Έχουμε συνηθήσει οι περισσότερες πολιτικές-καταγγελτικές ταινίες να έχουν για ήρωες είτε άτομα από τα πιο φτωχά κοινωνικά στρώματα που προσπαθούν να επιβιώσουν σε σκληρές κοινωνίες όπως αυτές που ζούμε, είτε διεφθαρμένους πολιτικούς, μαφιόζους και μεγαλοδικηγόρους που ζουν μες στη διαφθορά και την απληστία, και στο τέλος συνήθως, με κάποιο τιμωρούνται.
Η ταινία » η λέσχη της κομψής αλητείας» όπως άτυχα κατά τη γνώμη μου μεταφράστηκε στα Ελληνικά, ασκεί κριτική σε ένα κομμάτι της κοινωνίας που δεν έχουμε ξαναδεί να αποτυπώνεται με τέτοιον τρόπο στον κινηματογράφο.
Η ταινία παρακολουθεί τους κακομαθημένους, προνομιούχους γόνους μεγάλων οικογενειών. 10 αγόρια στα 19-20 τους που όλα έχουν περάσει παραδοσιακά σε ένα από τα «καλύτερα» πανεπιστήμια του κόσμου, αυτό της Οξφόρδης, και που το μέλλον είναι για όλα λίγο πολύ κοινό. Θα αποφοιτήσουν με καλό βαθμό, και μετά θα έχουν τις «καλύτερες» και πιο καλοπληρωμένες δουλειές σε δικηγορικές εταιρείες, τράπεζες, πολυεθνικές, αν δεν κάνουν πολιτική καριέρα. Παιδιά που έχουν μεγαλώσει στα «καλύτερα» σπίτια, στα «καλύτερα» ξενοδοχεία, έχουν φάει τα «καλύτερα» φαγητά.
Στην Οξφόρδη λοιπόν, σε ένα πανεπιστήμιο που με έναν τρόπο παρέχει «υπηρεσίες» σε αυτούς τους γόνους που δεν ενδιαφέρονται να πάρουν τίποτα από αυτό πέραν του πτυχίου, υπάρχει μια λέσχη- αδελφότητα για τους λίγους και «εκλεκτούς», τους «καλύτερους» όπως οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται. Το «Riot Club». Μια συνθήκη που τους απελευθερώνει όλα τα ρατσιστικά, τα ναρκισσιστικά, τα αλλαζονικά τους ένστικτα. Μια λέσχη στην οποία αγοράζουν τα ακριβότερα ναρκωτικά, πίνουν ατελείωτες ποσότητες καλών κρασιών και φίνων ουίσκι, κάνουν βόλτες με Λαμποργκίνι, και ασκούν εξουσία και βία σε όποιον θεωρούν κατώτερό τους οικονομικά ή κοινωνικά…δηλαδή σχεδόν σε όλους.
Οι δύο βασικοί χαρακτήρες των οποίων την ιστορία παρακολουθούμε, είναι δύο πρωτοετείς φοιτητές που μπαίνουν στη λέσχη. Ο ένας είναι λιγότερο κάφρος αλλά χωρίς να παίρνει θέση στα όσα γίνονται, και ο άλλος είναι ένα ανταγωνιστικό πλάσμα, που γίνεται ο «αρχηγός» για ένα βράδυ όταν περνάει τελείως τα όρια και με την συμμετοχή των υπολοίπων, σχεδόν σκοτώνει έναν άνθρωπο επειδή δεν δέχτηκε τα χρήματά του λέγοντάς του ότι «δεν μπορείς να μας αγοράσεις όλους».
Τον ιδιοκτήτη μιας τοπικής παμπ που αφού τους επιτρέπει για ώρες να κάνουν φασαρία, να προσβάλουν τον ίδιο και το προσωπικό του, αφού έχει ξεσκιστεί να τους περιποιηθεί, δεν αντέχει όταν βλέπει τα αγόρια να του έχουν διαλύσει στην κυριολεξία το μαγαζί.
«Σιχαίνονται τους φτωχούς, σιχαίνονται που πρέπει να είναι ευγενικοί μαζί τους, που πρέπει να τους πληρώνουν φόρους και να «αναλαμβάνουν» βάρη για τους «άχρηστους» της κοινωνίας που είναι φτωχοί γιατί βαριούνται να δουλέψουν».
Η Σέρφινγκ είναι σπουδαία γιατί δεν περιγράφει αυτό το συμβάν σαν κάτι «κομβικό» που τους κάνει μετά να «αλλάξουν» μυαλό, ή να «σκεφτούν» πάνω στις πράξεις τους. Μετά από ένα γερό κλάμμα φόβου στο κρατητήριο, το επόμενο πρωί οι μεγαλοδικηγόροι έχουν αναλάβει έτσι ώστε να μην υπάρξουν συνέπειες, οι εγγυήσεις έχουν πληρωθεί, οι σωφέρ περιμένουν τα αγόρια έξω από το τμήμα για να τα μεταφέρουν στους κοιτώνες, και οι γονείς έχουν επισκεφτεί το πανεπιστήμιο με διάθεση να κάνουν δωρεές για να μην αποβληθούν τα παιδιά τους.
Και οι νεαροί συνεχίζουν τη ζωή τους κανονικά, αφήνοντας εκείνο το βράδυ πίσω τους σαν μια «ατυχής στιγμή» και τίποτα παραπάνω.
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο στην ταινία, είναι η ουσιαστική αποδόμηση της εκπαίδευσης και της μόρφωσης όπως την περιγράφει η Σέρφινγκ, αναδεικνύοντας την οικονομική εξάρτηση αλλά και την ανάγκη που έχουν τις ελίτ για να συνεχίζουν τη φήμη τους ως σχολεία…κύρους.
Η ταινία είναι πραγματικά τρομαχτική και σοκαριστική όσο δεν πάει, ακριβώς γιατί δείχνει με τον πλέον αποκαλυπτικό τρόπο πως σκέφτονται οι οικονομικές ελίτ σε όλο τον κόσμο, και κυρίως τα παιδιά τους. Παιδιά που τα είχαν όλα έτοιμα και που νοιώθουν την σιγουριά ότι δεν θα χρειαστεί να προσπαθήσουν για τίποτα απολύτως.
Και όλα αυτά με μια πολύ καλή σκηνοθεσία, ρεαλιστικές ερμηνείες, δυνατό σενάριο, μια ταινία που δεν χαρίζεται πραγματικά σε κανέναν. (Ίσως και γι αυτό να πήρε αρνητικές κριτικές και να μην πήγε όσο καλά θα έπρεπε)
Σε κάθε περίπτωση βρείτε την σε DVD και δείτε την.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου