Πάλι έβαλε τη σαμπάνια στο ψυγείο;

Με τον Σενέρ Λεβέντ

Σίγουρα τον θυμάστε. Ήταν ένας κύριος. Ένας Άγγλος κύριος. Ο Jack Straw. Είχε βάλει τη σαμπάνια του στο ψυγείο πριν δέκα χρόνια. Για να πιει στην υγεία της λύσης που πίστευε ότι θα βρισκόταν στην Κύπρο. Δεν υπήρξε λύση. Μήπως εκείνη η σαμπάνια βρίσκεται στο ψυγείο ακόμα; Ή την ήπιε; Αν την ήπιε, στην υγεία τίνος την ήπιε;

Είναι φανερό ότι αγαπά πολύ την Κύπρο, όπως πάρα πολλοί Άγγλοι. Προήχθη σε λόρδο, αλλά δεν μπορεί να ξεχάσει την Κύπρο. Και φαίνεται ότι ακόμα σπάει το κεφάλι του για εμάς. Για λύση. Εμφανίζεται κατά τις πιο κρίσιμες περιόδους και κάνει τις δηλώσεις του. Ακούσατε τι είπε πάλι; Η διαίρεση στην Κύπρο πρέπει να γίνει αποδεχτή πλέον, λέει. Μάλιστα, αγαπητέ μου λόρδε. Αμέσως. Να γίνει αμέσως αυτό που είπατε. Ένα νησάκι, δύο κράτη. Τι ωραία, έτσι δεν είναι; Άλλωστε έχουν παγιωθεί η γραμμή και τα συρματοπλέγματα που τραβήξατε στη Λευκωσία πριν εξήντα χρόνια. Δεν σπάζουν τόσο εύκολα, έστω και αν θέλουμε να τα σπάσουμε. Να κάψουμε όλα τα μέτωπα αντίστασης. Να σηκώσουμε τις σημαίες της παράδοσης. Να φιμώσουμε εκείνους που θέλουν μιαν ενιαία πατρίδα, όχι μια μισή. Να τους ανακηρύξουμε προδότες. Να καθαρίσουμε όσους δεν συνετίζονται.

Πιέστε ελαφρά τη καρδία τη σαμπάνια σας που περιμένει στο ψυγείο εδώ και δέκα χρόνια. Εσείς είστε Άγγλοι. Εμείς είμαστε Κύπριοι. Εσείς δεν έχετε φίλους στον κόσμο αυτό, μόνο συμφέροντα. Ενώ εμείς δεν έχουμε συμφέροντα στον κόσμο αυτό, μόνο φίλους σαν εσάς. Εσείς έχετε κυρίαρχες βάσεις. Ενώ εμείς δεν έχουμε καν μια κυρίαρχη πατρίδα!

Οι φίλοι μου ενθουσιάστηκαν πολύ εδώ μετά την τελευταία σας δήλωση. Αν κόψουμε τις φλέβες τους θα τρέξει διχοτόμηση, όχι αίμα. Και αυτό είναι δικό σας έργο, όχι δικό μου. Είναι ολοζώντανη η διχοτόμηση, την οποία φυτέψατε στα μυαλά. Δεν φθίνει εδώ και εξήντα χρόνια. Ανθίζει ακόμα πιο πολύ. Εσείς κυνηγούσατε λαγούς με το αυτοκίνητο. Ενώ εμείς ακόμα δεν μπορούμε να πετύχουμε μια πέρδικα ακόμα και σε μια επίπεδη πεδιάδα. Όταν ήρθατε στο νησί, μας ψιθυρίσατε κάτι στο αφτί. Δεν το ξεχνώ ποτέ. Τι μας είχατε πει; «Θα γίνετε όλοι Λονδρέζοι». Τι μεγάλη παρηγοριά. Θα σας αφήσουμε αυτό το μέρος και θα φύγουμε δηλαδή, έτσι δεν είναι;

Να είστε ευγνώμονες σε αυτούς που μας εμπιστευτήκατε μετά από εσάς. Χάρη σε αυτούς υπάρχουν κάποιοι που σας νοσταλγούν εδώ. Υπάρχουν μάλιστα κάποιοι που λένε ότι «αν οι Εγγλέζοι δεν έφερναν να φυτέψουν ευκαλύπτους από την Αυστραλία και δεν μας έσωζαν από τα έλη, θα κολυμπούσαμε στους βάλτους τώρα». Εκείνοι που κάθισαν πάνω στο κεφάλι μας μετά από εσάς μας έκαναν να ψάχνουμε ακόμα και εσάς. Τους αρχι-αποικιοκράτες του κόσμου όπως εσείς. Ξέχασαν ότι απαγχονίζατε ακόμα και όποιον είχε στην κατοχή του ένα πιστόλι. Όταν ο Αυξεντίου κάηκε ύπουλα πάνω στα βουνά, ένας Άγγλος στρατιώτης είπε σε έναν φίλο μου που ήταν σε περίπολο στην Πύλη Πάφου: «Good kebab ο Αυξεντίου».

Να γίνει αποδεχτή η διαίρεση, είπατε. Ουσιαστικά δεν ήταν σαμπάνια που βάλατε στο ψυγείο, σας αγαπητέ μου λόρδε. Έχετε κάνει ένα λάθος στον λογαριασμό σας. Εμείς είμαστε εκείνοι που τοποθετήθηκαν στο ψυγείο. Οι Κύπριοι. Οι κακότυχοι όμηροι της Μέσης Ανατολής. Ακόμα υποφέρουν στο κρεβάτι με τα πικρά λεμόνια λέγοντας «αχ Κύπρος μου, Κύπρος μου». Δεν σταμάτησαν να λαγοκοιμούνται απλωμένοι πάνω σε έξι καρέκλες ταυτοχρόνως και ούτε και πρόκειται να σταματήσουν να το κάνουν. Είτε σε μια ενιαία Κύπρο. Είτε σε μια μισή Κύπρο. 

Αυτή η χώρα είναι δική μας. Εσάς τι σας νοιάζει;
ΠΟΛΙΤΗΣ