Τουρκική "ελευθεροκτόνος" στροφή

Τουρκική "ελευθεροκτόνος" στροφή

Le Monde

Τουρκία: «Ούτε με βιάγκρα δεν μπορώ».

Τουρκία, ούτε για μια νύκτα, ούτε για τη ζωή

Η Ευρώπη θέλει να δει στην τουρκική κυβέρνηση και στον ηγέτη της Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τη λύση για όλους τους φόβους της ενώπιον της άνοδου των ισλαμιστικών κομμάτων στον απόηχο των αραβικών επαναστάσεων. Αφού τα τελευταία επικαλούνται το μοντέλο του τουρκικού ΑΚΡ – εφευρέτη, λένε, μιας πρωτότυπής δημοκρατικής ισλαμοσυντηρητικής οδού- δεν υπάρχει πια κανένας λόγος ανησυχίας, η πορεία προς την ελευθερία θα συνεχιστεί χωρίς αποτυχία! Αυτή η ανακούφιση εκφράζεται κυκλικώς, κυρίως από πολλούς σχολιαστές της διεθνούς πολιτικής.

Οι λόγοι ανησυχίας είναι όμως πολλοί αν κοιτάξουμε την πολιτική κατάσταση στην Τουρκία όπως είναι και όχι για να καθησυχάσουμε φτηνά. Κι αυτό γιατί η

περίφημη «Μουσουλμανική Δημοκρατία» (όπως μιλάμε  στην Ευρώπη για την «Χριστιανική Δημοκρατία») δεν διαθέτει καθόλου τις αρετές που θα ήθελαν να της αποδώσουν. Μαρτυρία, η τύχη των εθνοτικών μειονοτήτων και η κατάσταση της ελευθερίας της έκφρασης.

Η επιμονή της εξουσίας εναντίον των ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης που τολμούν να προσεγγίσουμε την κουρδική κατάσταση ή την κυριαρχία του AKP έχει γίνει σοβαρή, όπως το υπογράμμισαν οι Δημοσιογράφοι «Χωρίς Σύνορα» σε ανακοίνωσή τους στις 26 Οκτωβρίου. Για να αναφέρουμε μόνο μία περίπτωση μεταξύ των εβδομήντα δημοσιογράφων που φυλακίστηκαν για το αδίκημα της γνώμης, ο Αχμέτ Σικ (Ahmet Sik), συγγραφέας ενός βιβλίου που λογοκρίθηκε πριν να εκδοθεί και  που αφορούσε την επιρροή της οργάνωσης θρησκευτικής ευαισθησίας του Φετουλάχ Γκιουλέν (Fethullah Gulen) μέσα στην αστυνομία και το κράτος, μαραζώνει στη φυλακή από το Μάρτιο.

Το να ζητάς για τους Κούρδους τέλος της κρατικής βίας και αναγνώριση των δικαιωμάτων τους,  προσωπική ελευθερία και  πολιτιστική πολυφωνία, ή απλώς να ενημερώνεις την κοινή γνώμη, είναι αντικείμενο μιας όλο και περισσότερο συστηματικής αστυνομικής και δικαστικής καταστολής.

Ο  Οκτώβριος του 2011 ήταν γι αυτό το θέμα ο πιο κρίσιμος μήνας  για τους Τούρκους δημοκράτες. Στις 4 Οκτωβρίου, ο Deniz Zarakolu, Μηχανικός, υποψήφιος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Bilgi της Κωνσταντινούπολης, και συντάκτης για τον οίκο Belge που διαδραματίζει καίριο ρόλο στη διάδοση της έρευνας αιχμής, συνελήφθη επειδή έκανε διάλεξη με θέμα «Η Πολιτική, του Αριστοτέλη», στο πλαίσιο της Ακαδημίας του κουρδικού κόμματος BDP (Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας), νομικού κόμματος που αντιπροσωπεύεται στο Κοινοβούλιο. Στη συνέχεια ήρθε η σειρά της Ayse Berktay (Hacimirzaoglu), ερευνήτρια και μεταφράστρια, να συλληφθεί στο σπίτι της στην Κωνσταντινούπολη και να φυλακιστεί.

Στις 28 Οκτωβρίου, η Buṣrā Ersanli, διάσημη καθηγήτρια πολιτικών επιστημών και συνταγματικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Μαρμαρά, συνελήφθη την παραμονή της διεθνούς στρογγυλής τραπέζης που επρόκειτο να προεδρεύει στο Πανεπιστήμιο Bilgi στην Κωνσταντινούπολη με θέμα «Τα αμφιλεγόμενα ζητήματα της ιστορίας της Τουρκικής Δημοκρατίας».  Την ίδια μέρα, ο Ραγκίπ Zarakolu, διευθυντής των εκδόσεων Belge (και  πατέρας του Deniz), επίσης ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και πρώην πρόεδρος της Επιτροπής των Φυλακισμένων Συγγραφέων (PEN-Τουρκία), τέθηκε και αυτός υπό κατ’ οίκον περιορισμό. Σαράντα οκτώ συλλήψεις έγιναν από την αστυνομία, που εισέβαλε στα πολίτικα γραφεία του BDP. Στη 1^η Νοέμβριου, παρατήθηκε από το δικαστήριο της Μπεσίκτας η προφυλάκιση των Buṣrā Ersanli και Ραγκίπ Zarakolu μέχρι τη δίκη τους.

Οι συλλήψεις που πραγματοποιούνται από τις αντιτρομοκρατικές μονάδες της αστυνομίας, και που τις ονομάζουν «επιχειρήσεις KCK» (κοινωνική ένωση του Κουρδιστάν), στοχεύουν να καταστρέψουν τα έργα Τούρκων διανοούμενων, δικηγόρων και ακαδημαϊκών για την οικοδόμηση μιας τουρκικής δημοκρατίας που σέβεται τις μειονότητες και τα ατομικά δικαιώματα. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την δύναμη και την βία εναντίον τους και βασίζεται στην δικαιοσύνη –που ελέγχει - για να καταστρέψει αυτές τις ειρηνικές κινήσεις και το έργο πληροφόρησης που εκτελείται.

Από το 2009, σχεδόν 8000 άνθρωποι συνελήφθησαν για πράξεις που σχετίζονται με την άσκηση της ελευθερίας της έκφρασης. Με αυτό, η Τουρκία του Ερντογάν αποκαλύπτει το αληθινό πρόσωπό της, αυτού ενός καθεστώτος που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το καθεστώς των στρατηγών της δεκαετίας του 1980. Εν πάση περιπτώσει, καμία σχέση με τη περίφημή ισλαμική δημοκρατία που τόσο λιβανίζεται τις τελευταίες εβδομάδες.

Η Τουρκία είναι πλούσια σε δημοκράτες, καλλιτέχνες, ανεξάρτητους διανοούμενους. Αρκετές χιλιάδες από αυτούς αγωνίζονται γενναία για χρόνια για να αποκρούσουν τον υπερ-εθνικισμό, για να ζητήσουν διαλεύκανση σχετικά με τα εγκλήματα του στρατιωτικού καθεστώτος, για να υπερασπιστούν τη αρμενική μνήμη και την ελευθερία της ιστορίας, για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την προσέγγιση των κοινοτήτων, με άλλα λόγια να ασκήσουν τα δικαιώματά τους ως άνδρες ή γυναίκες σε μια χώρα που θέλουν ελεύθερη.

Η δημοκρατική οδός στην Τουρκία βρίσκεται σίγουρα κοντά  στην ελευθερία περισσότερο με την κοινωνία των πολιτών και τους επιστήμονες παρά με τις παρελκυστικές τακτικές μιας κυβέρνησης που υιοθετεί μεθόδους παραπληροφόρησης και χειραγώγησης προκειμένου να αποκρύψει την αλήθεια για την πολιτική της καταστολής που ακολουθεί. Η τελευταία είχε εξάλλου καθοδηγήσει την πρώτη εκτίμηση της για την «αραβική άνοιξη», μέσω σαφής υποστήριξης εγκαταστημένων δικτατόρων, από τον Μουαμάρ Καντάφι έως τον Μπασάρ Α-Άσαντ, που ο  Ερντογάν τον χαρακτήριζε «καλό φίλο».

Η τύχη των Τούρκων δημοκρατών ενδιαφέρει ολόκληρη την Ευρώπη. Οι αγώνες τους καθορίζουν το μέλλον της Τουρκίας, αλλά και της ίδιας της Ευρώπης. Ας μην το ξεχνάμε ποτέ. Και ας αγωνιστούμε για τους Ayse, Buṣrā, Deniz, Ραγκίπ και εκείνους που περιμένουν στη φυλακή να δικαστούν ή να  θυσιάζουν την ελευθερία τους για ένα κοινό ιδανικό.

Σε μια εποχή που, με μια επιχείρηση μάρκετινγκ, προωθείται η τουρκική δημοκρατία σαν πρότυπο για τον αραβικό κόσμο, αυτό το τελευταίο κύμα συλλήψεων αποκαλύπτει μια για πάντα τον τρόπο λειτουργίας του ΑΚΡ: να καταστρέψει ολοσχερώς το κουρδικό πολιτικό κίνημα, να ενοχοποιήσει τους Τούρκους διανοούμενους που εργάζονται για να σταματήσουν οι μάχες στην ανατολική χώρα, για να κατακτήσει όλο το κρατικό μηχανισμό, για να απομακρύνει κάθε αντιπολίτευση, να εκφοβίζει όλα τα μέσα ενημέρωσης, και τελικά να τυλίγεται στο λάβαρο της δημοκρατίας για να παραπλανήσει καλύτερα την εφησυχασμένη ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Εν τέλει, πρόκειται για μια δημοκρατία «καλή για την Ανατολή» που προσπαθούν να μας πουλήσουν εδώ.

Καταγγέλλουμε αυτή τη στρατηγική που στοχεύει να τρομοκρατήσει την τουρκική κοινωνία, στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Ένας ερευνητής δημοσιογράφος δεν είναι τρομοκράτης, ένας  πανεπιστημιακός δεν είναι εγκληματίας, ένας ανεξάρτητος εκδότης δεν είναι προδότης. Αυτοί οι άνδρες και γυναίκες είναι η τιμή της Τουρκίας. Καλούμε την ευρωπαϊκή κοινότητα να πιέσει την τουρκική κυβέρνηση για την απελευθέρωση των κρατουμένων συνείδησης. Ζητούμε από τα ευρωπαϊκά κράτη να βγουν από την αθωότητα  και να κοιτάζουν την ιστορία κατά πρόσωπο.

Hamit Bozarslan, διευθυντής σπουδών στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (EHESS), Vincent Duclert, καθηγητής στην EHESS και Ferhat Taylan, διδάκτωρ φιλοσοφίας και μεταφραστής.

Πηγή: Le Monde