Ηλίας Σταμπολιάδης*
Καταγράφεται μία διαστρέβλωση της πραγματικότητας και μια παραποίηση των ονομάτων και των προσδιορισμών που αποδίδουν τις έννοιες των πραγμάτων, ώστε να μην μπορεί να πει κανείς εάν κάποιο στοιχείο είναι το αποτέλεσμα ή η αιτία της κρίσης. Σίγουρα, πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο.
Tο κενό πολιτικής ηγεσίας, την έλλειψη που βιώνουν οι πολίτες στην ασφάλεια, την κοινωνική δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη, έρχονται να καλύψουν οι χρυσαυγίτες, αυτοχριζόμενοι “κοινωνικοί προστάτες” για να εξυπηρετήσουν δικούς τους σκοτεινούς και ύποπτους σκοπούς.
Οι τακτικές τους θυμίζουν ενέργειες φασιστικών καθεστώτων που αιματοκύλισαν τον κόσμο, αλλά ταυτόχρονα οι ίδιοι καθίστανται πρώτης τάξεως αποδιοπομπαίοι τράγοι, στο μέτρο που η προφανής ανάγκη καταγγελίας τους εξασφαλίζει άλλοθι στα λιμικά τρωκτικά της εξουσίας και τους κατ’ επάγγελμα “φιλήσυχους” πολίτες που τη στηρίζουν για να γλείφουν τα απομεινάρια της.
Δείχνουν τον μπαμπούλα για να κρύψουν το θηρίο. Η Χρυσή Αυγή μας δηλώνει ότι υπερασπίζεται την πατρίδα, άρα όποιοι επίσης μιλούν για την πατρίδα στιγματίζονται και αυτοί σαν φασίστες, κυνηγάει τους λαθρομετανάστες, άρα όποιος αντιδρά και διαμαρτύρεται για την εισβολή των αλλοδαπών θεωρείται ρατσιστής, συνεργάζεται με τους ακραίους θρησκόληπτους, άρα όποιος είναι πιστός χαρακτηρίζεται σαν οπισθοδρομικός.
Τον τελευταίο καιρό παρεμβαίνουν και ορισμένοι αγωνιστές αρχιερείς που στηλιτεύουν τη βάρβαρη κατά των λαθρομεταναστών συμπεριφορά της Χρυσής Αυγής, υπενθυμίζοντας ευαγγελικές περικοπές που δείχνουν ότι κριτήριο στη συμπεριφορά μας πρέπει να είναι η αγάπη προς τον πλησίον και τον έχοντα ανάγκη.
Μα νά τώρα, που γεννώνται διάφορα ερωτήματα. Ποίος είναι περισσότερο πλησίον και περισσότερο σε ανάγκη; Ο ηλικιωμένος γείτονας ή αυτός που μπήκε παράνομα στη χώρα και κακοποιεί τον πρώτο για να τον ληστέψει; Ο έμπορος που έκλεισε το μαγαζί του ή ο λαθρέμπορος εισαγομένων προϊόντων; Ο συνταξιούχος που μια ζωή πλήρωνε για τη σύνταξη και την ιατρική του περίθαλψη, ή ο τοκογλύφος που αγόρασε ελληνικά ομόλογα στο 20% της αξίας τους και τώρα απαιτεί να αποζημιωθεί με το 100%;
Η Αλήθεια, που είναι ο Χριστός, υπηρετείται μόνο με τον ορθό λόγο και την αυτοθυσιαστική διάθεση και όχι με πύρινους λόγους που χάνονται στον αέρα. Είναι θεμιτή η ικανοποίηση της χριστιανικής μας αυταρέσκειας και υπεροχής που εξαντλείται στην προσωρινή περίθαλψη εκείνων που η αυριανή τους ανάγκη θα είναι μεγαλύτερη από τη σημερινή, ενώ με τη σιωπή και την ανοχή μας καλύπτουμε αυτούς που ευθύνονται για όλη αυτή την ανέχεια;
Οι Κινέζοι λένε, “αντί να δώσεις ένα ψάρι σε έναν πεινασμένο μάθε τον να ψαρεύει”. Ο Μιλτιάδης πριν από τη μάχη του Μαραθώνος είπε στους Αθηναίους “εάν τους νικήσουμε αυτοί έχουν πατρίδα να επιστρέψουν, εάν μας νικήσουν εμείς δεν έχουμε που να πάμε”. Σήμερα γίνεται ένας πόλεμος εκμηδενισμού των εθνών με την εξαλλοίωση της γλώσσας τους, της ιστορίας τους, της πίστης τους, του πολιτισμού τους και κυρίως της οικονομίας τους. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η αλήθεια του Χριστού είναι πανανθρώπινη και η αγάπη πρέπει να απευθύνεται προς όλους αδιακρίτως, παρά το γεγονός ότι μερικοί χριστιανοί αρχιερείς δεν φαίνεται να το τηρούν ούτε μεταξύ ορθοδόξων, όπως έχουν δείξει οι αντιπαλότητες Πατριαρχείων και Αρχιεπισκοπών.
Καλώς ή κακώς, ο πλανήτης είναι δομημένος σε γεωγραφικές περιοχές επιρροής που επιτρέπουν στους κατοίκους τους να επιβιώνουν μέσα στα όριά τους, τα οποία ωστόσο υποχρεούνται να φυλάσσουν, αποκλείοντας την είσοδο σε κάθε ένοπλο ή άοπλο επίδοξο εισβολέα. Είναι υποχρέωση των τοπικών αρχόντων να φροντίζουν για την ευημερία και την ασφάλεια των πολιτών τους, ιδίως όταν η λαθρομετανάστευση γίνεται μέσο της παγκοσμιοποίησης για την πολιτισμική και οικονομική υποδούλωση της χώρας τους.
Ακόμη και στην Παλαιά Διαθήκη, αναφέρεται ότι ο Θεός τιμώρησε τον βασιλέα Σαούλ, επειδή δεν υπάκουσε στην εντολή να εξοντώσει όχι μόνο τους Αμαληκίτες, αλλά και τα ζώα τους, εφόσον αποτελούσαν κίνδυνο για τον Ισραήλ. Ο Σαούλ, φερόμενος με ιδιοτέλεια, κράτησε πολλούς για δούλους και πήρε ζώα και λάφυρα για λογαριασμό του (Α’ Βασιλειών 15, 18-19). Ο ίδιος ο Χριστός είπε “Ήλθα για να βάλω φωτιά επί της γης και είθε να είχε ήδη ανάψει….θα διαχωριστούν ο πατέρας εναντίον του υιού και ο υιός εναντίον του πατέρα…” (Λουκάς 12, 49-53). Παραδείγματα σύγκρουσης αγίων με την κοσμική εξουσία παίρνουμε από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο που κατηγόρησε επωνύμως την Ηρωδιάδα και αποκεφαλίστηκε (Μάρκος 6, 19-28), ενώ ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τα έβαλε με την αυτοκράτειρα Ευδοξία, με αποτέλεσμα να πεθάνει στην εξορία.
Κάποτε κατηγορούσαν τους κομμουνιστές ως απάτριδες και φασίστες. Ας μην ασχολούμαστε τώρα με την Χρυσή Αυγή διαφημίζοντάς την, όταν μάλιστα χρησιμοποιεί σαν άλλοθι το ότι πηγαίνει όπου την καλούν, υποκαθιστώντας την κωφεύουσα Αστυνομία. Η Εκκλησία από τη μεριά της, ας διακινδυνεύσει να τα βάλει πρώτα με τους Έλληνες πρωταίτιους της κρίσης και μετά με τους αιρετικούς, τους σεξουαλικώς εκτρεπόμενους ή τους Σιωνιστές. Οι υπόλογοι έχουν συγκεκριμένα ονοματεπώνυμα είτε σαν πολιτικοί οργανισμοί είτε ακόμη και σαν πρόσωπα με εξόφθαλμες ευθύνες για πράξεις ενάντια στα συμφέροντα του έθνους, όπως π.χ. ο Γ. Α. Παπανδρέου. Μπροστά τους οι χρυσαυγίτες είναι μωρές παρθένες.
Αφού τα πράγματα έχουν έτσι, τι θα πρέπει να γίνει; Σίγουρα θα ήταν καλό να ηγηθεί η Εκκλησία ενός απελευθερωτικού αγώνα. Με την Εκκλησία επικεφαλής, θα ενθαρρύνονταν οι σύγχρονοι “μπουρλοτιέρηδες”, άνθρωποι με γνώση, αλλά και σύνεση και κυρίως αγάπη για την πατρίδα που παραμένουν άπραγοι, περιμένοντας το κάλεσμα του έθνους. Ο λαός τότε θα ακολουθούσε, διότι περιμένει τη σωτηρία του από τον Θεό και δεν πτοείται από την ανεπάρκεια ορισμένων εκπροσώπων Του. Αυτή είναι η μόνη φωνή που θα ακούσει ο λαός, γιατί τη γνωρίζει. Το επιβεβαιώνει η απήχηση που είχε η πρόσφατη παρέμβαση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Παύλου, (αλλά και άλλες πρωτύτερες τόσο του ιδίου όσο και της Ιεράς Συνόδου), με αφορμή την οποία συντάχθηκε το παρόν κείμενο.
*Καθηγητής, Πολυτεχνείο Κρήτης
26 Οκτωβρίου 2012
εορτή του Αγίου Δημητρίου
Tο κενό πολιτικής ηγεσίας, την έλλειψη που βιώνουν οι πολίτες στην ασφάλεια, την κοινωνική δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη, έρχονται να καλύψουν οι χρυσαυγίτες, αυτοχριζόμενοι “κοινωνικοί προστάτες” για να εξυπηρετήσουν δικούς τους σκοτεινούς και ύποπτους σκοπούς.
Οι τακτικές τους θυμίζουν ενέργειες φασιστικών καθεστώτων που αιματοκύλισαν τον κόσμο, αλλά ταυτόχρονα οι ίδιοι καθίστανται πρώτης τάξεως αποδιοπομπαίοι τράγοι, στο μέτρο που η προφανής ανάγκη καταγγελίας τους εξασφαλίζει άλλοθι στα λιμικά τρωκτικά της εξουσίας και τους κατ’ επάγγελμα “φιλήσυχους” πολίτες που τη στηρίζουν για να γλείφουν τα απομεινάρια της.
Δείχνουν τον μπαμπούλα για να κρύψουν το θηρίο. Η Χρυσή Αυγή μας δηλώνει ότι υπερασπίζεται την πατρίδα, άρα όποιοι επίσης μιλούν για την πατρίδα στιγματίζονται και αυτοί σαν φασίστες, κυνηγάει τους λαθρομετανάστες, άρα όποιος αντιδρά και διαμαρτύρεται για την εισβολή των αλλοδαπών θεωρείται ρατσιστής, συνεργάζεται με τους ακραίους θρησκόληπτους, άρα όποιος είναι πιστός χαρακτηρίζεται σαν οπισθοδρομικός.
Τον τελευταίο καιρό παρεμβαίνουν και ορισμένοι αγωνιστές αρχιερείς που στηλιτεύουν τη βάρβαρη κατά των λαθρομεταναστών συμπεριφορά της Χρυσής Αυγής, υπενθυμίζοντας ευαγγελικές περικοπές που δείχνουν ότι κριτήριο στη συμπεριφορά μας πρέπει να είναι η αγάπη προς τον πλησίον και τον έχοντα ανάγκη.
Μα νά τώρα, που γεννώνται διάφορα ερωτήματα. Ποίος είναι περισσότερο πλησίον και περισσότερο σε ανάγκη; Ο ηλικιωμένος γείτονας ή αυτός που μπήκε παράνομα στη χώρα και κακοποιεί τον πρώτο για να τον ληστέψει; Ο έμπορος που έκλεισε το μαγαζί του ή ο λαθρέμπορος εισαγομένων προϊόντων; Ο συνταξιούχος που μια ζωή πλήρωνε για τη σύνταξη και την ιατρική του περίθαλψη, ή ο τοκογλύφος που αγόρασε ελληνικά ομόλογα στο 20% της αξίας τους και τώρα απαιτεί να αποζημιωθεί με το 100%;
Η Αλήθεια, που είναι ο Χριστός, υπηρετείται μόνο με τον ορθό λόγο και την αυτοθυσιαστική διάθεση και όχι με πύρινους λόγους που χάνονται στον αέρα. Είναι θεμιτή η ικανοποίηση της χριστιανικής μας αυταρέσκειας και υπεροχής που εξαντλείται στην προσωρινή περίθαλψη εκείνων που η αυριανή τους ανάγκη θα είναι μεγαλύτερη από τη σημερινή, ενώ με τη σιωπή και την ανοχή μας καλύπτουμε αυτούς που ευθύνονται για όλη αυτή την ανέχεια;
Οι Κινέζοι λένε, “αντί να δώσεις ένα ψάρι σε έναν πεινασμένο μάθε τον να ψαρεύει”. Ο Μιλτιάδης πριν από τη μάχη του Μαραθώνος είπε στους Αθηναίους “εάν τους νικήσουμε αυτοί έχουν πατρίδα να επιστρέψουν, εάν μας νικήσουν εμείς δεν έχουμε που να πάμε”. Σήμερα γίνεται ένας πόλεμος εκμηδενισμού των εθνών με την εξαλλοίωση της γλώσσας τους, της ιστορίας τους, της πίστης τους, του πολιτισμού τους και κυρίως της οικονομίας τους. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η αλήθεια του Χριστού είναι πανανθρώπινη και η αγάπη πρέπει να απευθύνεται προς όλους αδιακρίτως, παρά το γεγονός ότι μερικοί χριστιανοί αρχιερείς δεν φαίνεται να το τηρούν ούτε μεταξύ ορθοδόξων, όπως έχουν δείξει οι αντιπαλότητες Πατριαρχείων και Αρχιεπισκοπών.
Καλώς ή κακώς, ο πλανήτης είναι δομημένος σε γεωγραφικές περιοχές επιρροής που επιτρέπουν στους κατοίκους τους να επιβιώνουν μέσα στα όριά τους, τα οποία ωστόσο υποχρεούνται να φυλάσσουν, αποκλείοντας την είσοδο σε κάθε ένοπλο ή άοπλο επίδοξο εισβολέα. Είναι υποχρέωση των τοπικών αρχόντων να φροντίζουν για την ευημερία και την ασφάλεια των πολιτών τους, ιδίως όταν η λαθρομετανάστευση γίνεται μέσο της παγκοσμιοποίησης για την πολιτισμική και οικονομική υποδούλωση της χώρας τους.
Ακόμη και στην Παλαιά Διαθήκη, αναφέρεται ότι ο Θεός τιμώρησε τον βασιλέα Σαούλ, επειδή δεν υπάκουσε στην εντολή να εξοντώσει όχι μόνο τους Αμαληκίτες, αλλά και τα ζώα τους, εφόσον αποτελούσαν κίνδυνο για τον Ισραήλ. Ο Σαούλ, φερόμενος με ιδιοτέλεια, κράτησε πολλούς για δούλους και πήρε ζώα και λάφυρα για λογαριασμό του (Α’ Βασιλειών 15, 18-19). Ο ίδιος ο Χριστός είπε “Ήλθα για να βάλω φωτιά επί της γης και είθε να είχε ήδη ανάψει….θα διαχωριστούν ο πατέρας εναντίον του υιού και ο υιός εναντίον του πατέρα…” (Λουκάς 12, 49-53). Παραδείγματα σύγκρουσης αγίων με την κοσμική εξουσία παίρνουμε από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο που κατηγόρησε επωνύμως την Ηρωδιάδα και αποκεφαλίστηκε (Μάρκος 6, 19-28), ενώ ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τα έβαλε με την αυτοκράτειρα Ευδοξία, με αποτέλεσμα να πεθάνει στην εξορία.
Κάποτε κατηγορούσαν τους κομμουνιστές ως απάτριδες και φασίστες. Ας μην ασχολούμαστε τώρα με την Χρυσή Αυγή διαφημίζοντάς την, όταν μάλιστα χρησιμοποιεί σαν άλλοθι το ότι πηγαίνει όπου την καλούν, υποκαθιστώντας την κωφεύουσα Αστυνομία. Η Εκκλησία από τη μεριά της, ας διακινδυνεύσει να τα βάλει πρώτα με τους Έλληνες πρωταίτιους της κρίσης και μετά με τους αιρετικούς, τους σεξουαλικώς εκτρεπόμενους ή τους Σιωνιστές. Οι υπόλογοι έχουν συγκεκριμένα ονοματεπώνυμα είτε σαν πολιτικοί οργανισμοί είτε ακόμη και σαν πρόσωπα με εξόφθαλμες ευθύνες για πράξεις ενάντια στα συμφέροντα του έθνους, όπως π.χ. ο Γ. Α. Παπανδρέου. Μπροστά τους οι χρυσαυγίτες είναι μωρές παρθένες.
Αφού τα πράγματα έχουν έτσι, τι θα πρέπει να γίνει; Σίγουρα θα ήταν καλό να ηγηθεί η Εκκλησία ενός απελευθερωτικού αγώνα. Με την Εκκλησία επικεφαλής, θα ενθαρρύνονταν οι σύγχρονοι “μπουρλοτιέρηδες”, άνθρωποι με γνώση, αλλά και σύνεση και κυρίως αγάπη για την πατρίδα που παραμένουν άπραγοι, περιμένοντας το κάλεσμα του έθνους. Ο λαός τότε θα ακολουθούσε, διότι περιμένει τη σωτηρία του από τον Θεό και δεν πτοείται από την ανεπάρκεια ορισμένων εκπροσώπων Του. Αυτή είναι η μόνη φωνή που θα ακούσει ο λαός, γιατί τη γνωρίζει. Το επιβεβαιώνει η απήχηση που είχε η πρόσφατη παρέμβαση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Παύλου, (αλλά και άλλες πρωτύτερες τόσο του ιδίου όσο και της Ιεράς Συνόδου), με αφορμή την οποία συντάχθηκε το παρόν κείμενο.
*Καθηγητής, Πολυτεχνείο Κρήτης
26 Οκτωβρίου 2012
εορτή του Αγίου Δημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου