Γιώργος Στάμκος
Καθώς η συγκυβέρνηση των Μνημονίων αισθάνεται τις μέρες της να λιγοστεύουν και το τέλος της να πλησιάζει, γίνεται όλο και πιο πιο υποκριτική, εκβιαστική και αδίστακτη απέναντι στον ελληνικό λαό. Έναν λαό που τον παρέδωσε αμαχητί επί χρόνια στο έλεος των Αγορών, των κερδοσκόπων και της Τρόικας. Που τον έπνιξε στην φτώχεια, στην εξαθλίωση και στα χρέη για να ανθίσουν τα νούμερα, να σωθούν οι τράπεζες, να ικανοποιηθούν οι πιστωτές και να “αποκατασταθεί η κανονικότητα”.
Ανομολόγητο σύνθημά της: “Στύψτε το πορτοκάλι μέχρι να τσιρίξουν τα κουκούτσια!” Επίσημο της αφήγημα: η “δημοσιονομική εξυγίανση”, η “ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας”, οι “μεταρρυθμίσεις” κ.α. Στην πραγματικότητα εφάρμοζαν απλά κοινωνική σφαγή βαπτίζοντας την “πρωτογενές πλεόνασμα”. Πολύ Σοκ κι ελάχιστη Θεραπεία εφαρμόζοντας τη συνηθισμένη νεοφιλελεύθερη συνταγή, που έσπειρε την καταστροφή σε όσες χώρες εφαρμόστηκε ως σήμερα: μαζικές απολύσεις, περικοπές κοινωνικών δαπανών, ιδιωτικοποιήσεις, απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων, υπερφορολόγηση των μικρομεσαίων, υπερλιτότητα.
Αποτέλεσμα: μακροχρόνια ύφεση (-27% του ΑΕΠ σωρευτικά ως σήμερα), εκτίναξη της ανεργίας στο Έβερεστ του 28%, κλείσιμο δεκάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ασφυξία στην πραγματική οικονομία, μαζική μετανάστευση των νέων και μορφωμένων Ελλήνων, μαζική φτωχοποίηση κι εξαθλίωση του λαού, αυτοκτονίες και αύξηση της θνησιμότητας, μείωση των γεννήσεων και υποβίβαση της ζωής του μέσου Έλληνα σε εφ’ όρου ζωής χρεοφειλέτη. Στο μεταξύ κανένα ουσιαστικό επίτευγμα. Το χρέος, παρά τα όποια “κουρέματα”, σκαρφάλωσε στο στρατοσφαιρικό ύψος του 175% του ΑΕΠ, ενώ το 70% των οικονομικά ενεργών Ελλήνων είναι πλέον χρεωμένο σε εφορίες, τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία, που απειλούν με φυλακίσεις και πλειστηριασμούς. Όσο για την μεσαία τάξη της χώρας αυτή είδε μέσα σε μια πενταετία να εξανεμίζονται όλα όσα είχε κερδίσει με σκληρή δουλειά και αγώνες κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Κοντολογίς βιώνουμε μια κατάσταση που προσιδιάζει μόνον σε πολεμικές περιόδους.
Την ίδια στιγμή το πλουσιότερο 1% της Ελλάδας είδε τα πλούτη του να αυξάνονται εν μέσω κρίσης και να ξεπερνούν πλέον το 56% του ΑΕΠ. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι, δηλαδή το 99% του ελληνικού λαού, είμαστε αναγκασμένοι να παλέψουμε, να αλληλοφαγωθούμε για την ακρίβεια, για το υπόλοιπο 44% του ΑΕΠ, δηλαδή για τα αποφάγια τους.
Μόνον κάποιος τρόφιμος ψυχιατρείου θα μπορούσε να περιγράψει όλη αυτή την κατάσταση ως “Success Story”. Το έκανε ωστόσο ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, τον οποίο το αδυσώπητο καμίνι της Ιστορίας θα καταγράψει ως έναν από τους μεγαλύτερους νεκροθάφτες της ελληνικής κοινωνίας. Για την ώρα πάντως συνεχίζει να κυβερνά, έστω κι αν έχει χάσει την όποια λαϊκή υποστήριξη είχε, και να σκιαμαχεί με την Τρόικα καθορίζοντας τη μοίρα των μελλοντικών γενεών της χώρας μας. Και όχι μόνον αυτό, αλλά πανηγυρίζει για την υποτιθέμενη “επιστροφή στην ανάπτυξη”, παραβλέποντας πως η επίτευξη του ισχνού +0,5% του ΑΕΠ για το 2014 δεν είναι πραγματική ανάπτυξη, αλλά απλά επιβεβαίωση του γεγονότος ότι “πιάσαμε πάτο” κι απ’ εδώ και πέρα αναγκαστικά θα πρέπει να αρχίσουμε αργά και βασανιστικά να ανεβαίνουμε.
Γιατί δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο πραγματική ανάπτυξη αν ταυτόχρονα δε μειώνεται η ανεργία, δεν δημιουργούνται νέες επιχειρήσεις, νέες θέσεις εργασίας, αν δεν υπάρχει ρευστότητα, αν δεν υπάρχει δίκτυ κοινωνικής ασφάλειας, αν δεν υπάρχει αύξηση της κατανάλωση των μικρομεσαίων στρωμάτων και -το σημαντικότερο- αν οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες δε μειώνονται. Για να το πω πιο απλά: δεν υπάρχει ανάπτυξη αν οι ταμειακές μηχανές δεν αρχίσουν και πάλι να κελαηδούν. Διαφορετικά πρόκειται απλά για επίπλαστη ευημερία των αριθμών, για λογιστικό τρικ, για μια ακόμη φούσκα, για την οποία μόνον οι Νεοφιλελεύθεροι Ταλιμπάν μπορούν να αισθάνονται περήφανοι.
Βέβαια τα καθεστωτικά Media (και τα συμφέροντα που βρίσκονται από πίσω τους), που όλα αυτά τα χρόνια στήριξαν το κυβερνητικό σχέδιο “σωτηρίας” της Ελλάδας, επιμένουν ως το τέλος να υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, πως τα Μνημόνια και η Τρόικα είναι μονόδρομος, όποιο κι αν είναι το τίμημα.
Ταυτόχρονα πλειοδοτούσαν σε ρατσισμό και μισαλλοδοξία, σε ακροδεξιά ρητορική, σε γκαιμπελική προπαγάνδα περί “δύο άκρων” και σε άκρατη Αριστεροφοβία, λες και σε μια Δημοκρατία η Αριστερά δεν έχει ποτέ δικαίωμα να κυβερνήσει, ακόμη κι αν η πλειονότητα του λαού το επιθυμεί. Έφτασαν στο σημείο μάλιστα να βγάλουν από το περιθώριο μια νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση και να την καταστήσουν πολιτικό παράγοντα αποσταθεροποίησης κι εκφοβισμού, σε μια χώρα και σ’ έναν λαό που έχει ιστορικά υποφέρει τα πάνδεινα από το Ναζισμό και τον Φασισμό. Κατόπιν κατάλαβαν πως έπαιζαν επικίνδυνα με τη φωτιά, ανασύροντας από το Έρεβος τα Ορκ της “Μαύρης Νύχτας”, και προσπάθησαν να δέσουν και πάλι τα μαντρόσκυλά τους, πριν να τους κατασπαράξουν και τους ίδιους.
Στη συνέχεια άρχισαν να κατασκευάζουν πιο ευφυή και ντελικάτα προσχώματα, πασπαλισμένα με επίφαση προοδευτισμού και εκσυγχρονισμού, με τη μορφή Ελιών και Ποταμιών, μπας και ανακόψουν την αναπόφευκτη πορεία του ελληνικού λαού προς τη μεγάλη δημοκρατική ανατροπή. Το σίγουρο είναι πως μέχρι την τελευταία στιγμή θα εξαπολύουν λυσσαλέες εκστρατείες εκφοβισμού κι εκβιασμού του ελληνικού λαού (όπως και τον Μάιο του 2012), επειδή απλά δεν θέλουν να παραδεχθούν το ιστορικό τους λάθος και φυσικά να απολέσουν τα πολύκλαυστα προνόμιά τους. Αλλά ο ελληνικός λαός έχει πάρει πια το μάθημα του και δεν θέλει να είναι αιώνιο κορόιδο. Ακόμη και τα πρόβατα ξύπνησαν πλέον! Σύντομα θα ανταμείψει κατάλληλα όλους αυτούς που τον εξαπάτησαν, τον εξαθλίωσαν, του ευνούχισαν τη Δημοκρατία, του στέρησαν ελευθερίες, δικαιώματα και κατακτήσεις, που του έκλεψαν ακόμη και την αξιοπρέπεια του.
Πλησιάζει η ώρα για να σταθούμε όλοι μας στο ύψος των περιστάσεων, ο καθένας με όποιες δυνάμεις διαθέτει, αλλά ενωμένοι κι αποφασισμένοι, για να διεκδικήσουμε Δημοκρατία, Ελευθερία, Δικαιοσύνη και Αλληλεγγύη. Να βροντοφωνάξουμε όλοι μαζί “Ως εδώ!” Τέρμα οι θυσίες χωρίς αντίκρυσμα. Όχι άλλες ανθρωποθυσίες για να κατευναστούν οι Αγορές και να “σωθούν” οι κερδοσκόποι και οι τραπεζίτες. Από εδώ και μπρος πρώτα ο λαός!
Η ιστορική συγκυρία έφερε τη δική μας γενιά να δώσει αυτή την αποφασιστική μάχη. Και πρέπει να τη δώσει με σθένος και θάρρος, αντάξιο με τους αγώνες των προηγούμενων γενιών, για μια άλλη Ελλάδα ανοικτών οριζόντων, πραγματικής Δημοκρατίας, αλληλεγγύης και σεβασμού στη διαφορετικότητα, και προπαντός για μια Ελλάδα κοινωνικής δικαιοσύνης και ίσων ευκαιριών σε όλους. Για ένα καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας. Πρέπει να δώσουμε αυτή τη μάχη ενωμένοι και είμαι σίγουρος πως θα την κερδίσουμε για το καλό όλων.
Ο Γιώργος Στάμκος (stamkos@post.com) είναι συγγραφέας και δημιουργός του περιοδικού Ζενίθ (www.zenithmag.wordpress.com).
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου