εξωτερικό παράγοντα είναι να αποδείξεις ότι είσαι σταθερός και ισχυρός εταίρος, για μία τόσο σοβαρή υπόθεση.

Για να γινόμαστε πρακτικοί, εάν η Άγκυρα – σε ένα υποθετικό σενάριο – πει στο Κάιρο, ότι σε περίπτωση ελληνικής αντίδρασης θα κατεβεί στην περιοχή ο τουρκικός στόλος, πως ακριβώς περιμένουν να υπερακοντίσουν την «προσφορά» οι δικοί μας υπεύθυνοι; Κάνοντας κηρύγματα για το διεθνές δίκαιο ή λέγοντας ότι θα πάνε στον ΟΗΕ; Για να μην αναφερθούμε στις δαπάνες των στρατιωτικών επιτελείων…

Πώς είναι δυνατόν να πείσουμε τον οποιοδήποτε… για οτιδήποτε, όταν η ελληνική εξωτερική πολιτική για δεκαετίες αποδεικνύει με κάθε ευκαιρία την ανασφάλειά της όχι μόνο απέναντι στην Τουρκία αλλά και σε πιο «εύκολες» και «βατές» περιπτώσεις;
Κλείνουμε τη συγκεκριμένη τοποθέτηση με μία επισήμανση. Η Ελλάδα θα πρέπει να επιταχύνει τις κινήσεις της αναφορικά με τις Θαλάσσιες Ζώνες, η προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι μία μοναδική ευκαιρία. Μόνο έτσι η Αίγυπτος θα συνεχίσει με τη στάση της να δημιουργεί «δίκαιο» το οποίο είναι συμβατό με τα ελληνικά συμφέροντα και μόνο έτσι οι εταιρίες – που δεν πηγαίνουν σε «γκρίζες» περιοχές – θα σπεύσουν να συμμετάσχουν στην εκμετάλλευση και τη νομή του πλούτου της θάλασσας και του βυθού της Ανατολικής Μεσογείου.
http://www.defence-point.gr/news/?p=95574