ΕΥΤΈΡΑ, 10 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 2012
Περιούσιοι κριτές
Υπάρχει μια ομάδα δημοσιολόγων -δημοσιογράφοι, πανεπιστημιακοί, συγγραφείς- που ακούει Ελλάδα και «τραβάει πιστόλι». Δεν βρίσκει τίποτε καλό στην χώρα και τον λαό της. Διαβάζεις και νομίζεις πως ζεις στην κόλαση. Με ανθρώπους άξεστους, αγροίκους, εθνικιστές, ρατσιστές, πολεμοκάπηλους, διεφθαρμένους, ανθρώπους με παρωπίδες, που λιάζονται ακαμάτηδες στον ήλιο και αναπαύονται στο προγονικό κλέος. Για έναν λαό-γλίτσα που ξεδίνει με κλαρίνα, μπουζούκια και μύθους. Για έναν λαό που θεωρεί εαυτόν περιούσιο...Μη δουν φάλτσο, παρέκβαση, ιλαρότητες, λαϊκισμό, πομπώδεις ανοησίες και προβληματική συμπεριφορά -στοιχεία που ενδημούν σε όλες τις κοινωνίες, φυσικά και στην ελληνική-, ορμάνε, οι περιούσιοι αυτοί κριτές, ξεσπαθώνουν και συνοψίζουν την ισοπεδωτική κριτική τους στη φράση «αυτά μονάχα στην Ελλάδα συμβαίνουν»...
Όταν αναφέρονται στους άλλους -προπάντων στην Ευρώπη- είναι αβροί και ανεκτικοί. Ακόμη και όταν επισημαίνεται επικριτικός ο λόγος τους, βλέπεις να αναβλύζει κατανόηση και τρυφερότητα. Μια οικογενειακού τύπου εναντίωση. Φερ' ειπείν, ο κραυγαλέος σωβινισμός των Γάλλων σπανίως τους απασχολεί. Και όταν εμπλέκονται οι Γάλλοι σε οξύτατες αντιδικίες για ένα Ονομα, το όνομα της σαμπάνιας που διεκδικούν δικαστικά οι Ελβετοί, δεν δίνουν σημασία οι περιούσιοι κριτές. Ενώ το δικαίωμα των Ελλήνων σε ένα Ονομα, το όνομα της σαμπάνιας που διεκδικούν δικαστικά οι Ελβετοί, δεν δίνουν σημασία οι περιούσιοι κριτές. Ενώ το δικαίωμα των Ελλήνων σε ένα Όνομα το Ονομα Μακεδονία -ό,τι πιο ευγενικό και ανιδιοτελές στην ιστορία των θεμιτών απαιτήσεων- λοιδωρείται και χλευάζεται ως εθνικιστικό σύμπτωμα...
Στην κρίση των Ιμίων οι βολές τους δεν αφορούσαν στις ομολογημένες επιδιώξεις της Τουρκίας, αλλά στον εθνικισμό και την πολεμοκάπηλη διάθεση των Ελλήνων! Η... διεισδυτική ματιά τους υποβάθμιζε το μείζον αυτό θέμα σε επίπεδο ασήμαντης λεπτομέρειας («Μα για μερικά βράχια θα μαλώνουμε με τους γείτονες και θα φτάνουμε στα πρόθυρα πολέμου;»). Φυσικά, όταν ξέσπασε η κρίση μεταξύ Κίνας και Ιαπωνίας για διαφιλονικούμενες βραχονησίδες, με τρομακτικής εντάσεως διαδηλώσεις στο Πεκίνο, με τις δυο χώρες να μιλούν πολεμικά για παλιές έχθρες και να έχουν σε ετοιμότητα τις Ενοπλες Δυνάμεις τους, οι αμέριμνοι κριτές μας αγρόν ηγόραζαν. Πέφτουν τόσο μακριά οι δυο χώρες. Δεν είχαν και χρόνο, πιθανώς, για να ασχοληθούν...
Μα μήπως ασχολούνται εκτενώς με τους λατρεμένους της Ευρώπης; Με τις επιδόσεις τους στην αποικιοκρατία, στο «πόθεν» και το «πώς» της ναζιστικής θηριωδίας, στο εμπόριο όπλων, στην ίντριγκα, στην καταπίεση άλλων λαών ή στην εξάπλωση της φαιάς Ακροδεξιάς με τα ναζιστικά συμφραζόμενα σε πολλές χώρες; Α, μπα. Αυτά τα τελευταία μπήκαν στο στόχαστρο τους από τότε που η Ελλάδα, λόγω κρίσης και Μεταναστευτικού, απέκτησε την δική της φαιά απόφυση... Ούτε λόγος, βέβαια, να στηλιτεύσουν οι περισσότεροι εξ αυτών, το ότι σε αρκετές χώρες της Ευρώπης -αλλά όχι στην Ελλάδα- υπάρχει ένας στυγερός, φασιστικός νόμος (ο περιώνυμος Νόμος Γκεσό στη Γαλλία και αντίστοιχοι νόμοι αλλαχού), που στέλνει ανθρώπους στη φυλακή για την άποψή τους. Που απαγορεύει την έκδοση σχετικών βιβλίων και επιβάλλει ολοκληρωτικού τύπου σιωπή και φίμωση...
Δεν επαρκεί ο χώρος για εκτεταμένη αναφορά στην μονόφθαλμη συμπεριφορά των εν λόγω. Το έθνος και η πατρίδα, η Συνέχεια του Ελληνισμού, η αναθεώρηση της Ιστορίας (όπου τους βολεύει την αποθεώνουν), η διαφορά, η αισθητική, η θρησκεία, ο μύθος και αρκετά θέματα -προσφιλές αντικείμενο μονομερούς ενασχόλησης των περιούσιων κριτών- αποτελούν πλούσιο υλικό, που θα αξιοποιήσουμε προσεχώς.Καταληκτικώς, μια υπόμνηση. Δεν υπάρχει λαός που να μην θεωρεί εαυτόν ηρωϊκό, ξεχωριστό ευλογημένο. Δεν υπάρχει λαός που να μην είναι περήφανος για την ιστορία και τους προγόνους του. Οι Ελληνες δεν εξαιρούνται. Αλλά ως περιούσιοι λαοί, ως εκλεκτοί, άλλοι αυτοπροβάλλονται. Μέσα από τα ιερά βιβλία και τα επίσημα κείμενά τους, μάλιστα. Εντάξει;
Του Γιάννη Τριάντη
http://6meres.gr/details.php?aid=45601
Όταν αναφέρονται στους άλλους -προπάντων στην Ευρώπη- είναι αβροί και ανεκτικοί. Ακόμη και όταν επισημαίνεται επικριτικός ο λόγος τους, βλέπεις να αναβλύζει κατανόηση και τρυφερότητα. Μια οικογενειακού τύπου εναντίωση. Φερ' ειπείν, ο κραυγαλέος σωβινισμός των Γάλλων σπανίως τους απασχολεί. Και όταν εμπλέκονται οι Γάλλοι σε οξύτατες αντιδικίες για ένα Ονομα, το όνομα της σαμπάνιας που διεκδικούν δικαστικά οι Ελβετοί, δεν δίνουν σημασία οι περιούσιοι κριτές. Ενώ το δικαίωμα των Ελλήνων σε ένα Ονομα, το όνομα της σαμπάνιας που διεκδικούν δικαστικά οι Ελβετοί, δεν δίνουν σημασία οι περιούσιοι κριτές. Ενώ το δικαίωμα των Ελλήνων σε ένα Όνομα το Ονομα Μακεδονία -ό,τι πιο ευγενικό και ανιδιοτελές στην ιστορία των θεμιτών απαιτήσεων- λοιδωρείται και χλευάζεται ως εθνικιστικό σύμπτωμα...
Στην κρίση των Ιμίων οι βολές τους δεν αφορούσαν στις ομολογημένες επιδιώξεις της Τουρκίας, αλλά στον εθνικισμό και την πολεμοκάπηλη διάθεση των Ελλήνων! Η... διεισδυτική ματιά τους υποβάθμιζε το μείζον αυτό θέμα σε επίπεδο ασήμαντης λεπτομέρειας («Μα για μερικά βράχια θα μαλώνουμε με τους γείτονες και θα φτάνουμε στα πρόθυρα πολέμου;»). Φυσικά, όταν ξέσπασε η κρίση μεταξύ Κίνας και Ιαπωνίας για διαφιλονικούμενες βραχονησίδες, με τρομακτικής εντάσεως διαδηλώσεις στο Πεκίνο, με τις δυο χώρες να μιλούν πολεμικά για παλιές έχθρες και να έχουν σε ετοιμότητα τις Ενοπλες Δυνάμεις τους, οι αμέριμνοι κριτές μας αγρόν ηγόραζαν. Πέφτουν τόσο μακριά οι δυο χώρες. Δεν είχαν και χρόνο, πιθανώς, για να ασχοληθούν...
Μα μήπως ασχολούνται εκτενώς με τους λατρεμένους της Ευρώπης; Με τις επιδόσεις τους στην αποικιοκρατία, στο «πόθεν» και το «πώς» της ναζιστικής θηριωδίας, στο εμπόριο όπλων, στην ίντριγκα, στην καταπίεση άλλων λαών ή στην εξάπλωση της φαιάς Ακροδεξιάς με τα ναζιστικά συμφραζόμενα σε πολλές χώρες; Α, μπα. Αυτά τα τελευταία μπήκαν στο στόχαστρο τους από τότε που η Ελλάδα, λόγω κρίσης και Μεταναστευτικού, απέκτησε την δική της φαιά απόφυση... Ούτε λόγος, βέβαια, να στηλιτεύσουν οι περισσότεροι εξ αυτών, το ότι σε αρκετές χώρες της Ευρώπης -αλλά όχι στην Ελλάδα- υπάρχει ένας στυγερός, φασιστικός νόμος (ο περιώνυμος Νόμος Γκεσό στη Γαλλία και αντίστοιχοι νόμοι αλλαχού), που στέλνει ανθρώπους στη φυλακή για την άποψή τους. Που απαγορεύει την έκδοση σχετικών βιβλίων και επιβάλλει ολοκληρωτικού τύπου σιωπή και φίμωση...
Δεν επαρκεί ο χώρος για εκτεταμένη αναφορά στην μονόφθαλμη συμπεριφορά των εν λόγω. Το έθνος και η πατρίδα, η Συνέχεια του Ελληνισμού, η αναθεώρηση της Ιστορίας (όπου τους βολεύει την αποθεώνουν), η διαφορά, η αισθητική, η θρησκεία, ο μύθος και αρκετά θέματα -προσφιλές αντικείμενο μονομερούς ενασχόλησης των περιούσιων κριτών- αποτελούν πλούσιο υλικό, που θα αξιοποιήσουμε προσεχώς.Καταληκτικώς, μια υπόμνηση. Δεν υπάρχει λαός που να μην θεωρεί εαυτόν ηρωϊκό, ξεχωριστό ευλογημένο. Δεν υπάρχει λαός που να μην είναι περήφανος για την ιστορία και τους προγόνους του. Οι Ελληνες δεν εξαιρούνται. Αλλά ως περιούσιοι λαοί, ως εκλεκτοί, άλλοι αυτοπροβάλλονται. Μέσα από τα ιερά βιβλία και τα επίσημα κείμενά τους, μάλιστα. Εντάξει;
Του Γιάννη Τριάντη
http://6meres.gr/details.php?aid=45601
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου