Γιατί έχει νόημα ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν τώρα

Σχετικό άρθρο: Γιατί δεν έχει κηρύξει το Κουρδιστάν την ανεξαρτησία του;

Φωτογραφία: al-akhbar.com •

Mohammed Shareef και Janroj Yilmaz Keles — Ekurd.net    (μτφ. Κριστιάν)

Με την εισβολή στο Ιράκ και τη μετέπειτα κακοδιαχείριση, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιτάχυναν τη κατάρρευση του Ιράκ ως ενιαίο κράτος, αλλά δεν την προκάλεσαν. 

Με το ριζοσπαστικό Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε (ΙΚΙΛ) να έχει κατακτήσει  τεράστιες εκτάσεις στο Βόρειο και Δυτικό Ιράκ από τη κυβέρνηση του Νούρι αλ Μαλίκι όπου κυριαρχούν οι Σιίτες, τέθηκε υπό εξέταση η εδαφική ακεραιότητα του Ιράκ. 
Αυτές οι πρόσφατες εξελίξεις στο Ιράκ είναι σαφές σημάδι ενός αποτυχημένου κράτους (failed state) στο χείλος της ολικής κατάρρευσης και μια πραγματικότητα που πολλοί στη Δύση εξακολουθούν να αρνούνται.

Η κατάτμηση του Ιράκ λειτουργεί ως μια πολιτική λύση για το Κουρδιστάν, το Σιιτικό νότο, και το Σουνιτικό Αραβικό κέντρο γιατί επισημοποιεί αυτό που έχει ήδη λάβει χώρα. Η διαίρεση είναι ο κύριος λόγος γιατί το Κουρδιστάν είναι σταθερό. 

Καθ 'όλη τη πολυτάραχη ιστορία του Ιράκ, η θρησκευτική και εθνοτική νοοτροπία της Βαγδάτης ξεπέρασε σήμερα κατά πολύ την κοινή ιρακινή εθνική ταυτότητα. 

Για αυτό το λόγο, η επιμονή των ΗΠΑ και άλλων δυτικών εθνών για τη διατήρηση του status quo δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φαντασίωση. 

Η πραγματικότητα για τους Κούρδους και Σιίτες / Σουνίτες Άραβες θα μπορούσε να περιγραφεί καλύτερα ως «εξαναγκασμό σε γάμο». 

Η ένσταση των διεθνών δυνάμεων για τη διαίρεση του Ιράκ σε τρία κράτη (Σιιτικό Αραβικό, Σουνιτικό Αραβικό, και Κουρδικό κράτη), είναι μια μάταιη προσπάθεια για το τετραγωνισμό του κύκλου. 

Ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος δεν είναι κάτι καινούργιο, η περιοχή του Ιρακινού Κουρδιστάν λειτουργεί de facto ως ανεξάρτητο κράτος από το 1991, όταν ο στρατός του Σαντάμ Χουσεΐν εκτινάχθηκε από το Κουβέιτ. 

Το Κουρδιστάν είναι ήδη αυτάρκες με τις δικές του στρατιωτικές δυνάμεις  (Πεσμαργκά) και αναπτύσσει τους δικούς του πετρελαϊκούς πόρους, όλα αυτά είναι χρήσιμοι παράγοντες για την επίσημη διακήρυξη της ανεξαρτησίας του.
 

Εσωτερικά, η Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν (KRG) άσκησε σχετικά «καλή διακυβέρνηση» και υγιή οικονομική πολιτική, καταδεικνύοντας ότι ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν θα είναι μια βιώσιμη οντότητα. Οι Κούρδοι, σε μεγάλο βαθμό, αν και όχι άψογα, έχουν δημιουργήσει μια δημοκρατική κυβέρνηση με θεσμούς. Εκτός από αυτό, οι καλά εκπαιδευμένες δυνάμεις Πεσμαργκά της κουρδικής κυβέρνησης έχουν αποδείξει τη δέσμευσή τους και την ικανότητα για τη προστασία της ασφάλειας και της σταθερότητας του Κουρδιστάν ενάντια σε κάθε εξωτερική ριζοσπαστική ισλαμιστική επίθεση. 

Πίσω από όλα αυτά, υπάρχει επίσης ένα πολιτικό, πολιτιστικό και συναισθηματικό χάσμα μεταξύ του κουρδικού και του αραβικού πληθυσμού στο Ιράκ. 
Η παρακμή της αραβικής γλώσσας στην μετα-1991 κουρδική γενιά δείχνει ότι οι Κούρδοι δεν έχουν ούτε την αίσθηση ότι ανήκουν στο Ιράκ, ούτε μελλοντικό όραμα εντός του ιρακινού κράτους. 

Το 2005, έγινε ένα ανεπίσημο δημοψήφισμα, ρωτώντας στο ιρακινοκουρδικό λαό αν θα προτιμούσαν να παραμείνουν κάτοικοι ενός τμήματος του Ιράκ ή να γίνουν κάτοικοι ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν. 

Το αποτέλεσμα ήταν μια συντριπτική πλειοψηφία 98,8% υπέρ της ανεξαρτησίας. 

Σε περιφερειακό επίπεδο, η KRG απέδειξε ότι έιχε φιλικές σχέσεις και σχέσεις καλής γειτονίας, αμοιβαίου σεβασμού και συνεργασίας. Έχει αποδειχθεί ότι η περιφερειακή σταθερότητα θα διατηρηθεί και ότι μια ανεξάρτητη οντότητα δεν θα διαταράξει τις χώρες της περιοχής και δεν θα απειλήσει την εδαφική τους ακεραιότητα. Για να τους καθησυχάσει περαιτέρω, εξάλλου, θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή από την περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρδιστάν για νέες συνθήκες αμοιβαίου ενδιαφέροντος και τη δημιουργία άριστων εμπορικών και διπλωματικών σχέσεων με τις χώρες της περιοχής. 

Η περιφερειακή σταθερότητα και ειδικότερα η σταθερότητα της σύμμαχου της Αμερικής στο ΝΑΤΟ Τουρκίας είναι τα σημαντικότερα ζητήματα για την Ουάσιγκτον, όταν πρόκειται για το κουρδικό ζήτημα. Το KRG έχει ήδη συμβάλει θετικά και ενθαρρύνει την εξάλειψη της σύγκρουσης μεταξύ της τουρκικής κυβέρνησης και του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (ΡΚΚ).

Περεταίρω, τα κουρδικά πολιτικά κόμματα στην Τουρκία και στη Συρία έχουν από καιρό δηλώσει ότι δεν απαιτούν ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος στη Συρία και στη Τουρκία και απλώς αναζητούν μια ειρηνική λύση για το κουρδικό ζήτημα εντός των σημερινών εθνικών συνόρων. Συνεπώς, η ανησυχία ότι η ανεξαρτησία της κουρδικής περιοχής του Ιράκ θα αποσταθεροποιήσει την περιοχή είναι σε μεγάλο βαθμό αβάσιμη. 

Το Ιράν είναι ήδη ο δεύτερος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της KRG μετά την Τουρκία. 

Ο κύκλος εργασιών του εμπορίου μεταξύ των δύο κυβερνήσεων υπερέβη τα 4 δισεκατομμύρια δολάρια το 2013. Όσον αφορά την Τουρκία, περισσότερο από το 70% της συνολικής τουρκο-ιρακινής ετήσιας ανταλλαγής αξίας περίπου 12 δις. δολάρια είναι μεταξύ της Τουρκίας και του ιρακινού Κουρδιστάν. Η ανταλλαγή αυτή αναμένεται να αυξηθεί σε 25 δισεκατομμύρια δολάρια μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια. Υπάρχουν σήμερα περίπου χίλιες πεντακόσια τουρκικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή του Κουρδιστάν. Η σχέση μεταξύ της τουρκικής κυβέρνησης  και της KRG έφτασε στο αποκορύφωμά της, όταν ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν κάλεσε τον πρόεδρο της περιφέρειας του Κουρδιστάν στο κουρδοκατοικούμενο Diyarbakir το Νοέμβριο 2013, όπου και οι δύο ηγέτες υπογράμμισαν τη σημασία της ειρήνης και της οικονομικής ανάπτυξης στην περιοχή.

Σε συνέντευξη στην κουρδική εφημερίδα Rudaw στις 14 Ιουνίου 2014, ο αντιπρόεδρος του ΑΚΡ, Hüseyin Çelik δήλωσε ότι «εάν το Ιράκ θα διαιρεθεί, οι Κούρδοι θα έχουν το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση» και πρόσθεσε ότι «η Τουρκία έχει υποστηρίξει τη κυβέρνηση του κουρδικού Ιράκ μέχρι τώρα και θα συνεχίσει να το κάνει».  

Λαμβάνοντας υπόψη ότι σε λίγα χρόνια, με την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, το Κουρδιστάν θα αντιπροσωπεύσει το ανατολικό σύνορο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα είχε απλά νόημα, από ρεαλιστή άποψη, ότι το Κουρδιστάν θα είναι ένα buffer μεταξύ της  ΕΕ και μιας αναδυόμενης ριζοσπαστικής σουνιτικής οντότητας στα νότια των συνόρων του Κουρδιστάν.

Δεύτερον, το Κουρδιστάν με τα τεράστια αποθέματα πετρελαίου του, στην έκτη θέση σε παγκόσμιο επίπεδο, θα είναι άλλο ένας σημαντικός εξαγωγέας πετρελαίου προς τις δυτικές αγορές. 

Για να συνοψίσω, η κοινή άποψη ισχυρίζεται ότι η διάλυση του Ιράκ θα αποσταθεροποιήσει  τη χώρα και ως εκ τούτου θα πρέπει να αποφεύγεται με κάθε κόστος. Κοιτάζοντας τη μελαγχολική ιστορία του Ιράκ, θα πρέπει να είναι εμφανές ότι είναι η ίδια η προσπάθεια να κρατηθεί ενωμένο το Ιράκ που ήταν πηγή αποσταθεροποίησης. Η επιμονή σε εξαναγκαζόμενη ενότητα έχει οδηγήσει σε συνεχή βία, καταπίεση, δικτατορία και γενοκτονία. 

Δεν είναι δυνατόν μακροπρόθεσμα να αναγκάσει τους ανθρώπους που ζουν σε μια γεωγραφικά καθορισμένη περιοχή να παραμείνουν μέρος ενός κράτους παρά τη θέλησή τους. 

Οι Κούρδοι του Ιράκ δεν πρόκειται ποτέ να συμβιβαστούν με το να είναι μέρος του Ιράκ. Υπό αυτές τις συνθήκες, ένα καλά διαχειριζόμενο συναινετικό διαζύγιο είναι προς το συμφέρον του Ιράκ, και θα συμβάλει στην ενίσχυση της σταθερότητας στην περιοχή. 

Ο τρέχον εμφύλιος πόλεμος του Ιράκ είναι το ακατάστατο τέλος μιας χώρας που ποτέ δεν λειτούργησε ως μια εθελοντική ένωση και που έφερε δυστυχία το περισσότερο καιρό στους περισσότερους κατοίκους της. 

Με την εισβολή στο Ιράκ και τη μετέπειτα κακοδιαχείριση, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιτάχυναν τη κατάρρευση του Ιράκ ως ενιαίο κράτος, αλλά δεν τη προκάλεσαν.  Η διαίρεση  -η ιρακινή λύση-  δημιούργησε σταθερότητα στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας και για το λόγο αυτό θα πρέπει να γίνει αποδεκτή.

Ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν θα πρέπει να επιτευχθεί μέσω κάποιου είδους Βελούδινου διαζυγίου μεταξύ του αραβικού Ιράκ και του Κουρδιστάν, παρόμοιου με τη διάλυση της πρώην Τσεχοσλοβακίας το 1993. 
Ο ΟΗΕ, η ΕΕ, οι ΗΠΑ και ο Αραβικός Σύνδεσμος θα πρέπει να διαδραματίσουν ρόλο στη διαπραγμάτευση αυτής της απόσχισης.  
Ο καλύτερος τρόπος για να συμβεί αυτό είναι να υπάρχει μια συμφωνία με την ιρακινή κυβέρνηση. Για να επιτευχθεί αυτό, το θέμα των επίμαχων κουρδικών εδαφών θα πρέπει να επιλυθεί, επειδή είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί η ανεξαρτησία, αν δεν ξέρεις ποια εδάφη θα ελέγχεις. 

Υποβλήθηκε στο Ekurd.net από τους Mohammed Shareef και Janroj Yilmaz Keles. Το άρθρο 1ο εμφανίστηκε στο opendemocracy.net Copyright ©, αντίστοιχου συγγραφέα ή πρακτορείου ειδήσεων 

ekurd