ΚΥΡΙΑΚΉ, 13 ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ 2011
Από την ΤΜΤ στην ίδρυση του ψευδοκράτους
>Συμβολική ημερομηνία η 15η Νοεμβρίου για τους εθνικιστές Τουρκοκυπρίους
Μόρφωμα ετών 28... μη αναγνωρισμένο
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗΣ ?Στις 14/5/1983, μετά το ψήφισμα του ΣΑ για το Κυπριακό (37/253-13/5/1983), ο Ντενκτάς δηλώνει ότι έχει εξαντληθεί η υπομονή των Τ/κ και ότι θααποδείξουν την οντότητα των δύο λαών στο νησί. ?Στις 16/5/83, κατευθυνόμενες από την τ/κ ηγεσία οργανώσεις διαμαρτύρονται για το περιεχόμενο του ψηφίσματος και καλούν την τ/κ ηγεσία να προχωρήσει στην ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Την επόμενη ο Ραούφ δηλώνει ότι θα διενεργήσει δημοψήφισμα για την ανακήρυξη, ενώ ο Τούρκος ΥΠΕΞ Τουρκμέν θεωρεί μια τέτοια ενέργεια φυσιολογική.
?Στις 20/5/1983, ο Ραούφ, επιστρέφοντας από το Λονδίνο, δήλωσε ότι ήλθε πλέον το πλήρωμα τουχρόνου για την ανεξαρτησία. Για δέκα περίπου μέρες πραγματοποιούνται αλλεπάλληλες συναντήσεις και επαφές με τον λεγόμενο πρέσβη Μπατού, τα οργανωμένα σύνολα, οικονομικούς παράγοντες ενώ την 1η Ιουνίου σε ομιλία του στην Αμμόχωστο αποκαλεί τα κατεχόμενα «Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου». ?Στις 17 Ιουνίου η λεγόμενη «Βουλή» εγκρίνει ψήφισμα για αυτοδιάθεση, με την Άγκυρα να διαμηνύει στους Τ/κ (2/8/83): «Μπορείτε να ασκήσετε το δικαίωμα για αυτοδιάθεση στον κατά την κρίση σας κατάλληλο χρόνο».
?Στις 9/10/83 ο ΥΠΕΞ Τουρκμέν διαμηνύει στο ΓΓ του ΟΗΕ Κουεγιάρ και στις ΗΠΑ ότι δεν είναι πλέον δυνατό να παρεμβάλει εμπόδια στην ανακήρυξη της ανεξαρτησίας των Τ/κ. ?Στις 13/10/83 ογκώδες συλλαλητήριο στην κατεχόμενη Λευκωσία υπέρ της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας με ομιλητή τον Ντενκτάς. ?Στις 14/11/1983 ο Ντενκτάς καλεί σε δείπνο τους «υπουργούς» και «βουλευτές» και τους ανακοινώνει την απόφασή του για την ανεξαρτησία.
Προηγήθηκε απαγόρευση εισόδου-εξόδου από και προς τα κατεχόμενα ενώ σίγησαν οι τηλεπικοινωνίες. Στο δείπνο ζήτησε από τους συνδαιτυμόνες να υπογράψουν το διάγγελμα που θα απηύθυνε την επόμενη το πρωί. Στην αντίδραση της αντιπολίτευσης, ο Ντενκτάς απείλησε: «Είναι αδύνατο να παραμείνουν στη Βουλή όσοι δεν ψηφίσουν υπέρ της ανεξαρτησίας. Μπορούν να περάσουν στην πέραν του οδοφράγματος περιοχή». Η απειλή του έπιασε τόπο και το ψήφισμα εγκρίθηκε ομόφωνα. ?Στις 15/11/1983 ανακηρύσσεται παράνομα το ψευδοκράτος. Η μόνη χώρα που το αναγνώρισε ήταν η Τουρκία, με τον ΥΠΕΞ Τουρκμέν να καλεί τη διεθνή κοινότητα να δει θετικά την ενέργεια των Τ/κ, αφού αυτό επιτάσσει η ειρήνη.
Όπως μου εξήγησε, υπήρχαν τότε δύο τοποθετήσεις σχετικά με την ίδρυση μιας μυστικής ένοπλης οργάνωσης. Η μια υποστήριζε ότι η οργάνωση θα έπρεπε να ιδρυθεί μυστικά, ακόμη και από την Τουρκία, με χρήματα που θα συγκεντρώνονταν από τον λαό και η οποία θα εξοπλιζόταν παράνομα.
Η δεύτερη, την οποία υποστήριζε και ο Ραούφ Ντενκτάς, υποστήριζε ότι επιβαλλόταν η ενημέρωση της Τουρκίας καθότι χωρίς επαγγελματική δομή και ειδικούς αξιωματικούς η προσπάθεια δεν θα επιτύγχανε αλλά θα δημιουργούσεπροστριβές στη διεκδίκηση της ηγεσίας και θα επιβαλλόταν χαράτσι στον κόσμο.
Η νέα οργάνωση ιδρύθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1957 στο σπίτι του διπλωμάτη Τανρίσεβτι στην Αγλαντζιά από τους Ραούφ και Ναλμπάντογλου. Το όνομά της ΤΜΤ. Όπως διηγήθηκε ο Ντενκτάς, ο Τανρίσεβτί, λόγω της θέσεώς του στο προξενείο, γνώριζε όλους τους κοινοτάρχες των τ/κ χωριών. Ο Ναλμπάντογλου ήταν γνωστό άτομο και είχε εκτόπισμα μεταξύ των αγωνιστικών δυνάμεων που δρούσαν τότε. Η νέα οργάνωση συμπεριέλαβε στους κόλπους της τις μέχρι τότε οργανώσεις. Τα γεγονότα της 27ης και της 28ης Ιανουαρίου 1958 αλλά και τα επεισόδια που άρχισαν τον Ιούνιο του 1958 και συνεχίστηκαν μέχρι τον Αύγουστο του ίδιου έτους, ήταν έργο της ΤΜΤ. Μέχρι τότε, όμως, δεν είχε υλοποιηθεί η πρόταση του Ντενκτάς για ανάμιξη και της Τουρκίας. Η ΤΜΤ συνέχιζε τη δράση της ως μια ερασιτεχνική οργάνωση. Πρόσθεσε και τα εξής ο Ντενκτάς: «Κατά τα επεισόδια του Ιουνίου του 1958, πιάσαμε στον ύπνο τους Ε/κ, οι οποίοι δεν φαντάζονταν ότι έχουμε τόσο συγκροτημένη οργάνωση. Νικητές ήμασταν εμείς αλλά αποκαλύφθηκε και η δύναμή μας. Με τον αιφνιδιασμό τους νικήσαμε αλλά δεν είχαμε τη δύναμη να αντικρούσουμε αντίποινα. Έτσι, αποδείχτηκε ότι απαιτούνταν η επείγουσα ανάγκη για μια οργάνωση ειδικών».
Τελικά ο Ραούφ κατάφερε να πείσει την Τουρκία για την αναγκαιότητα μιας τέτοιας οργάνωσης. Στο νησί συνεχίζονταν οι συγκρούσεις ενώ στο Γραφείο Ειδικού Πολέμου στην Άγκυρα οι εργασίες ίδρυσης της Οργάνωσης. Τελικά, έφθασε στο νησί, υπό κάλυψη, μια ομάδα υπό τον συνταγματάρχη Ριζά Βουρουσκάν. Ο Ραούφ δηλώνει ότι με τον Βουρουσκάν συναντήθηκε για πρώτη φορά σε εγκαίνια παρθεναγωγείου. Η ΤΜΤ, στο σύνολό της, εντάχθηκε στις διαταγές του Βουρουσκάν και ως ημερομηνία ίδρυσης της ΤΜΤ γιορτάζουμε την 1η Αυγούστου.
?Του λοιπού οι Τ/κ έχουν απαλλαγεί από τον φόβο νέων γενοκτονιών από τους Ε/κ.
?Οι Τ/κ κοιμούνται ήσυχοι αφού είναι σίγουροι για την ασφάλειά τους.
?Γνωρίζουν πλέον ότι δεν θα ξημερώσει κάποια μέρα που οι τρομοκράτες Ε/κ θα τους επιτεθούν και θα αρπάξουν την περιουσία τους.
?Έχουν πλέον την ελευθερία να ταξιδεύουν. ?Η ε/κ τυραννία τούς απομάκρυνε από την παραγωγή. Σήμερα δραστηριοποιούνται εκ νέου.
?Διεμήνυσαν στην τυφλή και κωφή διεθνή κοινότητα ότι ασκούν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα που πηγάζουν από διεθνείς συμφωνίες, χωριστά από αυτά των Ε/κ, με τους οποίους έχουν διαφορετική γλώσσα, θρησκεία, ταυτότητα.
?Απαλλάχτηκαν την οικονομική ηγεμονία των Ε/κ. ?Για δεκαετίες ζούσαν σαν σκλάβοι των Ε/κ. Σήμερα ζουν ελεύθεροι και απολαμβάνουν την ελευθερία τους.
?Με την ίδρυση της ‘‘ΤΔΒΚ’’ στάθηκαν στα πόδια τους και οι επιχειρηματίες. Τερματίστηκε η κλειστή οικονομία και σήμερα το κράτος συναλλάσσεται με 70 περίπου χώρες. ?Είναι πλέον γεγονός ότι στο νησί υπάρχουν δύο κυρίαρχοι λαοί.
?Έχουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα. ?Ασκεί εξουσία ο κρατικός μηχανισμός. ?Βελτιώθηκε το δημοκρατικό καθεστώς. ?Με το Σύνταγμά του απέδειξε ότι σέβεται την ανωτερότητα του Δικαίου και ότι πρόκειται για κοινωνικό και κοσμικό κράτος ?Οι Τ/κ είναι αναπόσπαστο μέρος του τουρκικού έθνους. Το ότι η ‘‘ΤΔΒΚ’’ δεν αναγνωρίζεται από κανένα άλλο κράτος δεν έχει και τόση σημασία καθότι η μη αναγνώριση είναι πολιτική, αφού έχει εμπορικές συναλλαγές με τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η απόφαση για εμπάργκο στις εισαγωγές τ/κ προϊόντων από την Ε.Ε. είναι αντιδημοκρατική και παραβιάζει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Η ‘‘ΤΔΒΚ’’, εκτός του ότι έχει εμπορικές συναλλαγές με πάρα πολλές χώρες, έχει και αντιπροσωπείες σε πολλές από αυτές. Με πολιτικές αποφάσεις δεν αναγνωρίζεται ένα τέτοιο κράτος. Σε πείσμα όλων η ‘‘ΤΔΒΚ’’ θα συνεχίσει την πορεία της».
Όσο για την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους, η πλειοψηφία των Τ/κ πιστεύει ότι ήταν η χειρότερη κληρονομιά του Ραούφ Ντενκτάς προς την κοινότητα. Μετά την ανακήρυξη δεκάδες χιλιάδες Τουρκοκύπριοι μετανάστευσαν ενώ αυξήθηκε και το κύμα εποίκων. Ο ίδιος ο Ντενκτάς εκφράζει τη λύπη του επειδή η ενέργειά του δεν βρήκε την ανταπόκριση που περίμενε από διάφορα φίλα προς την Τουρκία κράτη όπως Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Μαλαισία, Ιορδανία. Σε μια προσπάθεια για να δικαιολογήσει την αποτυχία του, ισχυρίζεται ότι ο αριθμός των κρατών, που θα αναγνώριζαν το μόρφωμα, θα ήταν μερικές δεκάδες «αν δεν απειλούνταν από τις μεγάλες δυνάμεις και κυρίως τις ΗΠΑ». Προσπαθεί να ξεχάσει ότι ακόμη και πολλά μέλη της τουρκικής κυβέρνησης δεν συμφωνούσαν με τις αποφάσεις του, κάτι που και ο ίδιος παραδέχτηκε σε συνέντευξη, που παραχώρησε στη «Γενή Ντουζέν» στις 14-11-1998 όταν δήλωσε ότι το πράσινο φως για την ανακήρυξη το πήρε από κάποια κέντρα αποφάσεων της Τουρκίας, όπως το ΥΠΕΞ και ο στρατός και όχι από όλα τα μέλη της τουρκικής κυβέρνησης.
http://www.philenews.com/digital/
Για τους Τ/κ εθνικιστές η 15η Νοεμβρίου είναι σημαντική ημερομηνία καθότι γιορτάζουν τις επετείους δύο σημαντικών, για αυτούς, γεγονότων: Την ίδρυση της τρομοκρατικής οργάνωσης ΤΜΤ (1957) και 26 χρόνια μετά την ίδρυση του ψευδοκράτους (1983). Την χαρά και πανηγύρια των εθνικιστών δεν συμμερίζονται οι εχέφρονες, φιλειρηνιστές και προοδευτικοί Τουρκοκύπριοι αφού γνωρίζουν ότι όλα τα προβλήματα που για δεκαετίες αντιμετωπίζει η τ/κ κοινότητα, πηγάζουν από τις ενέργειες κάποιων ηγετών τους, είτε με την ίδρυση της ΤΜΤ είτε με την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Επί παντοδυναμίας Ραούφ Ντενκτάς λίγοι ήταν οι Τ/κ πολιτικοί που είχαν το θάρρος να εκφράσουν τις απόψεις τους και να κρίνουν τις πράξεις και παραλείψεις της ηγεσίας τους. Είναι γνωστή η δήλωση του Τ/κ πολιτικού Αλπάι Ντουρντουράν σε ξένη δημοσιογράφο: «Πείτε, παρακαλώ, στον κόσμο ότι θέλουμε να λυτρωθούμε από αυτούς που μας λύτρωσαν».
Ο Ταλάτ ως αντιπολίτευση δήλωνε:
«Τουρκία, δεν σε θέλουμε πλέον στο νησί μας. Επέστρεψέ μας τα εδάφη που κατέχεις. Δεν σε έχουμε ανάγκη. Μας αρκεί που μας λύτρωσες μια φορά. Δεν θέλουμε άλλη λύτρωση». Στο ίδιο πνεύμα ήταν και δηλώσεις των Ιζέτ Ιστζιάν, Οζγκέρ Οζγκιούρ. Στο μεγάλο συλλαλητήριο της 31-10-11 τα πανό έγραφαν: «Άγκυρα, κάτω τα χέρια από πάνω μας».
«Τουρκία, δεν σε θέλουμε πλέον στο νησί μας. Επέστρεψέ μας τα εδάφη που κατέχεις. Δεν σε έχουμε ανάγκη. Μας αρκεί που μας λύτρωσες μια φορά. Δεν θέλουμε άλλη λύτρωση». Στο ίδιο πνεύμα ήταν και δηλώσεις των Ιζέτ Ιστζιάν, Οζγκέρ Οζγκιούρ. Στο μεγάλο συλλαλητήριο της 31-10-11 τα πανό έγραφαν: «Άγκυρα, κάτω τα χέρια από πάνω μας».
Αρκεί να θυμηθούμε και τη δήλωση του τέως ηγέτη των Τ/κ Μεχμέτ Αλί Ταλάτ για τα αισθήματά του για την ανακήρυξη του ψευδοκράτους όπως τα εξομολογήθηκε σε έναν εκ Τουρκίας φίλο του δημοσιογράφο: «Αντέδρασα στην ανακήρυξη της ‘‘ΤΔΒΚ’’, αγωνίστηκα για το θέμα αυτό. Την ημέρα που έγινε η ανακήρυξη έκλαψα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Και σήμερα έχω τις ίδιες απόψεις». Η ΤΜΤ είναι μια παραστρατιωτική τρομοκρατική οργάνωση με ιδρυτές τον υπάλληλο στο τουρκικό προξενείο της Λευκωσίας Μουσταφά Κεμάλ Τανρίσεβτι (ανέλαβε καθήκοντα στο προξενείο στις 30-10-1956), τον τότε αντιεισαγγελέα και μετέπειτα Τ/κ ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς και τον γιατρό Μπουρχάν Ναλμπάντογλου. Ίσως προκαλεί έκπληξη η απουσία του Τ/κ ηγέτη Φαζίλ Κουτσιούκ.
Όντως ο Κουτσιούκ δεν ήταν μεταξύ των ιδρυτών της ΤΜΤ και αυτό οφείλεται στην επιμονή του Τανρίσεβτι, ο οποίος, ως διπλωμάτης, γνώριζε ότι η ανάμιξη ενός πολιτικού σε παρακρατική οργάνωση ίσως δημιουργούσε προβλήματα στην κοινότητα αλλά και τον ίδιο. Ο αποκλεισμός του τον δυσαρέστησε και τη δυσαρέσκειά του ουδέποτε την απέκρυψε θεωρώντας υπαίτιο τον Ραούφ Ντενκτάς.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, εμπνευστής της ίδρυσης της οργάνωσης ήταν ο Τανρίσεβτι, ο οποίος θεωρούσε ως ερασιτεχνικές και ανίκανες να ανταποδώσουν τα πλήγματα της ΕΟΚΑ κάποιες τοπικές οργανώσεις όπως η «Βολκάν», «9η Σεπτεμβρίου», και «Τρία βέλη».
Η ιδέα για ίδρυση μιας οργάνωσης πάνω σε πιο γερές βάσεις έγινε στις 27-7-1957 κατά τη συνάντηση ΝτενκτάςΤανρίσεβτι. Τότε δόθηκε και το όνομά της με «νονό» τον Τανρίσεβτί. Όπως δήλωσε μετέπειτα, στόχος του ήταν η υιοθέτηση μιας παθητικής αντίστασης, η όλη δράση της όμως απέδειξε το ακριβώς αντίθετο.
Η ιδέα για ίδρυση μιας οργάνωσης πάνω σε πιο γερές βάσεις έγινε στις 27-7-1957 κατά τη συνάντηση ΝτενκτάςΤανρίσεβτι. Τότε δόθηκε και το όνομά της με «νονό» τον Τανρίσεβτί. Όπως δήλωσε μετέπειτα, στόχος του ήταν η υιοθέτηση μιας παθητικής αντίστασης, η όλη δράση της όμως απέδειξε το ακριβώς αντίθετο.
Ως ημερομηνία ίδρυσης της ΤΜΤ θεωρείται η 15η Νοεμβρίου 1957 (ημέρα Παρασκευή) όταν η παραπάνω τριανδρία συναντήθηκε στο σπίτι του Τανρίσεβτι στην Αγλαντζιά και μπήκαν οι βάσεις. Στις 23 Νοεμβρίου 1957 παρατέθηκε δείπνο στο κέντρο Τσαγλαγιάν της Λευκωσίας στο οποίο παρέστη και ο πρόξενος της Τουρκίας Μπουρχάν Ισίν. Μετά την αποχώρηση των προσκεκλημένων οι τρεις άνδρες συνέταξαν την πρώτη προκήρυξη της ΤΜΤ, ο δε Ναλμπάντογλου ανέλαβε να την πολυγραφήσει και να την διανείμει. Η προκήρυξη φέρει ημερομηνία 27-11-1957, η οποία αναφέρει: «Διαλύθηκαν οι οργανώσεις όπως η Βολκάν, Μέτωπο 9ης Σεπτεμβρίου κ.λπ. Τις οργανώσεις αυτές διαδέχτηκε μια νέα οργάνωση, που θα συμβάλει στην άμυνα των Τ/κυπρίων απέναντι στην αποικιακή κυβέρνηση και στο κοπάδι των Ε/κ, που προσπαθεί να πετύχει την Ένωση με την Ελλάδα. Δεν πρόκειται για μια οργάνωση που έχει ως στόχο την επίθεση αλλά την άμυνα. Καλούμε το σύνολο των Τ/κ να στηρίξει την οργάνωση και να ενταχθεί στους κόλπους της».
Η αποικιοκρατική κυβέρνηση, στις 29 Νοεμβρίου 1957, με απόρρητη έκθεση (RGC1015/45) ενημέρωσε το Υπουργείο Αποικιών για την ίδρυση μια νέας αντιστασιακής οργάνωσης με την ονομασία ΤΜΤ. Στις 4-1-1958 η Χαλκίν Σεσί έγραφε: «Από προκήρυξη που κυκλοφόρησε πληροφορηθήκαμε ότι δεν υπάρχει πλέον η οργάνωση Βολκάν. Τη διαδέχτηκε άλλη οργάνωση με το όνομα ΤΜΤ».
Μόρφωμα ετών 28... μη αναγνωρισμένο
ΟΛΑείναι έτοιμα για τα πανηγύρια της Τρίτης (15/11), ημέρα κατά την οποία γιορτάζεται η 28η επέτειος από την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Κάθε προσπάθεια της Τουρκίας και των κατοχικών αρχών για αναγνώριση του ψευδοκράτους έπεσε στο κενό με μόνη χώρα που το αναγνωρίζει να παραμένει η Τουρκία. Ακόμη και τα ομόθρησκα κράτη της Ισλαμικής τούς γύρισαν την πλάτη και το μόνο που πέτυχαν ήταν να συμμετέχουν ως παρατηρητές με το όνομα «τ/κ κράτος». Ως μη αναγνωρισμένο κράτος προσφέρεται για κάθε είδους παρανομίες και είναι γνωστό ότι σε αυτό καταφεύγουν επώνυμοι καταζητούμενοι από την Ιντερπόλ, οργιάζει η αρχαιοκαπηλία, από εδώ διακινούνται ναρκωτικά και κάθε είδους παράνομα εμπορεύματα…
Η εισβολή του 1974 και η ανακήρυξη της λεγόμενης ΤΔΒΚ του 1983 ήταν ό,τι χειρότερο για τους Τ/κ όταν η τότε ηγεσία τους άνοιξε διάπλατα τις πόρτες του ψευδοκράτους στους εκ Τουρκίας, τους οποίους πολιτογράφησε και προσέλαβε στη «δημόσια υπηρεσία» σε βάρος των Τ/κ. Όπως δήλωσε ο «δήμαρχος» του Γερόλακκου (4/9/11) Χουλουσί Μανίσοϊ, το 1975 μετέφεραν από το χωριό Τσαραλάν των Αδάνων 250 οικογένειες Τούρκων για να ασχοληθούν στη γεωργία και κτηνοτροφία, στη συνέχεια όμως το καθεστώς τους προσέλαβε στη «δημόσια υπηρεσία». Εκτός από την κατά προτεραιότητα πρόσληψη των εποίκων, η εγκληματικότητα των εκ Τουρκίας,ο φανταμενταλισμός, η διαφορά πνευματικού και κοινωνικού επιπέδου μεταξύ Τούρκων εκ Τουρκίας και Τ/κ ανάγκασε μεγάλο αριθμό Τ/κ να μεταναστεύσει στο εξωτερικό και σήμερα οι Τ/κ να είναι η μειοψηφία στον πληθυσμό των κατεχομένων.
Τα κυριότερα σημεία της διακήρυξης, που διάβασε ο Ραούφ Ντενκτάς από το βήμα της ψευδοβουλής το πρωί της 15ης Νοεμβρίου, ήταν:
«Σε αυτή την ιστορική μέρα τείνουμε, για μια ακόμη φορά, χείρα ειρήνης και φιλίας στους Ελληνοκυπρίους. Η Νέα Δημοκρατία δεν θα ενωθεί με άλλο κράτος. Το κράτος θα συνεχίσει να συμμορφούται με τις συνθήκες εγκαθίδρυσης εγγυήσεων και συμμαχίας. Για ζητήματα που μπορούν να διευθετηθούν βραχυπρόθεσμα, θα πρέπει να ληφθούν αμέσως μέτρα καλής θέλησης. Το νέο κράτος θα είναι αδέσμευτο, δεν θα ενταχθεί σε οποιοδήποτε στρατιωτικό συνασπισμό, δεν θα επιτρέψει τη χρησιμοποίηση των εδαφών του για εχθροπραξίες εναντίον οποιασδήποτε χώρας. Το νέο κράτος θα αποδίδει μεγάλη σημασία στη διατήρηση της ειρήνης, σταθερότητας και του ισοζυγίου δυνάμεων στην περιοχή».
«Σε αυτή την ιστορική μέρα τείνουμε, για μια ακόμη φορά, χείρα ειρήνης και φιλίας στους Ελληνοκυπρίους. Η Νέα Δημοκρατία δεν θα ενωθεί με άλλο κράτος. Το κράτος θα συνεχίσει να συμμορφούται με τις συνθήκες εγκαθίδρυσης εγγυήσεων και συμμαχίας. Για ζητήματα που μπορούν να διευθετηθούν βραχυπρόθεσμα, θα πρέπει να ληφθούν αμέσως μέτρα καλής θέλησης. Το νέο κράτος θα είναι αδέσμευτο, δεν θα ενταχθεί σε οποιοδήποτε στρατιωτικό συνασπισμό, δεν θα επιτρέψει τη χρησιμοποίηση των εδαφών του για εχθροπραξίες εναντίον οποιασδήποτε χώρας. Το νέο κράτος θα αποδίδει μεγάλη σημασία στη διατήρηση της ειρήνης, σταθερότητας και του ισοζυγίου δυνάμεων στην περιοχή».
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗΣ ?Στις 14/5/1983, μετά το ψήφισμα του ΣΑ για το Κυπριακό (37/253-13/5/1983), ο Ντενκτάς δηλώνει ότι έχει εξαντληθεί η υπομονή των Τ/κ και ότι θααποδείξουν την οντότητα των δύο λαών στο νησί. ?Στις 16/5/83, κατευθυνόμενες από την τ/κ ηγεσία οργανώσεις διαμαρτύρονται για το περιεχόμενο του ψηφίσματος και καλούν την τ/κ ηγεσία να προχωρήσει στην ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Την επόμενη ο Ραούφ δηλώνει ότι θα διενεργήσει δημοψήφισμα για την ανακήρυξη, ενώ ο Τούρκος ΥΠΕΞ Τουρκμέν θεωρεί μια τέτοια ενέργεια φυσιολογική.
?Στις 20/5/1983, ο Ραούφ, επιστρέφοντας από το Λονδίνο, δήλωσε ότι ήλθε πλέον το πλήρωμα τουχρόνου για την ανεξαρτησία. Για δέκα περίπου μέρες πραγματοποιούνται αλλεπάλληλες συναντήσεις και επαφές με τον λεγόμενο πρέσβη Μπατού, τα οργανωμένα σύνολα, οικονομικούς παράγοντες ενώ την 1η Ιουνίου σε ομιλία του στην Αμμόχωστο αποκαλεί τα κατεχόμενα «Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου». ?Στις 17 Ιουνίου η λεγόμενη «Βουλή» εγκρίνει ψήφισμα για αυτοδιάθεση, με την Άγκυρα να διαμηνύει στους Τ/κ (2/8/83): «Μπορείτε να ασκήσετε το δικαίωμα για αυτοδιάθεση στον κατά την κρίση σας κατάλληλο χρόνο».
?Στις 9/10/83 ο ΥΠΕΞ Τουρκμέν διαμηνύει στο ΓΓ του ΟΗΕ Κουεγιάρ και στις ΗΠΑ ότι δεν είναι πλέον δυνατό να παρεμβάλει εμπόδια στην ανακήρυξη της ανεξαρτησίας των Τ/κ. ?Στις 13/10/83 ογκώδες συλλαλητήριο στην κατεχόμενη Λευκωσία υπέρ της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας με ομιλητή τον Ντενκτάς. ?Στις 14/11/1983 ο Ντενκτάς καλεί σε δείπνο τους «υπουργούς» και «βουλευτές» και τους ανακοινώνει την απόφασή του για την ανεξαρτησία.
Προηγήθηκε απαγόρευση εισόδου-εξόδου από και προς τα κατεχόμενα ενώ σίγησαν οι τηλεπικοινωνίες. Στο δείπνο ζήτησε από τους συνδαιτυμόνες να υπογράψουν το διάγγελμα που θα απηύθυνε την επόμενη το πρωί. Στην αντίδραση της αντιπολίτευσης, ο Ντενκτάς απείλησε: «Είναι αδύνατο να παραμείνουν στη Βουλή όσοι δεν ψηφίσουν υπέρ της ανεξαρτησίας. Μπορούν να περάσουν στην πέραν του οδοφράγματος περιοχή». Η απειλή του έπιασε τόπο και το ψήφισμα εγκρίθηκε ομόφωνα. ?Στις 15/11/1983 ανακηρύσσεται παράνομα το ψευδοκράτος. Η μόνη χώρα που το αναγνώρισε ήταν η Τουρκία, με τον ΥΠΕΞ Τουρκμέν να καλεί τη διεθνή κοινότητα να δει θετικά την ενέργεια των Τ/κ, αφού αυτό επιτάσσει η ειρήνη.
«Η ίδρυση της ΤΜΤ»
Άρθρο του Ναζίμ Μπερατλί στη «Χαμπερντάρ».
«ΟΤΑΝκάποτε συζητούσα με τον Ραούφ Ντενκτάς, του ζήτησα να μου εξηγήσει τα της ίδρυσης της ΤΜΤ. Μου διηγήθηκε κάποιες λεπτομέρειες, τις οποίες στη συνέχεια περιέλαβε στα απομνημονεύματά του και τις αποκάλυψε σε συνεντεύξεις τους στα ΜΜΕ. Το 1957 ο Ντενκτάς πίστευε ότι δεν είναι δυνατόν να ακουστεί η φωνή των Τ/κ στην Τουρκία και στη διεθνή κοινότητα, αν δεν ιδρύσουν μια παρόμοια με αυτήν της ΕΟΚΑ οργάνωση πάνω σε επαγγελματική βάση. Πίστευε ότι θα ήταν αδύνατο να οργανώσουν καταλλήλως τις οργανώσεις Βολκάν, Καρά Τσετέ, 9ης Σεπτεμβρίου.Όπως μου εξήγησε, υπήρχαν τότε δύο τοποθετήσεις σχετικά με την ίδρυση μιας μυστικής ένοπλης οργάνωσης. Η μια υποστήριζε ότι η οργάνωση θα έπρεπε να ιδρυθεί μυστικά, ακόμη και από την Τουρκία, με χρήματα που θα συγκεντρώνονταν από τον λαό και η οποία θα εξοπλιζόταν παράνομα.
Η δεύτερη, την οποία υποστήριζε και ο Ραούφ Ντενκτάς, υποστήριζε ότι επιβαλλόταν η ενημέρωση της Τουρκίας καθότι χωρίς επαγγελματική δομή και ειδικούς αξιωματικούς η προσπάθεια δεν θα επιτύγχανε αλλά θα δημιουργούσεπροστριβές στη διεκδίκηση της ηγεσίας και θα επιβαλλόταν χαράτσι στον κόσμο.
Η νέα οργάνωση ιδρύθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1957 στο σπίτι του διπλωμάτη Τανρίσεβτι στην Αγλαντζιά από τους Ραούφ και Ναλμπάντογλου. Το όνομά της ΤΜΤ. Όπως διηγήθηκε ο Ντενκτάς, ο Τανρίσεβτί, λόγω της θέσεώς του στο προξενείο, γνώριζε όλους τους κοινοτάρχες των τ/κ χωριών. Ο Ναλμπάντογλου ήταν γνωστό άτομο και είχε εκτόπισμα μεταξύ των αγωνιστικών δυνάμεων που δρούσαν τότε. Η νέα οργάνωση συμπεριέλαβε στους κόλπους της τις μέχρι τότε οργανώσεις. Τα γεγονότα της 27ης και της 28ης Ιανουαρίου 1958 αλλά και τα επεισόδια που άρχισαν τον Ιούνιο του 1958 και συνεχίστηκαν μέχρι τον Αύγουστο του ίδιου έτους, ήταν έργο της ΤΜΤ. Μέχρι τότε, όμως, δεν είχε υλοποιηθεί η πρόταση του Ντενκτάς για ανάμιξη και της Τουρκίας. Η ΤΜΤ συνέχιζε τη δράση της ως μια ερασιτεχνική οργάνωση. Πρόσθεσε και τα εξής ο Ντενκτάς: «Κατά τα επεισόδια του Ιουνίου του 1958, πιάσαμε στον ύπνο τους Ε/κ, οι οποίοι δεν φαντάζονταν ότι έχουμε τόσο συγκροτημένη οργάνωση. Νικητές ήμασταν εμείς αλλά αποκαλύφθηκε και η δύναμή μας. Με τον αιφνιδιασμό τους νικήσαμε αλλά δεν είχαμε τη δύναμη να αντικρούσουμε αντίποινα. Έτσι, αποδείχτηκε ότι απαιτούνταν η επείγουσα ανάγκη για μια οργάνωση ειδικών».
Τελικά ο Ραούφ κατάφερε να πείσει την Τουρκία για την αναγκαιότητα μιας τέτοιας οργάνωσης. Στο νησί συνεχίζονταν οι συγκρούσεις ενώ στο Γραφείο Ειδικού Πολέμου στην Άγκυρα οι εργασίες ίδρυσης της Οργάνωσης. Τελικά, έφθασε στο νησί, υπό κάλυψη, μια ομάδα υπό τον συνταγματάρχη Ριζά Βουρουσκάν. Ο Ραούφ δηλώνει ότι με τον Βουρουσκάν συναντήθηκε για πρώτη φορά σε εγκαίνια παρθεναγωγείου. Η ΤΜΤ, στο σύνολό της, εντάχθηκε στις διαταγές του Βουρουσκάν και ως ημερομηνία ίδρυσης της ΤΜΤ γιορτάζουμε την 1η Αυγούστου.
«‘‘ΤΔΒΚ’’ και οφέλη»
Άρθρο του Χασάν Οζερντέμ στη «Βολκάν».
«ΟΙ Τ/Κίδρυσαν την ‘‘ΤΔΒΚ’’ μετά από ένα μακρύ και σκληρό αγώνα. Σήμερα πλέον έχουν το κράτος τους και ζουν υπό την προστασία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και με τη φρούρηση των συνόρων τους από τις δυνάμεις ασφαλείας.?Του λοιπού οι Τ/κ έχουν απαλλαγεί από τον φόβο νέων γενοκτονιών από τους Ε/κ.
?Οι Τ/κ κοιμούνται ήσυχοι αφού είναι σίγουροι για την ασφάλειά τους.
?Γνωρίζουν πλέον ότι δεν θα ξημερώσει κάποια μέρα που οι τρομοκράτες Ε/κ θα τους επιτεθούν και θα αρπάξουν την περιουσία τους.
?Έχουν πλέον την ελευθερία να ταξιδεύουν. ?Η ε/κ τυραννία τούς απομάκρυνε από την παραγωγή. Σήμερα δραστηριοποιούνται εκ νέου.
?Διεμήνυσαν στην τυφλή και κωφή διεθνή κοινότητα ότι ασκούν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα που πηγάζουν από διεθνείς συμφωνίες, χωριστά από αυτά των Ε/κ, με τους οποίους έχουν διαφορετική γλώσσα, θρησκεία, ταυτότητα.
?Απαλλάχτηκαν την οικονομική ηγεμονία των Ε/κ. ?Για δεκαετίες ζούσαν σαν σκλάβοι των Ε/κ. Σήμερα ζουν ελεύθεροι και απολαμβάνουν την ελευθερία τους.
?Με την ίδρυση της ‘‘ΤΔΒΚ’’ στάθηκαν στα πόδια τους και οι επιχειρηματίες. Τερματίστηκε η κλειστή οικονομία και σήμερα το κράτος συναλλάσσεται με 70 περίπου χώρες. ?Είναι πλέον γεγονός ότι στο νησί υπάρχουν δύο κυρίαρχοι λαοί.
?Έχουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα. ?Ασκεί εξουσία ο κρατικός μηχανισμός. ?Βελτιώθηκε το δημοκρατικό καθεστώς. ?Με το Σύνταγμά του απέδειξε ότι σέβεται την ανωτερότητα του Δικαίου και ότι πρόκειται για κοινωνικό και κοσμικό κράτος ?Οι Τ/κ είναι αναπόσπαστο μέρος του τουρκικού έθνους. Το ότι η ‘‘ΤΔΒΚ’’ δεν αναγνωρίζεται από κανένα άλλο κράτος δεν έχει και τόση σημασία καθότι η μη αναγνώριση είναι πολιτική, αφού έχει εμπορικές συναλλαγές με τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η απόφαση για εμπάργκο στις εισαγωγές τ/κ προϊόντων από την Ε.Ε. είναι αντιδημοκρατική και παραβιάζει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Η ‘‘ΤΔΒΚ’’, εκτός του ότι έχει εμπορικές συναλλαγές με πάρα πολλές χώρες, έχει και αντιπροσωπείες σε πολλές από αυτές. Με πολιτικές αποφάσεις δεν αναγνωρίζεται ένα τέτοιο κράτος. Σε πείσμα όλων η ‘‘ΤΔΒΚ’’ θα συνεχίσει την πορεία της».
ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΝΕΓΓΥΣ
Από την Άγκυρα η εντολή
ΑΠΟτα πλέον επίσημα τουρκικά χείλη ακούσαμε για την παραδοχή ότι η έχουσα στρατιωτική οργάνωση ΤΜΤ (1-8-1958) σχεδιάστηκε, οργανώθηκε, εξοπλίστηκε και ενεργούσε με διαταγές αξιωματικών του Γραφείου Ειδικού Πολέμου της Τουρκίας με πρωταγωνιστές τον Πρωθυπουργό Αντνάν Μεντερές και τον ΥΠΕΞ Φατίν Ρουστού Ζορλού. Στην ΤΜΤ που ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1957 πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε ένας Τούρκος διπλωμάτης, ο οποίος και παρότρυνε τους ΝτενκτάςΝαλμπάντογλου για την ίδρυση μιας οργανωμένης τρομοκρατικής οργάνωσης. Η πρώτη ΤΜΤ (15-11-57) δεν πρόλαβε να δραστηριοποιηθεί. Από τις προκηρύξεις της διαπιστώνουμε ότι θα ακολουθούσε την ίδια σκληρή στάση απέναντι στους Ελληνοκυπρίους όπως συνέβη και με τη διάδοχό της ΤΜΤ της 1-8-58. Αμφότερες είχαν κατά νουν καταχθόνια σχέδια σε βάρος της Κύπρου προκειμένου η Τουρκία να επανακτήσει το νησί. Ο στόχος δεν επιτεύχθηκε αλλά οι δραστηριότητες των ΤΜΤ οδήγησαν το νησί στη σημερινή κατάσταση με τα παρακλάδια και υπολείμματά τους να παρεμβάλουν εμπόδια για την επίτευξη συμφωνίας προς όφελος του συνόλου των κατοίκων της νήσου.Όσο για την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους, η πλειοψηφία των Τ/κ πιστεύει ότι ήταν η χειρότερη κληρονομιά του Ραούφ Ντενκτάς προς την κοινότητα. Μετά την ανακήρυξη δεκάδες χιλιάδες Τουρκοκύπριοι μετανάστευσαν ενώ αυξήθηκε και το κύμα εποίκων. Ο ίδιος ο Ντενκτάς εκφράζει τη λύπη του επειδή η ενέργειά του δεν βρήκε την ανταπόκριση που περίμενε από διάφορα φίλα προς την Τουρκία κράτη όπως Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Μαλαισία, Ιορδανία. Σε μια προσπάθεια για να δικαιολογήσει την αποτυχία του, ισχυρίζεται ότι ο αριθμός των κρατών, που θα αναγνώριζαν το μόρφωμα, θα ήταν μερικές δεκάδες «αν δεν απειλούνταν από τις μεγάλες δυνάμεις και κυρίως τις ΗΠΑ». Προσπαθεί να ξεχάσει ότι ακόμη και πολλά μέλη της τουρκικής κυβέρνησης δεν συμφωνούσαν με τις αποφάσεις του, κάτι που και ο ίδιος παραδέχτηκε σε συνέντευξη, που παραχώρησε στη «Γενή Ντουζέν» στις 14-11-1998 όταν δήλωσε ότι το πράσινο φως για την ανακήρυξη το πήρε από κάποια κέντρα αποφάσεων της Τουρκίας, όπως το ΥΠΕΞ και ο στρατός και όχι από όλα τα μέλη της τουρκικής κυβέρνησης.
http://www.philenews.com/digital/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου