του Αριστομένη Συγγελάκη
«Δεν μπορείς να κάνεις δούλο ένα λαό, αν δεν πάρεις την ψυχή του, αν δε σβήσεις την ιστορία του. Κι όταν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, να τη διαστρεβλώσεις».
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1944 τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής και οι Έλληνες συνεργάτες τους (Σουμπερίτες και ταγματασφαλίτες) προχώρησαν σ’ ένα από τα πιο σκληρά Ολοκαυτώματα της ελληνικής ιστορίας στον Χορτιάτη: 149 αθώοι πολίτες βρήκαν φρικτό θάνατο, καθώς οι περισσότεροι εξ αυτών κάηκαν ζωντανοί ή πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ στο φούρνο του Γκουραμάνη και στο σπίτι του Νταμπούδη. Μια σφαγή για την οποία δεν υπάρχει κανένα ελαφρυντικό και η οποία, όπως νέα στοιχεία δείχνουν, είχε πιθανώς προαποφασισθεί από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους.
Από ένα παιχνίδι της τύχης, 70 χρόνια μετά, ο Χορτιάτης εκλήθη να φιλοξενήσει μια κρίσιμη συνεδρίαση του Δ.Σ. του Δικτύου Μαρτυρικών Δήμων. Το διακύβευμα της συνεδρίασης ήταν η στάση του Δικτύου σε σχέση με την προσχώρηση ή όχι στο λεγόμενο «Γερμανοελληνικό Ταμείο για το Μέλλον». Παρών κι ο Γερμανός Πρεσβευτής στην Αθήνα, ο Δρ. Πέτερ Σόοφ, ο οποίος επιστρατεύτηκε προκειμένου να πείσει για τις «αγαθές προθέσεις» της κυβέρνησής του. Αν και ο κ. Σόοφ πάσχισε, δεν έπεισε τους Δημάρχους: παρουσίασε το υπό ίδρυση, περιβόητο πλέον, Ταμείο, ως «γέφυρα συμφιλίωσης» και «χειρονομία καλής θέλησης» (όταν κατ’ εξακολούθηση η χώρα του καταπατά το Διεθνές Δίκαιο), έταξε 1 εκ. ευρώ ετησίως συνολικά για τα 100 Ολοκαυτώματα (δηλαδή το πολύ 10.000 ευρώ ανά δήμο, τα οποία δεν φτάνουν ούτε για τις τελετές έκφρασης της «ευγνωμοσύνης των δήμων» προς τους Γερμανούς) και δεν κουράστηκε να επαναλαμβάνει μονότονα ότι «δεν συνδέεται το Ταμείο με τις γερμανικές οφειλές».
Όμως παραδέχθηκε ότι το Ταμείο έχει ως στόχο την «επεξεργασία του παρελθόντος», με τη χρηματοδότηση κοινών βιβλίων ιστορίας, μελετών, συνεδρίων κ.α. Όπως αποκάλυψε ο κ. Σόοφ, δεν υπάρχει καταστατικό, πλαίσιο λειτουργίας και αξιόπιστα κριτήρια επιλογής και συνεπώς οι προτάσεις που θα τυγχάνουν χρηματοδότησης θα είναι εκείνες που αφενός αποφεύγουν «δυσάρεστες» για τους Γερμανούς έννοιεςόπως «Ολοκαύτωμα», «σφαγές αμάχων», «διεκδίκησηγερμανικών αποζημιώσεων» και αφετέρου ρίχνουν την ευθύνη για τις ναζιστικές θηριωδίες στην Αντίσταση.
Πρόκειται για μία αδιανόητη γερμανική εμμονή στην αναθεώρηση της Ιστορίας. Δικαιώνεται πλήρως ο Αργύρης Σφουντούρης, που έχει εγκαίρως επισημάνει ότι επί χρόνια το γερμανικό κράτος ουσιαστικά εμμένειστις χαλκευμένες αναφορές του Γ’ Ράιχ. Σύμφωνα μ’ αυτές τις επίσημες αναφορές, η φοβερή σφαγή του Διστόμου δεν ήταν παρά «αναπότρεπτες ενέργειες στο πλαίσιο πολεμικών επιχειρήσεων», ενώ οι 401 πολίτες που εν ψυχρώ εκτελέστηκαν στο Ολοκαύτωμα της Βιάννου το μαύρο Σεπτέμβρη του 1943, σε μια σαδιστική διαδικασία που κράτησε τρεις ολόκληρες ημέρες, «πυροβολήθηκαν ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν».
Όμως, ακόμη πιο επιζήμια για τα εθνικά μας συμφέροντα αναμένεται να είναι η ίδρυση Γερμανοελληνικού Ιδρύματος Νεολαίας, που ανακοινώθηκε την Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου στο Βερολίνο, παρουσία του Γερμανού Προέδρου Γιόακιμ Γκάουκ και, δυστυχώς, και του Έλληνα Προέδρου Κάρολου Παπούλια, που κλείνει τη θητεία του με μία άδικη και εθνικά επιζήμια πράξη. Μέσα από τη χρηματοδότηση υποτροφιών, εκπαιδευτικών και πολιτιστικών ανταλλαγών αλλά και υποσχέσεων για εργασιακή αποκατάσταση και γενικότερη ανάδειξη, επιχειρείται η βελτίωση της εικόνας της Γερμανίας, σε επικοινωνιακό, πολιτικό ή ακόμη και νομικό επίπεδο και η διαμόρφωση νέων ανθρώπων, φιλικά διακείμενων στη Γερμανία και την πολιτική της. Στόχος η διευκόλυνση της προέλασης της Γερμανίας και η ανάσχεση ή και ακύρωση της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών.
Όχι άδικα, μας ανησυχεί το αρνητικό ιστορικό προηγούμενο: τη δεκαετία του 1950 επιλέχθηκαν από το γερμανικό κράτος παιδιά από τα Καλάβρυτα για να σπουδάσουν στη Γερμανία (όχι βέβαια σε πανεπιστημιακές αλλά σε κατώτερες ή μέσες σχολές) και της επιλογής τους προηγήθηκε εξονυχιστικός έλεγχος ώστε να αποκλειστούν παιδιά που οι συγγενείς τους είχαν οποιαδήποτε σχέση με την Αντίσταση και την Αριστερά!
Τους επόμενους μήνες το σφυροκόπημα «συμφιλίωσης» πρόκειται να ενταθεί από γερμανικής πλευράς με επίκεντρο την Κρήτη, όπου φαίνεται ότι οι αντιστάσεις είναι μεγαλύτερες. Ματαιοπονούν! Ο ελληνικός λαός δεν είναι αφελής: γνωρίζει πολύ καλά πλέον ότι η περίοδος της Κατοχής μετέτρεψε την Ελλάδα σε «κρανίου τόπο» και υπονόμευσε την ανάπτυξή της για δεκαετίες. Γνωρίζει επίσης ότι ουδέποτε η δημοκρατική Γερμανία ανέλαβε την ευθύνη της για τα εγκλήματα του Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα και, σε αντίθεση με ό,τι έκανε σε άλλες χώρες, αρνείται επί δεκαετίες να προχωρήσει σε αποζημίωση και επανόρθωση.
Αλλά και τα τελευταία χρόνια της βαθιάς οικονομικής κρίσης, αντίη Γερμανία, ως όφειλε, να φερθεί με αλληλεγγύη στην Ελλάδα, αντίθετα, έσπευσε να περάσει στο λαιμό μας τη θηλιά του μνημονίου, κερδοσκοπώντας από το δράμα του λαού μας. Οι ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων των δύο τελευταίων δεκαετιών είναι ιστορικές: δεν διεκδίκησαν μετά το 1995 τις γερμανικές οφειλές, άφησαν ανοχύρωτη την Ελλάδα μπροστά στην οικονομική κρίση – έρμαιο των ορέξεων της γερμανικής, νεοφιλελεύθερης, Ευρώπης και, σήμερα, συνεχίζουν να διευκολύνουν την γερμανική προέλαση εις βάρος της ίδιας της προοπτικής της χώρας μας.
Τώρα είναι η ώρα να κλιμακώσουμε την πίεση προς την ελληνική και τη γερμανική κυβέρνηση, διεκδικώντας όσα μας οφείλουν.Το θέμα πρέπει να τεθεί επισήμως, ρητά και χωρίς άλλη αναβολή. Ο λαός μας δικαιούται μια καλύτερη ζωή, χωρίς εξάρτηση, χωρίς υποτέλεια, με σεβασμό στην Ιστορία και τα δικαιώματά του.
Όμως παραδέχθηκε ότι το Ταμείο έχει ως στόχο την «επεξεργασία του παρελθόντος», με τη χρηματοδότηση κοινών βιβλίων ιστορίας, μελετών, συνεδρίων κ.α. Όπως αποκάλυψε ο κ. Σόοφ, δεν υπάρχει καταστατικό, πλαίσιο λειτουργίας και αξιόπιστα κριτήρια επιλογής και συνεπώς οι προτάσεις που θα τυγχάνουν χρηματοδότησης θα είναι εκείνες που αφενός αποφεύγουν «δυσάρεστες» για τους Γερμανούς έννοιεςόπως «Ολοκαύτωμα», «σφαγές αμάχων», «διεκδίκησηγερμανικών αποζημιώσεων» και αφετέρου ρίχνουν την ευθύνη για τις ναζιστικές θηριωδίες στην Αντίσταση.
Πρόκειται για μία αδιανόητη γερμανική εμμονή στην αναθεώρηση της Ιστορίας. Δικαιώνεται πλήρως ο Αργύρης Σφουντούρης, που έχει εγκαίρως επισημάνει ότι επί χρόνια το γερμανικό κράτος ουσιαστικά εμμένειστις χαλκευμένες αναφορές του Γ’ Ράιχ. Σύμφωνα μ’ αυτές τις επίσημες αναφορές, η φοβερή σφαγή του Διστόμου δεν ήταν παρά «αναπότρεπτες ενέργειες στο πλαίσιο πολεμικών επιχειρήσεων», ενώ οι 401 πολίτες που εν ψυχρώ εκτελέστηκαν στο Ολοκαύτωμα της Βιάννου το μαύρο Σεπτέμβρη του 1943, σε μια σαδιστική διαδικασία που κράτησε τρεις ολόκληρες ημέρες, «πυροβολήθηκαν ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν».
Όμως, ακόμη πιο επιζήμια για τα εθνικά μας συμφέροντα αναμένεται να είναι η ίδρυση Γερμανοελληνικού Ιδρύματος Νεολαίας, που ανακοινώθηκε την Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου στο Βερολίνο, παρουσία του Γερμανού Προέδρου Γιόακιμ Γκάουκ και, δυστυχώς, και του Έλληνα Προέδρου Κάρολου Παπούλια, που κλείνει τη θητεία του με μία άδικη και εθνικά επιζήμια πράξη. Μέσα από τη χρηματοδότηση υποτροφιών, εκπαιδευτικών και πολιτιστικών ανταλλαγών αλλά και υποσχέσεων για εργασιακή αποκατάσταση και γενικότερη ανάδειξη, επιχειρείται η βελτίωση της εικόνας της Γερμανίας, σε επικοινωνιακό, πολιτικό ή ακόμη και νομικό επίπεδο και η διαμόρφωση νέων ανθρώπων, φιλικά διακείμενων στη Γερμανία και την πολιτική της. Στόχος η διευκόλυνση της προέλασης της Γερμανίας και η ανάσχεση ή και ακύρωση της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών.
Όχι άδικα, μας ανησυχεί το αρνητικό ιστορικό προηγούμενο: τη δεκαετία του 1950 επιλέχθηκαν από το γερμανικό κράτος παιδιά από τα Καλάβρυτα για να σπουδάσουν στη Γερμανία (όχι βέβαια σε πανεπιστημιακές αλλά σε κατώτερες ή μέσες σχολές) και της επιλογής τους προηγήθηκε εξονυχιστικός έλεγχος ώστε να αποκλειστούν παιδιά που οι συγγενείς τους είχαν οποιαδήποτε σχέση με την Αντίσταση και την Αριστερά!
Τους επόμενους μήνες το σφυροκόπημα «συμφιλίωσης» πρόκειται να ενταθεί από γερμανικής πλευράς με επίκεντρο την Κρήτη, όπου φαίνεται ότι οι αντιστάσεις είναι μεγαλύτερες. Ματαιοπονούν! Ο ελληνικός λαός δεν είναι αφελής: γνωρίζει πολύ καλά πλέον ότι η περίοδος της Κατοχής μετέτρεψε την Ελλάδα σε «κρανίου τόπο» και υπονόμευσε την ανάπτυξή της για δεκαετίες. Γνωρίζει επίσης ότι ουδέποτε η δημοκρατική Γερμανία ανέλαβε την ευθύνη της για τα εγκλήματα του Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα και, σε αντίθεση με ό,τι έκανε σε άλλες χώρες, αρνείται επί δεκαετίες να προχωρήσει σε αποζημίωση και επανόρθωση.
Αλλά και τα τελευταία χρόνια της βαθιάς οικονομικής κρίσης, αντίη Γερμανία, ως όφειλε, να φερθεί με αλληλεγγύη στην Ελλάδα, αντίθετα, έσπευσε να περάσει στο λαιμό μας τη θηλιά του μνημονίου, κερδοσκοπώντας από το δράμα του λαού μας. Οι ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων των δύο τελευταίων δεκαετιών είναι ιστορικές: δεν διεκδίκησαν μετά το 1995 τις γερμανικές οφειλές, άφησαν ανοχύρωτη την Ελλάδα μπροστά στην οικονομική κρίση – έρμαιο των ορέξεων της γερμανικής, νεοφιλελεύθερης, Ευρώπης και, σήμερα, συνεχίζουν να διευκολύνουν την γερμανική προέλαση εις βάρος της ίδιας της προοπτικής της χώρας μας.
Τώρα είναι η ώρα να κλιμακώσουμε την πίεση προς την ελληνική και τη γερμανική κυβέρνηση, διεκδικώντας όσα μας οφείλουν.Το θέμα πρέπει να τεθεί επισήμως, ρητά και χωρίς άλλη αναβολή. Ο λαός μας δικαιούται μια καλύτερη ζωή, χωρίς εξάρτηση, χωρίς υποτέλεια, με σεβασμό στην Ιστορία και τα δικαιώματά του.
————————————————————
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου