1 Φεβρουαρίου 2015
Δεν ξέρω αν, όταν η νέα κυβέρνηση έκανε τη συμβολική κίνηση και επισκεπτόταν το μαρτυρικό Σκοπευτήριο της Καισαριανής, γνώριζε ότι η 27 του Γενάρη συνέπιπτε με δύο ιστορικές επετείους εξ ίσου συμβολικές. Τα 70χρονα της απελευθέρωσης του κολαστηρίου του Αουσβιτς και τα 71 χρόνια από το σπάσιμο του αποκλεισμού του Λενινγκράντ.
Στο κολαστήριο του Αουσβιτς συνέρρευσαν πολλοί για να τιμήσουν την απελευθέρωση -Πολωνοί, Γερμανοί, Ουκρανοί βετεράνοι κ.α.- εκτός των… απελευθερωτών (!). Τσιμουδιά και στρουθοκαμηλισμός σχεδόν στο σύνολο του ελεύθερου και δημοκρατικού Τύπου. Μόνο οι οργανώσεις των βετεράνων σήμερα, εγκλείστων τότε, τόλμησαν και ύψωσαν φωνή: Τιμή και δόξα στον Κόκκινο Στρατό απελευθερωτή μας.
Η Αγκέλα Μέρκελ λίγες μέρες πριν την επέτειο της απελευθέρωσης του Αουσβιτς είχε υποδεχτεί στο Βερολίνο τον ουκρανό πρωθυπουργό, Γιατσενιούκ, ο οποίος πριν τη συναντήσει φρόντισε -προφανώς- με τη σύμφωνη γνώμη της να «ενημερώσει» το γερμανικό λαό ότι κινδυνεύει από τον… Πούτιν, διότι «όλοι μας θυμούμαστε πως στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ο σοβιετικός στρατός επιτέθηκε κατά της Γερμανίας και της… Ουκρανίας«(!).
Ετσι ακριβώς… Το πιο σημαντικό είναι ότι η Α.Μέρκελ δεν βρήκε να πει ούτε μια λέξη μετά τη δήλωση του ουκρανού «δημοκράτη», όπως πάσχιζε να τον παρουσιάσει το Μάρτιο του 2014 ο πάλαι ποτέ «αρχιτέκτων» του ελληνικού δήθεν BBC -της Δ.Τ., ντε!-, Παντελής Καψής (συνεχίζει άραγε και σήμερα να έχει την ίδια γνώμη;). Μόνο ένα μέρος του γερμανικού Τύπου αντέδρασε. Ωστόσο, στην πλειοψηφία της η νέα γενιά της Γερμανίας συνεχίζει να διαπαιδαγωγείται με το… αντιρωσικό δηλητήριο.
Με την άλλη επέτειο, αυτή της απελευθέρωσης των αποκλεισμένων επί 900 μέρες από τα χιτλερικά στρατεύματα «ζωντανών – νεκρών» στο αδούλωτο Λενινγκράντ, που είχε ως θύματα 500 χιλιάδες ανθρώπους αλλά «ελεύθερους πολιορκημένους”, δεν ασχολήθηκε κανείς πέρα από τη Ρωσία. Στο Βερολίνο, στις Βρυξέλλες, στην Ε.Ε γενικά, ποντάρουν στην ιστορική αμνησία και, ακόμα χειρότερα, στο βιασμό της ιστορίας. Στο ξαναγράψιμο της οποίας παίρνουν μέρος εδώ και αρκετά χρόνια «δυνατοί» ιστορικοί ανιστόρητων χωρών: Οι ΗΠΑ και πολλές άλλες χώρες αντιπάλεψαν και νίκησαν το φασισμό, δήλωνε το 2005, την παραμονή των 60 χρόνων της νίκης ο τότε Πρόεδρος Τζόρτζ Μπούς, λίγο πριν προσγειωθεί στη Μόσχα για να πάρει μέρος στις εορταστικές εκδηλώσεις. Ούτε καν πέρασε από το μυαλό του ότι μπορεί κάποιος «αδαής» να αναρωτηθεί, «αν είναι έτσι, τότε γιατί συρρέουν όλοι στην κόκκινη πλατεία και δεν πάνε στην…Ουάσιγκτον;»Η επίσκεψη της κυβέρνησης Τσίπρα, λοιπόν, στο Σκοπευτήριο είχε, εκτός από συμβολισμό, και ουσία. Διότι κοινωνία που επιτρέπει να ξεθωριάζουν λαμπρές σελίδες του ιστορικού της υπόβαθρου, γρήγορα οδηγείται στον αφανισμό. Και αυτό που απομένει είναι οι… αγορές.
Ακόμα και πολιτικοί αναλυτές φιλελεύθερων προσεγγίσεων που ασκούν σκληρή κριτική στον Πρόεδρο Πούτιν για εσωτερικά θέματα, όπως ο Σεργκέι Στανκέβιτς, εκθειάζουν τις πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης Τσίπρα. Ειδικά στο θέμα των κυρώσεων ο Στανκέβιτς έλεγε χαριεντιζόμενος, πως αν η Αθήνα καταφέρει και σπάσει τις ευρωπαικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, » τότε θα προτείνω να κάνουμε άγαλμα του Τσίπρα στη Μόσχα».
Ταυτόχρονα, στη Μόσχα θεωρούν ανυπόστατες και κακόβουλες τις προσεγγίσεις που παρουσιάζουν το Κρεμλίνο ωσάν να αναζητεί πολιτικούς «Δούρειους Ιππους» για να πλήξει την εσωτερική ενότητα της Ε.Ε. Η Ρωσία έχει κάνει σαφές πως η κρίση στις ευρωρωσικές σχέσεις έχει τις ρίζες της στην απόλυτη υποταγή των Βρυξελλών στις στρατηγικές επιλογές της Ουάσιγκτον. Η Μόσχα επιθυμεί μια δυνατή ευρωπαική… Ευρώπη. Εχοντας αυτή την αφετηρία, στηρίζει ευρωπαικές φωνές και προσεγγίσεις σαν την ελληνική.
http://gr.rbth.com/international/2015/02/01/aoysbit_leningkrant_kaisariani_35111.html
Η Αγκέλα Μέρκελ λίγες μέρες πριν την επέτειο της απελευθέρωσης του Αουσβιτς είχε υποδεχτεί στο Βερολίνο τον ουκρανό πρωθυπουργό, Γιατσενιούκ, ο οποίος πριν τη συναντήσει φρόντισε -προφανώς- με τη σύμφωνη γνώμη της να «ενημερώσει» το γερμανικό λαό ότι κινδυνεύει από τον… Πούτιν, διότι «όλοι μας θυμούμαστε πως στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ο σοβιετικός στρατός επιτέθηκε κατά της Γερμανίας και της… Ουκρανίας«(!).
Ετσι ακριβώς… Το πιο σημαντικό είναι ότι η Α.Μέρκελ δεν βρήκε να πει ούτε μια λέξη μετά τη δήλωση του ουκρανού «δημοκράτη», όπως πάσχιζε να τον παρουσιάσει το Μάρτιο του 2014 ο πάλαι ποτέ «αρχιτέκτων» του ελληνικού δήθεν BBC -της Δ.Τ., ντε!-, Παντελής Καψής (συνεχίζει άραγε και σήμερα να έχει την ίδια γνώμη;). Μόνο ένα μέρος του γερμανικού Τύπου αντέδρασε. Ωστόσο, στην πλειοψηφία της η νέα γενιά της Γερμανίας συνεχίζει να διαπαιδαγωγείται με το… αντιρωσικό δηλητήριο.
Με την άλλη επέτειο, αυτή της απελευθέρωσης των αποκλεισμένων επί 900 μέρες από τα χιτλερικά στρατεύματα «ζωντανών – νεκρών» στο αδούλωτο Λενινγκράντ, που είχε ως θύματα 500 χιλιάδες ανθρώπους αλλά «ελεύθερους πολιορκημένους”, δεν ασχολήθηκε κανείς πέρα από τη Ρωσία. Στο Βερολίνο, στις Βρυξέλλες, στην Ε.Ε γενικά, ποντάρουν στην ιστορική αμνησία και, ακόμα χειρότερα, στο βιασμό της ιστορίας. Στο ξαναγράψιμο της οποίας παίρνουν μέρος εδώ και αρκετά χρόνια «δυνατοί» ιστορικοί ανιστόρητων χωρών: Οι ΗΠΑ και πολλές άλλες χώρες αντιπάλεψαν και νίκησαν το φασισμό, δήλωνε το 2005, την παραμονή των 60 χρόνων της νίκης ο τότε Πρόεδρος Τζόρτζ Μπούς, λίγο πριν προσγειωθεί στη Μόσχα για να πάρει μέρος στις εορταστικές εκδηλώσεις. Ούτε καν πέρασε από το μυαλό του ότι μπορεί κάποιος «αδαής» να αναρωτηθεί, «αν είναι έτσι, τότε γιατί συρρέουν όλοι στην κόκκινη πλατεία και δεν πάνε στην…Ουάσιγκτον;»Η επίσκεψη της κυβέρνησης Τσίπρα, λοιπόν, στο Σκοπευτήριο είχε, εκτός από συμβολισμό, και ουσία. Διότι κοινωνία που επιτρέπει να ξεθωριάζουν λαμπρές σελίδες του ιστορικού της υπόβαθρου, γρήγορα οδηγείται στον αφανισμό. Και αυτό που απομένει είναι οι… αγορές.
Αγαλμα Τσίπρα στη Μόσχα!
Το τελευταίο δεκαήμερο του Γενάρη είναι η πρώτη φορά που το θέμα της κρίσης στην Ουκρανία πέρασε σε δεύτερη θέση στα ρωσικά ΜΜΕ. Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και η σθεναρή αντίδραση της νέας κυβέρνησης στις πιέσεις των Βρυξελλών και του Βερολίνου κρατά το ενδιαφέρον στα ύψη. Στην πλειονότητα των πολιτικών τοκ-σόου, των τοποθετήσεων αναλυτών, η Ελλάδα φέρεται ως η χώρα που τόλμησε να ορθώσει ανάστημα και να διεκδικήσει φωνή.Ακόμα και πολιτικοί αναλυτές φιλελεύθερων προσεγγίσεων που ασκούν σκληρή κριτική στον Πρόεδρο Πούτιν για εσωτερικά θέματα, όπως ο Σεργκέι Στανκέβιτς, εκθειάζουν τις πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης Τσίπρα. Ειδικά στο θέμα των κυρώσεων ο Στανκέβιτς έλεγε χαριεντιζόμενος, πως αν η Αθήνα καταφέρει και σπάσει τις ευρωπαικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, » τότε θα προτείνω να κάνουμε άγαλμα του Τσίπρα στη Μόσχα».
Πακέτο 5-10 δις. για Ελλάδα
Μια σειρά μελών της ρωσικής κυβέρνησης, βουλευτές και γερουσιαστές με δημόσιες τοποθετήσεις αναδείχνουν την ιστορική σχέση των δύο χωρών και καθένας, ανάλογα με το πόστο που κατέχει, πιστοποιούν ότι η Ρωσία είναι έτοιμη να συνδράμει την Ελλάδα. Μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της ρωσικής Ανω Βουλής (Συμβουλίου Ομοσπονδίας) έλεγε χαρακτηριστικά πως είναι εκ του πονηρού οι απόψεις που διαδίδονται ότι η Ρωσία βρίσκεται τάχα, στα όρια… οικονομικής κατάρρευσης (άποψη που εξέφρασε στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο πρόεδρος Ομπάμα), άρα δεν μπορεί να βάλει πλάτη πουθενά. Μια αρχική στήριξη με 5-10 δις δολάρια στην Ελλάδα και ένα πακέτο ενεργειακών, εξαγωγικών, τουριστικών κ.α. συμφωνιών είναι μέσα στις απόλυτες δυνατότητες και άμεσες προθέσεις της ρωσικής κυβέρνησης, τονίζει.Ταυτόχρονα, στη Μόσχα θεωρούν ανυπόστατες και κακόβουλες τις προσεγγίσεις που παρουσιάζουν το Κρεμλίνο ωσάν να αναζητεί πολιτικούς «Δούρειους Ιππους» για να πλήξει την εσωτερική ενότητα της Ε.Ε. Η Ρωσία έχει κάνει σαφές πως η κρίση στις ευρωρωσικές σχέσεις έχει τις ρίζες της στην απόλυτη υποταγή των Βρυξελλών στις στρατηγικές επιλογές της Ουάσιγκτον. Η Μόσχα επιθυμεί μια δυνατή ευρωπαική… Ευρώπη. Εχοντας αυτή την αφετηρία, στηρίζει ευρωπαικές φωνές και προσεγγίσεις σαν την ελληνική.
http://gr.rbth.com/international/2015/02/01/aoysbit_leningkrant_kaisariani_35111.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου