Η αντισυνταγματικότητα της χρεοκρατίας, ένα ενδιαφέρον άρθρο του Νέστορα Νικηφορίδη

Λαός και Πατρίδα ή Σοκ;

Στο όνομα του πραγματικού δημοσίου συμφέροντος του λαού και της πατρίδας και όχι στο όνομα του χρεο-σοκ!

τοῦ Νέστορα Νικηφορίδη

(Ἐφαρμογή τοῦ δόγματος τοῦ σόκ μέ κοινοβουλευτικό μανδύα, δέν τήν ἀποδέχεται τό Σύνταγμα – Ματαίωση τοῦ νοήματος τῆς Κοινοβουλευτικῆς πλειοψηφίας – Ἐξόφληση δημοσίου χρέους ἤ πραγματικό δημόσιο συμφέρον - Συνταγματικά ὅρια ἐπί πιέσεων καί ἐκβιασμῶν – Δυνατότητες τοῦ Προέδρου της Δημοκρατίας, τοῦ Λαοῦ καί τῶν Δικαστηρίων).

Δέν εἶναι δυνατόν νά εἶναι νόμιμη καί συνταγματική ἡ συνεχής παραβίαση τοῦ δημοσίου συμφέροντος:  Ὅταν ἡ Κυβέρνηση πού νομίμως ἐξελέγη, ἐπιλέγει τήν ἐξόφληση δημοσίου χρέους, ἀκόμη καί ἀποδεδειγμένως πραγματικοῦ, κατά προτεραιότητα ἔναντι τῆς ἄμεσης διατροφῆς τοῦ πληθυσμοῦ, τῆς ἄμεσης προστασίας τῆς δημόσιας ὑγείας, τῆς πραγματικῆς διασφαλίσεως τῆς ἐθνικῆς ἀσφάλειας, τῆς στοιχειώδους κοινωνικῆς εἰρήνης καί εὐταξίας καί τῆς συνταγματικῆς νομιμότητας, καθώς καί ἔναντι τῆς ἀναπτύξεως τῆς πραγματικῆς οἰκονομίας τῆς κοινωνίας, τότε οἱ ἀρχές τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος τό ὁποῖο γνωρίζουμε παρέχουν τήν βάση γιά τήν ἀντιμετώπιση καί γιά τήν ἀπόσειση τέτοιας διακυβερνήσεως:

Κυβέρνηση ἡ ὁποία, ὑπό ἔκτακτες περιστάσεις καί γιά τήν ἀποπληρωμή διογκωμένου δημοσίου χρέους, τό ἐξοφλεῖ κατά προτεραιότητα ἔναντι τῶν ἀναγκαίων ἀμυντικῶν δαπανῶν καί τῶν στοιχειωδῶν δαπανῶν ἐπιβιώσεως καί ὑγείας τοῦ πληθυσμοῦ καθώς καί τῆς ἐθνικῆς παιδείας, δέν διασφαλίζει τό ἀληθινό δημόσιο συμφέρον καί ἀπεκδύεται μόνη της, κατ' ἀρχήν, πάσης συνταγματικῆς δημοκρατικῆς νομιμοποιήσεως.

Διαπράττει δέ καί ἐσχάτη προδοσία μία τέτοια Κυβέρνηση, ἐάν ἐφαρμόζῃ τό προδήλως ἀντισυνταγματικό καί ἀντιδημοκρατικό "δόγμα τοῦ σόκ" σέ βάρος τῆς κοινωνίας ἤ τμημάτων της, οἰκονομικῶν "τάξεων" καί κατηγοριῶν πολιτῶν. Καθ' ὅσον ἡ ἐπιβουλή κατά τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος τῆς χώρας δέν ἀναιρεῖται ἀπό τήν νομότυπη κατάληψη καί κατοχή τῆς ἐξουσίας.

Ἐπομένως, μάταια καί συνταγματικῶς ἀνενεργής καθίσταται ἡ ὕπαρξη κοινοβουλευτικῆς πλειοψηφίας, ὅταν οἱ πολιτικές ἐπιλογές  τῆς Κυβερνήσεως ἐκφεύγουν ἐπανειλημμένως ἀπό τά πλαίσια τοῦ συνταγματικῶς ὁρισμένου δημοσίου συμφέροντος.  Τοῦτο, ἀκόμη καί ὅταν οἱ παρεκκλίσεις αὐτές ἐνεργοῦνται στό ὄνομα κάποιου ὑποτιθεμένου (ψευδοῦς) δημοσίου συμφέροντος. Καθ' ὅσον μετρᾶ ἡ γνώμη τῶν εἰδημόνων, καί ὄχι ἡ προπαγάνδα τῶν ΜΜΕ μέ τήν γνώμη τῶν ψευδο-εἰδημόνων τους.    

Ἡ ἀρχή τῆς δεδηλωμένης δέν ἰσχύει πλέον ὑπέρ τῆς τοιαύτης Κυβερνήσεως. Ἀκόμη καί μέ πλειοψηφία στήν Βουλή πρέπει νά παραιτηθῆ. Ἐφαρμογή τοῦ δογματος τοῦ σόκ μέ κοινοβουλευτικό μανδύα δέν τήν ἀποδέχεται τό Σύνταγμα. Διότι ἡ ἀρχή τῆς δεδηλωμένης εἶναι ὁ τύπος πού διασφαλίζει τήν οὐσία τῆς δημοκρατίας, τήν ὑπηρεσία τοῦ λαοῦ καί τοῦ δημοσίου συμφέροντος ὑπό συνθῆκες τάξεως καί ἐθνικῆς ἀσφάλειας.

Τήν ἐν λόγῳ ἀπέκδυση τῆς Κυβερνήσεως, ἀκόμη καί ἄν ἔχῃ πλειοψηφία στήν Βουλή, ἀπό τήν συνταγματική νομιμοποίησή της εἶναι ἁρμόδιος νά διαπιστώσῃ εἴτε ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας πού ὀφείλει νά προβῆ μέ διακριτικότητα σέ ἀνάλογους πολιτικούς χειρισμούς, εἴτε ὁ λαός ἀφ' ἐνός ἀσκῶν τό δικαίωμα νά διαδηλώνῃ οἰωνεί καθολικῶς, ἀφ  ἑτέρου δέ ὡς ἐκλογικό σῶμα.

Τήν συνεχῆ ὅμως παραβίαση τοῦ πραγματικοῦ δημοσίου συμφέροντος ἀπό μιά τέτοια Κυβέρνηση καί τήν "διακυβέρνησή της", σέ μία δημοκρατία, ἁρμόδια εἶναι νά διαπιστώνουν μέ τίς ἀποφάσεις τους, ἀμέσως ἤ ἐμμέσως, τά Δικαστήρια.

Τά πλαίσια τοῦ συνταγματικῶς ὁρισμένου δημοσίου συμφέροντος καί τά Δικαστήρια:  Ἡ ἔννοια τοῦ δημοσίου συμφέροντος εἶναι πρωτίστως νομική - προϊόν νομικῶν διαπιστώσεων ἐκ τῆς κοινωνικῆς καί οἰκονομικῆς πραγματικότητος καί νομικῶν θεωρητικῶν ἐκτιμήσεων - καί ὄχι πολιτική. Ἐκτιμήσεις πολιτικές ἐκφεύγουν τοῦ δικαστικοῦ ἐλέγχου, μόνο ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι πρόκειται γιά τεχνικές πολιτικές ἐκτιμήσεις τρόπων ἐπιτεύξεως τοῦ δημοσίου συμφέροντος ὡς νομικῆς ἐννοίας τό πριεχόμενο τῆς ὁποίας συνάγεται ἀπό τό Σύνταγμα καί ἀπό τόν πολιτισμό μας, ὑπό τό φῶς τοῦ ὁποίου ἄλλωστε καί τό Σύνταγμα εἶναι ἑρμηνευτέο.

 Ἡ  θεμελιώδης καί συνταγματικά αὐτονόητη στοχοθεσία α) τῆς διασφαλίσεως τπης ἐθνικῆς ἀσφάλειας β) τῆς ὑπηρεσίας ὅλου τοῦ λαοῦ στίς στοιχειώδεις ἀνάγκες του, γ) τῆς διατηρήσεως διαχρονικῶς τῆς κοινωνίας μέ τίς φυσικές μή ἄδικες διαστρωματώσεις της καί δ) τῆς διαφυλάξεως τῶν δημοσίων ἀγαθῶν μετά τοῦ δημοσίου χώρου τῆς κοινωνίας,  συγκροτεῖ πλαίσια εἰδικοτέρων δημοσίων συμφερόντων ἐντός τῶν ὁποίων καί οἱ πολιτικές ἐπιλογές πρέπει κατά τό Σύνταγμα νά κινοῦνται. 

 Ἄρα, ἀπό ἀπόψεως ἐξυπηρετήσεως ἤ μή τῶν στόχων δημοσίου συμφέροντος πού συνάγονται ἀπό τό Σύνταγμα καί τήν κατά τόν πολιτισμό μας νομική ἑρμηνεία του, ὑπό τίς δεδομένες καί κοινώς γνωστές ἀντικειμενικές συνθῆκες, εἶναι δικαστικῶς ἐλέγξιμες καί ἐλεγκτέες καί οἱ πολιτικές ἐπιλογές.

Τοῦτο εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαῖο καί ἐν γένει, ἀλλά ἰδίως ὅταν συμβῆ Κυβέρνηση ἐνεργώντας σέ βάρος τοῦ ἄμεσου καί πραγματικοῦ δημοσίου συμφέροντος καί τῆς ὁμαλῆς ἐπιβιώσεως τοῦ λαοῦ καί τῆς ἀσφάλειας τῆς  χώρας, προκρίνει τήν ἄμεση ἐξόφληση δημοσίου χρέους, ἐπικαλούμενη, εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔκτακτες καί ἐξαιρετικές ἤ ἐπείγουσες περιστάσεις.

 Ὁ μόνος συνταγματικά ἐπιβαλλόμενος ρόλος μιᾶς Κυβερνήσεως πού πιέζεται, ἤ καί ἐκβιάζεται, γιά τήν  ἄμεση ἐξόφληση τοῦ δημοσίου χρέους μέ βλάβη τοῦ πραγματικοῦ καί ἄμεσου δημοσίου συμφέροντος τοῦ λαοῦ καί τῆς χώρας,  εἶναι ἡ ἀπόκρουση τῶν ἐκβιασμῶν, καί ὅταν τοῦτο δέν εἶναι ἀμέσως δυνατόν, ἡ προσπάθεια ἀποσείσεως τοῦ χρέους (καταστάντος ἐπαχθοῦς λόγῳ καί μόνον τῶν τοιούτων ἐκβιασμῶν). Τοῦτο ἐπιβάλλει σαφῶς τό ἀληθές καί πραγματικό δημόσιο συμφέρον. Καθ' ὅσον, ἡ πρόταξη τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καί τοῦ τυχόν ἐπείγοντος τῆς ἀντιμετωπίσεώς της, σέ βάρος ὅμως τοῦ πραγματικοῦ καί ἄμεσου δημοσίου συμφέροντος ἤ καί τῆς λειτουργίας τῶν θεμελιωδῶν δημοκρατικῶν θεσμῶν καί τῶν γενικῆς ἀποδοχῆς ἀρχῶν τῆς δημοκρατίας, δέν εἶναι ἐπιλογή δημοκρατική καί δικαιολογημένα προξενεῖ  ἀντιστροφή τῶν νομικῶν δεδομένων: Οἱ ἀνθιστάμενοι ἐφαρμόζουν στό ἄρθρο 120 τοῦ Συντάγματος. Τοῦτο ἀποκλείει, ὑπό συνθῆκες τοὐλάχιστον συνταγματικῆς ὁμαλότητας, τήν ἀντίστροφη χρήση τῆς ποινικῆς καταστολῆς, πάντως τήν περιορίζει ἀμέσως, καί δίδει δυνατότητες στά διοικητικά δικαστήρια γιά τήν ἐπαναφορά τῆς συνταγματικῆς νομιμότητας μέ καταλυτικές καί κατά περίπτωση ἀποφάσεις τους.