Συνηθισμένη στα  μεγάλα ακροατήρια, με τα βιβλία της να σπάνε ρεκόρ πωλήσεων στο εξωτερικό, είναι γνωστή ως δραματουργός και αντιπολιτευόμενη προσωπικότητα. Οι επιστολές που είχε ανταλλάξει με τον φυλακισμένο, Χοντορκόφσκι, μέσα από τις οποίες εμφανίζεται ως η μούσα του επιχειρηματία, έχει προκαλέσει αίσθηση σε ένα κομμάτι της ρωσικής ελίτ. Η παρουσία της ωστόσο στο κομψό Βασιλικό Μέγαρο του Λονδίνου, δεν φαίνεται να της «πηγαίνει» και πολύ. Κι'αυτό, διότι μπορεί μεν να πουλήθηκαν όλα τα εισιτήρια για την ομιλία της κατά τη διάρκεια της Εβραϊκής Εβδομάδας Βιβλίου, αλλά το ακροατήριό της στην πλειοψηφία του δεν την γνώριζε καν. Οι αναγνώστες της μάλιστα, έφυγαν με την απορία πώς μπορεί να της αρέσει κάτι τέτοιο.
Το βραβευμένο μυθιστόρημά της, το οποίο έχει μεταφραστεί εδώ και ένα χρόνο στα Αγγλικά, βασίζεται στην πραγματική ιστορία του Oswald Rufeisen -Πολωνού Εβραίου διερμηνέα- ο οποίος αφού βοήθησε Εβραίους να δραπετεύσουν από το γκέτο “Μίρ”, στη συνέχεια κρύφτηκε σε μοναστήρι επί ένα χρόνο έως ότου βαπτιστεί Χριστιανός. "Με ενδιέφεραν πάντα οι άνθρωποι των άκρων”, εξήγησε η Ουλίτσκαγια. “Ο Ντανιέλ Στέϊν και οι όμοιοί του έχουν θολώσει τα όρια". Η ίδια παραδέχθηκε ότι το έργο αγγίζει και τη Θεολογική θεματογραφία, λέγοντας μάλιστα ότι κατά τη γνώμη της προωθεί μια "προσωπική θρησκεία του ελέους και της αγάπης του Θεού προς τον πλησίον, και όχι τη θρησκεία των Δογμάτων της αποκλειστικής αυθεντίας, της εξουσίας και του ολοκληρωτισμού."
Ο μεταμοντέρνος χαρακτήρας του μυθιστορήματος αποτυπώνεται στο κολάζ των επιστολών, τις ημερολογιακές καταχωρήσεις του ήρωα, τις αναφορές και τα  επίσημα πρακτικά των γεγονότων. Ωστόσο, το θέμα που πραγματεύεται είναι κυρίως τα διαχρονικά αινίγματα της ζωής και του θανάτου. Πώς να είμαστε αληθινοί και ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, πώς να επιβιώσουμε μέσα στη βαρβαρότητα, πώς να προκαλέσουμε την υποκρισία και να κατακτήσουμε την συμπόνια.
Ένα μυθιστόρημα  βασισμένο σε ντοκουμέντα, το οποίο εξερευνά έννοιες και αξίες όπως η  πίστη, η ταυτότητα, η  σεξουαλικότητα και η εξουσία, μπορεί να είναι ασήμαντο αν δεν φιλοδοξεί να αγγίξει την εντελώς προσωπική ανθρώπινη πλευρά  αυτών των μεγάλων εννοιών. Είναι γεγονός ότι η συγγραφέας για το έργο αυτό δέχθηκε πολλές επιθέσεις από θρησκευτικές ομάδες. Ανέφερε μάλιστα χαρακτηριστικά: «Οι Θεολόγοι  είπαν ότι είμαι λάθος, αλλά εγώ δεν ενδιαφέρομαι για τη Θεολογία. Εμένα με ενδιέφερε ένα πρόσωπο που έπρεπε να επιβιώσει σ΄ έναν κόσμο, στον οποίο όλοι αυτοί αισθάνονται άβολα. Ο Ντανιέλ όμως, ήξερε πώς να επιβιώσει».
Η Ουλίτσκαγια γεννημένη στη Δυτική Ρωσία, εργάστηκε ως Γεννετίστρια, ενώ έχει διατελέσει διευθύντρια του Εβραϊκού Θεάτρου της Μόσχας. Όταν συναντήθηκε με τον πραγματικό ήρωα του μυθιστορήματος, περνούσε μια  προσωπική κρίση. Ετσι, την εντυπωσίασε ιδιαίτερα  η ικανότητά του να παραδέχεται το «δεν ξέρω» και το «δεν καταλαβαίνω», δίνοντας πάντα έμφαση στο να κάνει το σωστό (orthopraxy) και όχι αυτό που θεωρείται σωστό. Θυμάται το πάθος του και το ενδιαφέρον του για την παλαιοχριστιανική Εκκλησία, ένα θέμα που η ίδια έχει ερευνήσει εκτενώς για το μυθιστόρημα, το ρόλο της ως μια "ζωντανή γέφυρα μεταξύ του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού".
"Νομίζω ότι ήταν ένας Αγιος”, είπε απλά. Στο μυθιστόρημα μάλιστα, τον αποκαλεί “τον άνθρωπο που έζησε εν τη παρουσία του Θεού". Κατά πόσον η Ουλίτσκαγια  πέτυχε τον σκοπό της είναι θέμα προς συζήτηση.Άλλωστε, μέσα από τις επιστολές της προς τον ατζέντη της η ίδια εκφράζει  τις αμφιβολίες της, υποστηρίζοντας πως ακόμα και μέσα από όλο αυτό το υλικό,  ο στόχος μοιάζει άπιαστος στο τέλος. Μερικά ερωτήματα είναι πολύ μεγάλα για να απαντηθούν, η προσπάθεια όμως να πλησιάσει κανείς τις απαντήσεις αποτελεί κρίσιμο και αναπόσπαστο κομμάτι αυτού που συνεχίζουν να μοιράζονται οι άνθρωποι: Την ανθρωπιά. “Καθώς έγραφα -είπε- όλο και περισσότερο πειθόμουν ότι δεν θα πετύχει”. Αποφάσισε όμως να επιμείνει, ανακαλύπτοντας τελικά με έκπληξη ότι "το βιβλίο εμφανίστηκε σε μια στιγμή που χρειαζόταν! Μπορεί να μην έχει δώσει απαντήσεις, αλλά περιέγραψε το θέμα”.
Το βιβλίο κέρδισε πολλά βραβεία, μεταξύ αυτών το βραβείο για το “Μεγάλο Βιβλίο του 2007”, καθώς και μια θέση στον κλειστό κατάλογο των “Booker της δεκαετίας”. Η Ουλίτσκαγια αισθάνεται ότι το μυθιστόρημά της είναι επίκαιρο, καθώς κοιτάζει τις ιδέες μέσα από διαφορετικά οπτικά πρίσματα, εκφράζοντας έτσι τον κατακερματισμένο μοντέρνο κόσμο μας. Ο πόλεμος κατά της υποκρισίας και της διαφθοράς εξακολουθεί να είναι επίκαιρη και επείγουσα ανάγκη. Όταν η συγγραφέας ρωτήθηκε για τις πρόσφατες διαδηλώσεις στη Μόσχα, είπε χαρακτηριστικά: “Ήμουν παρούσα στην τελευταία διαδήλωση,   όπου υπήρχε μια απίστευτη ατμόσφαιρα. Χάρηκα γιατί ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα ανθρώπους στη Ρωσία να διακωμωδούν  την εξουσία".