Μεταξύ αυτών, γράφει στον προσωπικό του λογαριασμό στο F/B ο παλαίμαχος δημοσιογράφος της Ρόδου Γιώργος Ζαχαριάδης, ήταν ο αείμνηστος Κλεάνθης Ζερβός(πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ) ως ανθυποπλοίαρχος στην κορβέτα "Κριεζής" και ένας Καστελλοριζιός, ο Στάθης Παπαστατικός.
Τις ηρωικές στιγμές της απόβασης περιγράφει σε συνέντευξη του στη "Ροδιακή" - Ιούνιος 2010, και στον Γιώργο Ζαχαριάδη- ο Στάθης Παπαστατικός που υπηρετούσε τότε ως ναύτης στο ελληνικό πολεμικό"Ναβαρίνο".
<<Μόλις μας ενημέρωσαν ότι ξεκίνησε η απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στις ακτές της Νορμανδίας αρχίσαμε να πανηγυρίζουμε και να πετάμε τα καπέλα μας στον αέρα» θυμάται με συγκίνηση ο 87χρονος σήμερα (η συνέντευξη δόθηκε τον Ιούνιο του 2010) Στάθης Παπαστατικός και η σκέψη του γυρνά 66 χρόνια πίσω στην ηρωική εκείνη εποχή.
Ο Στάθης Παπαστατικός υπηρετούσε τότε στο ελληνικό αντιτορπιλικό «Ναβαρίνο» που είχε πάρει μέρος στην επιχείρηση μαζί με άλλα ελληνικά πολεμικά πλοία και είναι πλέον ένας από τους ελάχιστους επιζώντες που πήραν μέρος στην απόβαση της Νορμανδίας.
«Το δικό μας αντιτορπιλικό συνόδευε και προστάτευε τα αμερικανικά και αγγλικά πλοία και τα μεταγωγικά που μετέφεραν τους στρατιώτες και τα τανκς για να τα αποβιβάσουν στις ακτές της Νορμανδίας» λέει ο γηραιός πολεμιστής που δεν ξεχνά τον ενθουσιασμό του πληρώματος του «Ναβαρίνου» όταν τους ενημέρωσαν για το επιτυχημένο εγχείρημα στις 6 Ιουνίου 1944.
Με «Κριεζή» και «Τομπάζη»
Σημαντικό ρόλο στην απόβαση στη Νορμανδία είχαν τα ελληνικά πολεμικά πλοία «Κριεζής» και «Τομπάζη». Μάλιστα στο «Κριεζής» υπηρετούσε ως ανθυποπλοίαρχος ο Καλύμνιος Κλεάνθης Ζερβός, που αργότερα εξελέγη βουλευτής Δωδεκανήσου με το ΠΑΣΟΚ
«Ξέραμε ότι αυτή η απόβαση θα ήταν και η αρχή του τέλους του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου» τονίζει ο Παπαστατικός, που υπηρετούσε ως αρμενιστής στο ελληνικό αντιτορπιλικό.
«Το πολεμικό μας ήταν πολύ δυνατό και εγώ όταν γινόντουσαν μάχες με τα γερμανικά πλοία αναλάμβανα υπηρεσία σαν γεμιστής στα πυροβόλα» υποστηρίζει με καμάρι.
Πως δραπέτευσε στην Αντίφυλο
Ο Στάθης Παπαστατικός γεννήθηκε στο ακριτικό Καστελλόριζο. Και όταν οι Γερμανοί βομβάρδισαν το νησί αναγκάστηκε να δραπετεύσει και με μια βάρκα να φτάσει στην απέναντι τουρκική πόλη Αντίφυλο.
Ήταν μόλις 18 χρόνων. Και από τότε ξεκινά η μεγάλη περιπέτεια για τον νεαρό ψαρά. Οι ʼΑγγλοι που είχαν κλιμάκιο στην τουρκική πόλη τον στέλνουν μαζί με άλλους Δωδεκανήσιους πατριώτες στην Κύπρο.
Σε Κύπρο- Παλαιστίνη
Εκεί παραμένει έξη μήνες και στη συνέχεια καταφεύγει στην Παλαιστίνη, όπου βρίσκονταν και άλλοι εξόριστοι Έλληνες. «Κατατάχθηκα παρά το νεαρό της ηλικίας μου στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και ύστερα από ολιγόμηνη εκπαίδευση ναυτολογήθηκα στο αντιτορπιλικό «Ναβαρίνο».
Ήμασταν και άλλοι Δωδεκανήσιοι από τη Σύμη, την Κάλυμνο, τη Ρόδο που είχαμε δραπετεύσει από τα σκλαβωμένα νησιά και καταφύγαμε στη μέση Ανατολή με σκοπό να πολεμήσουμε με τις συμμαχικές δυνάμεις εναντίον των Γερμανών κατακτητών» λέει ο Παπαστατικός που μάλιστα αναφέρει και ονόματα συμπολεμιστών του όπως του Γιώργου Κωνσταντινίδη, του Βασίλη Καραγιάννη και άλλων, που οι περισσότεροι δεν είναι πια σήμερα στη ζωή.
Και σε άλλη απόβαση!
Το αντιτορπιλικό «Ναβαρίνο», ένα αγγλικό γερό σκαρί, έκανε περιπολίες στη Μεσόγειο και κυνηγούσε τον γερμανικό στόλο.«είχαμε πολλές επιτυχίες και κάποια μέρα πήραμε διαταγή να συνοδεύσουμε τα συμμαχικά πλοία, χωρίς φυσικά να γνωρίζουμε οτιδήποτε άλλο μέχρι που έφτασε η 6η Ιουνίου για να γίνει η μεγάλη απόβαση στις γαλλικές ακτές» θυμάται ο Παπαστατικός, που αμέσως μετά το «Ναβαρίνο» πήρε διαταγή να συνεχίσει τις περιπολίες στη Μεσόγειο μέχρι τις 15 Αυγούστου που μαζί με τα πολεμικά «Πίνδος», «Θεμιστοκλής» και «Κρήτη» και τα αρματαγωγά «Σάμος», «Λήμνος» και «Χίος» πήραν μέρος στην απόβαση στη νότιο Ιταλία.
Απελευθέρωση Τήλου
‘Όμως η δράση του «Ναβαρίνου» δεν σταματά. «Πήραμε τον Οκτώβριο διαταγή να πάμε στην Τήλο για να βοηθήσουμε τους εγκλωβισμένους εκεί ʼΑγγλους κομάντος. Η χαρά μου ήταν μεγάλη γιατί θα πολεμούσα για την απελευθέρωση ενός νησιού της Δωδεκανήσου» λέει ο Παπαστατικός που με περηφάνια μιλά για την συγκλονιστική επιχείρηση της Τήλου.
Το «Ναβαρίνο» έφτασε στην Τήλο στις 28 Οκτωβρίου 1944 και το μεσημέρι της ίδιας ημέρας άρχισε να βομβαρδίζει με ιδιαίτερη επιτυχία τις γερμανικές θέσεις. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δοθεί ο χρόνος στους ʼΑγγλους κομάντος και τους Έλληνες ιερολοχίτες να εγκαταλείψουν την Τήλο, παρά το γεγονός ότι το ελληνικό αντιτορπιλικό δέχτηκε σφοδρά πυρά από τους Γερμανούς..
«Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ τη μάχη αυτή και πως καταφέραμε με τη βοήθεια του αντιτορπιλικού μας οι συμμαχικές δυνάμεις λίγες μέρες αργότερα να ανακαταλάβουν και να απελευθερώσουν το νησί».
Στην Σύμη
Το «Ναβαρίνο» συνέχισε τη δράση του στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο για αρκετούς ακόμη μήνες μέχρι τις 8 Μαΐου 1945 που στη Σύμη ο Γερμανός στρατηγός Όττο Βάγκενερ παρέδωσε άνευ όρων τις γερμανικές δυνάμεις της Ανατολικής Μεσογείου στον ʼΑγγλο ταξίαρχο Μόφφατ και στον διοικητή του ιερού λόχου Χριστόδουλο Τσιγάντε.
Συνοδεύοντας τον Αντιβασιλέα Δαμασκηνό στην Ρόδο
Αυτό σήμαινε ουσιαστικά και το τέλος του Δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. «Ο μεγάλος ενθουσιασμός και η αγαλλίαση της ψυχής μου ήταν όταν στις 15 Μαΐου 1945 το «Ναβαρίνο» συνόδευσε το θωρηκτό «Αβέρωφ» στη Ρόδο που μετέφερε τον Αντιβασιλέα Δαμασκηνό και ήμουνα μεταξύ των πρώτων ελλήνων ναυτικών που πάτησαν το πόδι τους στα απελευθερωμένα χώματα της πατρίδας μου» λέει με δάκρυα στα μάτια ο Παπαστατικός.
Στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό υπηρέτησε μέχρι τις 15 Οκτωβρίου 1945 και σήμερα ζει ευτυχισμένος και υπερήφανος με τη γυναίκα, τα παιδιά και τα εγγόνια του στον Αρχάγγελο της Ρόδου.
ΠΗΓΗ από Ροδιακή
Dolce et decorum est pro patriae mori...
ΑπάντησηΔιαγραφή