Του Κώστα Γκιζελή
Τη νύχτα στις 7 Αυγούστου του 1930, στο Μάρριον της Ιντιάνα δύο μαύροι, ο Thomas Shipp και ο Abram Smith, κατηγορούμενοι άδικα από την τοπική αστυνομία για ένοπλη ληστεία καθώς και για τον φόνο του λευκού εργάτη Claude Deeter αλλά και για το βιασμό της λευκής φίλης του Mary Ballοδηγήθηκαν από το αγριεμένο πλήθος στη φυλακή όπου αφού λυντσαρίστηκαν, κρεμάστηκαν από ένα δέντρο, σε κοινή θέα, για παραδειγματισμό.
Το φρικιαστικό περιστατικό δεν ήταν βέβαια το μοναδικό, στα αιματοβαμμένα χρονικά του αμερικάνικου Νότου. Έμεινε όμως χαραγμένο στη μνήμη των ανθρώπων που αγωνίζονται ενάντια στο ρατσισμό και τη φασιστική βία, χάρις στη συγκλονιστική φωτογραφία του Lawrence Beitler.
Κοιτάζοντας προσεκτικά τη φωτογραφία του συγκεντρωμένου πλήθους που απολαμβάνει το θέαμα, θα μείνουμε έκπληκτοι, διακρίνοντας την απάθεια, την αδιαφορία αλλά και τα χαμόγελα ορισμένων από τους παρευρισκόμενους.
Μερικά χρόνια αργότερα, ένας εβραίος Ρωσικής καταγωγής, καθηγητής σε σχολείο του Μπρονξ και μέλος του κομουνιστικού κόμματος, ο Abel Meeropol, ο άνθρωπος που ανέλαβε την κηδεμονία των παιδιών του Julius και της Ethel Rosenberg, μετά την εκτέλεση τους, δημοσίευσε το ποίημά του «Bitter Fruit» που αναφερόταν στα γεγονότα εκείνης της τραγικής νύχτας του Αυγούστου, στην εφημερίδα New York Teacher, καθώς και στο περιοδικό New Masses, με το ψευδώνυμο Lewis Allan. Στις τρεις στροφές του ποιήματος ξετυλίγεται ανάγλυφη η εικόνα του άγριου νότου, ειδυλλιακή και φρικιαστική μαζί, διαποτισμένη από το άρωμα της μανόλιας, γλυκό και φρέσκο, ανακατεμένο με τη μυρωδιά της καμένης σάρκας και με αυτούς τους παράξενους καρπούς, τα μαύρα κορμιά, τροφή για τα κοράκια, να αιωρούνται κρεμασμένα από τις λεύκες, καθώς φυσάει το βραδινό καλοκαιρινό αεράκι.
Ο Meeropol αφού δεν κατάφερε να βρει πρόθυμους συνθέτες για να μελοποιήσουν το ποίημα του, αποφάσισε να το μελοποιήσει ο ίδιος, ο οποίος και το ερμήνευσε μαζί με την γυναίκα του και τη μαύρη τραγουδίστρια Laura Duncan σε μια εκδήλωση στο Madison Square Garden, στη Νέα Υόρκη.
Η Billie Holiday, η μεγάλη τραγουδίστρια της jazz, έχοντας και η ίδια βιώσει τον ρατσισμό σε όλο του το μεγαλείο, αποφασίζει να ηχογραφήσει το τραγούδι με τον αινιγματικό τίτλο Strange fruit.Όπως ήταν φυσικό η απάντηση από την Columbia, με την οποία συνεργαζόταν εκείνη την εποχή, ήταν αρνητική. Έτσι, με την προτροπή του φίλου της Milton Gabler, διευθυντή της Commodore Records, μιας σχετικά περιθωριακής δισκογραφικής εταιρίας, στις 20 Απριλίου 1939, μπαίνει στο στούντιο και πραγματοποιεί την σημαντικότερή της ίσως ηχογράφηση, που κυκλοφορεί σε δίσκο των 78 στροφών, ένα δίσκο που έμελλε να γίνει ορόσημο-ύμνος, διαχρονικό πρότυπο για τα τραγούδια διαμαρτυρίας του αντιρατσιστικού κινήματος.
Στην ετικέτα του δίσκου της εποχής θα διακρίνει κανείς το ψευδώνυμο του Meeropol που παρουσιάζεται ως Lewis Allan.
Η Lady Day, η κυρία που τραγουδούσε τα blues, ξαναηχογράφησε το τραγούδι μερικά χρόνια αργότερα, όμως η πρώτη εκείνη σπαρακτική εκτέλεση του 39 θα μείνει αξεπέραστη.
Σημαντικές μεταγενέστερες ηχογραφήσεις του τραγουδιού υπήρξαν αρκετές, μεταξύ των οποίων εκείνες της Nina Simone, της Annie Lennox και του Jeff Buckley αλλά και η ερμηνεία της Diana Ross που υποδύθηκε την Holiday στην ταινία “Lady sings the blues” του 1972 σε σκηνοθεσία του SidneyJ. Furie, υπήρξε υποδειγματική.
Aπό:
http://www.hitandrun.gr/strange-fruit-i-billie-holiday-tragoudai-gia-ena-pikro-paraxeno-frouto/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου