Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές (1927-17 Απριλίου 2014)

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές  Κολομβιανός συγγραφέας, Νόμπελ 1982) Ο συγγραφέας του “Εκατό χρόνια μοναξιάς”

Κανένας δεν αξίζει τα δάκρυά σου, αλλά όποιος και να τα ‘ξιζε, δεν θα σε έκανε να κλάψεις.
Αυτός που περιμένει πολύ, δεν πρέπει να περιμένει πολλά.
Αυτό που έχει σημασία στη ζωή δεν είναι τι σου συμβαίνει, αλλά τι θυμάσαι και πώς το θυμάσαι.
Όλα τα ανθρώπινα πλάσματα έχουν τρεις ζωές: τη δημόσια, την ιδιωτική και τη μυστική.

Δεν πιστεύω στο Θεό, αλλά τον φοβάμαι. (Ήταν βασική ατάκα και στο φιλμ “Συνήθεις Ύποπτοι”)
Τα χρήματα είναι τα περιττώματα του διαβόλου.

Αν ο Θεός δεν αναπαυόταν την Κυριακή, θα προλάβαινε να τελειώσει τον Κόσμο.
Βυθίστηκα στη ρομαντική λογοτεχνία, που είχα αποκηρύξει όταν η μητέρα μου θέλησε να μου την επιβάλει με το ζόρι, και από αυτή συνειδητοποίησα πως η ακατανίκητη δύναμη που κάνει τη Γη να γυρίζει δεν είναι οι ευτυχισμένοι έρωτες, αλλά όσοι συναντούν εμπόδια.
Οι ράτσες που είναι καταδικασμένες να ζήσουν 100 χρόνια μοναξιάς δεν έχουν δεύτερη ευκαιρία σ’ αυτή τη γη.
Ένα ψέμα είναι πιο βολικό από την αμφιβολία, πιο χρήσιμο από την αγάπη και πιο ανθεκτικό από την αλήθεια.
Ένας άντρας καταλαβαίνει πότε αρχίζει να γερνάει: όταν αρχίζει και μοιάζει με τον πατέρα του.
Και να θυμάσαι πάντα πως το πιο σημαντικό σε ένα γάμο δεν είναι η ευτυχία, αλλά η σταθερότητα.
Η φανταστική λογοτεχνία επινοήθηκε τη μέρα που ο Ιωνάς γύρισε σπίτι του και είπε στην γυναίκα του ότι άργησε τρεις μέρες επειδή τον είχε καταπιεί μια φάλαινα.
Πολλά χρόνια αργότερα, καθώς αντιμετώπιζε το εκτελεστικό απόσπασμα, ο συνταγματάρχης Αουρελιάνο Μπουενδία θυμήθηκε εκείνο το μακρινό απόγευμα, όταν ο πατέρας του τον πήρε μαζί του για να ανακαλύψει τον πάγο. (Η πρώτη φράση από τα “100 Χρόνια Μοναξιάς”)
Πηγή. http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=5