ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (Μικρή συλλογή άρθρων)

Α)Εξέδυσαν με τα ιμάτια μου και ενέδυσάν με χλαμύδα κοκκίνην

Εξέδυσαν με τα ιμάτια μου και ενέδυσάν με χλαμύδα κοκκίνην.

Έθηκαν επί την κεφαλήν μου στέφανον εξ ακανθών.

Και επί την δεξιάν μου χείρα έδωκαν κάλαμον

ίνα συντρίψω αυτούς ως σκέυη κεραμέως.

Από τα ύψιστα καθαρά μηνύματα της Χριστιανικής πίστης (όπως και άλλων θρησκειών) είναι η αλήθεια αυτή, της συγχώρεσης ως αποτέλεσμα της αστείρευτης αγάπης που ο άνθρωπος έχει φυλαγμένη μέσα του, ως «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσην» του Δημιουργού του πλάσμα του Θεού.

Ο συμβολισμός της ταπείνωσης του Ιησού, που ως Θεός καταδέχτηκε να δικαστεί από τους ανθρώπους, να χλευαστεί από αυτούς μέχρι τον έσχατο εξευτελισμό, να σταυρωθεί και να πεθάνει πάνω στο σταυρό, αλλά πριν πεθάνει ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙ (Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι) και τέλος η Ανάστασή του, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το μέγιστο παράδειγμα και διδαχή τρόπου ζωής.

Ο άνθρωπος που έχει τη δύναμη να συγχωρεί ΠΛΗΡΩΣ και ΑΠΟΛΥΤΑ εκείνους που του έχουν προκαλέσει ακόμα και τις μεγαλύτερες πληγές, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα είναι στο τέλος νικητής πάνω σε όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες, δικές του και άλλων που μπήκαν και επηρέασαν τη ζωή του. Η αγάπη και όλες οι αρετές που απορρέουν από αυτή είναι η μεγαλύτερη δύναμη του ανθρώπου.

 
to synoro blog''

========================================================================

Β)Σήμερον κρεμάται επί ξύλου...

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την Γην κρεμμάσας. Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται ο των αγγέλων Βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις. Ράπισμα κατεδέξατο ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. Ήλοις προσηλώθη ο Νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκεντήθη ο Υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν Σου τα πάθη, Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου ανάστασιν».

Ο Σταυρός από ατιμωτικό σύμβολο μετατρέπεται ξαφνικά σε δύναμη και ζωή. Μπαίνει στο κέντρο της ιστορίας και νοηματοδοτεί όλα όσα τοποθετούνται στην προοπτική του. Η θυσιαζόμενη αγάπη είναι αυτή που μπορεί να αγκαλιάσει τον κόσμο και ν' αναδείξει την πεμπτουσία του. Η ζωή που προσφέρει ο Χριστός από τον Σταυρό δεν είναι κάποιες θρησκευτικές αντιλήψεις ή ευσεβιστικές ιδέες ή ακόμα μια ιδεολογία, αλλά η όντως ζωή ως βίωμα, εμπειρία και πράξη.

Σταυρός και ανάσταση είναι έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, όπως ξεπηδούν μέσα από τον υμνολογικό πλούτο της αποψινής ακολουθίας. Συνιστούν τελικά την αυθεντικότητα του κόσμου και τη ρωμαλεότητα του ανθρώπινου ήθους στην πιο μεγαλειώδη καταξίωσή του

=====================================================================

Γ) Άξιον εστί, μεγαλύνειν Σε τον ζωοδότην .....

Άξιον εστί, μεγαλύνειν Σε τον ζωοδότην, τον εν τω σταυρώ τας χείρας εκτείναντα και συντρίψαντα το κράτος του εχθρού.

Άξιον εστί, μεγαλύνειν Σε των πάντων κτίστην, σοις γαρ τοις παθήμασιν έχομεν την απάθειαν, ρυσθέντες της φθοράς.

Όμμα το γλυκύ και τα χείλη σου, πώς μύσσω, Λόγε;

Πώς νεκροπρεπώς δέ κηδεύσω Σε; Ανεβόα μετά φρίκης, Ιωσήφ!

Ώσπερ πελεκάν, τετρωμένος την πλευράν σου, Λόγε, σους θανόντας παίδας εζώωσας, επιστάξας ζωτικοίς αυτοίς κρουνούς.

Έκλαιε πικρώς, η πανάφθορος μήτηρ σου, Λόγε, ότε εν τω τάφω εώρακε Σε, τον άφραστον και άναρχον Θεόν.

Ύμνοις σου, Χριστέ, νυν την σταύρωσιν και την ταφήν σου, άπαντες πιστοί εκθειάζομεν, οι θανάτου λυτρωθέντες ση ταφή.