Αμφιβάλλει ακόμα κανείς ότι η Γερμανία διαλύει την Ευρώπη;
Αναρτήθηκε από τον/την arch στο Μαΐου 28, 2012
Γράφει ο Γιώργος Π. ΜαλούχοςΛίγες ώρες πριν «σκάσει» την Παρασκευή η Καταλονία, η ισπανική «περιφέρεια» μεγέθους χώρας, προκαλώντας διεθνή πανικό, ο Γερμανός πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς είχε εξαπολύσει μία άνευ προηγουμένου επίθεση εναντίον της πολιτικής του Βερολίνου, κατηγορώντας ευθέως τη Γερμανίδα καγκελάριο ότι οδηγεί την Ευρώπη στη διάλυση. Είπε ότι «Η Γερμανία διέθεσε σήμερα ομόλογα ύψους 4,6 δισ. ευρώ με μηδενικό επιτόκιο-ρεκόρ. Την ίδια ώρα το κόστος δανεισμού για άλλες χώρες αυξάνεται κατακόρυφα. Αυτή η ανισορροπία είναι καταστροφική για την Ευρώπη». Ο Γερμανός Σουλτς λοιπόν δεν αμφιβάλλει ότι η Γερμανία διαλύει την Ευρώπη. Εδώ, πάλι…
Την ίδια ώρα, η γερμανική κυβέρνηση έλεγε επισήμως ότι δεν υπάρχει και κανένα σοβαρό πρόβλημα με το ενδεχόμενο να καθυστερήσει η ελληνική δόση, αφού δεν υπάρχουν διεθνείς πληρωμές της χώρας που θα μπορούσαν να επηρεάσουν το ευρώ, αδιάφορο τι θα σήμαινε αυτό για την εσωτερική κατάσταση στην Ελλάδα: η πίεση ερχόταν και πάλι απευθείας από την καρδία της καγκελαρίας, ενώ, δύο ημέρες πριν, η Γερμανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα είχε επί της ουσίας διακηρύξει την άποψη ότι πρέπει να τελειώνει η ιστορία με την Ελλάδα… Ταυτόχρονα, ο Νοβότνι και ο Νταλάρα έκρουαν, μεταξύ πολλών άλλων, τον κώδωνα του κινδύνου για το τι θα μπορούσε να σημάνει παγκοσμίως η ελληνική έξοδος από το κοινό νόμισμα, ενώ, ο Μάριο Μόντι έλεγε για πολλοστή φορά ότι η Γερμανία είναι η πλέον ωφελημένη χώρα από το κοινό νόμισμα.
Κι όμως, μετά από όλα αυτά, σήμερα υπάρχουν ακόμα πολλοί που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η Γερμανία λειτουργεί ως «ευρωπαϊκή» δύναμη. Που εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τη λέξη «Ευρώπη» αντί της λέξης Γερμανία όταν αναφέρονται σε μία πολιτική που οδηγεί, ευθέως πλέον, στη διάλυση. Ότι χτίστηκε όλα τα χρόνια πριν την έξαλλη επικράτηση του γερμανικού ηγεμονισμού καταρρέει τώρα υπό το βάρος της πολιτικής του Βερολίνου σαν τραπουλόχαρτο… Αλλωστε, ο Σουλτς, στις δηλώσεις του είπε και ότι το τέλος όλων αυτών θα είναι ότι το πλήγμα θα γυρίσει τελικά πάνω στη Γερμανία.
Το πιο φοβερό είναι ότι, αν και φτάσαμε μέχρι εδώ, οι ευρωπαίοι «ηγέτες» εξακολουθούν να μην τολμούν να ψελλίσουν λέξη κατά του Βερολίνου. Κάτι που βλέπουν πλέον οι πάντες, από τον τελευταίο πολίτη μέχρι τον γερμανό πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κάτι που άπαντες οι διεθνείς οικονομολόγοι στηλιτεύουν ως καταστροφικό, κάτι που δεν υπάρχει πλέον σοβαρός αναλυτής που να μην το επικρίνει, κάτι που ακόμα και εκπρόσωποι των μεγάλων διεθνών τραπεζών φωνάζουν ότι οδηγεί στην καταστροφή, οι ευρωπαίοι «ηγέτες» δεν τολμούν ούτε να το αγγίξουν. Ουτε καν να αναφερθούν σε αυτό με το όνομά του. Ακόμα και τώρα, που η Γαλλία άλλαξε και που ο Ολάντ έσπασε το άλλοθι της γαλλικής στήριξης στην τερατώδη γερμανική πολιτική, η οποία, δήθεν στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, διαλύει τα πάντα προς άμεσο και πολλαπλό όφελος της μεγάλης Γερμανίας, οι «ηγέτες» μας, δεν μιλούν. Σωπαίνουν.
Ας καταλάβουν επιτέλους οι ευρωπαίοι «ηγέτες» ότι δεν μπορούν να κοροϊδεύουν άλλο τον κόσμο, ούτε να κρύβουν την αλήθεια. Ή θα αποφασίσουν να αποκτήσουν κάποιο ελάχιστο ανάστημα, που δεν το διαθέτουν, και θα αντιδράσουν, ή πρώτους θα τους καταπιεί το βάραθρο στο οποίο η γερμανική πολιτική ρίχνει πια για τα καλά την Ευρώπη. Και ας μην γκρινιάζουν για την ανάπτυξη των νέων δυνάμεων στις οποίες οι λαοί πλέον προσφεύγουν: γιατί ο λόγος για τον οποίο προσφεύγουν, είναι ότι εκείνοι δεν έκαναν το καθήκον τους, έμπλεοι του φόβου και της δήθεν «διάσωσης» που επικαλούνται ότι φέρνουν – είδαμε όμως ακόμα και χθες τα ελληνικά δημόσια έσοδα σε ποια διάσωση οδηγούν.
Με τη στάση της τυφλής υποτέλειας σε κάτι τόσο ακραία παράλογο και πρωτοφανές όπως η γερμανική πολιτική σήμερα ούτε την καταστροφή μπορούν ασφαλώς να σταματήσουν, ούτε, φυσικά, οιαδήποτε «διάσωση» μπορούν να εγγυηθούν. Τόσο φοβισμένοι άνθρωποι δεν κάνουν για αυτή τη δουλειά, ειδικά σε αυτές τις φοβερές εποχές. Και, όπως βαδίζουν, η ιστορία, πολύ σύντομα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα τους ξεπεράσει, αφού δεν στάθηκαν στο ύψος τους στις πιο κρίσιμες ώρες. Και η ευθύνη τους είναι ακόμα μεγαλύτερη, γιατί, στην πραγματικότητα, και γνωρίζουν και αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει. Απλώς, είναι εντελώς ανεπαρκείς για να το αντιμετωπίσουν…
kostasxan.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου