To Ολοκαύτωμα του Διστόμου

To Ολοκαύτωμα
“…Στις 10 Ιουνίου 1944 ο τόπος μας γνώρισε μία από τις αγριότερες σφαγές που έγιναν ποτέ στον κοσμο. Διακόσιοι δεκαοκτώ συμπολίτες μας θανατώθηκαν απο τους Ναζί του Χίτλερ χωρίς να μάθουν ποτέ το γιατί.
Ανάμεσα σ’αυτούς ανήμποροι γέροι, έγκυες γυναίκες, αβάπτιστα μωρά πρόσφεραν το αίμα τους για τη λευτεριά της πατρίδας μας, την ειρήνη, τον πολιτισμό. “
Σάββατο 10 Ιουνίου 1944
Τα νέα από το μέτωπο ήταν καλά.

Ξημέρωνε μια ακόμα μέρα εργασίας και ελπίδας. Η μέρα της λευτεριάς και της ειρήνης κοντοζύγωνε. Τέσσερις μέρες πρίν, στις 6 Ιουνίου, οι σύμμαχοι είχαν αποβιβαστεί στη Νορμανδία. Οι Γερμανοί κατακτητές βλέπονιας να φτάνει το τέλος της αυτοκρατορίας τους καταλαμβάνονται από αμόκ καταστροφής. Βγάζουν διαταγές γενοκτονίας.
“Ένας Γερμανός σκοτωμένος – πενήντα Ελληνες, δέκα Γερμανοί – ένα χωριό”
Ήθελαν να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους ώστε να πάψουν να ενισχύουν τις οργανωμένες ανταρτικές ομάδες που δρούσαν στην περιοχή.Έτσι στα πλαίσια των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων εκείνο το φοβερό πρωϊνό μια φάλαγγα επτά αυτοκινήτων με γερμανούς στρατιώτες (2ος λόχος του 2ου τάγματος του 7ου Συντάγματος της 4ης Μεραρχίας των Ες – Ες με έδρα την Λιβαδειά), ξεκίνησε από τη Λιβαδειά με κατεύθυνση προς το Δίστομο.
Από αυτά τα δύο πρώτα που προπορεύονταν αρκετά, ήταν Ελληνικά επιταγμένα, γεμάτα με Γερμανούς στρατιώτες ντυμένους μαυραγορίτες. Αυτοί θα πρωτοκτυπούσαν τους αντάρτες που ανύποπτοι θα πλησίαζαν τα αυτοκίνητα και θα ενισχύονταν από τη δύναμη που θα ακολουθούσε.
Από τον Καρακόλιθο και μετά σκορπούν το θάνατο. Σκοτώνουν πέντε και συλλαμβάνουν σαν ομήρους δώδεκα αγρότες ενώ θέριζαν.
Στη διασταύρωση Διστόμου – Αράχωβας συναντιούνται με άλλα 60 αυτοκίνητα γεμάτα Γερμανους στρατιώτες που έρχονταν από την Άμφισσα με κατεύθυνση προς το Δίστομο.
Μπαίνουν στο Δίστομο. Οι κάτοικοι είναι ανυποψίαστοι. Βλέποντας όμως τους ομήρους ανησυχούν. Η φάλαγγα ήταν πρωτόφαντα μεγάλη. O επικεφαλής καλεί τον Πρόεδρο και τον παπά τον χωριού από τους οποίους ζητά πληροφορίες για τις κινήσεις των ανταρτών στην περιοχή. Μη μπορώντας να μάθουν, αφού τοποθέτησαν στα υψώματα γύρω απο το χωριό φυλάκια για τον έλεγχο και εκφοβισμό, επιδίδονται σε λεηλασίες.
Το μεσημέρι τα δύο επιταγμένα Ελληνικά αυτοκίνητα με τους μεταμφιεσμένους Γερμανούς στρατιώτες κατευθύνθηκαν προς τον ‘Οσιο Λουκά. Λίγο πριν απο το χωριό Στείρι δέχθηκαν επίθεση από τμήμα ανταρτών του ΕΛΑΣ (11ος λόχος του 3ου τάγματος, του 34ου συντάγματος), που είχε στήσει ενέδρα. Η μάχη ήταν σκληρή και κράτησε δύο ώρες περίπου. Το αντάρτικο τμήμα υποχώρησε μπροστά στον όγκο των Γερμανικών δυνάμεων που μόλις άκουσε πυροβολισμούς έφτασε στο Δίστομο. Οι απώλειες όμως των Γερμανών ήταν μεγάλες. Απο τα δύο πρώτα αυτοκίνητα σώθηκαν ένας στρατιώτης και ένας οδηγός. Σκοτώθηκαν 40 Γερμανοί. στρατιώτες περίπου. Ο επικεφαλής αξιωματικός Τεο, τραυματίζεται βαριά και λίγο αργότερα στο Δίστομο ξεψυχά.
‘Υστερα απο τη συμπλοκή η Γερμανική φάλαγγα επέστρεψε στο Δίστομο. Αμέσως εκτελεί τους 12 ομήρους μπροστά στο Δημoτικό Σχολείο.
Κι εδώ αρχίζει η τραγωδία του Διστόμου. Οι κάτοικοι, όσοι δεν κατάφεραν να διαφύγουν νωρίτερα από το Διάσκελο, τη μόνη αφύλακτη διάβαση, κλείνονται έντρομοι στα σπίτια τους.Τους έρημους δρόμους του χωριου διατρέχουν εξαγριωμένοι στρατιώτες με εφ’ όπλου λόγχη. Μπαίνουν στα σπίτια, σκοτώνουν, καίνε, σφάζουν και βιάζουν.
Γυναίκες, άνδρες, παιδιά, γέροι, γριές ακόμα και βρέφη λίγων ημερών πέρασαν από τον ίδιο τρομακτικό Γολγοθά. Απαίσιοι ακούγονται οι θρήνοι και οι οιμωγές αυτών που ξεψυχουν. Νέοι Ηρώδεις οι εκπολιτιστές του Χίτλερ μακελεύουν τα παιδάκια του Διστόμου.
Στο Δίστομο έγιναν αυτά. Θα γίνονταν κι άλλα. Μα ήρθε η νύχτα και οι δολοφόνοι φοβήθηκαν και έφυγαν. Τώρα στο χωριό απλώνεται η γαλήνη του Νεκροταφείου για πολλή ώρα.Μα σιγά – σιγά ξύπνησε το Δίστομο. Και τότε ακούστηκαν οι θρήνοι των παιδιών που έρημα κλαίγαν τους γονείς τους και οι γόοι των γερόντων. Ακούγονταν ακόμη και κάποια παράξενα γέλια και τραγούδια αυτών που παρεφρόνησαν, μπροστά στη φρίκη που έζησαν.
Μέσα στη νύχτα μικρά παιδιά πήραν τους σκοτεινούς δρόμους προσπαθώντας να φτάσουν στα κοντινά χωριά. ‘Ενα καραβάνι παιδιών που γύρευε ένα ανθρώπινο χέρι για να σκουπίσει τα δάκρυα από τα μουτράκια τους και να δώσει απάντηση στο ερωτηματικό: Γιατί τους σκότωσαν;”
Μετά τον πόλεμο και την ήττα των Γερμανών ο Διοικητής των Γερμανικών δυνάμεων που διέπραξαν το πανανθρώπινο έγκλημα του Διστόμου Χάνς Ζάμπελ συνελήφθη στο Παρίσι και εκδόθηκε από τις Γαλλικές αρχές στην Ελλάδα, ενώ όμως ήταν προφυλακισμένος και επρόκειτο να προσαχθεί σε δίκη ζητήθηκε απο την Κυβέρνηση της τότε Δ. Γερμανίας και εστάλη σ’ αυτή, όπου σύμφωνα με πληροφορίες παραμένει σήμερα ελεύθερος.” ΔΙΣΤΟΜΟ 1994
Η διερεύνηση και ο εμπλουτισμός των γεγονότων και των στοιχείων της σφαγής είναι υπόθεση της παγκόσμιας κοινότητας και του κάθε ελεύθερα σκεπτόμενου πολίτη. Ήδη διάφοροι ερευνητές και ιδιαίτερα Γερμανοί, όπως ο ιστορικός Ντίτερ Μπέγκεμαν, Dieter Begemann, κυκλοφορούν νέα στοιχεία για την σφαγή του Διστόμου.
Σύμφωνα με αυτά, η μονάδα που ανέλαβε την απάνθρωπη αυτή επιχείρηση ήταν η 4η Μεραρχία Τεθωρακισμένων(PANZER) Γρεναδιέρων της Αστυνομίας των S.S. O Tεό που αναφέρεται ως αξιωματικός, πιθανότατα ήταν ο διερμηνέας τους και διερευνάται και η Ελληνική καταγωγή του.
Στο βιβλίο που αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα, αναφέρεται ότι ο άνθρωπος που έδωσε τη διαταγή για την εκτέλεση των συμπατριωτών μας, ήταν ο εικονιζόμενος Φριτς Λάουτενμπαχ που τον παρουσιάζουμε σε παγκόσμια αποκλειστικότητα, καθώς η είδηση αυτή ήρθε πρόσφατα στην κατοχή μας.
Το Δίστομο σήμερα
Το 2003 βρίσκει το Δίστομο ανασυνταγμένο και έτοιμο να ανταποκριθεί στο κάλεσμα και στην πρόκληση των νέων συνθηκών.
Μαζί με το Στείρι, τους γύρω οικισμούς του και ιδιαίτερο στόχο την ανάπτυξη της παραλίας του και του ιστορικού τουρισμού του είναι έτοιμο να πρωτοστατήσει σε σύγχρονες και πρωτοπόρες ειρηνικές και πολιτιστικές πρωτοβουλίες, ταυτόχρονα με τη διάδοση του παραδοσιακού και οικολογικού τρόπου ανάπτυξης και σκέψης.
Παράλληλα με την ανάπτυξή του και άμεσα συνδεδεμένο με την ιστορία του, διεκδικεί σημαντική αποζημίωση για τα θύματά του. Ο Θηβαίος δικηγόρος Ιωάννης Σταμούλης, πρώην Νομάρχης Βοιωτίας, αναπτύσσει τα δίκαια επιχειρήματα του Διστομίτικου λαού που έχει προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο για τη δικαίωση και τηνκαταβολή πολεμικής αποζημίωσης των πλέον των 200 οικογενειών που επλήγησαν από την θηριωδία των Ναζιστών στις 10 Ιουνίου 1944.
Η δικαίωση άργησε 64 χρόνια
Πράσινο φως – μέσω Ιταλίας – για αποζημίωση των θυμάτων της σφαγής του Διστόμου.
Ένα σημαντικό βήμα για τη δικαίωση των θυμάτων του Διστόμου έγινε λίγες ημέρες πριν συμπληρωθούν 64 χρόνια από τη σφαγή 218 κατοίκων από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής , το 1944.
Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Ιταλίας έδωσε το πράσινο φως για την εκτέλεση αποφάσεων της ελληνικής δικαιοσύνης προς αποζημίωση των θυμάτων του Διστόμου. Οι δικαστές της Ρώμης με την απόφαση της Τετάρτης (4/6/2008) έκριναν εκτελεστή στην Ιταλία την απόφαση του Αρείου Πάγου(11/2000) που επιδίκαζε στη Γερμανική πλευρά τα δικαστικά έξοδα, ύψούς 3.000 ευρώ για την υπόθεση του Διστόμου. Ο Άρειος Πάγος είχε επικυρώσει τότε την απόφαση του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς (1997), το οποίο ζητούσε αποζημίωση ύψους 28 εκατομμυρίων ευρώ για τα θύματα του Διστόμου.
Το Πρωτοδικείο αρχικά και το Εφετείο της Φλωρεντίας στη συνέχεια είχαν δεχτεί την εκτελεστότητα της απόφασης του Αρείου Πάγου για τα δικαστικά έξοδα. Η Γερμανία είχε ασκήσει έφεση κατά της απόφασης αυτής στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Ρώμης, το οποίο τώρα απέρριψε τη Γερμανική προσφυγή ως «μη τεκμηριωμένη».
Το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών στο Βερολίνο αποφεύγει οιοδήποτε σχόλιο προς το παρόν. Στα «ΝΕΑ» ο εκπρόσωπος του υπουργείου Γιενς Άλμπερτ είπε πως «το υπουργείο δεν έχει ακόμη μεταφρασμένη από τα Ιταλικά την πλήρη απόφαση του Δικαστηρίου για να τοποθετηθεί».
Ανοίγει ο δρόμος με 3.000 ευρώ.
Μολονότι το ποσό των δικαστικών εξόδων (3.000 ευρώ) είναι ευτελές, «η σημασία της απόφασης είναι τεραστία», λέει στα «ΝΕΑ» ο δικηγόρος των θυμάτων του Διστόμου Γιόαχιμ Λάου. Διότι εκκρεμεί και η υπόθεση της αποζημίωσης των θυμάτων. Το Εφετείο της Φλωρεντίας έκρινε το 2006 εκτελεστή και την απόφαση του Πρωτοδικείου της Λιβαδειάς για τα 28 εκατ. Ευρώ αποζημίωση των θυμάτων. Και για το σκέλος αυτό η Γερμανία έχει επιλέξει την ίδια δικαστική οδό. Η Γερμανική προσφυγή κατά της εκτελεστότητας της απόφασης περί αποζημιώσεων θα αρχίσει να εκδικάζετε στις 2 Ιουλίου . Αλλά «μετά το δεδικασμένο που υπάρχει για τα δικαστικά έξοδα, η γερμανική έφεση για την απόφαση της Λιβαδειάς δεν έχει καμιά ελπίδα επιτυχίας» υπογραμμίζει ο δικηγόρος Λάου.
Η επιχειρηματολογία του Γιόαχιμ Λάου ήταν ότι η απόφαση του ελληνικού Αρείου Πάγου είναι εκτελεστή στην Ιταλία, διότι η Ιταλία επιτρέπει την προσφυγή εναντίον ενός κράτους όταν πρόκειται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Η γερμανική πλευρά οχυρώθηκε εξαρχής πίσω από το επιχείρημα της ετεροδικίας, υποστηρίζοντας ότι τα ιταλικά δικαστήρια απομακρύνονται από τα διεθνή στάνταρ αν δεν αναγνωρίσουν το προνόμιο της ετεροδικίας που προφυλάσσει τα κράτη από απαιτήσεις ιδιωτών άλλων κρατών. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ρώμης δεν δέχτηκε αυτή την επιχειρηματολογία και ακολούθησε τη γραμμή της εκτελεστότητας της απόφασης των ελληνικών δικαστηρίων.
Επόμενο βήμα ο πλειστηριασμός
Τα ένδικα μέσα στην Ιταλία έχουν εξαντληθεί, η Γερμανία δεν έχει δυνατότητα να προσβάλει νομικά την τελεσίδικη απόφαση. «Τα επόμενα βήματα είναι προδιαγεγραμμένα» λέει ο κ. Λάου. «Εάν η Γερμανία αποφασίσει να μη διαπραγματευτεί ώστε να αποτραπεί η εκτέλεση της απόφασης των ελληνικών δικαστηρίων, θα ακολουθήσουν οι αναμενόμενες κινήσεις για τη διαδικασία της εκτέλεσης πλειστηριασμού» συμπληρώνει ο κ.Λάου. Προς τούτο έχει γίνει προληπτικά κατάσχεση του ακινήτου του γερμανικού Δημοσίου «Βίλα Βιγκόνι» στο Κόμο της Ιταλίας που στεγάζει γερμανοιταλικό πολιτιστικό κέντρο.
Η μοναδική δικαστική οδός που μένει στη Γερμανία είναι η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κατά της Ιταλίας πλέον, επειδή τα ιταλικά δικαστήρια δεν της αναγνωρίζουν το προνόμιο της ετεροδικίας. Αλλά για την προσφυγή στη Χάγη απαιτείται «συνυποσχετικό» των δύο χωρών σημειώνει ο κ. Λάου.
Η απόφαση για το Δίστομο ελήφθη μαζί με την απόφαση για 50 «παραδειγματικές» περιπτώσεις Ιταλών θυμάτων καταναγκαστικής εργασίας στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ρώμης άνοιξε και σ’ αυτούς τον δρόμο για την διεκδίκηση αποζημιώσεων από την Γερμανία. Πάνω από 100.000 Ιταλοί – θύματα καταναγκαστικής εργασίας περίμεναν την απόφαση αυτή για να διεκδικήσουν αποζημιώσεις.
10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944 – ΣΚΟΤΩΣΑΝ 218
Έθαβαν στις αυλές τους νεκρούς τους.
Τέσσερις ημέρες μετά τη συμμαχική απόβαση στη Νορμανδία που έκρινε την έκβαση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στις 10 Ιουνίου 1944, έγινε η Σφαγή του Διστόμου. Τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής σε αντίποινα για επίθεση που δέχτηκαν από αντάρτες ενώ κατευθύνονταν σε γειτονικό χωριό, γύρισαν πίσω και σκότωσαν 218 κατοίκους της μαρτυρικής κωμόπολης της Βοιωτίας, ανάμεσα τους ακόμα και αβάπτιστα μωρά, παιδιά, γυναίκες, ανήμπορους . Όπως και μερικές δεκάδες ομήρους που είχαν πιάσει νωρίτερα κατευθυνόμενοι από τη Λιβαδειά προς το Δίστομο και τα γύρω χωριά.
Το Δίστομο θα είχε θρηνήσει πολύ περισσότερα θύματα αν δεν έπεφτε η νύχτα . Για αρκετές εβδομάδες οι κάτοικοι έμεναν στα γύρω βουνά και επέστρεφαν για λίγο προκειμένου να θάψουν τους νεκρούς τους. Πολλοί από τους νεκρούς τάφηκαν αρχικά στις αυλές των σπιτιών…
Προειδοποιήσεις για «διπλωματικές εμπλοκές»
Με την «εξαιρετικής συμβολικής σημασίας» απόφαση του δικαστηρίου της Ρώμης ο συνεργάτης του Γιόαχιμ Λάου, δικηγόρος Μάρτιν Κλίνγκνερ από την «Ομάδα Εργασίας Δίστομο» με έδρα το Αμβούργο, φθάνει σήμερα στην Αθήνα για τη φετινή επέτειο της σφαγής του Διστόμου. Η αναγνώριση και εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. είναι μια «συνήθης διαδικασία» λέει ο κ. Κλίνγκνερ στα «ΝΕΑ», αλλά η ιδιαιτερότητα στην περίπτωση του Δίστομου είναι ότι οι απαιτήσεις που επιδίκασαν τα ελληνικά δικαστήρια απευθύνονταν προς τη γερμανική πλευρά και δεν μπορούν να εκτελεστούν στην Ελλάδα. Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν δίνουν την απαιτούμενη άδεια του υπουργείου Δικαιοσύνης για αναγκαστική εκτέλεση κατά ξένης χώρας. «Έμενε λοιπόν η διεκδίκηση μέσω άλλης χώρας –μέλους της Ε.Ε.» σημειώνει ο Μάρτιν Κλίνγκνερ. Επελέγη η Ιταλία διότι εκεί δεν απαιτειται έγκριση του αντίστοιχου υπουργείου Δικαιοσύνης για την εκτέλεση αποφάσεων πλειστηριασμού περιουσιακών στοιχείων ξένης χώρας . Ο κ. Κλίνγκνερ δηλώνει απολύτως ικανοποιημένος με την απόφαση του δικαστηρίου της Ρώμης .Δεν ήταν «δεδομένη», καθώς ο εισαγγελέας είχε ταχθεί με το μέρος της Γερμανίας , προειδοποιώντας για «διπλωματικές εμπλοκές» και πλημμυρίδα άλλων αντίστοιχων προσφύγων στην Ιταλία.
Εφημερίδα ΝΕΑ, 6 – 6 – 2008, http://www.greekholocausts.gr
Από: http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2009/06/to_10.html#.U5Vhn4aHaR8