O άνδρας με τα μαύρα: Johnny Cash

18/04/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Γιάννης Πετρίδης

Στις αρχές του μήνα ήλθε ξανά στην επικαιρότητα 10 χρόνια μετά τον θάνατό του, το όνομα του Johnny Cash χάρις στην κυκλοφορία του άλμπουμ με ανέκδοτα τραγούδια του.

Ο πατέρας του, Roy Cash, το 1916 ήταν ένας από τους στρατιώτες που ακολούθησαν τον Πάντσο Βίλα, συμμετέχοντας σε μια ιστορική για τη μεξικανική Ιστορία στιγμή. Ο γιος του, ο Johnny Cash, έγινε και αυτός κομμάτι της Ιστορίας, για διαφορετικούς όμως λόγους, και χαρακτηρίστηκε ως ένας από τους σημαντικότερους σε επιρροή μουσικούς του περασμένου αιώνα.

Ο J.R.Cash, όπως ήταν αρχικά το όνομα που χρησιμοποιούσε και αυτό με το οποίο τον βάπτισαν οι γονείς του -που δεν συμφωνούσαν στο όνομα και αποφάσισαν να δηλώσουν ως επίσημο τα αρχικά J.R.- μαζί με τον Bob Dylan είναι οι δύο καλλιτέχνες από τον χώρο της κάντρι/φολκ που κατάφεραν να γίνουν γνωστοί παγκοσμίως και να επιβληθούν παράλληλα και σε άλλους μουσικούς χώρους, όπως το ροκ.
Ο Cash, που ήταν το τέταρτο από τα επτά παιδιά που είχαν οι γονείς του, υπηρέτησε στην Αεροπορία, στις αμερικανικές βάσεις στη Γερμανία, πριν αποφασίσει να παντρευτεί και να κάνει αυτό που επιθυμούσε από μικρός, δηλαδή να γίνει τραγουδιστής. Στην αεροπορία υποχρεώθηκε να δηλώσει ένα όνομα, και επέλεξε το Johnny.

Όταν ήταν μικρός, η μητέρα του έπλενε ρούχα των γειτόνων τους για να μπορεί να πληρώνει τα μαθήματα φωνητικής που έκανε ο ταλαντούχος, όπως αποδείχτηκε αργότερα, γιος τους, ο οποίος στο Γυμνάσιο κέρδισε 5 δολάρια στον πρώτο διαγωνισμό τραγουδιού που έλαβε μέρος, ερμηνεύοντας το That Lucky Old Sun.
Οι οικονομικές δυσκολίες στα χρόνια που ακολούθησαν τη μεγάλη ύφεση στη δεκαετία του ’30 και ο θάνατος του μεγαλύτερου αδελφού του, Jack, το 1944, από ατύχημα που έγινε σε χώρο εργασίας, με τον Cash να νιώθει ενοχές για το άτυχο περιστατικό και για αρκετά χρόνια να σκέφτεται τον θάνατο σαν ευκαιρία να πάει να συναντήσει ξανά τον αδελφό του, σημάδεψαν τη ζωή του και αρκετά από τα γεγονότα εκείνης της περιόδου έγιναν τραγούδια.
Στο Μέμφις παρουσίασε για πρώτη φορά στον Sam Phillips, που ήταν επικεφαλής της εταιρίας Sun, τραγούδια που ήταν αρκετά κοντά στον ήχο των gospel. Ο Phillips, όμως, του είπε ότι δεν υπήρχε ενδιαφέρον γι’ αυτό το είδος και τον ρώτησε αν μπορεί να τραγουδήσει κάτι άλλο. Ο Cash τραγούδησε το Hey Porter, που το είχε γράψει όταν υπηρετούσε στη Γερμανία, κι έτσι άρχισε η συνεργασία τους στην οποία περιλαμβάνεται και το κλασικό τραγούδι Ι Walk The Line, που ηχογραφήθηκε τον Απρίλιο του 1956.
Ο Phillips αργότερα θα δήλωνε ότι όταν συνάντησε τον Cash, αμέσως συνειδητοποίησε ότι μπροστά του είχε έναν άνθρωπο με όραμα, που ξέφευγε από τον χαρακτηρισμό του απλού τραγουδιστή και είχε ταλέντο στο να περιγράφει εικόνες με τους στίχους των τραγουδιών του.
Το κοινό, από την άλλη πλευρά, έβρισκε έναν για πολλούς άξιο διάδοχο του Hank Williams, που είχε πεθάνει μερικά χρόνια πριν, αφήνοντας μεγάλο κενό στη μουσική.
Στο μικρό σχετικά χρονικό διάστημα που έμεινε στη Sun, έγινε φίλος με τα άλλα αστέρια που είχε η εταιρεία εκείνη την περίοδο, τον Elvis Presley, τον Jerry Lee Lewis και τον Carl Perkins. Με τους δύο τελευταίους, το 1981 στη Στουτγάρδη, ηχογράφησε το άλμπουμ The Survivors, προς τιμήν της παλιάς φιλίας τους.
Η αλλαγή εταιρείας, από τη Sun στην Columbia, άλλαξε και το ρεπερτόριό του και από τις μπαλάντες της κάντρι, τα τραγούδια του πια κάλυπταν και είδη όπως το rockabilly, η gospel και οι μπαλάντες που πλησίαζαν τους παραδοσιακούς ήχους, που έρχονται σαν αντίλαλος από τα Απαλάχια όρη και τροφοδοτούν τους νεότερους μουσικούς με δοκιμασμένους ήχους από το παρελθόν.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 άρχισε να κάνει περιοδείες με τη γνωστή οικογένεια της κάντρι Carter Family και η γνωριμία του με την June Carter θα οδηγήσει αργότερα στο διαζύγιο με την πρώτη του γυναίκα Vivian Liberto, με την οποία είχαν αποκτήσει 4 κόρες (η Rosanne Cash, που έγινε πετυχημένη τραγουδίστρια, ήταν μία από αυτές) και στον γάμο του με την Carter, που όπως θα διαπίστωσαν όσοι είδαν την ταινία με τη ζωή του (Walk The Line), πέρασε από πολλές περιπέτειες και κράτησε μέχρι τον θάνατό τους. Ο Cash πέθανε τέσσερις μήνες μετά τον θάνατο της June.
Γνωστός ως ο άνθρωπος με τα μαύρα, λόγω της επιλογής του να ντύνεται στα μαύρα, ο Cash συνήθιζε να ανοίγει τις συναυλίες του λέγοντας στο κοινό «Γεια σας. Είμαι ο Johnny Cash». Ενα άλλο γνωστό χαρακτηριστικό της καλλιτεχνικής του πορείας ήταν η επιλογή του να δίνει συχνά συναυλίες σε φυλακές και να ψυχαγωγεί τους φυλακισμένους.
Τα τραγούδια του απευθύνονται σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής: αγρότες, καουμπόις, ινδιάνοι, πολιτικοί, εργάτες, όλοι έβρισκαν στους στίχους των τραγουδιών του κάτι από την προσωπική τους ζωή, κάτι που συνέβαινε και με δημιουργούς όπως ο Bob Dylan και αργότερα ο Bruce Springsteen. Γι’ αυτό δεν είναι περίεργο το ότι, όσο περνούσαν τα χρόνια, ο Cash γινόταν όλο και περισσότερο αποδεκτός από τον κόσμο, για να φτάσει ακόμα και σήμερα να γίνεται αντικείμενο έμπνευσης από νεαρούς μουσικούς, ενώ μόλις πριν από μερικούς μήνες συμπληρώθηκε η κυκλοφορία των δίσκων που ηχογράφησε με τον παραγωγό Rick Rubin στα τελευταία χρόνια της ζωής του (πέθανε στις 12 Σεπτεμβρίου του 2003, σε ηλικία 71 ετών), εκπληρώνοντας μία από τις επιδιώξεις του, που ήταν να ηχογραφήσει τραγούδια που αγαπούσε απ’ όλα τα μουσικά είδη. Ετσι τον άκουσαν με έκπληξη, αρχικά οι νεότεροι, να τραγουδά Depeche Mode, U2, με τους οποίους είχε συνεργαστεί για πρώτη φορά το 1993 στο τραγούδι The Wanderer, από το άλμπουμ Zooropa, Nine Inch Nails κ.ά., που απέδειξαν το μεγαλείο του οράματος που είχε από μικρός. Σε μια ζωή που ήταν σαν κινηματογραφική ταινία και έγινε τελικά πραγματική ταινία χαρίζοντας επιτυχία και βραβεύσεις στους δημιουργούς της.
Ανάμεσα στους πολλούς φίλους που απέκτησε στον χώρο της μουσικής ήταν ο Bob Dylan, με τον οποίο ήταν αρκετά κοντά στα μέσα της δεκαετίας του ’60, όταν ήταν γείτονες στο Woodstock. Με τον Kris Kristofferson ήταν επίσης στενοί φίλοι και ο Cash τον είχε βοηθήσει να ξεκινήσει την καριέρα του.
Το φτωχόπαιδο από το Αρκανσο έγινε επίσης φίλος με πολλούς από τους αμερικανούς προέδρους, με πρώτο τον Richard Nixon, που τον προσκάλεσε στον Λευκό Οίκο και του ζήτησε να ερμηνεύσει τραγούδια αντίθετα με τα πιστεύω του και ο Cash προτίμησε να τραγουδήσει τα Man In Black, What Is Truth και The Ballad Of Ira Hayes, το τελευταίο ήταν γραμμένο για έναν βετεράνο Ινδιάνο που επέστρεψε στην Αριζόνα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και αρχικά η επιστροφή του παρεξηγήθηκε. Ενας άλλος Αμερικανός πρόεδρος που έγινε στενός φίλος του, ήταν και ο Jimmy Carter.
Ο Johnny Cash είναι ο μόνος καλλιτέχνης στην Ιστορία που έγινε μέλος εν ζωή, εκτός από το Rock and Roll Hall Of Fame, και στα Country Music Hall Of Fame και Nashville Songwriters Hall Of Fame. Στα σχεδόν 50 χρόνια της καλλιτεχνικής του πορείας έγραψε περισσότερα από 1.000 τραγούδια και ηχογράφησε δεκάδες άλμπουμ, με αρκετά από αυτά να είναι ηχογραφημένα κατά τη διάρκεια ζωντανών εμφανίσεων, μπροστά σε ενθουσιώδες κοινό.
* Συγγραφέας, μουσικός παραγωγός, συνδημιουργός του site #apotis4stis5, κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ της μακροβιότερης καθημερινής ραδιοφωνικής εκπομπής “πό τις 4 στις 5″ στο Α’ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ της ΕΡΤ, τώρα είναι κάθε απόγευμα 6-8 στο Βήμα fm. Ο μοναδικός Έλληνας, μέλος του Rock & Roll Hall Of Fame.
Πηγή: news247.gr
Johnny Cash – Hurt