Σάββατο, 5 Μαΐου 2012
Η Κύπρος συνθλίβεται κάτω από τον τεράστιο τουρκικό ογκόλιθο
Με τον Πανίκο Ελευθερίου
Θα έχει η Κύπρος, τον ερχόμενο Φεβρουάριο, Πρόεδρο που θα εγκαταλείψει την πορεία αυτοκτονίας που οδηγεί στη Δ.Δ.Ο. και θα έχει ως στόχο την ευρωπαϊκή λύση;
Πρόσφατα ο γράφων, ένας απλός πολίτης, επέλεξε να διαβάσει το βιβλίο του Στρατηγού Φοίβου Κλόκκαρη «Τουρκική απειλή κατά του Ελληνισμού της Κύπρου» (αλήθεια, πώς και δεν επέλεξαν -είναι ξεκάθαρο ότι δεν επέλεξαν- να κάνουν το ίδιο και κάποιοι από τους αποδεδειγμένα αμαθείς ηγέτες μας;).
Στο βιβλίο του αυτό, ο διαπρεπής στρατιωτικός και ενεργός πολίτης εμβαθύνει στα θέματα άμυνας και ασφάλειας, κάνει ορισμένες διαπιστώσεις για την παρούσα κατάσταση και προτείνει εναλλακτική στρατηγική στον χειρισμό των εθνικών θεμάτων. Είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί από όσους ενδιαφέρονται να γίνουν κοινωνοί των εμπεριστατωμένων και τεκμηριωμένων απόψεων του συγγραφέα.
Στέκομαι μόνο στα σημεία στα οποία ο συγγραφέας, με φοβερά παραστατικό τρόπο, τονίζει ορισμένα πράγματα: «…πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κίνδυνος που διατρέχει ο Ελληνισμός της Κύπρου είναι εξαιρετικά μεγάλος, με κύριες απειλές την τουρκική στρατιωτική κατοχή και τη δημογραφική αλλοίωση, που συνιστούν μια διαρκή τριπλή εισβολή (τουρκικές δυνάμεις κατοχής, έποικοι, παράνομοι μετανάστες)». Σε άλλο σημείο: «…ο Ελληνισμός της Κύπρου βρίσκεται αντιμέτωπος με τον τεράστιο τουρκικό ογκόλιθο που κυλά, αργά, σταθερά, στοχευμένα και θανατηφόρα. Πάτησε και ισοπέδωσε τον Ελληνισμό στο βόρειο τμήμα του νησιού με εθνοκάθαρση, και απειλεί το υπόλοιπο, που εντάσσεται και αυτό στον μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό της Τουρκίας για έλεγχο ολόκληρου του νησιού».
Δεν νομίζω να υπάρχει νουνεχής Έλληνας της Κύπρου (που δεν είναι «ναρκωμένος» από τα «κομματικά παραισθησιογόνα» που μας χορηγούνται συστηματικά) που διάβασε τα πιο πάνω και δεν συγκλονίστηκε. Επειδή, ακριβώς, διαβάζοντάς τα συνειδητοποιεί ότι ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματικότητα. Αδιάψευστη, άλλωστε, απόδειξη είναι η φωταγωγημένη σημαία στον Πενταδάκτυλο, που μας θυμίζει ποιοι είναι οι τουρκικοί στόχοι στην Κύπρο. Δυστυχώς, η διαδικασία «αλεξανδρεττοποίησης» της Κύπρου διευκολύνεται από αυτούς που στοχεύουν στην «επανένωση» που «προσφέρει» η «λύση» Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (η «λύση» που δέχεται κι η Τουρκία γιατί εξυπηρετεί τον τελικό της στόχο, της «βελούδινης κατάκτησης» ολόκληρης της Κύπρου).
Αναζητείται ακόμα ο υποψήφιος πρόεδρος που θα αναζωογονήσει τις ελπίδες μας για επιβίωση στη γη που μας γέννησε. Κάποια σημαντικά ζητήματα μάς απασχολούν: Θα έχει η Κύπρος, τον ερχόμενο Φεβρουάριο, Πρόεδρο που θα εγκαταλείψει την πορεία αυτοκτονίας που οδηγεί στη Δ.Δ.Ο. και θα έχει ως στόχο την ευρωπαϊκή λύση; Θα έχουμε Πρόεδρο που θα μπορεί να εκμεταλλευτεί τον νέο γεωστρατηγικό χάρτη της περιοχής, όπως έχει αναδιαμορφωθεί, που θα ενισχύσει την άμυνα και θα συνάψει συμμαχίες που θα αλλάξουν τους συσχετισμούς δυνάμεων, λόγω των «εμπλεκομένων συμφερόντων»; Θα έχουμε Πρόεδρο που θα εφαρμόσει σωστή μεταναστευτική πολιτική και θα πολεμήσει τη θανατηφόρα για τον Ελληνισμό υπογεννητικότητα;
Σε παλαιότερο άρθρο μου, τόνιζα ότι μετά την ανεύρεση του φυσικού αερίου, κάποιες κινήσεις στη σκακιέρα της στρατηγικής θα μπορούσαν να αλλάξουν άρδην τα δεδομένα, γιατί… «θα μετέτρεπαν το Κυπριακό σε ένα "πολιτικό Βιετνάμ" για την Τουρκία. Το κόστος της κατοχής γι’ αυτήν θα ήταν τέτοιο, που θα καθιστούσε την κατοχή ασύμφορη γι’ αυτήν…». «Η μόνη γλώσσα που μπορεί να τη συνετίσει είναι ''η γλώσσα της των συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων, των συμμαχιών και της αποτρεπτικής ισχύος"».
Ορθές, κατά πολλούς, οι πιο πάνω επισημάνσεις. Το θέμα όμως είναι για πόσο ακόμα θα ασχολούνται μαζί μας κάποιοι πιθανοί μελλοντικοί σύμμαχοί μας, αν πεισθούν ότι είμαστε πρόθυμοι να αυτοκτονήσουμε με Δ.Δ.Ο., η οποία θα θέτει τις επενδύσεις τους (των δισεκατομμυρίων) υπό την αίρεση της έγκρισης του Τουρκικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας; Η ευνοϊκή συγκυρία δεν πρόκειται να διαρκέσει για πάντα.
Αν δεν αδράξουμε την ιστορική ευκαιρία που μας παρουσιάζεται, τότε πράγματι δεν θα υπάρχει πιθανότητα σωτηρίας και η Κύπρος, πραγματικά, θα συνθλιβεί κάτω από τον τουρκικό ογκόλιθο. Ας το κατανοήσουν όλοι: Συντελείται η σύγχρονη άλωση της Κύπρου! Η εμμονή σε αποτυχημένες συνταγές του παρελθόντος, μοιραία, οδηγεί τον κυπριακό Ελληνισμό στην υποδούλωση και στο οριστικό του τέλος…
ΥΓ (1): Γιατί οι ηγέτες του «τρίτου πόλου» συμπεριφέρονται σαν να μην πρόσεξαν την υποψηφιότητα Γιώργου Λιλλήκα; Άκουσαν τις θέσεις του; Διάβασαν το βιβλίο του «Λύση του Κυπριακού, πραγματικότητες, διλήμματα και επιλογές»; Γιατί να μην εξετάσουν το ενδεχόμενο να είναι αυτός ο κατάλληλος για να σώσει τον τόπο από μια δεύτερη συνεχόμενη «ολέθρια πενταετία»; Εκτός κι αν υπάρχει στο τραπέζι των «διαβουλεύσεων» το όνομα του νέου ηγέτη που θα προτείνει όντως την αλλαγή πορείας (με αλλαγή πολιτικής και στόχων και όχι τη λεγόμενη «αλλαγή στρατηγικής», που στοχεύει πάντα στην… «επανένωση» μέσω Δ.Δ.Ο.).
(2): Μιλώντας για βιβλία, ο τίτλος του παρόντος άρθρου σαφώς και δεν είναι άσχετος με το βιβλίο του γράφοντος «Εάλω η Κύπρος» (εκδόσεις Επιφανίου), μέσω του οποίου επιχειρείται μια πρόβλεψη της εφιαλτικής νέας πραγματικότητας που θα προκύψει, μετά από μια «λύση» συνεταιρικού κράτους Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
ΠΑΝΙΚΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
Άσσια - Κατεχόμενη Αμμόχωστος
Στο βιβλίο του αυτό, ο διαπρεπής στρατιωτικός και ενεργός πολίτης εμβαθύνει στα θέματα άμυνας και ασφάλειας, κάνει ορισμένες διαπιστώσεις για την παρούσα κατάσταση και προτείνει εναλλακτική στρατηγική στον χειρισμό των εθνικών θεμάτων. Είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί από όσους ενδιαφέρονται να γίνουν κοινωνοί των εμπεριστατωμένων και τεκμηριωμένων απόψεων του συγγραφέα.
Στέκομαι μόνο στα σημεία στα οποία ο συγγραφέας, με φοβερά παραστατικό τρόπο, τονίζει ορισμένα πράγματα: «…πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κίνδυνος που διατρέχει ο Ελληνισμός της Κύπρου είναι εξαιρετικά μεγάλος, με κύριες απειλές την τουρκική στρατιωτική κατοχή και τη δημογραφική αλλοίωση, που συνιστούν μια διαρκή τριπλή εισβολή (τουρκικές δυνάμεις κατοχής, έποικοι, παράνομοι μετανάστες)». Σε άλλο σημείο: «…ο Ελληνισμός της Κύπρου βρίσκεται αντιμέτωπος με τον τεράστιο τουρκικό ογκόλιθο που κυλά, αργά, σταθερά, στοχευμένα και θανατηφόρα. Πάτησε και ισοπέδωσε τον Ελληνισμό στο βόρειο τμήμα του νησιού με εθνοκάθαρση, και απειλεί το υπόλοιπο, που εντάσσεται και αυτό στον μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό της Τουρκίας για έλεγχο ολόκληρου του νησιού».
Δεν νομίζω να υπάρχει νουνεχής Έλληνας της Κύπρου (που δεν είναι «ναρκωμένος» από τα «κομματικά παραισθησιογόνα» που μας χορηγούνται συστηματικά) που διάβασε τα πιο πάνω και δεν συγκλονίστηκε. Επειδή, ακριβώς, διαβάζοντάς τα συνειδητοποιεί ότι ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματικότητα. Αδιάψευστη, άλλωστε, απόδειξη είναι η φωταγωγημένη σημαία στον Πενταδάκτυλο, που μας θυμίζει ποιοι είναι οι τουρκικοί στόχοι στην Κύπρο. Δυστυχώς, η διαδικασία «αλεξανδρεττοποίησης» της Κύπρου διευκολύνεται από αυτούς που στοχεύουν στην «επανένωση» που «προσφέρει» η «λύση» Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (η «λύση» που δέχεται κι η Τουρκία γιατί εξυπηρετεί τον τελικό της στόχο, της «βελούδινης κατάκτησης» ολόκληρης της Κύπρου).
Αναζητείται ακόμα ο υποψήφιος πρόεδρος που θα αναζωογονήσει τις ελπίδες μας για επιβίωση στη γη που μας γέννησε. Κάποια σημαντικά ζητήματα μάς απασχολούν: Θα έχει η Κύπρος, τον ερχόμενο Φεβρουάριο, Πρόεδρο που θα εγκαταλείψει την πορεία αυτοκτονίας που οδηγεί στη Δ.Δ.Ο. και θα έχει ως στόχο την ευρωπαϊκή λύση; Θα έχουμε Πρόεδρο που θα μπορεί να εκμεταλλευτεί τον νέο γεωστρατηγικό χάρτη της περιοχής, όπως έχει αναδιαμορφωθεί, που θα ενισχύσει την άμυνα και θα συνάψει συμμαχίες που θα αλλάξουν τους συσχετισμούς δυνάμεων, λόγω των «εμπλεκομένων συμφερόντων»; Θα έχουμε Πρόεδρο που θα εφαρμόσει σωστή μεταναστευτική πολιτική και θα πολεμήσει τη θανατηφόρα για τον Ελληνισμό υπογεννητικότητα;
Σε παλαιότερο άρθρο μου, τόνιζα ότι μετά την ανεύρεση του φυσικού αερίου, κάποιες κινήσεις στη σκακιέρα της στρατηγικής θα μπορούσαν να αλλάξουν άρδην τα δεδομένα, γιατί… «θα μετέτρεπαν το Κυπριακό σε ένα "πολιτικό Βιετνάμ" για την Τουρκία. Το κόστος της κατοχής γι’ αυτήν θα ήταν τέτοιο, που θα καθιστούσε την κατοχή ασύμφορη γι’ αυτήν…». «Η μόνη γλώσσα που μπορεί να τη συνετίσει είναι ''η γλώσσα της των συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων, των συμμαχιών και της αποτρεπτικής ισχύος"».
Ορθές, κατά πολλούς, οι πιο πάνω επισημάνσεις. Το θέμα όμως είναι για πόσο ακόμα θα ασχολούνται μαζί μας κάποιοι πιθανοί μελλοντικοί σύμμαχοί μας, αν πεισθούν ότι είμαστε πρόθυμοι να αυτοκτονήσουμε με Δ.Δ.Ο., η οποία θα θέτει τις επενδύσεις τους (των δισεκατομμυρίων) υπό την αίρεση της έγκρισης του Τουρκικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας; Η ευνοϊκή συγκυρία δεν πρόκειται να διαρκέσει για πάντα.
Αν δεν αδράξουμε την ιστορική ευκαιρία που μας παρουσιάζεται, τότε πράγματι δεν θα υπάρχει πιθανότητα σωτηρίας και η Κύπρος, πραγματικά, θα συνθλιβεί κάτω από τον τουρκικό ογκόλιθο. Ας το κατανοήσουν όλοι: Συντελείται η σύγχρονη άλωση της Κύπρου! Η εμμονή σε αποτυχημένες συνταγές του παρελθόντος, μοιραία, οδηγεί τον κυπριακό Ελληνισμό στην υποδούλωση και στο οριστικό του τέλος…
ΥΓ (1): Γιατί οι ηγέτες του «τρίτου πόλου» συμπεριφέρονται σαν να μην πρόσεξαν την υποψηφιότητα Γιώργου Λιλλήκα; Άκουσαν τις θέσεις του; Διάβασαν το βιβλίο του «Λύση του Κυπριακού, πραγματικότητες, διλήμματα και επιλογές»; Γιατί να μην εξετάσουν το ενδεχόμενο να είναι αυτός ο κατάλληλος για να σώσει τον τόπο από μια δεύτερη συνεχόμενη «ολέθρια πενταετία»; Εκτός κι αν υπάρχει στο τραπέζι των «διαβουλεύσεων» το όνομα του νέου ηγέτη που θα προτείνει όντως την αλλαγή πορείας (με αλλαγή πολιτικής και στόχων και όχι τη λεγόμενη «αλλαγή στρατηγικής», που στοχεύει πάντα στην… «επανένωση» μέσω Δ.Δ.Ο.).
(2): Μιλώντας για βιβλία, ο τίτλος του παρόντος άρθρου σαφώς και δεν είναι άσχετος με το βιβλίο του γράφοντος «Εάλω η Κύπρος» (εκδόσεις Επιφανίου), μέσω του οποίου επιχειρείται μια πρόβλεψη της εφιαλτικής νέας πραγματικότητας που θα προκύψει, μετά από μια «λύση» συνεταιρικού κράτους Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
ΠΑΝΙΚΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
Άσσια - Κατεχόμενη Αμμόχωστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου