από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων - Εκ της Αρχιγραμματείας
22 Μαΐου 2013, 15:32
352 αναγνώσεις
Την
Κυριακήν των Μυροφόρων, 6ην/ 19ην Μαΐου 2013, η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και
Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ετέλεσε θείαν Λειτουργίαν εις την
πόλιν Κάρακ της νοτίου Ιορδανίας.Εις την κώμην ταύτην, γνωστήν εις την βυζαντινήν εποχήν ως Κυριακούπολιν, αριθμούσαν μετά των περιχώρων σήμερον δέκα χιλιάδας κατοίκους υπάρχει ανέκαθεν Ελληνορθόδοξος, (Rum Orthodox) Κοινότης αποτελουμένη εκ δύο χιλιάδων μελών περίπου. Προϊστάμενος της Κοινότητος ταύτης είναι ο πρεσβύτερος π. Ιωάννης.
Εις την κώμην ταύτην προσήλθεν ο Μακαριώτατος την πρωΐαν της ως άνω ημέρας από της εν Αμμάν Μητροπόλεως, ένθα είχε διανυκτερεύσει από την προηγουμένην ημέραν του Σαββάτου.
Φθάσας ο Μακαριώτατος, εγένετο δεκτός με τιμάς υπό της Αστυνομίας της Πόλεως, των Προσκόπων και εν συνεχεία προ του ναού του Αγίου Γεωργίου του Πατριαρχείου υπό των ενδεδυμένων ιερέων των ομόρων κωμών και του Προϊσταμένου του ιερού τούτου ναού, αιδεσιμωτάτου πρεσβυτέρου π. Ιωάννου.
Ο Μακαριώτατος ενδυθείς μανδύαν, προεξήρξεν της ακολουθίας του Όρθρου, εν συνεχεία δε λαβών καιρόν και ενδυθείς πλήρη Αρχιερατικήν στολήν προεξήρξεν της θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αυτώ του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου, του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου και του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου, του Προϊσταμένου του ναού τούτου π. Ιωάννου και άλλων ιερέων ομόρων κωμών της πόλεως Κάρακ.
Εις το Κοινωνικόν της θείας Λειτουργίας ο Μακαριώτατος εκήρυξε τον θείον λόγον εις τους πληρώσαντας τον ναόν πιστούς, έχοντα ελληνιστί ως έπεται:
«Ώφθη φως απρόσιτον ημίν, λάμπων από του τάφου ωραίος Χριστός ο Κύριος. Άιδης ηχμαλώτισται, Σατάν ηφάνισται, χαίρει κόσμου τα πέρατα, χορεύει η κτίσις, μεγέθει εορτάζουσα, η Εκκλησία Χριστού, μνήμην Ιωσήφ του πανσόφου συν Νικοδήμω, και των Μυροφόρων συν τούτοις, γυναικών γεραίρει την πανήγυριν», ψάλλει ο υμνωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευσεβείς Χριστιανοί,
Όντως αγαπητοί μου, «χαίρει κόσμου τα πέρατα, χορεύει η κτίσις, μέλπει εορτάζουσα η Εκκλησία Χριστού, επί τη σήμερον τελουμένη μνήμη των Αγίων Μυροφόρων γυναικών αλλά και του εν κρυπτώ μαθητού του Χριστού Ιωσήφ του πανσόφου και Νικοδήμου. Και τούτο διότι αι μεν Μυροφόροι γυναίκες εγένοντο μάρτυρες αψευδείς και πρώται της Αναστάσεως. Οι δε Ιωσήφ και Νικόδημος εγένοντο μάρτυρες αψευδείς της τριημέρου ταφής του Χριστού.
«Ώφθη φως απρόσιτον ημίν λάμπων από του τάφου ωραίος, Χριστός ο Κύριος».
Με αυτά τα λόγια ο υμνωδός διατυπώνει το μέγα και σωτηριώδες γεγονός τούτο, διότι το ιστορικόν πρόσωπον του Ιησού, δηλονότι ο κατά την ανθρωπότητα Υιός της Παρθένου Μαρίας δεν είναι ένας απλούς κήρυκας ηθικών διδασκαλιών, αλλά ο κριτής της ανθρωπίνης ιστορίας. Είναι ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, «αθάνατος υπάρχων και καταδεξάμενος δια την ημετέραν σωτηρίαν σαρκωθήναι εκ της Αγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας ατρέπτως ενανθρωπήσας, σταυρωθείς τε Χριστέ ο Θεός, θανάτω θάνατον πατήσας, εις ων της Αγίας Τριάδος συνδοξαζόμενος τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι», ως ομολογεί μελωδικώς η Εκκλησία. Το δε Άγιον Πνεύμα είναι το Πνεύμα του Χριστού, δηλονότι ο Παράκλητος, περί ου ο Χριστός λέγει τοις μαθηταίς Αυτού: «Συμφέρει υμίν ίνα εγώ απέλθω, εάν γαρ εγώ μη απέλθω, ο Παράκλητος [το Πνεύμα της αληθείας], (Ιω. 14,17), ουκ ελεύσεται προς υμάς, εάν δε πορευθώ πέμψω αυτόν προς υμάς και ελθών εκείνος ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας και περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως• περί αμαρτίας μεν, ότι ου πιστεύουσιν εις εμέ• περί δικαιοσύνης δε, ότι προς τον πατέρα μου υπάγω και ουκέτι θεωρείτέ με• περί δε κρίσεως, ότι ο άρχων του κόσμου τούτου κέκριται».
[Αναλυτικώτερον ειπείν: Θα δώσει δε ο Παράκλητος, δηλαδή το Άγιον Πνεύμα, απόδειξιν και περί του ότι συνετελέσθη οριστική και τελειωτική κατάκρισις και καταδίκη του διαβόλου, διότι ο άρχων του αμαρτωλού τούτου κόσμου, δηλαδή ο σατανάς, έχει κατακριθή δια του θανάτου μου και έχασε δια παντός την εξουσίαν του], (Ιω. 16,7-11).
Ο λάμπων από του τάφου ωραίος Χριστός Κύριος είναι το απρόσιτον ημίν τοις ανθρώποις φως της Αναστάσεως κατά την ιδίαν μαρτυρίαν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού λέγοντος «εγώ ειμι το φως του κόσμου• ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής», (Ιωάν. 8,12). Το φως δε της ζωής αυτής είναι η απαρχή της αιωνίου ζωής, ως λέγει ο υμνωδός: «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου απαρχήν, και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον, τον μόνον ευλογητόν των Πατέρων, Θεόν και υπερένδοξον».
Η απαρχή δε της νέας βιοτής είναι το γεγονός ότι, ως λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, δια μεν του Σταυρού του Χριστού «μία ποίμνη γέγονεν, αγγέλων και ανθρώπων και μία εκκλησία», δια δε της Αναστάσεως και της ενδόξου Αυτού Αναλήψεως εθεώθη εν Αυτώ και δι’ Αυτού της ανθρωπίνης ημών σαρκός το πρόσλημμα και ετιμήθη εν τη δεξιά Αυτού καθέδρα του Θεού και Πατρός κατά τον Άγιον Συμεών τον Μεταφραστήν. Ιδού διατί ο υμνωδός της Εκκλησίας μας καλεί λέγων: «Δεύτε ανυμνήσωμεν λαοί, την του Σωτήρος τριήμερον Έγερσιν, δι’ ης ελυτρώθημεν, των του Άδου αλύτων δεσμών, και αφθαρσίαν και ζωήν, πάντες ελάβομεν, κράζοντες• ο σταυρωθείς και ταφείς και αναστάς, σώσον ημάς τη Αναστάσει σου, μόνε φιλάνθρωπε», (Τρίτη Διακαινησίμου, Στιχηρόν Ανατολικόν).
Το οφθέν απρόσιτον φως της Αναστάσεως, αγαπητοί μου αδελφοί, μας συνήγαγεν σήμερον εν τη πασχαλίω και ευχαριστιακή ταύτη συνάξει εν αυτώ τούτω τω ιστορικώ και ιερώ τόπω της ωραίας υμών πόλεως, της φερούσης το όνομα του Κυρίου, δηλονότι του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού, ίνα «εν ενί στόματι και μια καρδία» πάντες κράξωμεν μετά του υμνωδού: «Αναστάσεως ημέρα, και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει, και αλλήλους περιπτυξώμεθα. Είπωμεν, αδελφοί, και τοις μισούσιν ημάς• Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει, και ούτω βοήσωμεν• Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος».
Ναι, αγαπητοί μου, ο Αναστάς Χριστός είναι ο Θεός της αγάπης και της φιλανθρωπίας, είναι ο Θεός της συγχωρήσεως και της ανεξικακίας, είναι το φως το αληθινόν, «ο λέγων», διδάσκει ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής και Θεολόγος, «εν τω φωτί είναι και τον αδελφόν αυτού μισών, εν τη σκοτία εστίν έως άρτι• ο αγαπών τον αδελφόν αυτού εν τω φωτί μένει, και σκάνδαλον εν αυτώ ουκ έστιν• ο δε μισών τον αδελφόν αυτού εν τη σκοτία εστί και εν τη σκοτία περιπατεί, και ουκ οίδε που υπάγει, ότι η σκοτία ετύφλωσε τους οφθαλμούς αυτού.», (Α Ἰωάν. 2, 9-11).
Ας παρακαλέσωμεν τον Σωτήρα ημών Χριστόν, ο Οποίος άπασαν εφώτισεν την οικουμένην δια της Αναστάσεως Αυτού, ίνα πληρώση τας καρδίας μας με το φως της Αναστάσεως Αυτού.
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου