Και τώρα τι;
Αυτή είναι η ερώτηση σε ειδικούς αναλυτές που βλέπουν το παράδοξο στις ΗΠΑ να επαναλαμβάνεται μετά από πολλές δεκαετίες, με τους Ρεπουμπλικάνους να είναι κυρίαρχοι σε όλα τα θεσμικά όργανα της κυβέρνησης και τους Δημοκρατικούς να βρίσκονται σε άτακτη υποχώρηση. Η υποχώρηση τους, μάλιστα, να είναι τόσο σημαντική που να μην δέχονται να στηρίξουν έστω και με δηλώσεις τον πρόεδρο Ομπάμα στο τελευταίο διάστημα της θητείας του. Μιας θητείας που, πλέον, θα είναι απλά διακοσμητική, όπως είχαμε προαναφέρει στο Geopolitics και στοIISCA.
Αυτή είναι η ερώτηση σε ειδικούς αναλυτές που βλέπουν το παράδοξο στις ΗΠΑ να επαναλαμβάνεται μετά από πολλές δεκαετίες, με τους Ρεπουμπλικάνους να είναι κυρίαρχοι σε όλα τα θεσμικά όργανα της κυβέρνησης και τους Δημοκρατικούς να βρίσκονται σε άτακτη υποχώρηση. Η υποχώρηση τους, μάλιστα, να είναι τόσο σημαντική που να μην δέχονται να στηρίξουν έστω και με δηλώσεις τον πρόεδρο Ομπάμα στο τελευταίο διάστημα της θητείας του. Μιας θητείας που, πλέον, θα είναι απλά διακοσμητική, όπως είχαμε προαναφέρει στο Geopolitics και στοIISCA.
Πολύ καιρό πριν, οι πληροφορίες μας έδειχναν ότι η συνεχή κόντρα του με κάθε μεγάλο λόμπι στον Λ. Οίκο για την οικονομία, η κόντρα με το Ισραήλ καθώς και λάθη στο θέμα της Ουκρανίας σε συνδυασμό με μια πρωτοφανή ανοχή σε ακραία στοιχεία του Ισλάμ, τον είχαν φέρει στο ναδίρ της δημόσιας αποδοχής.
Θα μπορούσαμε να μπούμε στον πειρασμό ανάλυσης των στοιχείων που τον έφεραν εδώ, πως θα λειτουργήσει αυτό σε σχέση με το μέλλον των ΗΠΑ εσωτερικά με τα όργανα να μπλοκάρουν κάθε τι που δεν συμμορφώνεται με επιταγές των Ρεπουμπλικάνων, όμως, εκείνο που ενδιαφέρει, προφανώς, τον υπόλοιπο κόσμο είναι η αδυναμία πλέον του συγκεκριμένου να στηρίξει σημαντικές αποφάσεις και δράσεις, αν δεν έχει την καθολική στήριξη από όλο το πολιτικό σκηνικό. Μια στήριξη που βρίσκει ομοφωνία μόνο στην δραστική αντιμετώπιση του Ισλάμ και στην αλλαγή στάσης στα θέματα των χωρών που θεωρούνται απειλές όπως η Ρωσία, η Κίνα και η Β.Κορέα.
Εκείνο που ενδιαφέρει την Ελλάδα είναι πώς η παραπάνω εξέλιξη, θα φέρει σημαντικές αλλαγές στο θέμα αντιμετώπισης της περιοχής όσον αφορά τους συμμετέχοντες. Για παράδειγμα, πολλοί δεν αποδέχονται την ανοχή του Ομπάμα στην στάση της Τουρκίας και απαιτούν να λάβει πολύ πιο αυστηρά μέτρα απέναντι της, καθώς ο Ερντογάν δείχνει να αμφισβητεί καθολικά την ηγεμονία των ΗΠΑ στην περιοχή, κάτι που δεν επιτρέπεται να ισχύει για τα γεράκια του Πενταγώνου αλλά και για τους συντηρητικούς Ρεπουμπλικάνους, που δεν θέλουν αμφισβητήσεις συμφερόντων και τακτικών.
Θα προσεγγίσουν, επίσης, και το Ισραήλ ξανά, χωρίς, όμως, να διαφοροποιήσουν το πλάνο αλλαγής συνόρων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, καθώς αυτό αποτελεί εθνική και όχι κομματική πολιτική. Το Ισραήλ ως παραδοσιακός σύμμαχος και με δυναμική «φάρου ελέγχου» θα είναι ικανό να σταματήσει την ανάμιξη της Ρωσίας στην Μεσόγειο, που ήδη βρήκε χώρο να αναπτυχθεί με τον Πούτιν να καταλαμβάνει τον κενό γεωπολιτικό χώρο. Ένα χώρο που παραδοσιακά ήταν πεδίο δράσης ΝΑΤΟ και ΗΠΑ. Εντός μικρού χρονικού διαστήματος, θα φανεί η αναθέρμανση με πολλούς πολιτικούς που στηρίζουν το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, οι οποίοι αναμένεται να κάνουν συναντήσεις και προσεγγίσεις εκ νέου.
Κλειδί θα αποτελέσει, επίσης, και η στάση απέναντι στην Αίγυπτο που ως χώρα είναι αντίθετη στο ακραίο Ισλάμ και έχει, ήδη, ενδυναμωθεί πάρα πολύ, καθώς προωθείται ως δύναμη σταθερότητας σε ένα τρίγωνο με το Ισραήλ και την Ελλάδα. Ένα τρίγωνο που δεν θα θελήσουν να χαλάσουν οι Αμερικανοί, αφού προς το παρόν εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους στον ενεργειακό χώρο, ενώ το αντίθετο συμβαίνει με την Τουρκία που έχει σηκώσει μπαϊράκι αυτονομίας και δεν δέχεται κρίσεις και επικρίσεις στις πράξεις της. Η Αίγυπτος είναι σημείο αναφοράς και σύντομα θα φανεί σε έντονες διαπραγματεύσεις καθώς ο αλ-Σίσι, λόγω ακριβώς της αδιαφορίας Ομπάμα, έχει περισσότερο στραφεί προς την Ρωσία, δημιουργώντας ανησυχητικά δεδομένα για τις ΗΠΑ.
Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα έχει το θέμα του ποιος θα βάλει υποψηφιότητα με δύο παραδοσιακές μορφές πολιτικής στις ΗΠΑ να παίρνουν προβάδισμα. ΤηνΧ.Κλίντονπου δείχνει, όμως, μια πιο διαλλακτική στάση σε δράσεις στο εξωτερικό, φορτωμένη και με μικρού μεγέθους προβλήματα όπως αυτό της Λιβύης και κάποια θέματα με δράσεις blacktops με σκοτεινές πτυχές και ο «βενιαμίν» Μπους που δείχνει όλο και περισσότερο να συσπειρώνει τον συντηρητικό μηχανισμό από τράπεζες, πολυεθνικές, λόμπι και να κερδίζει σημαντικό έδαφος.
Προς το παρόν πάντως, οι ΗΠΑ θα τελούν υπό στασιμότητα αποφάσεων καθώς οι πολιτικοί μηχανισμοί θα συγκρούονται συνεχώς για την επιβολή εξουσίας εσωτερικά.Μια σύγκρουση που θα φέρει σίγουρα απόνερα και στην περιοχή μας, όπως γίνεται κάθε φορά που μια αυτοκρατορία βρίσκεται σε αναταραχή.
Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
IISCA Sec Group===================================================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2014.
Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας.
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2014.
Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου